Gas - Pop (2000)

Ambient in zijn zuiverste vorm. De aanwezigheid, opzet en stijl van dit album doen voor mij meer dan de muziek zelf, die enkel uit zachte waves bestaan en die je als je aan een verlaten strand ligt direct in een andere wereld kunnen brengen...

Zwemelt wel aardig weg, maar uiteindelijk heb ik toch liever een Global Communication als het op dit soort ambient aankomt. Vooral de water/vogeltjes geluiden maken het net allemaal iets te cheesy.

3.5 sterretjes.

Dit album is de voorloper van de "popambient"series als je het zo wilt noemen.

Labels als Mille Plateux, Kompakt en Sutemos brengen dit soort muziek uit.

Als je dit goed vind:

- alles van Ulf Lohmann
- http://www.syrup.hu/cobylens het nummer : luÝÝzÄ
- ozy - drama club
- peter_grummich_-_kimono
- robert_henke_-_ground_kaven
- kammarheit_-_hypnagoga
- leandro_fresco_-_buenos_amigos
- markus_guentner_-_donaunebel
- markus_guentner_-_respect_to_the_distance_(kaito_remix)
- marsen_jules_-_brouillard
- andrew_thomas_-_fearsome_jewel
- boards_of_canada_-_corsair

Laatste nummer vind ik (vooralsnog) het mooiste hier, maar zoals alles van GAS is het allemaal erg degelijk. Wel stoer ook hoe hij steeds binnen hetzelfde concept durft te werken en daarbinnen voor mooie subtiele variaties zorgt.

Wat een waanzinnig album ook... De eerste suites wekken de indruk van licht aan het eind van de Gas-tunnel, het langzaam maar zeker bevrijd raken uit de sferen van de eerste albums die voortdurend in cirkels ontwikkelen maar nooit een duidelijke riching hebben. Die altijd weer vroeg of laat op hun eerdere punt terugkomen, zonder daarvoor enig ander herkenbaar punt gepasseerd te hebben. Opeens zijn daar identificeerbare melodielijnen. Omhuld in vervreemdende klanken, lijkt de toegankelijkheid en openheid zijn weg gevonden te hebben.

Tot dan opeens tegen het eind je meedogenloos teruggesleurd wordt in de 4/4 beats en ondefinieerbare klanken die pas doordringen seconden nadat je ze hoort. Terug in klanken die geen enkele indicatie geven of het nummer nu 4 of 12 minuten bezig is zolang je niet op de teller kijkt. Uiteindelijk blijkt er helemaal niets veranderd. En juist dat onregelbare, eindeloze spectrum aan gelijkgestemde klanken maakt het verdwalen in het bos van Gas compleet. Dit staat los van gevoelens uitdrukken met muziek, deze muziek drukt zijn eigen klank uit. Alleen William Basinski deed dat eerder bij mij, maar verder blijft het volkomen uniek en bijzonder naar mijn weten.

De albums van Gas zijn niet zonder elkaar in beschouwing te nemen. In het licht van de voorgangers, denk ik dat Pop Voigts meesterwerk is. Als plaat op zich, prefereer ik het debuut. Wat wel als een paal boven water staat is dat Gas zich gemakkelijk kan scharen tot een van mijn favoriete artiesten.

Zeer fijne kennismaking met Wolfgang Voigt, die me doet denken aan (ongeveer) een mix tussen Aphex Twin, Eluvium, Basinski en een beetje The Field. Beste ambient-plaat die ik in tijden heb gehoord, alhoewel er ook beats op staan. Vooral de eerste twee nummers zijn . Laatste nummer vind ik wel wat minder en duurt ook veel te lang imo. Had liever gezien (gehoord) dat nummer 5 zolang duurde, want dat is echt zo'n typische oneindige track.

Stevige 4* en een dikke 10 voor de review van Gyzzz, geweldig geformuleerd. Een van de weinige users op de site die en duidelijk zijn, en het op een zeer kunstige manier schrijven, én waarvan je ook nog eens een heleboel kan leren/inzien.

Waarom hebben al deze nummers geen naam? Ik ken een nummer van Gas en die heet Microscope. Weet iemand waar die op staat? Ben wel benieuwd naar meer van deze muziek. Lekker rustgevend!

dat is een andere gas, niet wolfgang voigt, maar ook erg goed idd.
gas-gas

Haha wat grappig, het is toch wel beide Ambient? Zal dan die cd, maar eens opzoeken. Ben nu toch ook wel benieuwd naar deze, gezien het cijfer en commentaar
Bedankt iig!

ook dit is idd ambient en mijn inziens een stuk boeiender dan de andere gas (al is die ook niet onaardig).

Bedankt, zal beiden eens beluisteren

Ongetwijfeld de beste uit de GAS serie, droger, duidelijker van structuur, maar vele malen sfeervoller en dieper tegelijk. Ook telkens een sublieme overgang van de echte ambient naar de 4/4. Staat in mijn Top 10 omdat het echt mijn zomerplaat is geworden (bij kouder weer altijd Zauberberg en Koenigsfrost), het vult, geeft rust terwijl stukken toch spanning dragen, en het is vooral heerlijk dromerig.

Ja, goed hoor.

Het vierde nummer staat me nog wel even flink tegen, daarom voorlopig een 3,5. Maar die afsluiter sluit zich rechtsreeks aan op je bloedsomloop .

Wolfgang Voigt over GAS:

I had an image in my mind of a gaseous and nebulous sound, of an exhilarating streaming music which literally flows over, which has no beginning or end, no hard edges, only softness. My association was this music drifting through the coppice of a misty wood in vast sound spheres, a very elegiac sound repeated over and over in the far distance, held together by an invisible bass drum that comes marching by somewhere hidden in the woods, coming closer and fading away again. It was an acid experience, basically. It’s drug music.

It is also an association that you might have had when you were lying underneath a tree as a kid, looking up and seeing the leaves in the late autumn light when everything sparkles golden and it is so beautiful that you disappear within. You are inside of this tree and will never come out again. Then you hear acoustic signals that accompany the visual and this fantasy has no beginning, no end, no top or bottom. For me it represents a kind of fourth musical dimension, there is a density which is absolute, genuine. It pulls you deep down, it is an enclosed universe, and it is like drowning in a lake. Of all my music projects that have been published this is the most important to me. It’s the closest to my musical mindset and expresses my deepest original emotions.

mono-kultur #08

Omdat Nah und Fern 5 sterren waard is, en ik Pop het meest heb leren waarderen > ook Pop op 5*.

Wat een muziek zeg, echt niet normaal. Clichés als 'een lange boswandeling', of 'rustig golvend, als de zee', blijken opeens helemaal geen clichés.... Het stuk van Wolfgang Voigt dat sander. citeert hierboven maakt duidelijk dat het ook een intelligent man is. Chapeau!

Dit is, van alles wat ik ken, één van de albumcovers die het beste bij te muziek past. Direct lijkt de zon door te breken als de kalm golvende muziek eenmaal van start gaat. Erg fijn! Ik kan ook niet wachten om dit op de fiets te beluisteren op een hete zomerdag.

Een erg prettig ambient album die eerst erg opgewekt begint, maar tegen het eind van het album aan steeds melancholischer wordt. De golvende(eb en vloed)-structuur van de nummers luistert erg prettig weg. Het laatste nummer vind ik wat afbreuk doen, met een iets te opzichtig beatmelodie. Jammer, want anders had ik nog een half puntje hoger gezeten.

Al enkele dagen hetzelfde ritueel; in de tuin gelegen op m'n bank met deze in de oren en ik kan wel zeggen dat deze Pop me zeer zeker bevalt. Het is muziek die zich gewoon goed leent om te beluisteren in de natuur en ondertussen gewoon je gedachten de vrije loop te laten.

Ik heb dergelijke platen als deze altijd amateuristisch ervaren. Hoe vreemd het ook kan klinken. Ik heb na vele jaren nog es naar Pop geluisterd en het klinkt me te eentonig en eenvoudig. Dergelijke muziek komt over als weinig inspirerend en zeer eentonig. Zo'n typische slaapkamer/woonkamermuziek (afhankelijk waar je uw muziek maakt als amateur) is in 1,2,3 gemaakt. Wie over dergelijke deftige apparatuur beschikt weet daar wel weg mee. Goedkoop klinkt het niet, maar het komt me te weinig interessant over. Langs de andere kant wil ik Pop niet afbreken. Het heeft wel iets, echt waar. De ambient muziek op Pop heeft zeker iets. Maar op dit schijfje werd er te weinig toegevoegd om het geheel als interessant te laten overkomen.

Hoe dan ook. Voor mensen die dit werk en voorgaande albums van deze heer Voigt wel goed vinden is er binnenkort een vinyl boxset met het werk uit de periode 1997-2000 in aantocht. En om eerlijk te zijn denk ik erover na om een box aan te schaffen. Al was het gewoon uit nostalgisch oogpunt.