Shadow Gallery - Room V (2005)

Wat vreemd dat een ijzersterke band (project?) als Shadow Gallery zo weinig beoordelingen krijgt. Al hun platen zijn ijzersterk en erg origineel. Zelf noem ik het ferry metal omdat het soms sprookjesachtig overkomt in de rustige passages. Jammer dat ze niet live optreden.

Ik ben het helemaal met je eens, ze maken echt geweldige prog metal. Dit concept album is trouwens de opvolger van Tyranny, wat dus samen een verhaal vormt.

De limited edition bevat trouwens een bonus cd waar het het nummer Floydian Dreams op staat, een 24 minuten durende Pink floyd medley wat een must voor Floyd fans is. Verder staat op de bonus cd nog een acoustische versie van Rain en het geweldige nummer "She wants to go home" +nog 2 nummers.

deze plaat maakte in 2005 gehakt van de laatste Dream Theater. Dit is progmetal zoals hij geserveerd dient te worden, die 4,5* die ik er destijds aangaf blijft gewoon staan

de eerste van SG maakte ontzettend vele indruk, temeer omdat het plaatje voor groot deel zelf was geproduceerd, en men had nog geen drummer, drumcomputer dus

veel ideeen en idd sprookjesachtig (fairy)

vond het na dat debuut beduidend minder en kheb daarna geen moeite meer gedaan echt te beluisteren

als dit toch op nivo debuut ligt, heeft het een kans

Ze zijn alleen maar gegroeid na hun debuut, dus het luisteren is meer dan waard zou ik zeggen

15 euro betaald voor alle 5 de albums ( incl de limited edition van deze ). wel 2dehands.
ben hier erg blij mee !

geweldige plaat, fuck alle andere progmetal !

ruim 75 minuten genieten met als uitschieters comfort me, vow en rain.

en op de limited edition een 25 minuten eerbetoon aan pink floyd.

Goede CD! Na Legacy vreesde ik het ergste, en het leek er op dat Shadow Gallery een verkapte solo-escapade van Gary Wehrkamp aan het worden was. Niet dat dat uitmaakt, maar ik vond het wel in de kwaliteit te horen. Gelukkig is Room V weer bijna terug aan het onaardse niveau van Tyranny...! Comfort Me raakt me bijvoorbeeld behoorlijk. Maar er zijn ook een paar nummers die me niet zoveel doen (wat niet wil zeggen dat ik ze niet goed vind).

Ik wil hier niet de party pooper zijn maar dit was de eerste plaat waarbij ik dacht: hmm dat heb ik al eens gehoord.

Er zijn zelfs riffs in die bijna identiek klinken aan vroeger materiaal. (onopzettelijk zo lijkt me trouwens)

Ik heb zo een beetje een Operation Mindcrime 2 gevoel bij deze plaat.

Het debuut, Tyranny en Legacy daar is het nog altijd om te doen, zo denk ik.

En over identiek gesproken, voor wie Amaran's Plight met Gary Wehrkamp kent. De melodie van Destination Unknown wordt in één van de nummers daar schaamteloos overgenomen

Ik lees net dat zanger Mike Baker overleden is.
Hartaanval 45 jaar oud geworden...........

Mike R.I.P.

Zeer tragisch inderdaad

Maar Shadow Gallery schijnt wel verder te gaan met het album waar ze mee bezig waren, en willen het binnenkort uit gaan brengen.

Dapper.....

Deze CD heb ik destijds overgeslagen, maar ten onrechte. Deze ligt veel meer in lijn met de eerdere CD's dan voorganger Legacy. Die vond ik dus tegenvallen, deze is het feest der herkenning. De band heeft een mooi eigen geluid en weet echt gevoel over te brengen, zowel in de teksten als muzikaal.

Persoonlijk vind ik dit de beste van Shadow Gallery. Op de voet gevolgd door Tyranny, maar die vind ik qua productie iets minder. Wat een zanger was die Mike Baker toch. Maar het moet gezegd: ook zonder hem hebben ze bestaansrecht!

Dit is iig veel beter dan het overschatte Dream Theater

Het is ze gelukt: Tyranny overtroffen! Lang heb ik gedacht dat Shadow Gallery z'n meesterwerk Tyranny nooit en te nimmer zou kunnen evenaren, om maar te zwijgen van overtreffen. Niet dat deze mannen uit Pennsylvania USA ook maar één slecht album hebben geleverd in hun bijna 15 jarig bestaan. Ik ken geen band in dit genre dat zulke wonderschone, diepgravende en aan perfectie grenzende muziek weet te maken. En het mooiste; de muziek beklijft en blijft maar groeien, bij elke luisterbeurt weer. Zowel muziek als teksten zijn van een schoonheid en diepgang die je maar zelden tegenkomt. Maar nu terug naar Room V (hun vijfde album), waarvan al lang de geruchten gingen dat het het vervolg zou worden op het conceptuele Tyranny. Shadow Gallery heeft gedaan wat niemand voor mogelijk achtte: de overtreffende trap van Tyranny afleveren. Dit album bevat de meest zware riffs ooit, ongekend gedreven instrumentale passages ("The Archer Of Ben Salem" & "Room V") en bloedmooie ballads ("Vow" & "Comfort Me"). Qua breekbaarheid en emotie grijpt het geheel terug op Carved In Stone, qua verhaal krijgen we het sluitstuk van de protagonist van Tyranny in z'n strijd tegen de NWO (met dezelfde ijzersterke songwriting en melodieën) en qua productie (door Jeff Glixman verantwoordelijk voor o.m. de eerste albums van Kansas!) de organische klank van Legacy. Het geheel wordt geleverd met een zeer fraai ogend tekstboekje voorzien van uitstekend artwork. De slotsom; voor wie bekend is met Shadow Gallery: gewoon blind kopen. (En voor wie ze nog niet kent: gelijk Tyranny meebestellen en je hebt het meeslepende verhaal in één keer compleet.)

Shadow Gallery is misschien wel de beste progband v tot dit moment. Ze hebben iig de beste zanger (gehad )

Aan de productie is gelijk te horen dat de band van het Shrapnel-label naar InsideOut is verhuisd. Het geluid klinkt veel voller en dieper. In de tijd dat dit album uitkwam beleefde ik Room V weer een stap omhoog na het ietwat tegenvallende Legacy.

Nu ik beide albums teruggeluisterd heb moet ik bekennen dat ik aan Legacy misschien wel meer plezier heb beleeft dan aan dit album. Tuurlijk, dit album klinkt wat volwassener, professioneler, maar qua nummers en arrangementen is er op Legacy toch net wat meer te beleven.