Ik ben de laatste tijd bezig aan een (her)ontdekkingsreis door de catalogus van deze band en waar vroeger Dark Saga en SWTWC bovenaan stonden in mijn rangschikking van hun studio-albums, moet ik het nu eens zijn met
lennert en
RuudC dat dit zonder meer hun beste werk is.
Rauw, intens en beklemmend is de sfeer die hier wordt neergezet. De band klinkt meer bevlogen dan ooit. Schaffer's riffwerk, dat al uitstekend was op voorganger Night of the Stormrider, bereikt hier een hoogtepunt. Het ontbrekende stukje in de Iced Earth-puzzel tot dusver was een zanger van wereldklasse, die ze gevonden hebben in de kersverse Matt Barlow, die zijn vuurdoop met vlag en wimpel doorstaat. Van een grommende wolf tot een krijsende demon, hij kan het allemaal schijnbaar probleemloos en met een ontzagwekkend stembereik.
Deze helse trip van een album kent geen missers, rijgt naadloos talloze memorabele melodieën en loodzware riffs aaneen, en sluit af met hét meesterwerk uit het hele oeuvre van deze groep: Dante's Inferno, waar het eerste deel uit Dante Alighieri's
Divina Commedia op weergaloze wijze tot leven komt. Samen met het hoofdpersonage dalen we verder en verder af in de negen ringen van de onderwereld, waarbij we steeds vreselijker taferelen voorgeschoteld krijgen, tot we oog in oog komen te staan met Lucifer zelve, die Judas Iscariot tot in de eeuwigheid doet boeten voor zijn verraad. Verplichte kost voor eenieder die zich metal-liefhebber noemt.