menu

Life of Agony - Broken Valley (2005)

mijn stem
3,27 (54)
54 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Metal
Label: Sony

  1. Love to Let You Down (3:40)
  2. Last Cigarette (2:56)
  3. Wicked Ways (4:02)
  4. Don't Bother (3:30)
  5. Strung Out (3:59)
  6. Junk Sick (3:18)
  7. The Calm That Disturbs You (3:15)
  8. No One Survives (1:34)
  9. Justified (6:21)
  10. The Day He Died (3:19)
  11. Broken Valley (5:17)
  12. Room 244 (2:22)
totale tijdsduur: 43:33
zoeken in:
avatar van Agony
3,0
Recensie die ik voor een andere site heb geschreven:

Life of Agony is sinds 2003 weer bij elkaar. Middels een tour heeft de sympatieke band uit New York zich ook alweer een tijdje geleden weer in Nedeland laten zien en dat was veelbelovend. De band leek in ieder geval live de bezieling en vreugde te hebben hervonden. De vraag is of ook de nieuwe plaat dit kan brengen. Na de krakers River Runs Red (1993) en Ugly (1995) werd ik met de vorige plaat – vlak voor de split – Soul Searching Sun (1997) toch enigszins teleurgesteld.

De schijf begint in ieder geval geweldig met het uptempo en groovende "Love to let you down". Ook de lekkere catchy songs als "Don't Bother" en "The Day he died" kunnen we in deze catagorie plaatsen. Op nummers als "Wicked Ways", "Strung out" en "Justified" is de band een stuk meer ingetogen en neemt het gas terug. Hier hoor je ook duidelijk de sound die zanger Keith Caputo ook op zijn solo albums liet horen. Een nummer wat zo van die een van die soloalbums af had kunnen komen is "No one survies"; Keith klinkt – enkel ondersteund door zijn eigen pianospel" erg gevoelig en kwetsbaar. Een fraai nummer, maar willen we dit horen op een LOA plaat ....? Het titelnummer "Broken Valley" sluit de plaat aardig af, maar de nummers "Junk Sick" en "Last cigarette" zijn als je het mij vraagt regelrechte missers.

De productie van de plaat houdt niet over; Joey Z. kampt met korrelig gitaargeluid en de drums klinken gewoon niet lekker. Luister allen maar eens naar de snare; alsof er op een kookpan wordt geslagen . De sound heeft ook veel meer weg van rockproductie dan een metalplaat, waarbij ik regelmatig aan het geluid van de oudere Stone Temple Pilots/Velvet Revolver moet denken. Al met al een moeilijke plaat waarbij ik niet overloop van enthousiasme. Het is het allemaal net iets te wisselvallig en door de positieve uitschieters (waar er gelukkig een behoorlijk aantal van opstaan) heb ik ook steeds het gevoel heb dat er veel meer in had gezeten. Gelukkig zit er een "next" knop op mijn afstandsbediening, zodat ik nog maar eens de nummers opzet waarop Life Of Agony echt wel laat horen het nog steeds te kunnen….

3 sterren.

avatar van james_cameron
3,5
Wat rauwer dan het voorgaande werk (en een stuk kaler geproduceerd), maar de meeste songs zijn wel een stuk pakkender dan die van de laatste twee platen. Haalt nergens het niveau van het debuut River Runs Red, maar geen verkeerde plaat. Zanger Caputo klinkt tegenwoordig overigens heel anders dan in de beginjaren.

2,5
matige plaat. Dan toch liever het solo werk. Het doet me op de een of andere manier niet veel dit. Love to let you down is natuurlijk wle erg lekker. 2.5*

avatar van Lexicon Devil
3,0
Aardige plaat met als mijn favoriete tracks nummers 1 en 7

avatar van Amongvedder
4,0
Ik moest ook af en toe aan Scott Weiland denken bij het horen van deze plaat.

Ik vind 'm wel lekker. Blijft Life Of Agony, maar gelukkig niet een herhaling van ander werk, al zullen anderen dit misschien liever hebben gezien.

3,5
Begint zeer sterk met de eerste 3 tracks, meteen ook de beste 3 van de cd. Maar ook 4,5 en 10 zijn erg goed. De rest valt wat tegen vind ik en daarom toch een wisselvallige cd.
Trouwens, Don't bother lijkt wel héél erg op Stone Temple Pilots.

avatar van freakey
3,5
Robinson schreef:
Trouwens, Don't bother lijkt wel héél erg op Stone Temple Pilots.


Dat had ik dus ook!!!

avatar van Tav74
4,0
Beetje onderschat album dit, in mijn ogen op een paar minder wat geslaagde nummers na een puik album dat even tijd nodig heeft. De nummers in de wat meer traditionele LOA stijl blijven snelst hangen, maar uiteindelijk zijn vooral de afluitende, wat lomere, nummers bij mij favoriet.
Het nieuwe album lag zojuist op de deurmat, dus die gaat zo op de draaitafel.

avatar van milesdavisjr
3,0
Min of meer een comeback plaat van de band. Na Soul Searching Sun ging zanger(es) Caputo zijn/haar eigen weg, poepte enkele soloplaatjes uit maar een doorbraak zat er op individueel niveau niet echt in.
Broken Valley is in mijn ogen een magere plaat geworden ; een doffe productie wat de energie van de sound niet echt ten goede komt, de drums staan niet fraai in de mix en klaarblijkelijk heeft men goed gekeken/geluisterd naar bands als Stone Temple Pilots en Velvet Revolver. Het is alsof ik regelmatig Scott Weiland voorbij hoor komen.
Ergerlijker is het feit dat Broken Valley zeer wisselvallig van aard is. Een rits eenvormige songs zonder noemenswaardige punten.
Met het debuut River Runs Red wist men een alleraardigste schijf af te leveren. De combinatie van zware Sabbath achtige riffs met hardcore elementen leverde fraaie songs op.
Opvolger en het degelijke Ugly bleek wat meer gericht op een breder publiek en stak conventioneler in elkaar, echter hierna verbleekte mijn aandacht voor de band.
Aangezien ook de platen die hierna uitkwamen weinig indruk op mij maakten blijft het bij de eerste twee worpen.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:09 uur

geplaatst: vandaag om 03:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.