menu

George Harrison - Somewhere in England (1981)

mijn stem
3,31 (60)
60 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Dark Horse

  1. Blood from a Clone (4:03)
  2. Unconsciousness Rules (3:06)
  3. Life Itself (4:27)
  4. All Those Years Ago (3:47)
  5. Baltimore Oriole (4:00)
  6. Teardrops (4:10)
  7. That Which I Have Lost (3:47)
  8. Writing's on the Wall (4:02)
  9. Hong Kong Blues (2:56)
  10. Save the World (4:55)
totale tijdsduur: 39:13
zoeken in:
avatar van Ducoz
2,5
Het album is weer in zijn eer hersteld

avatar van devel-hunt
3,0
De hoes werd afgekeurd door warner brothers net zoals de hele LP. Hij werd terug de studio ingestuurd omdat de platenmaatschappij geen hits hoorde. Zo'n vernedering had een ex Beatle nog nooit ondergaan. Hij schrapte nummers als The tears of the world, Lay his head en Sat singing om plaats te maken voor Teardrops, Blood from a clone en all those years ago. In blood from a clone uit hij zijn woede en frustraties over de heersende muziekindustrie mentaliteit. Maar die muziekindustrie kon het niet veel schelen. Toen ze all those years ago hoorde, en het bleek een ode aan Lennon, trok men de master banden bijna uit de handen van Harrison. Ze waren er nu zeker van een hit in handen te hebben met All those years ago en met de LP Somewhere in England, het eerste levensteken van een Beatle na de moord op Lennon. Harrison kreeg zo de pest aan de muziekbusiness dat hij na Somewhere in England bij leven nog maar twee platen heeft gemaakt.
Goed dat de orginele hoes, zoals George het wilde, op deze site is geplaatst.

avatar van Ducoz
2,5
George Harrison – Somewhere in England

1981, de verschrikkelijke jaren '80 zijn begonnen, de synthesizers worden in grote aantallen op gesteld, de drums gaan de badkamer in en de productie word door de plastic snoep fabriek gehaald.
George Harrison komt weer met een nieuw solo album, wat zou het voorstellen? Gepakt door de jaren '80? Lekker eigen tijds? Beatle achtig?
We merken het zo direct...

De cover, daar hangt ook al een heel verhaal om heen.. Goed gekeurd, afgekeurd, goedgekeurd... zelfde geld voor de tracklist, die ook wel eens werd gewijzigd..
Op de her kozen uitgave van het album is George te zien tegen een stoeprand, op de goot van de weg te zien. Het gaat hier om ene kunstwerk waar hij voor staat. De originele cover, die ik hier weer in eer heb hersteld, stelt het hoofd van George voor dat in rook opgaat, misschien zelfs wel een explosie. In de vorm van de UK. Ik vind zelf de originele cover mooier dan die met de stoeprand, origineler, spannender en doet minder aan als een haastklus.

Daar gaan we...

Blood from a Clone:
Ja, de productie is niet je van het.. Te droog, zit geen echt reliëf in.. Dit zou het goed hebben gedaan in het oeuvre van de Grateful Dead omstreeks 1974.. dat is geen belediging, de Dead is voorals nog mijn favoriete band ever. Beetje funky, zo doet het aan. Precies waar George over zingt, zijn ongenoegen over de hedendaagse muziek, its all to laid back now. New Wave is crap, we hoeven niets als Frank Zappa...
Alles wat er nu is zijn gewoon clones van bands van vroeger, alleen dan minder.
Nee, George zit alles behalve lekker in zijn vel. Net de moord op John, hij is een beetje bang geworden.
Niet al te slecht, maar ook geen echt goede song. Vergelijk het maar niet met zijn echte debuut.

Unconsciousness Rules :
Ook dit had voor mij een Dead song kunnen zijn, Shakedown Street materiaal dan misschien maar toch... Weer een beetje springerig, wel veel orgel, dat vind ik mooi. George's rant tegen disco...
You dance at the discotheque
That's why you look such a wreck
Your face is pale you look drawn
Your clothes are dirty and torn
You've got that look in your eyes that says
You're half alive and you're lost inside
Meanwhile you're back in your cage
Ego'd out on the stage
Where the unconsciousness rules

Ergens vind ik het toch wel beschamend dat George zich tot dit niveau verlaagd. Wel lekker swingend en vind ik instrumentaal ook niet slecht, maar wel erg random.

Life itself:
Dit had een mooie track kunnen zijn, maar is toch wel wat overgeproduceerd met dat verschrikkelijke sterretje geluid in het begin, iets wat je in disney films tegen komt.
Dit is een nummer voor zijn God, aangezien hij in alle verschillende religiën God beschrijft.
Opzich wel mooi, alleen de productie.. wel een typische Harrison slide gitaar.


All Those Years Ago:
Ja! Het hoogte punt van het album, de drager, de rots in de branding. Een all time Harrison classic.
Heeft wel wat moetite met de jaren 80 productie, al neigt hij wel naar een jaren 70 song.
Een ode aan de net vermoorde John Lennon, de oudere “broer”, het voorbeeld.
Met oud Collega Ringo op de drums, Paul McCartney op de Bass en Linda op de backing vocals.. bijna een Beatles reünie, jammer dat dit geen jaar eerder kon, met een levende John. Wel een mooi eerbetoon.
Living with good and bad
I always look up to you
Hoe mooi is dat? Het durven toegeven, de pure liefde.
Voor mijn part een van de eerlijkste John tributen opgenomen, rust in vreden John.

Baltimore Oriole:
Oh wat een drag, verschrikkelijke intro met trompet en wel..
Scoort hier op de site vrij hoog, niet mijn favoriet.
Zeker niet de slechtste van de plaat, maar al helemaal niet de beste..
Dit is een cover.

Teardrops:
En daar heb je hem.. de synth(of wat is het?) die er door heen schalt... echt een jaren '80 high school nummer, echt het mee zingerige zit er in, het TEARDROPS! Met die synth op de achtergrond.. jaren 80 wat heb je ons toch aan gedaan..
George voelt zich alleen, daarom moet hij veel huilen... ja het is wat, die plastic sound.

That Wich I Have Lost:
Begint swingend, klinkt hier en daar ook nogal gemaakt.. beetje country achtig.
Klein beetje exotisch, swingend.
Ook geen erg goede..

Writings on the Wall:
Mijn favoriet van de plaat, zit ook wel een beetje synth in. Maar houd het spannend en echt.
George stem klinkt goed, de gitaar klinkt dan weer wel erg gemaakt maar hier niet storend.
De sitar is hier weer aanwezig en dronet lekker door de muziek heen. Alleen weer die verschrikkelijke sterretjes... Maar alsnog mijn favoriet, het sterkste nummer op “All Those Years Ago” na.

Hong Kong Blues:
Dit is een cover, doet Oosters aan maar klinkt her en der geforceerd. Niet mijn favoriet.
Springerig, dit zou wel passen in de Miami scene, ergens...

Save the World:
Ook een aardig nummer, de 3e beste van de plaat.
Wel erg springerig, en de trompet(of wat is het?) doet het nummer geen goed en gaat mijn voorkeur uit naar de demo, maar de tekst is goed en staat voor een goed doel.
We've got to save the world
Someone else may want to use it
So far we've seen
This planet's rape, how we've abused it
We've got to save the world

Precies, en wat is er na al die jaren veranderd? Juist, niets.

Er word Greenpeace nog een hart onder de riem gestopt, en word nog eventjes gerebelleerd tegen andere natuur/wereld bedreigende zaken. Oh George, you hippie!

Ik kijk terug op een teleurstellend album. Ik vond Gone Troppo vele malen beter, mede door de zomerse sfeer. Dit album bespreek ik na deze plaat.

De hoes, zoals hij hier eerst stond doet de muziek wel het meeste eer aan.. Even saai als de plaat is.
De nieuwe hoes(of oudste, hoe je het bekijken wil) heeft iets ondeugends of explosiefs, iets wat deze plaat niet heeft. De plaat kent dan ook weinig echte hoogte punten... George is verward, still beduusd van de moord op John. De verandering van het tijdperk met daar bij nieuwe muziekstijlen die niet gewaardeerd worden... het was een moeilijke tijd voor iemand die met de klasse muziek uit de eind '60 en begin jaren '70 werkte.
Zijn volgende plaat Gone Troppo, is ook niet erg fraai, maar beter dan deze. Cloud Nine is veel beter dan deze, maar de productie is nog verschrikkelijker dank zij de plastieke kauwgombal Jeff Lynne...

3*

avatar van heartofsoul
2,0
Veel fantasieloze liedjes, weinig spetterend gitaarwerk, te veel synths, en bovendien is de productie abominabel. Het geluid van de drums doet de deur dicht, echt niet om aan te horen.
En zelfs de twee Hoagy Carmichael songs klinken bleek en ongeïnspireerd.
Meer dan 2* is dit album mij niet waard.

avatar van rkdev
3,0
Redelijk album van George Harrison dat het natuurlijk vooral moet hebben van het sterke 'All Those Years Ago' en het feit dat de drie overgebleven Beatles samen op deze track spelen (aangevuld met o.a. Wings leden Linda en Denny). Goede omschreven door Ducoz:

Ducoz schreef:
All Those Years Ago:
Ja! Het hoogte punt van het album, de drager, de rots in de branding. Een all time Harrison classic.
[...] Een ode aan de net vermoorde John Lennon, de oudere “broer”, het voorbeeld.
Met oud Collega Ringo op de drums, Paul McCartney op de Bass en Linda op de backing vocals.. bijna een Beatles reünie, jammer dat dit geen jaar eerder kon, met een levende John. Wel een mooi eerbetoon.


En ik hoor waarschijnlijk tot de weinigen die dit een vele mooiere cover vinden:
http://www.google.nl/imgres?imgurl=http://ecx.images-amazon.com/images/I/71qB7zIuqAL._SL1300_.jpg&imgrefurl=http://www.amazon.com/Somewhere-In-England-George-Harrison/dp/B00014TJ70&h=1300&w=1300&tbnid=St_A3c_dPCF4_M:&zoom=1&tbnh=186&tbnw=186&usg=__jWw7ftNLA95HmQBfLfBMdMNleIg=&docid=Oz9is1kuYEdh5M&itg=1

avatar van lennon
1,5
rkdev schreef:


En ik hoor waarschijnlijk tot de weinigen die dit een vele mooiere cover vinden:
Google Afbeeldingen resultaat voor http://ecx.images-amazon.com/images/I/71qB7zIuqAL._SL1300_.jpg


Nou...ik ben het met je eens, want degene die op mume is te zien is echt afzichtelijk.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:07 uur

geplaatst: vandaag om 19:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.