Ayreon - Actual Fantasy (1996)

Computers Eyes is echt een klassieker in het genre.

Ik denk dat je deze plaat wel als klassieker mag zien.

Een goede plaat (Ayreon heeft geen slechte gemaakt), maar toch zijn minst spannende.

Computer Eyes, Beyond the Last Horizon en The Stranger From Within zijn echt geweldige nummers. De rest ken ik nog niet zo goed dus ik kom nog terug om mijn mening te herzien. Tot nu toe vind ik het een gaaf album, maar het mist wel iets...

Sterk Ayreon-album, en i.m.o. zelfs behoorlijk onderschat. Ijzersterke nummers als Abbey of Synn (geïnspireerd op het boek The Name of The Rose van Umberto Eco), Computer Eyes, Beyond the Last Horizon en The Dawn of Man (met een geweldig en origineel einde), blijven in m'n kop gegrift staan. Het haalt het niet bij Into the Electric Castle, maar dat is ook niet zo moeilijk, aangezien dat Ayreon's meesterwerk is.
Toch is Actual Fantasy een zeer geslaagd Ayreon-album en verdient 4 punten.

Geen echte hoogvlieger maar toch een van de Ayreon albums die ik na ITEC en THE het meest geneigd ben op te zetten. Het klinkt gewoon erg lekker, niet in de laatste plaats door stervocalist Edward Reekers.

Met Computer Eyes en Back On Planet Earth staan hier twee prachtnummers op. Verder is deze CD wat killer dan het debuut, maar het geluid is wel erg goed. Het is een gemiddelde plaat van Ayreon, die dus beter kan dan hij hier laat horen.

Erg goede plaat. Samen met The Electric Castle en het debuut toch wel het beste wat Arjen gemaakt heeft.

Fijne plaat, Back on Planet Earth is mijn absolute favoriet. Heerlijk gitaarwerk!

He, The Dawn of Man staat niet op mijn versie! Klopt dat wel?

Ja, dat klopt. Op de eerste persingen staat het nummer niet. Research onthult dat het een bonustrack voor de re-release uit 98 was. Mijn exemplaar heeft hem ook niet aan boord. Maar wel de videoclip van Stranger From Within.

Actual Fantasy is een album met goede songs, maar qua uitvoering vind ik het wat matjes. Niettemin vind ik het wel verfrissend tussen al dat bombastische geweld van de rest van het oeuvre.

Blijft voor mij het beste album van Ayreon. Ik vind het wat strakker, 'down-to-earth', toegankelijker en fijner op elkaar ingespeeld. En Reekers heeft altijd een heerlijke stem. Dat dit album van Lucassen uit 1996 nog steeds in 2017 zo strak als een huis staat zegt genoeg over de kwaliteit. Hoogtepunt van het album blijft voor mij 'Beyond The Last Horizon'. Een muzikaal en tekstueel goed weergegeven verslag van hoe het op de Middeleeuwse Slagvelden zou hebben kunnen plaatsvinden. Vooral het outro van het nummer is geweldig ! Ook het outro van 'Farside of The World' is zo strak. Maar eigenlijk geldt dit voor het gehele album. Topkwaliteit van Nederlandse Bodem

En de Spotify versie klinkt soms wat anders dan mijn ouwe cd-tje wat in mijn auto ligt.

Zou kunnen dat er op spotify de revisited versie wordt gebruikt ?

Ja, het is de revisited versie idd. Ik hoorde al meteen het andere intro van het kind wat de titel uitspreekt. In vragende vorm. En nog links en rechts wat andere vervormingen. Niet storend in ieder geval.

Dit album maakt op mij vaak de indruk wat meer gitaar-georiënteerd te zijn, maar bij nadere beluistering zitten er toch ook veel keyboards in – misschien dat het overheersende rood in het artwork me steeds de indruk van directheid en rauwheid geeft, en hoe dan bevat Actual fantasy toch wel diverse sterke en harde gitaarpartijen, zoals in Abbey of Synn en Computer eyes. Het lijkt daarnaast ook iets simpeler dan ander werk van Ayreon te zijn, met iets eenvoudiger songstructuren, minder breaks en langere instrumentale outro's die niet altijd wat toevoegen (The stranger from within, Farside of the world, Forevermore). En persoonlijk vind ik zoveel Edward Reekers gedurende één en hetzelfde album wat veel van het goede, maar dat ligt natuurlijk aan mij, want met zijn stem is verder niets mis. Al met al een degelijk album dat ik toch niet op het niveau van de beste en meer gevarieerde Ayreon-platen vind staan; misschien sluit ik me wel aan bij de mening van Edwynn (23-10-2013) die het "wel verfrissend tussen al dat bombastische geweld van de rest van het oeuvre" vindt, maar dan met de vermelding dat die bombast Ayreon voor mij toch ook wel zo leuk maakt.
        Als ik zo de oude versie op de DVD beluister (en bekijk, met z'n mooie animaties en meegeleverde teksten) klinkt die toch ook lang niet slecht, en die synthetische drums zijn niet eens zo beroerd, maar de echte van Ed Warby zijn toch te prefereren. Verder alles weer fraai afgewerkt qua DVD en qua boekje, zoals we van Lucassen gewend zijn.