menu

The House of Love - The House of Love (1988)

mijn stem
4,01 (164)
164 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Creation

  1. Christine (3:26)
  2. Hope (2:55)
  3. Road (3:44)
  4. Sulphur (3:05)
  5. Man to Child (2:51)
  6. Salome (2:30)
  7. Love in a Car (3:58)
  8. Happy (2:51)
  9. Fisherman's Tale (3:45)
  10. Touch Me (3:04)
  11. Shine On [Demo - Bonus 7"] * (3:56)
  12. Christine [Demo - Bonus 7"] * (4:02)
  13. Shine On * (3:20)
  14. Love * (2:25)
  15. Flow * (2:36)
  16. Real Animal * (2:59)
  17. Plastic * (2:03)
  18. Nothing to Me * (3:12)
  19. The Hill * (2:57)
  20. Loneliness Is a Gun * (2:25)
  21. The Hedonist * (4:04)
  22. Welt * (3:18)
  23. Destroy the Heart * (2:43)
  24. Blind * (2:37)
  25. Mr. Jo * (3:55)
  26. Destroy the Heart [Demo] * (3:19)
  27. Shine On [Fuck Version] * (2:21)
  28. I Don’t Know Why I Love You Like I Do [Live] * (3:54)
  29. Love in a Car [Live - Previously Unissued] * (4:16)
  30. Destroy the Heart [Live - Previously Unissued] * (2:34)
  31. I Wanna Be Your Dog [Live - Previously Unissued] * (3:12)
  32. Shine On [Guy Chadwick Solo Demo] * (3:27)
  33. Touch Me [Demo] * (4:35)
  34. Real Animal [Demo] * (5:34)
  35. Happy [Demo] * (4:47)
  36. Hold on Me [16 Track Demo] * (3:54)
  37. Christine [16 Track Demo] * (4:07)
  38. Modern World [Demo - Alias Welt] * (3:06)
  39. Salome [Alternative Version] * (2:46)
  40. Man to Child [Alternative Version] * (2:55)
  41. Hope [Alternative Version] * (2:53)
  42. Love in a Car [Alternative Version] * (4:28)
  43. Touch Me [Alternative Version] * (3:05)
  44. Road [Alternative Version] * (4:03)
  45. Fisherman’s Tale [Alternative Version] * (3:26)
  46. Happy [Alternative Version] * (2:55)
  47. Sulphur [Alternative Version] * (2:32)
  48. Real Animal [16 Track Demo] * (4:38)
  49. Little Girl [Alias Mr. Jo) (Alternative Version] * (4:24)
  50. Shine On [Band Demo] * (4:02)
toon 40 bonustracks
totale tijdsduur: 32:09 (2:49:54)
zoeken in:
avatar van Man of Sorrows
4,5
Beste debuut van een Britse band ooit? Als dat al niet het geval is zal het niet veel schelen.

The House Of Love heeft ook een liedje ''The Beatles and The Stones''; wel als je een album als dit hebt gemaakt hoef je geen minderwaardigheidscomplex te hebben tegenover de groten.

Zelden heb ik een album/band gehoord met een dergelijk gevoel voor popmuziek.
Man To Child, wat een mooie gitaar op die breekbare tekst. Love In A Car; net als dat nummer al kippevel bezorgt gooien ze er nog een wondermooie outro tegenaan. Het lijkt alsof deze band de juiste muzikale feeling in elke vezel van hun lichaam heeft; enerzijds is er die eenvoud en anderzijds die uitzonderlijke schoonheid.

Sulphur met zijn schreeuw om hulp aan het einde. Hope; sfeervol schipperen tussen hoop en wanhoop; echter dergelijk nummer kan enkel een gevoel van hoop achterlaten. En dan heb ik het nog niet eens over verdronken vlinder Christine.

Excuses aan wie bovenstaand bericht net iets te lyrisch of te lovend vindt, maar hier is het imo even op zijn plaats.

avatar van Dibbel
4,5
The House Of Love .
Was inderdaad the next big thing in 1988. Dat had je namelijk toen ook al.
Prachtig debuutalbum.
Helaas werden ze niet zo groot als dat we ze het allemaal gegund hadden.
Op den duur links en rechts ingehaald door de Madchester-rage en de shoegazers.
Hoewel ze van dat laatste ook wel weer wat weg hadden.
Iemand hierboven maakt de vergelijking met The Church en daar kan ik me wel in vinden.

Uiterst melodieuze, toegankelijk, makkelijk meezingbare gitaarpop, met toch altijd een scherp randje en enigszins beklemmend en onheilspellend. Ook wel wat onheilszwanger geproduceerd.
Beetje boos kijkend in hun versleten zwarte truien.

Het is moeilijk uitschieters te noemen, alle nummers zijn bijna even goed.
Als het dan toch moet dan wil ik Christine (uiteraard), Sulphur, Hope, Man To A Child, het wat snellere Salome en Love In A Car noemen.

Album duurt wat te kort!
Echt een Britpop-pareltje dit, eentje om niet te vergeten dus.

avatar van deric raven
3,5
Wat is dit voor een band?
Ik hoor Over You van Roxy Music met daar doorheen de stofzuigersound van The Jesus and Mary Chain gegooid.
Christine.
The House Of Love zweeft duidelijk tussen The Jesus and Mary Chain en de iets later heersende Madchestersound in.
In het gitaarspel horen we nog wat Johnny Marr van The Smiths, en de zang heeft het donkere geluid van Wayne Hussey van The Mission met de echo van Ian McCulloch zonder Bunnymen.
Op zich is dit een prima debuut, niet baanbrekend, maar wel lekker.
Guy Chadwick is qua zang nog zoekende, en overtuigt op Christine na, nog niet echt.
Misschien heet daarom het 2e album wel hetzelfde als het eerste, gewoon The House Of Love, en wilde hij hier de valse start eventjes recht zetten.
Iets waar hij voor mijn gevoel aardig in slaagde.

avatar van aERodynamIC
4,5
The eighties als muziekdecennium roept toch nog steeds vaak weerstand op bij veel muziekliefhebbers.
Goed, qua mode was het niet veel nee, maar muzikaal viel dat toch echt enorm mee. De focus ligt dan toch echt op de verkeerde muziek uit die tijd denk ik dan maar. Maar never gonna give you up.....

Want neem dit album van The House of Love. Alleen al bij opener Christine weet je dat je met iets heel moois te maken hebt. Natuurlijk, smaken verschillen, maar dit is gewoon geen slechte muziek. Sterker: ik vind dat The House of Love nog veel meer erkenning verdient. De band blijft net wat te veel in de schaduw van de grotere broertjes uit die jaren. Dat is jammer. Gelukkig genoeg mensen die de pracht van dit album (en zeker ook de opvolger hiervan) weten te waarderen.

Daarmee blijft het misschien ook wel het pareltje dat de liefhebbers kunnen koesteren. Geen top 2000 materiaal, maar gewoon heerlijk genieten als deze plaat weer eens uit de kast komt.... zoals vandaag........ puur genieten met het geluid even lekker hard.

Voer voor liefhebbers van The Church, de latere Jesus and Mary Chain en vooruit: The Smiths.

avatar van Rainmachine
3,5
Ik weet nog dat een vriend van mij eind jaren 80 met dit debuut album op de proppen kwam en wij al bierend naar het nieuwe vinyl zaten te luisteren en ook de complete verbijstering toen Man To Child langs kwam met: Jesus, where did the time go? Holy God, where is the money now? Father, what am I doing here? Mother, where is the love? Dat bleef voor mij altijd een (negatief) stempel op dit (mini) album blijven zetten. Was dit een reli band? Was dit een gospel band? Ik kon het niet plaatsen en dat werkt bij mij funest. Ik heb niets tegen reli pop of een eerbetoon aan de Here zolang het maar niet te zoetsappig wordt. Nu we heel wat jaren verder zijn kan ik het beter waarderen maar ik vind de latere albums nog steeds een stuk beter. Prima debuut maar veel draai uren krijgt het album hier niet, ik pak eerder de opvolgende albums uit de kast.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:58 uur

geplaatst: vandaag om 11:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.