Maxïmo Park - A Certain Trigger (2005)

Heb dit album een paar keer geluistert, maar het gaat bij mij zeer snel vervelen (alleen Signal & Sign is nog leuk)

ik twijfel tussen 2* en 2,5*, maak ik er toch 2* van

Mooi debuut. Een 5tal ijzersterke songs die ik me binnen 20 jaar zeker nog ga herinneren.

Top album, de stem, de gitaren , heerlyk

Een discutabel album. Als ik em op heb staan denk ik: 'Nou, is toch wel aardig'. Maar op de één of andere manier zal ik em nooit grijs draaien. Kwestie van smaak of gewenning?

Once A Glimpse en Apply Some Pressure horen bij het beste wat de laatste jaren de Noordzee is overgestoken.

dit album moet ik fases voor hebben om hem te luisteren. Ik heb van die momenten dan luister ik hem drie keer achter elkaar. Maar soms laat ik hem rustig een maand links liggen.

Ik vind natuurlijk apply some pressure fantastisch. Dit nummer is gewoon onwaarschijnlijk goed en ook een hele grote hit geweest is engeland.

Daarnaast vind ik postcard of a painting en the coast is always changing ook super.

going missing en acrobat vind ik dan weer helemaal niet leuk, dat is jammer want voor de rest kan ik er weinig op aanmerken

Had verwacht (of gehoopt?) dat dit album veel meer gewaardeerd werd dan de opvolger die ik te soft vind.
Met mijn 5* zal het wellicht nog een honderdste verder afstand nemen, want dat verdient dit briljant rockende debuut.

Ik vind de opvolger eigenlijk precies even goed als het debuut.
Beide albums hebben een aantal nummers die tot in de eeuwigheid herrinerd zullen blijven worden door mij, maar slaan ook allebei zo nu en dan de plank mis.

Ben het bijna met je eens. Alleen heeft Dn!S een goed punt: er staan een paar missers op: daarom wel een heel sterk debuut, maar niet briljant.

Een degelijke plaat met enkele uitschieters.

Super sterk album, mij gaat ie nog steeds niet vervelen.!! Mijn absolute favoriet: I Want You To Stay

lekkere plaat,beter als zijn opvolger. Acrobat en signal and sign bevallen me niet echt, maar voor de rest toch een degelijke plaat

Zal ik ooit Maxïmo Park 'fan' zijn zonder het toedoen van een meisje. Het antwoord is duidelijk: nee. Toen de plaat uitkwam hoorde ik Postcard Of A Painting best vaak, ik kon er niks mee. Ik was net definitief van bands als Linkin Park afgestapt en ik had net Sonic Youth en de Pixies ondekt, wat moest ik nou met een bandje dat vrolijke poprock maakt met de irritante ADHD zanger die altijd wat rondstuitert.

Nee, ik zag me nooit A Certian Trigger luisteren. Nooit. Tot op een dag een nieuw meisje in mijn leven kwam en het klikte meteen. We werden redelijk goede vrienden en ze hield ook van wat alternatievere muziek(Weezer, Strokes en......Mäximo Park). Op een dag hebben we maar wat CD's gebrand en uitgewisseld, ik gaf haar Doolittle, Parklife en Ziggy Stardust in ruil kreeg ik A Certian Trigger, Is This it(strokes) en de EP van de Yeah Yeah Yeahs. Dus om een of andere reden was ik toch in het bezit gekomen van 'die plaat'. Ook al luisterde ik veel meer naar de EP en is this it? vondt ik het wel een aardig album.

Maar langzaam kreeg ik gevoelens voor haar en raakte we nog beter bevriend. Aan de ene kant geweldig maar aan de andere keer bleef ik maar wegdromen over haar iedere moment dat ze tegen mijn praten. Mijn eerste echte verliefdheid, ik voelde me in de hemel. Maar ik kreeg het niet over mijn tong om haar te vertellen.

Berlijn beging 2007. Schoolreisje naar Berlijn voor een week. Man wat heb ik me toen als een clown gedragen, druk stuiterend en praatziek en bijna iedere moment bij haar, toevallig hoorde ik Postcard Of A Painting veel uit de hostelradio schallen. Een keer zatten we zelfs samen mee te zingen. Het was mijn 5de keer Berlijn al, maar nu viel me pas op hoe geweldig de stad is. Het leek dat ik in een keer open klapte en ik had haar het bijna gezegd...

Maar ze verhuisde...uit het niets. Ik heb haar na het schooljaar nog 2 keer gesproken en toen was ze in een klap weg. Mijn hart was gebroken, en die drie cd's zaten bijna de hele tijd in mijn CDspeler. Maar er was iets aan de hand met Maxïmo Park, in eens leken de teksten me onzettend aan te spreken. De hele plaat gaat over liefde's fouten en verdriet en ik voelde me klote. En man...wat leek Paul Smith in een keer iemand die me begreep. 'You're eyes are big wen there so close, why can't we say goobye in public'. Ik greep steeds terug op A Certian Trigger als ik weer aan haar terugdacht, zo erg dat ik ieder woord van het album kan dromen. En die muziek vondt ik in een keer stukken toffer. Dat er achter zo springinge plaat zoveel gebroken harten kunnen zitten. Ze waren een van de reden waarom ik dat jaar naar Pinkpop ging. Ze waren live nog beter dan op plaat maar het waren vooral die herringeren. Herringeren die nog een lange tijd aan deze plaat blijven hangen. Als ik me rot over de liefde voelt zet ik dit dik 1,5 jaar later nog steeds altijd op en ik zing met vol volume mee. Het Cd'tje zit nu vol met krassen en heeft lichte cdrot maar ik heb een nieuwe gebrandt die ook al meer dan 20 keer gedraait is.

A Certian Trigger heeft iets persoonselijk voor mij, maar het is ook een toffe plaat.

'I sleep whit my hands across my chest and I dream about you whit someone else'

'maar ik heb een nieuwe gebrandt'

tsjah, voor een cd met zoveel waarde, is kopen ookl een optie he. Opvallend, dat je met zulke verhalen aan komt zetten. Ik kan me daar slecht iin verplaatsen, want ik was altijd de weirdo met die gekke muzieksmaak (Guno Apes, Papa Roach, Live, als dat al gek is?). Leuk om te lezen wel,, mooie herinneringen vast.

Kopen, ja. Iedere keer als ik hem wil meenemen kom ik iets intersanters tegen . Ja de weirdo met de gekke muzieksmaak hier ook. Leuk als ik dit straks over een aantal jaar toevallig terug ziet denk. Ik zet hem maar weer eens op.

Topplaat van een topgroep! Sommige nummers vind ik iets minder - 'Acrobat' bijvoorbeeld kan mij minder boeien - maar er staan echt enkele fantastische dingen op: 'Limassol', 'Apply some pressure' ... En het knalt echt live!

Bij Acrobat krijg ik plezierige Pulp-flashbacks.

Ze kunnen ook echt knallen. Ik heb op momenten ook wel een zwak voor Maximo Park. Apply some Pressure, Postcard of a Painting, Limassol, The Coast is Always Changing. Ze hebben iets sulligs, maar tegelijkertijd ook iets cools. Gewoon een leuk bandje, dat leuke muziek maakt. Ik zal ook maar eens de nieuwe gaan luisteren.

Goede cd maar enigzins overschat, daar komt bij dat ik er eigelijk niet naar kan luisteren omdat het geluid verschrikkelijk slecht is.
Iets wat bij de opvolger en hun derde wel weer dik in orde is.
Hun 2e is en blijft de beste met perfect uitgebalanceerde nummers en geen enkele misser.

Fantastisch album. Met gemak 4,5. Enkel de opener Sign and Signal vind ik minder. Once, a Glimpse wat mij betreft het beste nummer.

Wat een lul-verhalen.
Een super catchy plaat met een vrij uniek geluid.
ZIt alles in, toegankelijk glam wave en vooral liedjes.
En ze zitten op warp zegt genoeg.

Ja, eindelijk is ie binnen. Maand geleden aangeschaft bij cdwow maar het duurde en het duurde en het duurde. En dan eindelijk lag hij vandaag op de mat. Rechtstreeks uit Hong Kong, toe maar, toe maar. Kende er al wel een paar nummers van, met als absolute topper natuurlijk Apply Some Pressure (geniaal nummer, ik ontdekte net ook dat het op de plaat een hele andere versie is dan die ik ooit eerder heb gehoord, veel langer)). Nou, dan nu maar eens in de cd speler drukken.

Deze band hoort in het rijtje thuis met Franz Ferdinand, Kaiser Chiefs en the Kooks en kan er stilistisch mee vergeleken worden. Niet wereldschokkend maar aanstekelijke en energieke Britpopsongs die ik nog graag wil horen. Net als die andere bands horen wij nu niets meer van Maxïmo Park.

Mee eens! Hoe is het toch mogelijk om zulke aanstekelijke nummers te schrijven. The Night I Lost My Head wil ik ook nog aan dat rijtje toevoegen.

Leuke plaat! Vrolijke en aanstekelijke muziek, met top vocalen, wat een mooi eigen geluid weet te vormen. Het ene nummer is zeker sterker dan de ander, maar overall is het allemaal zeker de moeite waard. Vooral "Apply Some Pressure" en "Graffiti" zijn heerlijk.

Ik vind dit niet echt slecht, maar ben er ook niet echt van onder de indruk. "A Certain Trigger" lift mee op de Britpop hype, maar heeft mijn inziens niet echt een onderscheidend geluid. Best catchy, en energiek, maar ik vind het vooral erg springerig en rommelig. De zang vind ik na een aantal nummers wel heel erg hetzelfde en vlak klinken, niet veel variatie. Leuk om eens te horen op de radio, maar meer zit er voor mij niet in.

Live in Utrecht

Apply Some Pressure

Ik vind deze net iets lekkerder dan de opvolger Our Earthly Pleasures

Mij te stuiterig, onrustig en hyperactief. Dan liever iets als Kaiser Chiefs (wat ik ook maar ten dele goed vind).

Redelijk album, britpop met een punky randje. Luistert aangenaam weg maar is weinig origineel. Ook erg veel van hetzelfde en de enige poging om het eens anders te doen (Acrobat) is m.i. weinig succesvol. Een soort halfslachtige poging tot een gelaagde epic maar daar is deze band duidelijk niet voor in de wieg gelegd. Apply Some Pressure, Graffiti en Going Missing springen er in positieve zin uit.

Typisch een britpop plaat die voor 1 euro in de uitverkoop al ligt. 3 sterren