menu

OMD - Universal (1996)

mijn stem
2,90 (40)
40 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Virgin

  1. Universal (5:41)
  2. Walking on the Milky Way (4:39)
  3. The Moon and the Sun (3:37)
  4. The Black Sea (3:39)
  5. Very Close to Far Away (5:45)
  6. The Gospel of St. Jude (2:24)
  7. That Was Then (4:27)
  8. Too Late (4:09)
  9. The Boy from the Chemist Is Here to See You (4:41)
  10. If You're Still in Love with Me (2:51)
  11. New Head (5:01)
  12. Victory Waltz (2:45)
totale tijdsduur: 49:39
zoeken in:
avatar van LeRoi
2,5
...was hier toch al lang afgehaakt, ben nog wel benieuwd hoe deze laatste (reguliere) plaat is....al belooft de waardering niet veel goeds....toch jammer, die jongens hadden zoveel.....

avatar van Edwin
3,5
Vanaf 1988 was OMD geen band meer, maar feitelijk een veredeld soloproject van zanger Andy McCluskey. Met hulp van studiomuzikanten heeft hij onder de naam OMD nog 3 platen gemaakt, waarvan Sugar Tax (1991) veruit de beste en Liberator (1993) de slechtste is. De split met het andere oerlid Paul Humphreys heeft gelukkig niet tot blijvende hard feelings geleid. Op dit album staan namelijk alweer 2 nummers, die ze samen hebben geschreven. Vorig jaar is zelfs weer opgetreden met de gehele originele bezetting. Het wachten is nu op nieuw plaatwerk, dat naar verwachting in de loop van 2009 verschijnt.

Over dit album zelf kan ik vrij kort zijn. Met de singles Universal en Walking on the Milky Way heb je meteen het beste van de hele CD gehad. Van beide nummers kan ik geen genoeg krijgen en ik draai ze dan ook nog regelmatig. Vooral het aanstekelijk Milky Way met zijn zwierige keyboard lijnen is in mijn beleving toch een soort van popklassieker. Kitsch in optima forma misschien, maar bij mij werkt het. Op de overige nummers wordt dit niveau niet meer gehaald, maar de meeste zijn desondanks wel acceptabel. Maar goed, dat zijn mijn woorden als trouwe fan. Ik zie ook wel in dat het onbestaanbaar is dat dit album ooit hoger dan 3,5* van een user krijgt. Daar is het domweg niet goed genoeg voor.

avatar van vigil
4,0
Ik kan mij hier enkel maar bij aansluiten! Goed verhaal

avatar van The Scientist
Misplaatste quote verwijderd....

als je zegt dat je het eens bent met de persoon boven je hoef je neit meteen het hele bericht te quoten om er 1 regeltje achteraan te schrijven!

avatar van dazzler
3,0
UNIVERSAL 1996

Tekstueel is Universal zonder meer het meest mature OMD album.
Maar muzikaal is het 10de album eerder een wat heterogene verzameling
met zowel een paar sterke uitschieters als een aantal pijnlijke vergissingen.

Het meest opvallende aan Universal vind ik dat het een plaat is
die nog minder als OMD klinkt dan zijn (mislukte) voorganger Liberator.
Op Liberator maakt Andy de fout door te krampachtig aansluiting
te zoeken bij de overwegend elektronische techno scene.

Op Universal gaat McCluskey voor britpop.
En dat lukt hier en daar vrij aardig.

Het titelnummer Universal is op en top OMD
en daarom voor mij te weinig verrassend om te overtuigen.
Een heel lang uitgesponnen intro en een wat fletste boodschap.
God bestaat niet ... alles is universeel ... nou moe.
Universal werd de tweede single en een flop.

Walking on the Milky Way was de eerste single.
Een kerkorgel opent het nummer dat je meeneemt naar de sterren.
Een heel sterke tekst over het leven in een popgroep
alsook het waardig ouder worden als popster.
Sommigen haten de single. Ik ben een fan.

The Moon and the Sun sluit prachtig aan bij Milky Way.
We blijven in de ruimte met name en zien Karl Bartos (Kraftwerk)
vermeld staan als co-auteur. Andy had eerder al bijdrages geleverd
aan solo-projecten van Bartos. The Moon and the Sun maakt
gebruik van een mooie gitaarrif ... een geslaagde song.

The Black Sea is een groeidiamant.
McCluskey slaagt erin om het deinen van het de zee
perfect weer te geven in een arrangement dat soms zeer dicht
bij "klassieke" muziek aanleunt. Eén van de beste nummers hier.

Maar mijn ultieme favoriet is Very Close to Far Away
een nummer waaraan warempel Paul Humphreys meeschreef
en waarin ik een voorbode zag van een eventuele hereniging.
Want tegelijk dichtbij en veraf zijn is niet alleen een thema
in de liefde, maar ook in de relatie tussen Paul en Andy.

The Gospel of St Jude brengt me weer met beide voeten op de grond.
Zowaar één van de slechtse nummers die McCluskey ooit schreef.
Waarom waagt hij zich toch in godsnaam aan een gospel?

That Was Then draagt de stempel van de betere albumtrack.
Hier zingt Andy eindelijk nog eens met wat meer passie in de stem.
Vocaal zit het album veel beter in elkaar dan de voorganger Liberator.

Too Late is een wat onopvallend nummer.
Te lichtvoetig als albumtrack en te zwak als single,
al lijkt het wel met de hitgedachte in het achterhoofd geschreven.

Vlak voor het album werd uitgebracht, voegde Andy nog een kersvers, hitpotent
nummer aan de tracklijst toe. Ik herinner me de mededeling nog op het OMD forum.

The Boy from the Chemist was een would be winner.
En wellicht stond het in de rij als mogelijk derde single.
Maar na herbeluistering hoor ik toch vooral Pulps Disco 2000.
De song is goed maar duurt net iets te lang om te blijven boeien.

If You're Still in Love with Me laat Paul Humphreys een tweede maal
als co-writer aantreden. Maar het kamerorkest arrangement dat in 1985 zo prachtig
werke op La Femme Accident, mist hier het beoogde effect.

New Head is samen met Universal en Very Close to Far Away
het nummer dat het meeste OMD oude stempel vertegenwoordigt.
Volledig opgebouwd uit typische OMD sound componenten.

Victory Waltz is in hetzelfde bedje ziek als The Gospel of St Jude.
Twee nummers te veel die verhinderen dat ik hier 4 sterren uitdeel.
De hoes vind ik tussen haakjes wel behoorlijk cool.

Op de CD single van Walking on the Milky Way
staan nog twee interessante bonustracks uit dezelfde sessies.
Mathew Street is autobiografisch en gaat over één van de straten
in Liverpoolwaar het ooit allemaal begon voor Andy en zijn groep.

En het naar Kraftwerk neigende The New Dark Age is de verloren parel.
Volledig opgebouwd uit samples, zelfs een beetje in Dazzle Ships stijl.

epiloog ...

Andy moest teleurgesteld toekijken hoe Virgin Records
het verzuimde om dit album en de bijhorende singles voldoende
te promoten. Hij doekte in 1998 met een best of OMD (die trouwens
samen met Paul Humphreys gepromoot werd) de groep definitief op.

McCluskey stampte Atomic Kitten uit de grond
en scoorde zijn eerste nummer 1 hit in de UK met Whole Again.
Toen Atomic Kitten door dat succes in handen van het grote geld kwam,
broedde Andy op een plan om met OMD in originele bezetting terug te keren.

Paul Humphreys werkte de afgelopen jaren samen
met Claudio Brucken (ex Propaganda) onder de naam OneTwo.
Vooral in Amerika konden ze op bijval rekenen in het live circuit.

De OMD comeback resulteerde onlangs in een aantal succesvolle
comeback concertreeksen, maar het langverwachte nieuwe album
is nog steeds op zoek naar een platenlabel met oprechte interesse.
Het zou verschijnen in 2008, 2009, voorjaar 2010 en ondertussen
waarschijnlijk pas ten vroegste in het najaar van 2010.

avatar van vigil
4,0
Wederom een prachtige bijdrage van heer Dazzler over een OMD plaat. Inderdaad niet het beste album van de groep maar zeker ook niet de slechtste (want die kwam er voor uit).

Mijn gele sterren: 1, 2 en 5.

Ik vind het openingsnummer erg geslaagd en werkt naar een fraaie climax toe. Toen ik dit album hoorde dacht ik na de 1ste twee nummers echt dat OMD weer helemaal terug was en Sugar tax geeveneaard zou gaan worden. Helaas lukte dat maar gedeeltelijk en het hier boven gememoreerde Gospel of St. Jude is het slechtste wat de groep ooit op plaat zette.

Beide singles werden in twee verschillende cd-single versies uitgebracht. De ene staat hierboven (Milky Way) beschreven de andere 3 (1 x Milky Way en 2 x Universal) zijn gevuld met live tracks uit 93. Naast wat grote hits helaas ook "Heaven Is" welke ook tot het slechtste materiaal van de groep gerekend kan worden

Ik vind wel dat de beoordeling alhier erg laag is. Natuurlijk is dit niet het beste album ooit. maar een klein 3-tje moet toch kunnen.

avatar van Edwin
3,5
Dazzler heeft al zo veel prachtige recensies geschreven dat het bijna gewoon wordt. Ook in dit geval zorgen zijn woorden ervoor dat je wat op zijn best een middelmatige plaat is toch beter c.q. anders leert kennen. Wat die singles betreft, ik heb mij wel eens afgevraagd of er een diepere betekenis schuilt in al die verschillende stemmen die je hoort in "The New Dark Age". Het klinkt erg intrigerend. "Heaven Is" is een daarentegen een vreselijke draak, van die live uitvoering op Universal word ik niet gelukkig. Er is ook een versie van Universal met een live uitvoering van "Maid of Orleans", die ik nog eens hoop te scoren. Die 2e versie van "Milky Way" ken ik niet.

avatar van vigil
4,0
Universal cd 1 (digipack)
1. universal (single edit)
2. king of stone (live)
3. talking loud & clear (live)
4. universal (album versie)

Universal cd 2 (plastic)
1. Universal (single edit)
2. Heaven is (live)
3. Messages (live
4. Universal (album versie)

Walking on the milky way cd 1 (digipack)
1. Walking on the milky way
2. joan of arc (live)
3. maid of orleans (live)
4. walking on air (live)

Walking on the milky way cd2 (plastic)
1. walking on the milky way
2. mathew street
3. the new dark age

Dan heb ik verder nog een 2 track promo van Walking met hierop een single en een album versie met daarnaast de volgende tekst over het album Universal:

Soating melodies and briljant vocals are the introduction to the new OMD album "Universal" well crafted pop for the '90's

avatar van dazzler
3,0
Ik had die digipack singles vroeger ook,
maar het zijn de enige collector's dingen van OMD
die ik in de loop der jaren weer verkocht heb.

Die live versies zijn echt niet zo bijzonder.
Ik bewaar liever de herinnering van OMD in de AB
met Sugar Tax (1991) en met de A&M comeback tour (2007).

The New Dark Age gebruikt wellicht gewoon
stemmetjes die Andy leuk vond. Ik hoor daar ook Japans
klinkende stemmen tussen die mij aan Time Zones
van Dazzle Ships of Concrete Hands doen denken.

ps. Mijn Universal recensie vind ik toch niet zo geslaagd.
Te veel woorden ... te weinig gesnoeid, maar ach,
zo is het album misschien ook wel ... te veel ideeën ...

avatar van dazzler
3,0
UNIVERSAL in clipjes ...

01. Universal
02. Walking On The Milky Way
03. The Moon and the Sun
04. The Black Sea
05. Very Close to Far Away
06. The Gospel of St. Jude
07. That Was Then
08. Too Late
09. The Boy from the Chemist Is Here To See You
10. If You're Still in Love with Me
11. New Head
12. Victory Waltz

bonustracks ...

13. Mathew Street
14. The New Dark Age

De laatste clip loopt over in 4-Neu (b-kantje van Genetic Engineering uit 1983).


avatar van dynamo d
4,0
Begint heel erg goed met Universal, Walking on the Mily Way en het ook erg mooie The Moon and the Sun. Daarna zakt het wat weg. Desalniettemin is een puntenwaardering van onder de 3 veel te laag voor dit best goede album.

3,0
ATZ
Het valt me op dat sommige nummers erg op andere liedjes lijken.
Zo moet ik bij That was Then meteen denken aan If there is something van Tin Machine.
En ik kan het niet helpen om True Blue van Madonna mee te zingen bij het refrein van Too late.
Ben ik de enige hier?

avatar van dazzler
3,0
ATZ schreef:
Het valt me op dat sommige nummers erg op andere liedjes lijken.
Ben ik de enige hier?

Misschien moet je mijn recensie onder "mening" eens lezen?

3,0
ATZ
Zo hoort iedereen wat hij wilt horen.

Leonidas5
Ik ben ook niet zo'n fan van dit omd album. Stukken minder dan het toch wat ondergewaardeerde Liberator vind ik persoonlijk. Universal gaat nog wel maar daarna wordt het snel minder. Vind walking on the milky way zeker geen geweldige single, beetje zeurderig nummer. Daarna idd tal van stijlen maar het overtuigt allemaal nauwelijks. Geen urgentie, het klinkt allemaal wat mat zonder echte uitschieters.
2,5 ster voor het geheel.

avatar van reptile71
Een OMD album dat je beter rock als genre mee kan geven. Dat is best bijzonder. Ik ben in de war. Wat moet ik hier nou mee als ik OMD wil horen? Eigenlijk wil ik alleen de beste nummers ervan in mijn OMD playlist zetten, maar ik vind het niet bij OMD passen.

En dat gospelnummer... doe ff normaal.

avatar van vigil
4,0
Very Close to Far Away en het titelnummer kan je gerust "per ongeluk" je playlist meenemen. Als je die zo stiekem een paar keer hoort ga je ze vast waarderen

Milky way is overigens het enige nummer wat nog wel eens live gespeeld wordt.

avatar van reptile71
Bij Very Close to Far Away knap ik dan weer ernstig af bij die zangeressen.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:17 uur

geplaatst: vandaag om 20:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.