Lenny Kravitz - Mama Said (1991)

ach, dat kan zoveel zijn.

Om hier nou een beetje names te gaan droppen vind ik (nu) niet zo interessant, maar neem nou zoiets (dat kent iedereen) als Oh Superman van Laurie Anderson. Dat werd indertijd toch niet door iedereen als muziek herkent, om het maar voorzichtig uit te drukken. Nu wel.

Of The Sex Pistols. Ik kan me herinneren dat ze dat in de Europarade (stonden ze op 38 of zo) oversloegen onder het mom van ... en nu heb ik ze daadwerkelijk in de arbeidsvitaminen voorbij horen komen. Anno 2007 klinken ze ook net zo gevaarlijk als The Monkeys, maar dat terzijde.

Kravitz is dus inderdaad een professionele controlfreak; maar heeft wel 2 zeer mooie albums af geleverd; deze en zijn eerste.
Maar ik ken ook opnames van hem waarbij hij juist weer het tegenovergestelde is; stoned en improviseren. Daarbij doel ik op het verschil per optreden.

Soms moet ik aan muziek wennen en ga ik het daarna steeds mooier vinden. Bij deze cd hoefde ik niet te wennen meteen mooi en meteen leek hij perfect. Op mijn 19e grijsgedraaid maar........toen was het ook echt over. ik kon het niet meer horen. Nu heb ik eigenlijk bijna een hekel aan deze plaat. Sorry

Aardige opvolger van Kravitz. Maar toch mis ten opzichte van het debuut een bepaalde schwung. Het is allemaal hetzelfde recept. Maar best onderhoudend.

Voor mij blijft dit zijn beste; Dit heeft ie nooit overtroffen. Meesterlijke plaat.

Kravitz was een pionier toen "Let love rule" uitkwam die eigenlijk retro ontwikkelde toen dat nog niet bestond, met deze plaat was hij hip. Hij heeft op deze plaat wel zijn stijl enigszins verbreed door er soul aan toe voegen. Hoewel het over de breedte misschien iets minder sterk is, kon de plaat de met "let love rule" gevangen aandacht niet vasthouden. Lenny Kravitz zakte langzaam weg, verdween nooit helemaal en maakt op termijn weer een grootschalige comeback omdat hij dan meer dan twintig jaar meeloopt, wat doorgaans symphatiek gevonden wordt. Daarna is zijn oeuvre groot genoeg voor periodiek een wereldtoernee nadat een bloedeloze plaat het licht heeft gezien. Kravitz wordt de Supertramp van de toekomst. Joepie !!

Net iets minder sterk dan het onovertroffen debuut, maar toch een prima album van Lenny Kravitz dat vooral in het teken staat van zijn scheiding en verloren liefde.
Muzikaal in hetzelfde straatje als zijn debuut, maar Lenny Kravitz zingt met veel passie en bezieling en brengt vooral sterke en afwisselende songs. De eerste vier nummers vind ik het best.

Geinig, ik dacht dat dit een verzamel cd was...

alle nummertjes zijn perfect op hun eigen manier

Vooral veel slome nummers heeft deze. Ik ben meer weg van de rockende Lenny. Nog even geen cijfer. Nummers als Fields of Joy en Always on the Run zijn wel weer typisch Lenny.

Die hoge stem moet een kenmerk van zijn eerdere albums zijn, gelukkig merken we daar weinig van bij zijn meesterwerk 5 en zijn laatste album.

Always On Th Run

Tja, ik volg Dix wel grotendeels in z'n redenering; ik heb dan ook de neiging om Kravitz te beschouwen als de mannelijke Madonna: hier en daar wat écht lekkere nummers (op deze nomineer ik track 1 en 2), maar de bal wordt vaker mis geslagen dan goed is, zodat de aangemeten pose de muziek moet rechttrekken.

Wat dit specifieke album betreft, vind ik het goed en vermeldenswaardig dat een hele container van mogelijkheden wordt opengetrokken: funky rock 'n roll, tegendraadse rock, rustige nummers wisselen elkaar af. Waarmee je bij mij echter nooit wegkomt, is een heel album met zoetsappige teksten en 'baaaabyyyyy' en 'yeah yeah' twee keer per strofe.

Ik zou dit album nooit twee keer na mekaar kunnen beluisteren, maar in een Kravitz-liedje op z'n tijd heb ik wel zin.

Waarom zou je in 's hemelsnaam een album twee keer achter elkaar beluisteren?

Al valt je redenering wel te begrijpen, bij z'n latere albums dan, want Mama Said vind ik wel een fijn album.

Absoluut mijn favoriete album van Lenny. Mooie pop/rocksongs met een retrojasje. Luister maar eens naar Stand By My Woman, ik moet dan vooral aan John Lennon denken. Alleen het nummer voor zijn dochter Zoe vind ik tenenkrommend. Track 4 heeft wat mij betreft de status classic al lang verdiend. En track 2 moet je gewoon keihard draaien, heerlijk!

Weer eens van stal gehaald. Waar het zo energiek begint, wordt de plaat halverwege enigszins in de kiem gesmoord. Het album geheel uitzitten heeft mijn geduld op de proef gesteld. Maar het is gelukt.
Een ruime voldoende.

Dit album begint prettig. Lekkere nummers, dat smaakt naar meer. Maar gaandeweg zakt het album wat mij betreft steeds verder weg en stelt het uiteindelijk teleur.

Ik hou het op 2,5, omdat ik het ook niet slecht vind. Er zitten wel goeie nummers op. Maar als geheel vind ik het toch maar wat zwakjes.

Ben het gedeeltelijk met Rogyros eens, het album begin inderdaad fantastisch, met 4 werkelijk briljante nummers. Dat het daarna minder wordt klopt ook, maar nummers als Stop Draggin' Around, All I Ever Wanted en What the Fuck Are We Saying? halen het niveau toch echt weer omhoog.

heb dit album en let love rule besteld

Vroeger op cd gehad, ooit kwijtgeraakt of weggegeven (aan m'n zusje?)

Afgelopen week het vinyl hiervan op de kop getikt.
Toch wel een fijn plaatje. Komt op LP misschien ook wel beter tot z'n recht.

Idd. een fijn plaatje en een prima consolidatie van zijn sterstatus na zijn debuut. Misschien wat minder verrassend, maar een mooie mix van allerlei invloeden uit de vorige decennia. Veelzijdige artiest deze Lenny.
In die periode ook 2x live mogen bewonderen. 1x op Torhout/Werchter en de andere keer was in Arnhem.

Favorieten zijn vooral het pakkende begin van dit album.

Ik vind dit echt een meesterwerk, maar ik zie veel Kravitz puristen al weer naar zijn eerste album trekken...De sfeer in deze nummers doet me denken aan de feestjes waar iedereen licht of zwaar bedwelmd op de bank is beland en gedwongen wordt naar de muziek te luisteren. Wat een plaat om laat in de nacht te horen. Magisch. Dit niveau heeft hij wat mij betreft niet meer kunnen halen. Maar de meeste artiesten maken zo'n album niet eens....

Heb dit altijd een zeer prima opvolger gevonden van LLR.

Zie maar eens een 2e album te maken na zo'n debuut.. menig artiest moet hier kwijlend naar gekeken hebben!

En zijn sterkste album moest nog komen: Are you gonna go my way, dat is 3 op rij!!

Voor mij als fan van Kravitz het beste album dat hij ooit gemaakt heeft. De muzikale invloeden van de `sound of the sixties`met pure soul rock en underground met de mix van grootheden als The Beatles, Stevie Wonder en Jimi Hendrix.........maar vooral Kravitz himself!!

Bijwijlen ga je wegdromen in je stoel..

LuisterTip: Butterfly

Dat vind ik nou juist een minpuntje op dit album.. leuke tekst hoor, maar dat ding klinkt echt te demoachtig.... daar heeft ie iets mee overdreven!

Leuke tekst voor je meisje..

Bij mij smelt ze ervan..is mijn ervaring dude

Als je een leuke tekst voor je meisje zoekt om haar te laten 'smelten" zou ik eens een keer naar Adore van Prince luisteren als ik jou was... Niks en niemand topt dat nummer qua tekst.. echt een juweel, en bloedmooi!

Je heb het album op 1 staan in je top 10..dus het zal wat zegge..

Ten tijde van dit album en zijn vorige was hij zo'n beetje The comming man niet waar. Athans bij een gedeelte van het muziek publiek. Hij werd een beetje een cult held. Op zich heeft lenny deze titel naar mijn mening nooit geheel ingelost. The comming man bedoel ik dan. Op zich een prima muzikant en op bijna iedere plaat staan goede songs op. En deze is ook al prima. Stand by my woman, It aint over. More than anything, always on the run, what goes around, all i ever wanted enz Mmmm eigelijk een van zijn beste he nu ik hem weer eens draai. Ok dit is een van zijn beste binnenkort zijn eerste weer eens draaien ha.

Vrouwlief blijkt deze al jaren in haar bezit te hebben en staat ook al jaren zichtbaar bij de letter K. Maar nooit echt opgevallen. Misschien omdat ik Lenny Kravitz destijds best goed vond, maar ook niet meer dan dat. Zijn debuut ken ik vrij goed en op deze CD blijkt al snel dat zijn debuut een stuk beter is dan deze. Dat wil niet zeggen dat dit slecht is, maar na verloop van tijd heb je dat gemaakte retrosfeertje wel gehad.

Heerlijke sfeervolle plaat van mijnheer Kravitz. Op de eén of andere manier kwam hij op het juiste moment met deze plaat.Het debuut had ik toen nog niet in mijn bezit. De prima retro produktie deed het hem bij mij. Ook de songs waren goed. Hier zat ik op dat moment gewoon op te wachten na die vervelende jaren 80 (produktie). Ook G&R vond ik na een paar singles iets teveel over de top. De opvolger van Mama said viel mij echter tegen. Iets teveel een herhaling van zetten. Maar deze mag van mij blijven. Langzaam aan is Kravitz bij mij uit het beeld verdwenen (na Circles).