menu

The Walkmen - Heaven (2012)

mijn stem
3,71 (153)
153 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Fat Possum

  1. We Can't Be Beat (4:43)
  2. Love Is Luck (3:26)
  3. Heartbreaker (3:15)
  4. The Witch (3:33)
  5. Southern Heart (3:01)
  6. Line by Line (5:05)
  7. Song for Leigh (3:38)
  8. Nightingales (4:03)
  9. Jerry Jr.'s Tune (1:33)
  10. The Love You Love (3:07)
  11. Heaven (4:26)
  12. No One Ever Sleeps (2:42)
  13. Dreamboat (4:35)
totale tijdsduur: 47:07
zoeken in:

avatar van Streup
3,5
Op Facebook zeggen dat hij te downloaden is op iTunes. Hopelijk ook snel op Spotify. Erg benieuwd of ze het heerlijke Lisbon kunnen overtreffen.

ThereThere
het titelnr is in ieder geval een heerlijk up tempo nr met de Walkmen zo typerend melancholische inslag; kijk ook enorm uit naar dit album.

ThereThere
En ook "Heartbreaker" is een fijn nummer!

ThereThere
val in herhaling, want ook opener "we cant be bea" is een heerlijk nr. Begint acoustisch maar evolueert langzaam naar een gedragen song. Ligt qua thematiek in het verlengde van "Juveniles" van vorige album.
En dan zijn er de live opnames van de volgende nieuwe nrs op het SXSW festival: "Love Is Luck" en "The Love You Love", gedreven gitaarrock, en het mooie rustige "Southern Heart".
Album kan nu al niet meer stuk.

avatar van Bart
3,5
Mijn vrees komt uit. Afgelopen weken lieten de nieuwe nummers die over het internet zwierven het al horen. De fantastische drummer van deze band ('The Rat', 'On the Water', 'In the New Year', 'Blue as Your Blood', 'Woe is Me') is op deze plaat grotendeels buitenspel gezet. Een tandje minder, wat bedeesder. Dat kost bonuspunten.

ThereThere
Bart schreef:
Mijn vrees komt uit. Afgelopen weken lieten de nieuwe nummers die over het internet zwierven het al horen. De fantastische drummer van deze band ('The Rat', 'On the Water', 'In the New Year', 'Blue as Your Blood', 'Woe is Me') is op deze plaat grotendeels buitenspel gezet. Een tandje minder, wat bedeesder. Dat kost bonuspunten.


Mee eens! Een behoorlijk gemis.

4,0
The Walkmen beschikken inderdaad over een behoorlijk vaardige drummer maar als de resultaten zo goed zijn als op Line by Line & Southern Heart mag hij gerust wat vaker buitenspel gezet worden. Zeker Line by Line is een instant-klassieker in hun repertoire, fantastisch nummer.

ThereThere
Morinfen schreef:
The Walkmen beschikken inderdaad over een behoorlijk vaardige drummer maar als de resultaten zo goed zijn als op Line by Line & Southern Heart mag hij gerust wat vaker buitenspel gezet worden. Zeker Line by Line is een instant-klassieker in hun repertoire, fantastisch nummer.


ja ik geloof dat het ook wel meevalt! Matt Barrick lijkt weliswaar niet meer zo te springen op zijn krukje maar het klinkt strakker en harder dan op "Lisbon" en "Me and You". Heb nog niet alle nrs gehoord, waaronder helaas "line by line" (het beste voor het laatst?) maar tracks als "the love you love", "the witch" (heerlijk orgeltje!), " nightingales", " love is luck" en inmiddels bekenden "heaven" en "heartbreaker" laten een mooie symbiose horen van het vroegere en recente The Walkmen. Dit kan best wel eens DE plaat worden waar eindelijk alles op zijn plaats valt.

ThereThere
"line by line" is idd een fantastisch nr! Niet eerder klonk The Walkmen zo verstild met prachtig gitaatgetokkel. Mooi voorafgegaan door Southern Heart. Geen gek idee om deze 2 nrs bij elkaar te zetten.
En wat te denken van "Jerry Jr.'s Tune"? Perfecte titel voor dit heerlijke instrumentale miniatuurtje!

avatar van Kaaasgaaf
4,5
Geen enkele band kan zo fijn meer van hetzelfde brengen als The Walkmen! Ze hebben dan ook een heerlijke sound waar ze wat mij betreft eeuwig op door mogen variëren. Het is het geluid van de zomerse ochtendzon die op een houten zoldervloer bedekt met stofbollen straalt. Of dat is althans de associatie die ik altijd bij dit zalige geluid heb, al krijg ik er ook zin van om over verlaten landweggetjes te dansen. Naakt, of juist in een heel mooi pak. Dit is gewoon hun zesde meesterwerk op rij (het Pussycats-project tel ik even niet mee, snap ook niet waarom dat hier bij de reguliere albums staat), maar misschien vind ik dit album wel de 'rijkste' van allemaal, het meest gevarieerd en gebalanceerd, zo'n plaat waarvan elke track een potentiele vriend is die je de komende tijd steeds beter wil leren kennen en waar je eigenlijk nooit genoeg van krijgt (of dat is althans wat je in je prille vriendschaps-verliefdheid gelooft). Ik zou eigenlijk de volle 5 willen geven, na de eerste paar luisterbeurten is mijn extase daarvoor wel groot genoeg, maar ik begin voorzichtig met een 4, dan kan dat altijd nog wel bijgesteld worden.

ThereThere
Kaaasgaaf schreef:
Ik zou eigenlijk de volle 5 willen geven, na de eerste paar luisterbeurten is mijn extase daarvoor wel groot genoeg, maar ik begin voorzichtig met een 4, dan kan dat altijd nog wel bijgesteld worden.


Herkenbaar, die extase, de euforie na dagelijkse luisterbeurten!! Weinig andere bands die dit gevoel zo kunnen overbrengen.

avatar van Bart
3,5
Het album staat nu bijna een week op. Het is een ingetogener album geworden; het middenstuk (nummer 5 en 6) klinkt zelfs zeer verstild. Dat is gewaagd, want een nummer als 'Line By Line' verwacht je misschien eerder als slotnummer, maar het valt goed.

Eerder schreef ik al dat ik zeer gecharmeerd ben van de drummer van de band. Als je kijkt naar de nummers die ik nog veel van ze draai, dan zijn dat de nummer waarin hij de boventoon voert. 'The Rat', 'On the Water', 'In the New Year', 'Blue as Your Blood', 'Woe is Me'.

Dat laat meteen zien dat ik zelden tot nooit een geheel album van The Walkmen draai; ze zijn voor mij meer een band met een aantal sterke nummers. Dat geldt, denk ik, ook voor dit album. Ik vraag me af of ik over een tijd nog het volledige album draai. Ik denk het niet. Ik denk dat ik, net als bij de vorige albums, een paar sterke nummers eruit pik en die dan draai.

Dat is dus ook de reden, waarom ik de drummer zo mis op dit album. De nummers die ik noemde, geven me weer even energie. Natuurlijk zijn er tal van nummers waarop de drums een rol spelen, maar ze zijn niet overheersend. Dit is ook een album dat je juist in zijn totaliteit moet gaan beluisteren. Dat is dan wel weer knap gedaan. Een nummer als 'Heartbreaker' is misschien nog goed los te zien. Of 'Heaven' (al krijg ik daar soms iets teveel een U2-gevoel bij). Ze zouden prima passen in mijn rijtje met nummers.

Ondanks dat het voor mij dus niet het perfecte album is van The Walkmen, draai ik de plaat toch dagelijks. Dat zegt ook wat. De opener 'We Can't Be Beat' vind ik trouwens ook zeer sterk (ik kan al bijna meezingen). Ik begin met 3,5*. De komende weken zullen uitwijzen of er een verhoging in zit.

avatar van midnight boom
4,0
The Walkmen is misschien wel de meest constantste band in het Indie landschap. Een album van Amerikaanse groep is bijna gegarandeerd kwaliteit. Op hun zevende wapenfeit, 'Heaven', is dit niet anders. Het gezelschap uit New York vindt zichzelf opnieuw uit en verfijnd haar herkenbare sound. Niet eerder klonk de band zo ingetogen. De plaat laat een verzameling ontzettend fijn in het gehoor liggende nummers horen, waarop Fleet Foxes frontman Robin Pecknold gastvocalen verzorgd. Het levert alweer een fraaie plaat af.

Opener 'We Can't Be Beat' laat je meteen kennis maken met de nieuwe ingetoge sound. Het rustig voortkabbelende folk nummer transformerend langzaam in een meeslepende meezinger. Prachtig. Maar er staan meer pareltjes op Heaven. Het als vanouds rockende 'Heartbreaker', het onbeschrijfelijk mooie 'Line By Line' en het imposante 'Heaven' die samen met 'The Rat' behoort tot het beste dat The Walkmen ooit schreef, zijn hier goede voorbeelden van. In de net genoemde nummer en het ook niet misselijke 'Song For Leigh' is een grote rol weggelegd voor zanger Hamilton Leithauser. Zijn intense stemgeluid komt hier harder dan ooit binnen. Maar in fragiele en verstilde 'Southern Heart' vergeet je gewoon bijna adem te houden. Kippenvel.

Nadeel? Soms balanceert het nieuwe geluid van The Walkmen wel op het randje van saai. De muziek mist af en toe simpelweg net even de benodigde spanning die voorganger 'Lisbon' wel had. Ik mis de bijzondere percussie van dat album een beetje. Alsof meesterdrummer Matt Barrick met vakantie was tijdens de optredens. Jammer, maar geen groot gemis. Het is ze vergeven.

'Heaven' staat zeker niet mis tussen de andere Walkmen platen. Dat deze sympathieke band nog lang door mag gaan.

van: http://daanmuziek.blogspot....

avatar van Boris1
4,5
En op de 3voor12 luisterpaal.....

Line by line

avatar van philtuper
Vind 'm weer steengoed hoor. The Walkmen weten zo'n constante kwaliteit te leveren, ieder album weer. Ze stellen me nooit teleur deze mannen. Ik heb bij The Walkmen altijd het gevoel van urgentie. De plaat zit doordrenkt van emotie. Ieder woord van zanger Hamilton Leithauser klinkt gemeend en iedere noot op het album klinkt oprecht. Topplaat, topband! Nu nog een keer live pakken...

avatar van philtuper
En ja Line by Line

maar dat geldt ook voor Heartbreaker en Song for Leigh!

avatar van Slowgaze
Elke keer weer denk ik dat ik hun nieuwe eens moet aanschaffen en het komt er nooit van. Deze gaat in elk geval op de lijst, want wat ik van ze ken vind ik dan weer verdomd gaaf.

avatar van Kaaasgaaf
4,5
Haha, ik zou na elke luisterbeurt weer hier terug moeten komen om de sterretjes voor mijn drie favorieten aan te passen. Zo'n plaat is het wel.


avatar van Sandow
4,0
Na 2 keer klinkt het alvast geweldig! De iets rustigere aanpak stoort me echt nergens. Ik zet in op 4*.

WiTRuS
Hoppa 5 sterren... Ik kan niet anders...

Interesse gewekt sins Bows+Arrows, fan sinds You & Me...
2 x live gezien en ook al geniet ik live nog het meest van de wat hardere(drum) nrs, In the New Year, The Rat, On the Water... Ik vind het totaal niet storend dat Matt wat minder zit springen achter de drums... Over het geheel vind ik de drums juist eigenlijk meer aanwezig dan op de voorgaande platen...
Ook de opname klonk nog nooit zo mooi en helder als tevoren

avatar van erwinz
4,0
Behoorlijk ingetogen dit keer, maar ik vind ook Heaven van The Walkmen weer erg mooi. Zeker wanneer de plaat eenmaal begint te groeien.

Lees mijn volledige recensie op:
De krenten uit de pop: The Walkmen - Heaven - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Erwin

avatar van stoepkrijt
3,5
We Can't Be Beat is echt een heerlijk nummmertje! Het begin is lekker minimalistisch qua instrumentatie en de kraakheldere zang klinkt echt geweldig. Het einde is wat meer uptempo en de oo-oo-oooh's zijn ideaal om lekker mee te zingen of neurieën. Een nummer als dit doet je humeur goed. Net als een hoop andere nummers op dit album trouwens die al even vrolijk klinken.

Echter: Er staan ook nummers op die beduidend minder catchy en vrolijk zijn en die doen me vooralsnog niet zo veel. Een beetje een tweeslachtig album dus.

avatar van Marteen
4,0
Love is Luck is echt een geweldig nummer. Andere jaren vond ik de Walkmen niet zo bijzonder, maar dit is echt een goed album hoor. Ik vind er juist wel lekker pit in zitten, helemaal niet te rustig.

avatar van stoepkrijt
3,5
Marteen schreef:
Ik vind er juist wel lekker pit in zitten, helemaal niet te rustig.
Jij hebt zeker de versie zonder Southern Heart, Line by Line, Jerry Jr.'s Tune, No One Ever Sleeps en Dreamboat?

avatar van Marteen
4,0
stoepkrijt schreef:
(quote)
Jij hebt zeker de versie zonder Southern Heart, Line by Line, Jerry Jr.'s Tune, No One Ever Sleeps en Dreamboat?

Waarschijnlijk. Nee, maar ik kan me de andere Walkmen albums niet meer herinneren, deze vind ik niet té rustig in ieder geval.

avatar van Barney Stinson
3,0
Door de hoge beoordeling heb ik dit album ook beluisterd maar ik vind het erg saai.

avatar van Raconteur
3,5
Song for Leigh is een topnummer.

avatar van stoepkrijt
3,5
Deels een erg leuk en fris album, deels saai. Behoorlijk saai. Het openingstrio, Song for Leigh, The Love You Love en Heaven zijn mijn favoriete nummers en vormen de sterke helft van dit album. De andere 7 nummers zijn beduidend zwakker. Nightingales en The Witch zijn nog wel aardig, Line by Line is best een goed nummer, maar kan mij totaal niet boeien en Southern Heart en No One Ever Sleeps zijn ronduit irritant. Door een zestal erg leuke nummers komt dit album er nog goed vanaf met 3,5 sterren.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:08 uur

geplaatst: vandaag om 14:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.