Ik verbaasde me altijd voor de - naar mijn bescheiden mening - belachelijk lage waardering van dit live album:
The Rolling Stones - "Still Life" (1982)
Nu betreft dit hetzelfde concert, alleen op Hampton Coliseum horen we het complete concert. Dit keer is de waardering wel hoog. Ik snap het enorme verschil werkelijk niet. De heerlijke 'rock 'n roll sfeer', de prachtige uitvoering door the Stones in topvorm: ja, het blijft toch echt om dezelfde avond gaan.
Verschil is natuurlijk dat er nu een flink aantal nummers meer op staan. En daar zitten, vooral richting het einde, een paar prachtnummers tussen. Met name de uitvoering van Miss You is om door een ringetje te halen. En meestal ben ik niet zo'n fan van Jumpin' Jack Flash, maar deze versie mag er zijn zeg!
Echter, sommige extra songs zijn niet zo bijzonder (uitgevoerd), zoals één van mijn live favorieten You Can't Always Get What You Want en één van mijn favoriete singletjes Waiting On A Friend. Maar het blijft leuk om het hele concert nu te hebben, zeker op 3LP. En wat is LP3 on fire! Super gespeeld, super strak tempo: (veel) beter krijg je the Stones niet.
Ik eindig hetzelfde als bij mijn review bij Still Life:
Net als bij Love You Live geldt dat de sound van the Stones rommelig was in die tijd. Maar dat klinkt toch juist geweldig?! Je hoort de joints bij wijze van spreken door de speakers heen komen. Dit is beter dan de latere soms ietwat te gelikte optredens uit de jaren '90 en '00. Dit is pure rauwe eerlijke rock 'n roll. Veel beter krijg je het niet.