menu

Plastic Ono Band - Live Peace in Toronto 1969 (1969)

mijn stem
2,95 (44)
44 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Apple

  1. Introduction of the Band (1:44)
  2. Blue Suede Shoes (2:09)
  3. Money (That's What I Want) (3:20)
  4. Dizzy Miss Lizzy (3:25)
  5. Yer Blues (3:50)
  6. Cold Turkey (3:43)
  7. Give Peace a Change (3:30)
  8. Don't Worry, Kyoko (4:44)
  9. John, John (Let's Hope for Peace) (12:54)
totale tijdsduur: 39:19
zoeken in:
avatar van Lennonlover
4,5
De video heb ik een tijdje overdadig veel bekeken. Gewéldig! Maar je hebt gelijk dat wat Yoko deed niet bepaald in de verwachtingen lag van de gemiddelde festivalganger.

EVANSHEWSON
Ik ben toch wat te streng geweest en verhoog mijn quotatie naar 2.5, wat het nog geen goed album maakt, natuurlijk.
De klank laat te wensen over en het gekwijl van mevrouw Ono kan ik niet aanhoren, dus voor mij stopt de plaat na track 7, wat het een album van goed 23 minuten maakt voor mij.

**1/2

Michael1992
Ik weet niet echt of dit de juiste plaats of zelfs de juiste site is om dit te melden maar dan nog.

donderdag 21 augustus om 22:45 u. op La Deux

D6BELS John Lennon: Concert van John Lennon met The Plastic Ono Band tijdens het Toronto Peace Festival van 1969

Vrij on-topic vind ik.

Ciao

bikkel
Tamelijk ondermaats optreden van Lennon met The Plastic Ono Band.
De groep had in het vliegtuig nog even snel geoefend, maar je hoort heel duidelijk dat het als los zand klinkt.
Maar wel heel oprecht en daar is ook wat van te zeggen.
Zoals bijna elke reactie, had ook van mij Yoko haar mond dicht mogen houden.
Het luchtalarm van de eerste van de maand is er niets bij.
Ik heb trouwens nooit begrepen wat zij op een podium kwam doen.
Lennon moet wel heel erg van haar gehouden hebben, want het mens heeft absoluut geen muzikaal talent.

avatar van Lennonlover
4,5
Michael1992 schreef:
Ik weet niet echt of dit de juiste plaats of zelfs de juiste site is om dit te melden maar dan nog.

donderdag 21 augustus om 22:45 u. op La Deux

D6BELS John Lennon: Concert van John Lennon met The Plastic Ono Band tijdens het Toronto Peace Festival van 1969

Vrij on-topic vind ik.

Ciao


ja hoor! dat gaan we zien!

avatar van dennisversteeg
3,0
De Lennon-helft is rauw en rommelig, maar het werkt absoluut. Yer Blues is fantastisch. De eerste keer dat ik de Yoko-helft hoorde vind ik het afschuwelijk, maar de band improviseert er lekker op los en op de één of andere manier werkt het geschreeuw toch wel. Ik ben zo ver dat ik me er niet aan irriteer, het zal nooit mijn favoriete muziek worden, maar als statement en overbrengen van emotie is het zeker gelukt.

Joy
er zijn van die platen waarvan je denkt, waarom in godsnaam!

dit is er een van

Michael1992
Waarom dan wel?
Ik vind dit een meer dan behoorlijk live album.

Pieter Paal
John Lennon trad in september 1969 met zijn Plastic Ono Band op tijdens het Sweet Toronto Peace Festival en dit is ook het enige concert dat Lennon met deze gelegenheidsformatie gaf.
De bandsamenstelling is (bijna) helemaal toppie: John Lennon (gitaar, zang), Eric Clapton (gitaar), Klaus Voorman (basgitaar), Alan White (drums), maar helaas ook het gekweel van Yoko Ono (zelfs een halve plaatkant vol).
Tijdens dit concert traden ook John's rock 'n' roll-helden Bo Diddley, Jerry Lee Lewis, Chuck Berry en Little Richard op. Ze hadden die tweede plaatkant dus beter met die nummers kunnen vullen. Op de DVD zien we Bo Diddley het nummer 'Bo Diddley' doen, Jerry Lee Lewis doet 'Hound dog', Chuck Berry doet 'Johnny B. Goode' en Little Richard doet 'Lucille'.
Het moest dus een echt rock 'n' roll-feestje worden en dat is ze aardig gelukt. Alleen dat gekweel van Yoko Ono vind ik niet zo bij dit concept passen. De tweede plaatkant heb ik tot nu toe maar 1x gedraaid en de DVD-beelden van die 2 nummers heb ik ook maar 1x gezien. De DVD heeft als extraatje een interview met Yoko Ono tijdens de John Lennon exhibition.
John opent lekker met een cover van Carl Perkins 'Blue suede shoes' dat nog bekender is in de versie van Elvis Presley. Sommigen kennen ook de versie van Cliff Richard.
Daarna weer twee covers 'Money' en 'Dizzy Miss Lizzie', die hij ook al eens met The Beatles gedaan had en ook op die manier gespeeld worden.
Bij 'Dizzy Miss Lizzie' schreeuwt Lennon dus niet zoals hij dat op The Beatles-versie doet.
Daarna volgen 3 Lennon/McCartney-originals. Een bijtende versie van 'Yer blues' (dat van het witte album) afkomstig is, 'Cold turkey' dat toen nog als single (in een veel heftigere studio-versie) moest verschijnen en een minder bont uitgevoerde 'Give peace a chance' dat in juli/augustus van 1969 hier al op nummer 1 heeft gestaan.
Het album heeft wel een erg kale hoes, zou zo een Peter Saville-ontwerp kunnen zijn en is geproduceerd door John & Yoko (voor Bag Productions). Op de achterzijde staat ook nog een quote van Derek Taylor 'Being born in Scotland carries with it certain responsibilities'.
In 1975 zou John Lennon ook nog een gaaf rock 'n' roll- coversalbum afleveren.

avatar van Ampivinni
4,0
ik vind het 'gekwijl' van Yoko wel iets hebben eigenlijk

in feite vind ik 'Don't Worry Kyoko' wel het beste nummer van de plaat

avatar van Von Helsing
4,0
Ik vind dit een machtig mooi document en hoop eigenlijk dat deze ook nog eens als remaster wordt uitgebracht. Of is deze er al?

Stijn_Slayer
Geen onaardige show. John's nummers zijn niet op hetzelfde niveau als de studio versies, maar ze zijn zo leuk omdat ze heel erg spontaan klinken. Erg leuke versie van Cold Turkey. De hoes vind ik trouwens ook erg mooi.

Maar dan komt het moment waarop dat mormel haar bek opentrekt.... Leuk riffje denk ik dan eerst nog, maar dan barst de hel los. Een hoop kattengejank, meer valt er gewoon niet van te maken.

John krijgt 3,5*, maar door ''zij die niet genoemd mag worden'' gaat er wel een halve punt af.

Stijn_Slayer
Gisteren de DVD gekeken. Ik heb meer van Bo Diddley, Jerry Lee Lewis, Chuck Berry en Little Richard genoten dan van The Plastic Ono Band. De DVD zou ik dan ook iets hoger geven dankzij de toevoeging van die vier leuke nummers.

Maar ik sta nog steeds helemaal achter wat ik eerder zei over Lennon (3,5*). Overigens wel schandalig dat hij de teksten niet eens uit z'n hoofd kende en constant op een blaadje moest kijken. Doet verder niks af aan de muziek natuurlijk.

Yoko Ono kende haar plaats aanvankelijk onder dat laken, jammer dat ze daarna ook door John's nummers heen krijst. Ze kon echter wél vrij goed door als kalkoen moet ik zeggen.

Voor de liefhebbers uiteindelijk de moeite waard, maar zorg ervoor dat dit niet je eerste Lennon plaat wordt.

Father McKenzie
IK blijf een Beatles- en dus zeker ook een Lennonfan. Maar in dit geval hier is de hoes stukken mooier dan de plaat die erin zit.
Het gekwijl van Lennon's Ocean Child is niet te harden, ik zei dat al eerder in een andere hoedanigheid, maar blijf erbij.
Ook Lennon is niet zo best op dreef, de stem laat te wensen over. Verder is de lamentabel slechte klank van deze plaat een feit. Vaak haal ik dit album dan ook niet meer uit.
De reden dat ik de plaat heb is puur om mijn Lennoncollectie compleet te hebben. Ik gaf zelfs ooit geld aan Two Virgins, eigenlijk puur sensatiezucht; "is die plaat met het blote koppel erop werkelijk zo slecht?" Ja dus.

avatar van Ampivinni
4,0
Father McKenzie schreef:
.
Het gekwijl van Lennon's Ocean Child is niet te harden


Julia gaat toch over z'n overleden moeder, toch niet over Yoko...

Father McKenzie
Julia ging zowel over zijn moeder als over Yoko Ono, waar hij ook een moederfiguur in herkende. Trouwens; de vrouw van Japan, van over de oceaan....

avatar van Ducoz
Iemand die deze op CD weg doet? Ik kan hem nergens vinden en wil hem toch erg graag aan de collectie toevoegen, vind het trouwens vaag dat alle Lennon CDs inclusief die met Ono zijn geremasterd, behalve deze.(en de Unfinished Music natuurlijk, maar daar zat vrijwel niemand op te wachten)

avatar van devel-hunt
4,0
Deze CD is gewoon te bestellen via verschillende internet sites. Ik heb peace in Toronto op LP en CD maar doe er geen één weg.

avatar van Ducoz
Nee dat snap ik, maar ik vind hem nergens hoor!
Stuur anders eens een link!

Stijn_Slayer
Ik zou voor de DVD gaan, dan heb je Bo Diddley, Jerry Lee Lewis, Chuck Berry en Little Richard er ook nog bij.

avatar van Daglish
3,5
De laatste twee nummers zijn vooral bizar. Ik heb 't toch altijd een geweldig album gevonden en als tiener grijs gedraaid en het liefst zo hard mogelijk.. Ik zag van de week de cd in het platenhuis in Hilversum liggen, mooie hoes, fijn album! Maar vooral bizar

avatar van lennon
1,5
Door de walgelijke bijdrage van mevrouw Ono vidn ik dit helaas echt een draak...

Man, wat moet die Lennon verliefd geweest zijn, anders is dit niet te verklaren

Stijn_Slayer
Je ziet Clapton tijdens het concert ook fronsend opzij kijken. Verbaast me dan ook niet dat hij zo kort bij de Plastic Ono Band is gebleven.

avatar van rkdev
lennon schreef:
Man, wat moet die Lennon verliefd geweest zijn, anders is dit niet te verklaren
Ik ben er nog steeds van overtuigd dat de heks hem heeft betoverd

Stijn_Slayer

Gast
geplaatst: vandaag om 14:15 uur

geplaatst: vandaag om 14:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.