Exact 30 jaar nadat deze show is opgenomen besloot ik om dit album eens een draai te geven. Wat direct opvalt is het rommelige geluid, maar dat zal vast noodzakelijk geweest zijn om deze "donkere" periode van Sonic Youth goed tot z'n recht te laten komen. De nummers vloeien ook altijd mooi in elkaar over, je kan bijna nooit zeggen waar het vorige nummer is geëindigd en waar het volgende nummer is begonnen.
Ik was nog niet bekend met de pre-Daydream Nation periode van Sonic Youth en ik ben best onder de indruk van het songmateriaal. Vooral Death Valley '69 hakt er heerlijk in zeg!
Het grote probleem hier is het kleine, maar waarschijnlijk behoorlijk bezopen publiek die hun mond niet kunnen houden. En toch heeft dit soms ook een soort charme. Een uniek sfeertje wat ik niet kan vinden op de meeste andere live-albums die ik ken want daar wordt dat natuurlijk zorgvuldig en vakkundig weggefilterd. Dit is daarom wel één van de meest pure live-albums die ik ooit gehoord heb, het is bijna alsof je zelf tussen het dronken publiek staat. En dat vind ik wel fijn, want het ziet er niet naar uit dat we ooit nog de kans zullen krijgen om deze unieke band ooit nog eens aan het werk te zien.
Waarschuwing: dit is geen album om even gezellig in de woonkamer te draaien. Kill Yr Idols bijvoorbeeld voelt door de ijzige schreeuwvocalen van een bezeten Thurston Moore meer aan als een satanische duivelsuitdrijving dan een alternatief rocknummer.
Daarna wordt het gevolgd door Secret Girl van het toen nog te verschijnen EVOL-album. Met z'n griezelige pianodeuntje wordt het er niet bepaald vrolijker op, en als the devil himself plots begint te schreeuwen en huilen in Flower bereikt het album een apocalyptisch hoogtepunt.
Het tweede hoogtepunt komt natuurlijk op het laatste met Expressway To Yr Skull, ook de eerste keer dat de band met het publiek communiceert na een klein uur onafgebroken de zaal te hebben platgebeukt. Als bewijs van het rumoerige publiek kun je voor Expressway begint iemand voor een biertje horen bedelen ("Can someone buy me a beer?")
Toegift/bisnummer Making the Nature Scene, een nummer over een LSD-trip, hoefde niet van mij. Expressway To Yr Skull was de perfecte afsluiter geweest.
Hoe dan ook: een uniek optreden dat gelukkig maar op band is vastgelegd (ook al is die van schijtkwaliteit, dat neem ik er graag bij
) en de inleiding voor mij in de No-Wave periode van Sonic Youth.