Alicia Keys - Songs in A Minor (2001)

Ik heb dezelfde ervaring. "The Diary of Alicia Keys" heb ik al enige tijd in huis. "Songs in A Minor (2001)" kocht ik vanmiddag voor een vriendelijk bedrag van € 4,99 En wat ik van "Songs in A Minor (2001)" vind . Helemaal geweldig . 5*****

Wat een debuut! Wat een debuut! Wat een debuut!
Alicia Keys laat zien dat ze een topvocaliste is in alle R&B en soulsongs die hier op het album staan. Stuk voor stuk prachtsongs of erg catchy. Het wordt nergens saai en weet de volle seconden te boeien. Speechlesly well!!!!!

Steengoede cd met soul en R&B ten top!

Heel goed album met een prachtig zingende Alicia Keys en Soul en R&B ten top!!

Vooral Jane Doe, never felt this way en goodbye springen er tussen uit!

Aardig debut. Het spreekt in Alicia's voordeel, dat zij echt wel wat kan en veel van haar nummers zelf produceert. Toch vind ik het geheel wat rommelig overkomen en zitten er echt een paar schijtnummers tussen.

Beste album van A Keys. Mooie nummers, goede zang, toffe piano-stukjes, goede productie en ... bezieling! Luister naar Butterflyz en het bijbehorende intro en je hoort gewoon dat ze smoorverliefd is. Andere hoogtepunten vind ik Rock with You (funky en groovy) en Mr. Man. Coole muziek, goeie, persoonlijke teksten.

Voor een debuut niet slecht maar na een tijdje begon deze wel te vervelen en vind ik veel nummers toch te gladjes. In een wat meer ruwe basis versie zouden de nummers beter tot hun recht komen.
De stem en haar pianospel zijn echt goed genoeg om er nog meer uit te halen en ze moet oppassen dat ze niet wegvalt in top40 liedjes.

Wat een stem! Alicia is gewoon topklasse!

Good debuut van een talentvolle vrouw. Maar in al het muziekgeweld en pimpy producers en al wat dies meer zij, wanneer het met the big bucks te maken heeft, blijft het gladde muziek met hier en daar een uitschieter. Maar goed, gestreken was ziet er ook netjes uit in de kast. Maar wat ruwe pit kan geen kwaad.

Net gekregen, the remixes vind ik 't chillst.

Prachtig debuut en in mijn ogen toch het beste wat deze mooie dame heeft afgeleverd (de rest is overigens ook niet slecht). Fallen is helaas doodgedraaid, maar Rock Wit U en Lovin' U vind ik toch ook wel echt supergoed. Ook de overige nummers zijn aardig tot goed. Binnen het genre is dit toch wel een heel goed album. Fijne (nu-)soul.

Een sterk album! Goede nummers en een prachtige stem!!!! Vooral A woman's worth!! 4 sterren voor dit album!!!!

Eén van de weinige albums... in het algemeen... die ik volledig kan appreciëren en uitluisteren... Althans de eerste CD... Heerlijk gewoon!!...

Veruit het beste album van Keys! Onvervalste Blues heerlijk

Blues?

Geen Blues... CD 1 lijkt me toch meer Neo-Soul... en CD 2 meer R'N'B...

Pakweg negen jaar geleden toen ik Fallin' voor het eerst hoorde vond ik er niet echt veel aan, maar in de loop der tijd verandert je muzieksmaak en ga je ook anders tegen muziek aankijken die je vroeger niet leuk vond.
Zo dus ook met mevrouw Keys. Dit is echt een relaxed album om naar te luisteren, hier en daar wel erg zoetgevooisd, maar dit wordt nergens echt te erg. En echte missers sta hier ook niet op.

Goed voor 4,0 sterren.

In 2001 maakte de wereld kennis met Alicia Keys. Drie jaar later dan gepland eigenlijk, want in 1998 tekende ze een contract bij Columbia en nam een debuutalbum op die door het label niet goed werd gekeurd. Na een conflict met het label, kon ze haar koffers pakken en jaren later kwam ze terecht bij Clive Davis’ label J Records. Ze huurde een kamer in een appartement in de hoop daar tot creatieve ideeën te komen voor haar eerste album. Aanvankelijk lukte het maar moeilijk tot ze het liedje ‘Troubles’ schreef. Toen kreeg ze een visie wat ze precies wilde met haar debuut. Die kwam uiteindelijk tot stand en zou in eerste instantie de titel Soul stories in a minor krijgen, maar met de vrees dat het album alleen door “zwarte” radiostations opgevangen zou worden, is besloten om de titel te veranderen tot ‘Songs in a minor’. Het album werd een regelrecht succes met meer dan 12.000.000 verkochte exemplaren wereldwijd.
Toentertijd een ontzettend leuk album, want naast de standaard R&B-riedeltjes bevatte dit album tevens een dosis soul. De singles behoren (zoals vaak) tot de hoogtepunten op dit album, althans dat vind ik dan. ‘Fallin’ is verreweg het mooiste nummer dat hierop te vinden is, maar het door Prince geschreven (en oorspronkelijk gezongen) ‘How come you don’t call me’, ‘Girlfriend’ en ‘A woman’s worth’ zijn ook stuk voor stuk goede nummers. De non-single tracks variëren, zo zijn er sterke, memorabele alsmede ietwat saaie niemanddalletjes te vinden.
Een nummer als ‘Rock wit u’ is bijvoorbeeld ijzersterk en kan zich zeker meten aan de singles. Misschien is dat specifieke nummer nog wel beter dan de gekozen singles. Instrumentaal gezien wat mij betreft het interessantste nummer op het album, gezien de onderlaag eigenlijk pure funk is. Maar wat te denken van ‘The life’ of ‘Mr. Man’, ook twee van de beste nummers op dit album, wederom nummers die instrumentaal veel beter en interessanter zijn dan de singles. Een nummer als ‘Jane Doe’ (geschreven door Kandi Burruss en Alicia zelf), heeft een lekkere vibe, maar tekstueel aan de zwakke kant. Datzelfde geldt voor ‘Goodbye’, en nog een aantal andere liedjes. Op tekstueel gebied laat het materiaal soms te wensen over (eenvoudige teksten), maar de nummers an sich liggen echter prettig in het gehoor. Over het algmeen een goed album (als debuut), maar mede door de te lange tracklist niet een uitmuntend album. Ze had naar mijn idee dan ook beter +/- een viertal nummers kunnen schrappen, want dat zou het album als geheel meer ten goede komen.

Ik heb altijd al een ontzettend zwak gehad voor de hits van Alicia Keys. Op een dag kocht ik daarom ook haar eerste drie album, omdat die voor heel weinig geld bij elkaar zaten. Heb er echter nooit zo naar omgekeken, tot ik kortgeleden ben begonnen om mijn hele cd-kast weer eens door te gaan. Ik ben het eindelijk gaan luisteren, en dit debuutalbum is me eigenlijk zeer bevallen.

Sterker nog, ik vind drie van de vier singles van het album zelfs tot de minste nummers behoren. Het werd me daardoor duidelijk dat Alicia Keys niet zomaar een goede zangeres met leuke singles is. Ze doet heel erg veel zelf, het schrijven van de liedjes, ze bespeelt de piano, ik geloof ook dat ze zich met de arrangementen bemoeit. Het zingen zelf kan ze erg goed, ze heeft echt een prachtige stem, waar ze heel erg goed mee kan omgaan. Ze gebruikt hem echter niet overmatig, zoals sommige zangeressen nog weleens willen doen. Ze doseert haar stem, en zingt soms zelfs vol emotie. Duidelijk is dus dat we met een wereldzangeres te maken hebben, maar de muziek is belangrijker.

Muzikaal gezien is het moderne R&B, met veel piano. Het gaat echter soms ook terug naar de wat oudere soulmuziek. Het is eigenlijk een soort mix van moderne R&B en oude soul. Neem een single als Girlfriend en je hebt pure R&B, heel erg op de beat gericht (met een geinige sample van Ol' Dirty Bastard), up-tempo, en catchy. Girlfriend valt dan ook heel erg buiten de rest van het album. Ook de single Fallin', die een megahit is geworden, vind ik niet helemaal representatief. Ik heb dan ook nooit zoveel met het nummer gehad, om heel eerlijk te zijn. Ja, ze zingt er gepassioneerd, en het zit heel goed in elkaar, vooral de achtergrondkoortjes. Het pakt me gewoon niet, op een of andere manier. Ik vind het nogal een zeurderig nummer.

De andere twee singles bevallen me een stuk beter. Ten eerste hebben we de cover van Prince: How Call You Don't Call Me. Sterk nummer, goed gecoverd, maar het verschilt eigenlijk net iets te weinig van het origineel. Daarom had ik het leuker gevonden als b-side, want verder is het prima. A Woman's Worth is duidelijk de beste single, en ook werkelijk een prachtig nummer, vol met prachtige zang en melodie.

Laten we echter eens de singles achterwege laten, en kijken wat er nog meer op het album staat. Neem nou een nummer als Rock Wit U, dat is vele malen interessanter. Instrumentaal gezien is het geweldig, een lange intro, die zelfs wat funky klinkt en doet denken aan de hoogtijdagen van de soul in de jaren '70. Geweldig gearrangeerd, en een heel meeslepend nummer, dat mijn aandacht helemaal naar zich toe trekt. Prachtig nummer.

Verder staat er nog het ontzettend mooie duo Never Felt This Way en Butterflyz op, dat wat mij betreft achter bij hoort, en waar je Alicia op haar emotioneelst hoort en mij daardoor echt weet te raden. Ze zingt prachtig, en dat tilt die nummers naar een veel hoger plan. Ik denk dat ze toen écht verliefd was.

Er staan ook nog wat snellere nummers op, zoals bijvoorbeeld het leuke Jane Doe met een heel aanstekelijk refrein, het erg mooie The Life, maar het enige echt up-tempo nummer is Mr. Man, een duet met ene Jimmy Cozier. Een nummer met wat oosterse invloeden, maar wat mij betreft ligt dat er ook wat te veel bovenop. Een wat minder nummer.

Dat het nummer echter grotendeels uit ballads bestaat, en het meer dan een uur duurt, maakt het eigenlijk wel iets te lang. Het duurt pakweg drie nummers te lang, want bij Why Do I Feel So Sad begint mijn aandacht altijd te verslappen, en de laatste drie nummers krijg ik daardoor, hoewel het prima nummers zijn, toch wat minder mee. Zonde, er had best wat van het album afgekund. Tekstueel is het ook niet heel sterk, maar daar til ik niet zo zwaar aan.

Verder bestaat het album dus uit mooie piano-georienteerde R&B-ballads met een vleugje soul eroverheen, en natuurlijk de prachtige stem van Alicia Keys. Ik vind dat erg goed uitpakken, en ik vind het dan ook een zeer geslaagd album. Vier sterren verdient het wel, met als hoogtepunten Rock Wit U, en Never Felt This Way/Butterflyz.

Never Felt This Way [Unplugged] * (45:00)
Een heleboel tracks van dit album kan ik op geen enkele versie vinden. Is er nog een andere deluxe versie dan de 10th anniversary?

Alicia Keys Unplugged vind ik het beste werk van haar.
Dit is soms te zoetjes en ongeinspireerd naar mijn mening.
Girlfriend vind ik echt een walgelijk nummer en gaat teveel naar pop dan R&B.
How Come You Dont Call Me vind ik wel goed en ook Fallin, Troubles is wel ok.
Rock wit U vind ik weer slecht maar A Womans Worth erg goed.
Goodbye is mooi en Butterflyz is ook ook bovengemiddeld.
totaal; 3*

Leuke CD. Ben eigenlijk nooit toegekomen aan het luisteren naar moderne R&B. Vooral omdat het meeste binnen dit genre afbreuk deed aan de 'oude' R&B. Toch maar gedaan, en hoewel ik er niet kapot van ben, heb ik er geen spijt van.

De intro "Piano and I" is al meteen een sterke intro, zit gaaf in elkaar. Van "Girlfriend" ben ik minder gecharmeerd, op de sample van Ol' Dirty Bastard (ODB) na. "How Come You Don't Call Me Anymore" ken ik uit de audities van Idols. Grappig, door de slechte uitvoering had ik er nooit achter gezocht dat het origineel van Alicia Keys zou zijn
"Fallin'" heb ik denk ik te vaak gehoord op de radio. Dan ben je er wat op uitgekeken, al blijft het een goed nummer. Het zelfde heb ik eigenlijk met "Woman's Worth".
Verder vond ik "Mr. Man" ook prettig om naar te luisteren.

In zijn genre een goede plaat, maar toch niet mijn cup of tea.

vandaag weer gehoord maar ik begrijp weer waarom ik het niet vaak uit het schap haal-het draalt een beetje door, vooral vanaf nummer 12. Ook vind ik de Prince cover How come you don't call niet echt geslaagd. Girlfriend vind ik dan juist 1 van de sterke tracks en dan zeker deze album versie want de single versie is aardig verprutst. Fallin' kan ik nog steeds prima aanhoren en Mr Man vind ik 1 van de andere sterke tracks. Ik ben door Fallin' duidelijk toen op het verkeerde been gezet door dit blind te kopen en heb Miss Keys in haar verdere verloop ook niet meer gevolgd (alleen af en toe een leuke single-Girl on fire bijv.)
Plus dat ze 1 van de meest ergerlijke tracks IMHO op de wereld heeft losgelaten: If I ain't got you

Zeer verdienstelijk debuut voor deze soullady. In de studio vind ik het af en toe wat te steriel. Ik hoor haar liever live. Neemt niet weg dat dit een fijne plaat is.

Beter dan ik in m'n herinnering had. De singles blijven prachtig en de rest klonk ook lekker relaxt, al is het af en toe wel veel van hetzelfde om te blijven boeien.

Aardig debuut , waarbij voor mij de Prince cover er uit schiet. Eigenlijk was ik dat nummer van die paarse kabouter al een beetje vergeten. Ook Fallin' is aardig alleen vervalt dat naar verloop van tijd in maniertjes.
Voor de rest is het degelijk songmateriaal niks meer , niks minder

Afwisselende groeiplaat. Eerst vond ik haar zang een beetje aanstellerig, maar na een paar luisterbeurten voel ik de emotie pas. De meeste melodieën zijn erg fijn, ook alleen Alicia met piano, de andere nummers kennen heerlijke arrangementen, productie en mede-muzikanten.

Een zeer goed debuut. Ze is wel nog af en toe zoekende naar een goede sound voor dit album.

Nog steeds groeiend! Genieten! Vergeleken met bv Mary J Blige die in hetzelfde genre zit vind ik op deze plaat geen 'opvullers'/ skipmomenten. Beiden hebben een heel mooie stem en worden door prima muzikanten omgeven. Maar de melodieen van Alicia zijn wat mij betreft van een constant hoog niveau.

Wat een debuut van miss Keys! Prachtig! 4*

Girlfriend (3:34) --- 4,0
How Come You Don't Call Me (3:57) --- 3,5
Fallin' (3:30) --- 5,0
Troubles (4:28) --- 3,0
Rock Wit U (5:36) --- 3,5
A Woman's Worth (5:03) --- 4,0
Jane Doe (3:48) --- 3,5
Goodbye (4:20) --- 3,5
The Life (5:25) --- 3,0
Mr. Man (4:09) --- 3,5
Butterflyz (4:08) --- 3,0
Why Do I Feel So Sad (4:25) --- 4,0
Lovin' U (3:49) --- 4,0