menu

The Icicle Works - The Icicle Works (1984)

mijn stem
3,79 (69)
69 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Beggars Banquet

  1. Chop the Tree (4:43)
  2. Love Is a Wonderful Colour (4:13)
  3. Reaping the Rich Harvest (4:07)
  4. As the Dragonfly Flies (3:58)
  5. Lover's Day (4:49)
  6. In the Cauldron of Love (3:50)
  7. Out of Season (4:46)
  8. Factory in the Desert (3:11)
  9. Birds Fly (Whisper to a Scream) (3:49)
  10. Nirvana (5:11)
  11. All Is Right * (3:00)
  12. When Winter Lasted Forever * (4:47)
  13. Love Hunt * (3:45)
  14. Reverie Girl * (3:58)
  15. Gun Boys * (3:46)
  16. Love Is a Wonderful Colour [Long Version] * (6:47)
  17. Waterline [USA Version] * (4:17)
  18. In the Dance the Shamen Led * (3:42)
  19. The Devil on the Horseback * (4:25)
  20. Mountain Comes to Mohammed * (4:02)
  21. Birds Fly (Whisper to a Scream) [Frantic Mix] * (5:21)
  22. Scarecrow * (3:07)
  23. Ragweed Campaign * (4:14)
  24. The Atheist * (4:27)
  25. Nirvana [Live] * (8:48)
toon 15 bonustracks
totale tijdsduur: 42:37 (1:51:03)
zoeken in:
avatar van reptile71
Review afkomstig van mijn nieuwe site: New Wave & Post-Punk Reviews – Reviews van new wave en post-punk releases uit mijn persoonlijke collectie - newwavepostpunkreviews.wordpress.com

The Icicle Works is een band die naar mijn idee nogal eens over het hoofd wordt gezien. Misschien komt dat doordat ze een beetje aan de zijlijn stonden, toen bands als Echo & The Bunnymen en Comsat Angels hun doorbraak hadden in de vroege jaren 80. The Icicle Works is toch een band met een enigszins vergelijkbare sound. Het is ze alleen niet gelukt om een werkelijke doorbaak te creëren.

Dit debuutalbum is waarschijnlijk hun bekendste en teven interessantste album, dat zijn weg naar de liefhebbers wel heeft gevonden. Ik zou me zo voor kunnen stellen dat in de tijd dat het uitkwam, de band enigszins als kloon van Echo & The Bunnymen werd gezien. Het album kwam namelijk uit toen hun grotere broer al drie albums uitgebracht had en de sound benadert die van hun stadsgenoten (beide komen ze uit Liverpool) bij vlagen behoorlijk. Eerlijk gezegd kan me dat niet storen, want ze hebben voldoende te bieden. Overigens zijn de vergelijkingen, zoals wel vaker het geval is, niet geheel toevallig. Dit album is namelijk geproduceerd door Hugh Jones, die niet alleen meewerkte aan de eerste twee Bunnymen albums, maar bijvoorbeeld ook verantwoordelijk is voor de productie van de klassieker From the Lions Mouth van The Sound en After the Snow van Modern English.

Om te beginnen opent de plaat al redelijk sterk met ‘Chop the Tree’. De up-tempo tribal-achtige drums hebben hun opzwepende werking. Ian McNabb heeft een prettig in het gehoor liggende stem. Gitaar, bas en synth spelen een vrij ondergeschikte rol in dit nummer ten opzichte van de drums, waardoor je min of meer gedwongen wordt je over te geven aan de ritmes.

‘Love Is a Wonderful Colour’ is een vrij bekend in het gehoor liggend nummer. Niet zo verbazingwekkend dat dit een single is geworden. De kracht van het nummer zit hem in de pakkende zanglijn van met name het refrein. Ook in het volgende nummer vinden we weer zo’n pakkend refrein.

Naarmate het album vordert vind ik het voornamelijk opvallend dat de gitaar een relatief ondergeschikte rol speelt in de productie, op de A kant van de LP althans. Waar de gitaar bij soortgelijke bands vaak kracht bij zet, lijkt die functie hier eerder weggelegd voor de drums. Die zijn namelijk zeer sterk en prominent aanwezig. Dit wil overigens niet zeggen dat de productie het laat afweten, want het zit allemaal picobello in elkaar en een prachtnummer als ‘Lover’s Day’, afsluiter van de A kant, is dan ook verwennerij voor je oren.

Op de B kant lijkt er ineens een complete omschakeling te zijn. Op ‘In the Cauldron of Love’ worden alle registers opengetrokken. De gitaar knalt er werkelijk in en de muziek bloeit helemaal op. Alles komt ineens beter tot zijn recht, niet alleen de gitaar, ook de bas en synth. Dit is toch wel een beetje wat ik miste op de A kant.

Op de ballad die daarna volgt is de kracht weer snel weggeëbt. Misschien is het contrast net wat te groot ten opzichte van het vorige nummer. Op zichzelf is het best een aardig nummer, dat door het galmende gitaargeluid wel wat dromerigs heeft. De derde track van de B kant heeft daarna weer wat meer vuur.

‘Birds Fly (Whisper to a Scream)’ is een bescheiden hit geweest in de VS. Ook weer een nummer dat zijn lekkere drive te danken heeft aan snelle tribal-achtige drums aangevuld met extra slagwerk.

Met ‘Nirvana’ heeft het album een prima afsluiter. Het nummer heeft een mooie rustige aanloop, waarbij ik een beetje het idee krijg naar The Mission the luisteren (terwijl Wayne Hussey pas het jaar daarna zijn band oprichtte). De zanger doet me in bepaalde stukken van dit nummer ook gewoon aan Hussey denken. Daarna komt er een flink tempo in, begeleid door snelle drums. Het nummer heeft een lekker instrumentaal tussenstuk, waarin de gitaar even fijn de ruimte krijgt om te janken. Dit fungeert goed als spanningsboog op weg naar een vette finale, waarin voor de laatste keer alle registers worden opengetrokken, wat leidt tot een spetterend einde van deze plaat.

Toegegeven: nergens op dit album word ik echt omver geblazen of diep geraakt, maar de overwegend fijne sound met hier en daar nog een uitschieter, maakt dit toch een prima album, dat op zijn tijd zeker een draaibeurtje verdient.

BoyOnHeavenHill schreef:
Mijn Beggars Banquet-CD uit 1988 drukte zelfs de teksten af op de binnenhoes (zoals niet het geval was bij mijn elpee), maar verzuimde helaas er een loupe bij te leveren.

Ik heb de Engelse persing en zit gewoon een binnenhoes bij met teksten, goed leesbaar.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Mooi werk!


avatar van gaucho
4,0
Nou, een algehele herwaardering van dit album is inderdaad wel op z'n plaats. Ik heb dit een jaar of 2 geleden eindelijk op CD aangeschaft, was toen vrij lastig te vinden. Maar zeer de moeite waard. Ik was bang dat de typische eighties-productiesound teveel zou overheersen, maar dat valt reuze mee.

Wat me vooral opvalt is dat het stuk voor stuk sterke, gedreven nummers zijn, met goeie, niet al te voor de hand liggende melodielijnen. Een hoofdrol voor het drumwerk en in sommige nummers ook fraaie gitaarerupties. Ergens doet het me een beetje denken aan het debuut van Big Country, dat een jaar eerder uitkwam. Daar spelen de drums ook zo'n prominente rol in het geluidsbeeld.

avatar van E-Clect-Eddy
Na 30 jaar eindelijk eens dit album gaan luisteren.

Het openingsnummer doet me overigens met die drum(loops) erg denken aan Adam & The Ants ...en Boney M.'s Nightflight to Venus

Door de combinatie van drums voor in de mix en de gitaar iets meer gedoseerd naar de achtergrond heeft het eerder afiniteit met Siouxsie & The Banshees of zelfs hun sideproject The Creatures.

In The Cauldron of Love hoor ik overeenkomsten met het gitaarwerk (en ook wel synths) van Killing Joke op hun albums tussen 1985-1990

3,5
Ik weet nog goed dat ik dit album heb aangeschaft in de eighties. Het was voor mij eigenlijk een bepaalde breuk met de wel heel depressieve muziek in navolging van Joy Division. Er waren nogal wat bandjes die dit echt als voorbeeld hadden Siglo XX, Harmony, Fra Lippo Lippi etc. Op een gegeven moment heb je wel een bepaald punt bereikt dat er een grens is en dat het niet veel meer toevoegt. In die tijd ook U2 gevolgd en vandaar the Alarm met een positievere inhoud en toen dit album. Ik heb er altijd graag naar geluisterd, het was energiek, bepaalde positiviteit en aan het eind zelfs zweverig met Nirvana. Ook hier en dar weer wat akoestische gitaren wat me weer terug deed denken aan de folkperiode voor de punk/wave tijd. Het is geen album dat boven aan mijn best of lijstje zal komen, maar het geeft me altijd wel bepaalde positieve gevoelens mee en een bepaalde mate van gezonde melancholie vanwege de tijdsperiode.
Ik heb later nog wat werken tweedehands aangeschaft, daarbij heb ik minder deze gevoelens, maar het blijft een sympathiek bandje.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: The Icicle Works - The Icicle Works (1984) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

The Icicle Works - The Icicle Works (1984)
De Britse band The Icicle Works is nooit een hele grote band geworden, maar als ik luister naar het geweldige debuutalbum van de band uit 1984 denk ik dat er veel meer in had moeten zitten voor de band

Het kan soms raar lopen in de muziek. Met haar debuutalbum was The Icicle Works uit Liverpool in 1984 een stuk beter dan andere startende bands, maar waar een aantal van deze bands in de loop van de jaren 80 stadions zouden vullen, bleef de band rond Ian McNabb een wat obscuur bandje. Het is een band die na het briljante debuut ver terugviel en het moest hebben van een paar aardige singles, maar het debuut van de band blijft een prachtalbum. Het is bovendien een prachtalbum dat de tand des tijds verrassend goed heeft doorstaan en echt een flink stuk beter dan veel vergelijkbare albums uit het decennium. Hoogste tijd dus voor eerherstel.

Toen ik onlangs wat rondneusde tussen mijn lp’s uit de jaren 80, kwam ik het titelloze debuutalbum van de Britse band The Icicle Works uit 1984 tegen. De band scoorde later in de jaren 80 een culthit met Understanding Jane, maar speelde verder een kleine rol in het decennium. De band uit Liverpool zou uiteindelijk vijf albums uitbrengen, maar toen de laatste van het stel in 1990 verscheen was de band al op sterven na dood.

Voorman Ian McNabb begon vervolgens aan een solocarrière die in 1995 piekte met het samen met leden van The Crazy Horse gemaakte Head Like A Rock (helaas niet te vinden op de streaming media diensten) en in 1996 een prima vervolg kreeg met Merseybeast. De rest van het solowerk van de Britse muzikant kabbelt wat voort en dat geldt ook voor de laatste vier albums van zijn band The Icicle Works. Het titelloze debuut van de band uit 1984 is echter een prachtplaat.

Op basis van het debuutalbum werd The Icicle Works een minstens net zo glanzende carrière voorspeld als bijvoorbeeld The Simple Minds en U2, maar het zou er nooit van komen. Aan de kwaliteit van het album lag het zeker niet, want het debuutalbum van The Icicle Works is wat mij betreft een van de betere albums uit de jaren 80.

Net als bijvoorbeeld The Sound, dat enigszins vergelijkbare muziek maakte, moest The Icicle Works het doen met wat culthits, maar inmiddels is het debuutalbum van de Britse band vrijwel door iedereen vergeten. Ook door mij overigens, maar vrijwel onmiddellijk nadat ik de lp uit 1984 op de platenspeler had gelegd, was ik weer onder de indruk van de muziek van The Icicle Works.

De band laat direct vanaf de eerste noten van haar debuut een fraai en betrekkelijk rijk ingekleurd geluid horen, waarin zowel ruimte is voor synths als voor gitaren en waarin de ritmesectie de boel aardig opzweept. Het is een avontuurlijk klinkend geluid, maar de muziek van The Icicle Works laat ook de grootse en meeslepende muziek horen die in de jaren 80 zo populair was.

De openingstrack Chop The Tree wordt gevolgd door een van de mooiste popliedjes uit de jaren 80, Love Is A Wonderful Colour. Het is een grootse en heerlijk melodieuze popsong, die opvalt door fraaie tempowisselingen, een vleugje psychedelica en door de uit duizenden herkenbare stem van Ian McNabb, die een album lang laat horen dat hij beter zingt dan de meeste zangers van de bands die wel groot werden in de jaren 80.

Bij beluistering van muziek uit de jaren 80 valt me vaak op dat de vaak van veel galm voorziene muziek uit het decennium de tand des tijds maar moeizaam heeft doorstaan. Het geldt ook voor de latere albums van The Icicle Works, maar wat mij betreft niet voor het debuutalbum van de band.

De popsongs van de band uit Liverpool zijn net wat avontuurlijker dan die van de meeste andere bands uit deze periode en The Icicle Works verwerkt bovendien meer invloeden in haar muziek, waaronder het al genoemde vleugje psychedelica en invloeden uit de postpunk. Met name door de psychedelische invloeden klinkt de band wat minder Brits.

Ik was het grootste deel van het debuut van de Britse band al lang weer vergeten, maar de melodieuze songs op het album drongen zich eigenlijk direct op. The Icicle Works klinkt op haar debuutalbum als een mix van alles dat ik leuk vond in de jaren 80: Simple Minds, U2, Echo & The Bunnymen, Teardrop Explodes, The Sound, The Chameleons en ga zo maar door. Het levert een geweldig debuutalbum op dat echt een veel beter lot had verdiend. Erwin Zijleman

5,0
dj@
stomtoevallig vandaag een origineel brits exemplaar (op beggars banquet) uit een platenbak gevist. prachtige elpee; ik kende het nummer ‘love is a wonderful colour’ nog van destijds, 1984. de 7” ‘nirvana’ uit 1982 (ook op dit album) heb ik eerder weten te bemachtigen. heerlijke muziek, productie van hugh jones (ook van onder andere the sound en echo and the bunnymen).

Gast
geplaatst: vandaag om 10:52 uur

geplaatst: vandaag om 10:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.