menu

ZZ Top - Afterburner (1985)

mijn stem
3,13 (131)
131 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Blues
Label: Warner Bros.

  1. Sleeping Bag (4:06)
  2. Stages (3:35)
  3. Woke Up with Wood (3:49)
  4. Rough Boy (4:52)
  5. Can't Stop Rockin' (3:04)
  6. Planet of Women (4:07)
  7. I Got the Message (3:30)
  8. Velcro Fly (3:33)
  9. Dipping Low (In the Lap of Luxury) (3:15)
  10. Delirious (3:41)
totale tijdsduur: 37:32
zoeken in:
avatar van dazzler
3,0
AFTERBURNER 1985

Twee baarden, één Beard en een rode bolide.
ZZ Top continueert het succes van Eliminator op Afterburner.
Nog meer sequencers ... dansmuziek met ballen.

Sleeping Bag is ijzersterk.
Glitterbal en plateauzolen: ZZ Top nodigt uit ten dans.
Zoeken naar de juiste groove ... pas op voor die baard tussen de rits.

Stages rockt recht voor zich uit en heeft hitpotentie.
Lijkt op Huey Lewis & The news met iets meer stof en gruis.
ZZ Top begeeft zich op gewaagde mainstream paden.

Woke up with Wood zit dicht bij het songmateriaal op Eliminator.
Maar het nummer verrast niet echt meer ... déja entendu.
Het ontbreekt dit album aan meezingbare refreinen.

Rough Boy is de tweede winnaar (na Sleeping Bag).
Bijzonder subtiele ballad (zie ook I Need You Tonight op Eliminator).
Straatlantaarns reflecteren in de plassen op het beregende asfalt.

Can't Stop Rockin' staat onder hoogspanning: sequencers alom.
Dit nummer maakt de vuist die op de meeste andere tracks ontbreekt.
Ik zie Tina Turner al een beentje strekken op deze gladde rocker.

Planet of Women heeft opnieuw de betere riff.
Over het algemeen ligt het tempo op Afterburner hoger dan op Eliminator.
Dat resulteert in minder variatie en meer vervlakking.

I Got the Message begint als een synthpop hit.
Gitaarsplinters tussen een opgefunkte discobeat.
Eén van de beste nummers op Afterburner.

Velcro Fly slaat de bal mis.
Hier hoor ik alleen nog maar een dance beat.
Solerende gitaren trachten de afwezigheid van de song te maskeren.

Dipping Low (in the Lap of Luxury) probeert het broertje
van Gimme All Your Lovin' te zijn ... te goedkoop om te geloven.
Hier wankelt het album tussen 3 en 4 sterren.

Delirous grijpt terug naar de potente (hard)rock
van I Got the Six op Eliminator ... bijna een verademing.
Eén van de weinige nummers dat zich losmaakt van de discobeat.

Afterburner is een plaat voor in de auto.
Rustig cruisen door een betonnen landschap.
Een plaat om de avond mee te beginnen: brullend motoren.
Veel geblaat en weinig wol ... het is mooi geweest.

avatar van frolunda
3,5
Goed album met misschien iets te veel synthesizers maar de gitaren rocken als vanouds.Vooral op Planet of women en rough boy stijgen ze weer tot grote hoogten.Hun kenmerkende gitaar geluid blijft toch onovertroffen.

avatar van RonaldjK
3,5
Afterburner is waarschijnlijk het meest verguisde album van ZZ Top. Teveel computerbliepjes, hoorde en las ik bij verschijnen in de nazomer van 1985. Maar klopt mijn herinnering wel? In Oor was Mark van Schaick verrassend positief, getuige het fragment van diens recensie in het MuMe-topic OORdelen (even scrollen). Het album piekte in november ’85 twee weken op #23, ondanks het ontbreken van hitsingles. Kanttekening: Rough Boy zou in 1992 dankzij het verschijnen van hun Greatest Hits alsnog een bescheiden #81 halen.

Tijd om eens met frisse oren te controleren in hoeverre de digitale geluiden afbreuk doen aan de typische blueshardrock van ZZ Top. En vooral of er onder de bliepjes goede liedjes zitten verscholen.
Opener Sleeping Bag swingt licht. Het mag dan een hit in de Verenigde Staten zijn geweest, in mijn auto en huiskamer doet ie niks. Vrolijker word ik van het enige nummer dat daadwerkelijk door een toetsenriff wordt gedragen, Stages; enerzijds gladjes voor ZZ Top, anderzijds groeit het liedje bij herhaaldelijk draaien in zijn bijna adult oriented rockjasje.
Woke up with Wood is steviger met de gitaar centraal, gewoon lekker. De latere single Rough Boy is als een ruige jongen met roze konijnenpantoffels aan: een ballade die me bepaald niet overtuigt.

Om het glazuur van het vorige nummer te compenseren wordt vervolgens het gaspedaal ingeduwd met ruimte voor gitaar: Can’t Stop Rockin’ (zang van bassist Dusty Hill) en op kant B Planet of Women. Iets rustiger met tikkende synthesizer is I Got the Message, gevolgd door die typische jaren ’80 grote drumsound in Velcro Fly, qua compositie een wat saaier nummer. In Dipping Low hoor ik warempel de OMD-invloeden waarover Dazzler hierboven schrijft, een aangename stamper, waarna Hill in de uptempo afsluiter Delirious nog eens in de microfoon gromt.

Het en der valt het handelskenmerk van de immer sober drummende Frank Beard op: de tamboerijn op zijn hi-hat. In tegenstelling tot wat ik hierboven bij Dibbel lees, vermoed ik dat hij juist extra druk is geweest om alle nieuwe drumgeluiden neer te zetten.
Met de teksten zullen de heren niet de literatuurprijs voor poëzie winnen, maar iets zegt me dat dit ook nooit de bedoeling was. De kenmerkende stem van Billy Gibbons kan het zonder de hogere letterkunde.

Over wat de betere en mindere nummers zijn verschil ik met menigeen, waarbij mijn eindoordeel net als bij diezelfde MuMensen verrassend meevalt. Ik heb me indertijd veel te veel laten beïnvloeden door de geluiden om mij heen. Een 7,5 zet ik om in 3,5 sterren.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:57 uur

geplaatst: vandaag om 08:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.