menu

Fates Warning - A Pleasant Shade of Gray (1997)

mijn stem
4,09 (102)
102 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Metal Blade

  1. Part I (1:54)
  2. Part II (3:26)
  3. Part III (3:53)
  4. Part IV (4:27)
  5. Part V (5:24)
  6. Part VI (7:29)
  7. Part VII (4:51)
  8. Part VIII (3:31)
  9. Part IX (4:46)
  10. Part X (1:20)
  11. Part XI (3:35)
  12. Part XII (9:18)
  13. Part II [Remix Version] * (4:41)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 53:54 (58:35)
zoeken in:
avatar van namsaap
5,0
Na het, voor Fates Warning-begrippen, eenvoudige album Inside Out, gooit de band het op A Pleasant Shade Of Gray over een heel andere boeg door de luisteraar uit te dagen met een album dat in feite uit één lang nummer van een klein uur bestaat.

Ik heb dit album altijd tot mijn favorieten gerekend, maar al tijden niet meer gehoord. Bij herbeluistering merk ik dat ik weer even tijd nodig heb om weer in het album te komen. Het album kenmerkt zich niet bepaald door memorabele hooks en riffs, maar door een langzame opbouw waardoor het album zich na vele luisterbeurten zorgvuldig in je hoofd nestelt. Om uiteindelijk wederom te concluderen dat APSOG een fenomenaal album is!

De mix, waar Terry Brown verantwoordelijk voor was, is om door een ringetje te halen en laat ruimte voor de individuele muzikanten en de vele details in de muziek.

1. A Pleasant Shade Of Gray
2. Awaken The Guardian
3. Inside Out
4. Perfect Symmetry
5. No Exit
6. The Spectre Within
7. Parallels
8. Night On Bröcken

3,5
Zoals vaker ben ik het weer met Neal Peart eens, dit progmetal album is heel aardig, maar is toch niet het absolute meesterwerk dat sommigen van ons hier willen doen geloven. Daarvoor zijn er teveel passages die wat middelmatig zijn en/of voortkabbelen. De zang blijft ook niet helemaal mijn ding en de band blijft ook op dit album het kleinere broertje van Dream Theater. Desalniettemin best een leuk album om af en toe op te zetten.

avatar van Kronos
5,0
Het vraagt een zekere maturiteit om het meesterwerk ten volle aan je geopenbaard te krijgen.

Met Dream Theater heeft het weinig te maken. Behalve dan dat Fates Warning ooit de grootste inspiratiebron voor die band was. Daar mag wel bij gezegd worden dat de jongens van Dream Theater er nooit in geslaagd zijn Fates Warning op artistiek vlak voorbij te steken. Omdat ze de maturiteit missen van Jim Matheos en zijn companen.

3,5
Een meesterwerk is dit net niet in mijn uiterst mature oren, wel een heel aardig album . En elke act die progmetal maakt wordt natuurlijk langs de Dream Theater lat gelegd. Ben het met je eens dat Dream Theater zich wat teveel verliest in krachtpatserij , maar met de stelling dat DT er nooit in is geslaagd FW voorbij te streven op artistiek vlak, sta je denk ik nagenoeg alleen.

avatar van Leptop
3,5
Dit album, en eigenlijk de hele band en haar oeuvre, heeft mij nooit helemaal kunnen overtuigen. Dat ligt voor mij vooral aan de zanger. Zijn stemgeluid kan ik niet een heel album lang goed verdragen. Dat bepaalt in grote mate mijn mening. Vind ik het dan slecht? Dat ook niet, maar het is minder mijn smaak. Heeft natuurlijk niks met maturiteit te maken .

avatar van Kronos
5,0
Beetje vreemd om over 'de zanger' te spreken als het over het oeuvre van de band gaat want dat is niet altijd dezelfde geweest.

Het kan natuurlijk, dat het gewoon je smaak niet is. Dat verandert echter niks aan de maturiteit die A Pleasant Shade of Gray van de luisteraar vraagt.

avatar van Leptop
3,5
Leg dat laatste eens uit, dan leer ik wellicht nog wat. En dan doel ik op: wat betekent maturiteit van een luisteraar?

avatar van Leptop
3,5
Het oeuvre gaat doorgaans over het geheel een band heeft uitgebracht. Gaandeweg zal zeker sprake zijn van ontwikkeling en verandering.
Een zangstem maakt voor mij een essentieel onderdeel uit van de beleving welke ik ervaar bij muziek en bepaalt mede hoe ik het oeuvre ervaar. Niks vreemd aan, voor mij.

avatar van Kronos
5,0
Voor mij ook niet. Maar als de band twee verschillende zangers heeft gehad is het wel raar om van 'de zanger' te spreken als je iets over het hele oeuvre aan het zeggen bent.

Leptop schreef:
Leg dat laatste eens uit, dan leer ik wellicht nog wat.

Wat zou ik jou kunnen leren?

avatar van Leptop
3,5
Wat maturiteit van een luisteraar inhoudt, maar dat snapte jij natuurlijk wel , en vooruit, in relatie tot dit album.

avatar van Leptop
3,5
O ja, dat is correct. Ik ken eigenlijk alleen de albums met Ray Adler. Dat deel van het oeuvre.

avatar van Kronos
5,0
Leptop schreef:
Wat maturiteit van een luisteraar inhoudt, maar dat snapte jij natuurlijk wel

Ik moet toch niet uitleggen wat maturiteit is?

Wat het album betreft heb ik mijn beknopte mening in 2018 gegeven.

3,5
Ik heb ook geen idee wat je bedoelt met maturiteit in dit verband Kronos.

avatar van Kronos
5,0
Dan leg ik het efkes uit. Een artiest als Jim Matheos steekt natuurlijk veel van zichzelf in de muziek en teksten. Zijn levenservaringen, inzichten, beschouwingen, emotionele diepgang, innerlijke rust enz. Als je bedenkt dat de man nog maar 35 jaar was toen hij dit album componeerde vind ik dat vrij indrukwekkend, want dat is best jong om tot zulke eenvoud te komen waarin de stilte spreekt en kleur gevonden wordt in grijstinten. Hoe dan ook, je moet als luisteraar toch een vergelijkbare rijpheid hebben om eruit te halen wat erin zit. Zo simpel als ik het bedoel, zo moeilijk kan het zijn om te verwezenlijken.

avatar van Leptop
3,5
Ik snap de uitleg (), dat scheelt alweer. Fair enough. Het geeft een album diepgang, zeker als (hypothetisch) je jezelf ermee identificeert. Daar kan ik mij veel bij voorstellen. Ik heb dat bij Rush albums, met name die uit de jaren '80.
Gelukkig geldt ook hier dat je een mature luisteraar kunt zijn, dit album waardeert en het nog steeds geen meesterwerk vindt.

avatar van HaaPee
5,0
Blijkbaar heeft het, zelfs in mijn twintiger jaren, met mijn maturiteit als luisteraar van dit album wel goed gezeten. Maar ook ik denk toch echt dat het vooral een kwestie van smaak is...

Ik ben altijd erg onder de indruk geweest van het verrassende eigen geluid van dit werk. Als ik de hoes zie, hoor ik de melodieën en de sfeer al. Je hóórt grijs, ondanks de snellere en hardere delen. Het is voor sommigen wellicht deprimerend, maar ik leef er van op en kom tegelijk tot rust. Technisch zal het allemaal niet grandioos zijn, en genoeg passages zullen niet vernieuwend of vernuftig zijn, maar het totaal staat voor mij als een huis. De unieke herkenbare sound, de eenvoud, herhaling en meeslependheid maken dit werk voor mij tot een meesterwerk.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:31 uur

geplaatst: vandaag om 06:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.