menu

Trembling Bells & Bonnie 'Prince' Billy - The Marble Downs (2012)

mijn stem
3,03 (19)
19 stemmen

Verenigd Koninkrijk / Verenigde Staten
Folk
Label: Honest Jon's

  1. Made a Date (With an Open Vein) (6:34)
  2. I Can Tell You're Leaving (4:36)
  3. Ferrari in a Demolition Derby (4:14)
  4. Ain't Nothing Wrong with a Little Longing (6:55)
  5. Excursions Into Assonance (4:22)
  6. Every Time I Close My Eyes (We're Back There) (5:50)
  7. Love Is a Velvet Noose (3:39)
  8. My Husband's Got No Courage in Him (2:15)
  9. Riding (3:12)
  10. Lord Bless All (6:44)
totale tijdsduur: 48:21
zoeken in:
avatar van IntoMusic
2,0
Net de eerste 2 tracks beluisterd en dit is mijn inziens niet het alledaagse folk. Moet erg wennen aan de stemmen en de arrangementen. Dit weekend maar eens helemaal beluisteren.

avatar van music4life
2,0
Nummer 5 klinkt ook als een mooi nummer, interessante release

avatar van Masimo
1,5
Wat een gruwelijke instrumentatie, met een bijzonder nare zangeres. Heel naar studio-album.

Geloof me, ik ben groot liefhebber van Oldham's muziek, maar af en toe kan 'ie samenwerkingen aangaan waaruit afschuwelijke draken voortvloeien. Moge dit er ook een genoemd worden. Soms haast kerkelijk kerstelijke associaties krijg ik hiervan: zo'n winters kerstmarktje met een groepering hobby-vaders uit eigen dorp - moederlief zingt ook mee, en klinkt als 'n geflopt lerares van het plaatselijke kinderkoor, getypeerd door een bijzonder onprettig stemgeluid. Werkelijk, waar heeft 'ie deze broze bellen nou weer vandaan getoverd?

De gitaar is prut, tergend inspiratieloos en vervelend, de pianopartijen klinken te simpel, en het voorbijpruttelende orgel is een constant zeurende factor. De strijkers brengen helaas ook niet genoeg om er wat acceptabels van te maken. Men heeft naar ik las getracht een barokkig sfeertje neer te zetten, en die komt het album niet erg ten goede.

Het minst slechte nummer is 'My Husband's Got No Courage in Him', exact: een nummer zonder instrumentatie. Daar komt een ander sfeertje naar boven druppelen, of is de rest ook met deze insteek gemaakt, maar hopeloos geflopt? Let wel, ik kan echt houden van die sfeer en muziekstijl, maar dit? Nee. En het machtig sterke Riding van There Is No-One What Will Take Care of You wordt verkracht door een afschuwelijk en zeurend gitaartje. Geen sterke versie.

Oldham's stem promoveert sommige slechte nummers tot matige nummers, en laat dat dan een van mijn weinige positieve kritieken zijn. Wellicht ben ik hard, maar wat valt dit tegen, zeg..

Brrrrr...

avatar van IntoMusic
2,0
Dat is tegenwoordig het fijne van eerst even een download proberen alvorens tot aanschaf over te gaan. Ik heb het na 2x definitief van het schijfje verwijderd, want het begon mij stierlijk te vervelen.

avatar van isabelll
5,0
Het beste van wat ik van Will Oldham heb gehoord sinds de PALACE BROTHERS
Eerst even wennen maar na 5 luisterbeurten , WOWW
Mijn cd van het jaar.... Pure klasse dit...

avatar van Ducoz
4,0
Nou Masimo, je laat niet veel van het album heel he!
Ik ga hem zeker belusiteren, mocht ik hem voor een leuke prijs vinden... want als het echt troep is wil ik er niet meer dan 10 euro aan uit geven

EDIT:

Ik heb nu 'Made a Date', Riding en Love is a Velvet Noose gehoord en die vind ik toch alleraardigst.

avatar van Masimo
1,5
Ducoz schreef:
Nou Masimo, je laat niet veel van het album heel he!

Ducoz schreef:
Ik heb nu 'Made a Date', Riding en Love is a Velvet Noose gehoord en die vind ik toch alleraardigst.
Maar - wellicht ligt dat allemaal slechts aan mij, want op andere sites krijgt 'ie, volgens mij, geen onaardige beoordelingen.

Ik heb ze nogmaals opgezet, en met al mijn 'Will' er iets in te horen, lukt dat me écht niet. Ik krijg er nog steeds de kriebels van (de intro van I Made a Date, met die -zang en die -gitaar), en voel me bovenal haast wat simplistisch door. Ik zeg niet dat de muziek simplistisch is, maar ik heb het gevoel alsof ik onder dwang in een (te kleine) zelfgebreide trui van m'n oma naar het orgel van de kerst-mis moet luisteren. (bijv. dat orgelige van 4.30 tot 5.00 is killing)

Daarbij vind ik de samenwerking tussen Oldham en Lavinia Blackwall, de zangeres van Trembling Bells, niet werken. Vaak dat standaard om de beurt een zinnetje zingen, waar ik altijd een flink Kinderen-voor-kinderen-complex van krijg, gaat er bij mij gewoon niet in. Hoewel erg schattig en zo, niet erg positief. Daarbij vind ik de songs zelf ook zwak, en blijft alles bijzonder voorspelbaar en saai en gruwelijk. Daar waar ik Ferrari In a Demolition Derby (voor anderen volgens mij juist favoriet?) bijvoorbeeld weer waardeloos vind, en weer met name het intro is echt érnstig. Tel daarbij de bijzonder zwakke instrumentatie, en al wat resteert is karig. Als er dan nog wat resteert.

Nogmaals, mijn overwegende gevoel blijft: brrrrrrrrr

Maar, natuurlijk, staat het je helemaal vrij dit goed te vinden, Duuc. Ik neem 't je niet kwalijk.

avatar van Ducoz
4,0
Leuk, einigzinds verassend plaatje.

Veel aspecten van de Engelse folk en pyschedelische muziek vind ik hier in terug.
En onze Billy blend daar makkelijk in mee, klinkt zelfs wat vertrouwd maar toch erg fris.
Soms is het misschien té gerekt en ontaard een nummer in 'noise', dan draai ik toch gauw het volume wat lager.

Maar over het algemeen zitten er toch echt heel wat mooie nummers tussen, vooral het laatste nummer verraste mij. Erg langzaam en psychedelisch. Teleurstellend eraan was de zang.

Hier komt Alex Neilson overigens wel tot zijn recht, waar hij op Is It the Sea nauwelijks te horen was en toch met volle naam op de hoes werd vermeld... tja

avatar van Ducoz
4,0
Even een vervolg op mijn berichtje, met wat dubbele dingen:

Weer eens iets anders in Oldham's carriere.
Heel erg traditioneel Engelse folk met vleugjes Engelse psychedelica, dat staat Oldham vrij goed.. vind ik. De stem van de zangeres van Trembling Bells vind ik ook een erg goede zangeres, zoveel sfeer en emotie. Inprincipe is het een gouden combinatie, maar soms wordt het wat rommelig door de opeenhoping van instrumentatie en het (af en toe) lo-fi gehalte van de muziek, wat het tot een schelle waas maakt. Maar mij stoort dat niet en ik vind het resultaat erg mooi.

Prijs nummers zijn toch wel 'Excursion into Assonance', 'Every Time I Close My Eyes', 'Love is a Velvet Noose' en 'Lord Bless All'.

Bij 'Love is a Velvet Noose' moet ik een beetje denken aan de Engelse hymn 'Jerusalem'.

Jerusalem (Hymn)

Gast
geplaatst: vandaag om 09:11 uur

geplaatst: vandaag om 09:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.