Queensrÿche - Queensrÿche (1982)

Geweldig debuut van dit Amerikaanse 5tal die het beste van Iron Maiden en Judas Priest combineert. En wát een zanger is die Geoff Tate, fenomenaal.

. Toen was Tate nog zeer sterk. Vergeet ook de gitarist niet die er later helaas uitstapte

Deze EP deed de metalscene op haar grondvesten schudden in 1982 Wie waren in godsnaam deze gasten? Spectaculaire, epische metal, geschoeid op Iron Maiden leest, maar met een majestueuze sfeer. Zeldzaam goed en het raakt je in het hart. Vele, vele malen geïmiteerd maar dit is the real thing. De bonustracks zijn ook waanzinnig goed, zo had het debuutalbum moeten klinken. Fenomenaal goede plaat, een absolute landmark plaat, en qua impact vergelijkbaar met wat Nirvana 10 jaar later deed.

Fijne tribute, maar wat was er mis met het debuutalbum??!
Ik zou deze platen niet meteen met elkaar vergelijken... op Seattle na, misschien.

Ik vind dit ook een hele goede EP maar Ik bespeur hier wel een contradictie.

Bovendien was het volgens mij datzelfde Iron Maiden dat in hetzelfde jaar de grondvesten van de metal veel harder deed schudden.

Zelf vind ik The Warning net wat eigenzinniger. Kleinigheidjes hou je toch.

De productie van The Warning is modderig in vergelijking met de frisse energie van deze EP. De bonusnummers op de cd-reissue zijn van Live in Tokyo (1985), als ik me niet vergis, en hier klinken de songs van The Warning een stuk pittiger.

Klopt als een bus. Het geweldige , vernuftig gearrangeerde gitaarwerk van het debuut is niet goed uit de verf gekomen in de mix en productie. Luister eens naar de live versies zoals toegevoegd op deze ep. Wow

De vergelijking betrof de impact van de plaat, niet de muziek. En idd deed Iron Maiden ook de nodige stof opwaaien, maar daar noem je dan ook een band, de vaandeldrager!

Ik zal de live versies eens checken, maar ben behoorlijk verknocht aan de sound van 'The Warning'...


Qua impact is dit niet te vergelijken met 'Nevermind', zelfs Maiden niet.

Ja, slaat nergens op. Binnen het metalwereldje was dit in 1982 wel een veelbelovende nieuwkomer.

Waarvan akte

Heel waar wat Leonidas55 in in december '22 bij deze EP schreef. In mijn herinnering: in hardrock- / metalland waren er in die periode (1982 - 1983) drie grote zangers: Ronnie James Dio, Rob Halford en Bruce Dickinson. Geoff Tate voegde zich in één keer moeiteloos in dit rijtje met bovendien een stem die nogal afweek van de anderen: hoog en toch krachtig.

Voeg daarbij dat de stijl origineel was: heavy maar niet dichtgeplamuurd, soms met lange balladeachtige stukken die het verhalende aspect versterkten. Enigszins lijkend op Iron Maiden, maar toch anders en vooral heel fris. Vier sterke composities die bovendien erg sterk en gevarieerd waren, ingespeeld door goede muzikanten... een favoriet uitkiezen was lastig.
Bovendien was deze band er meteen bij met een videoclip; ik heb het over 1983, toen EMI de EP opnieuw uitbracht. Single Queen of the Reich heb ik menigmaal gefascineerd bij Sky Channel voorbij zien komen; hoera, science fiction én metal!
Het was in deze dagen nog geen kleinigheid om metal goed te produceren, er zijn talloze jaargenoten van Queensrÿche aan te wijzen die het met minder moesten doen. Denk bijvoorbeeld aan de vele groepen op het Engelse Neatlabel. Ook dat aspect was echter dik in orde op dit debuut.

Alles bij elkaar beleefde ik hen als meer dan een 'veelbelovende nieuwkomer', zoals Kronos schrijft. Al heeft hij geen ongelijk, die kwalificering was wel de consensus met "slechts een EP" op je CV. Tegelijkertijd las ik alleen maar lovende verhalen in de pers en mijn muziekvrienden dachten er hetzelfde over.
Het was in '83 natuurlijk afwachten of de band dat ook op een heel album kon waarmaken. Toch herinner ik me de verwachtingsvolle sfeer, waarin eenieder ervan overtuigd was dat dit een hele grote band zou worden, een verwachting die een keertje uitkwam (had persoonlijk in diezelfde periode hetzelfde bij Virgin Steele, maar die band heeft nooit de populariteit en invloed van Queensrÿche bereikt). Dit was één van de eerste echte Amerikaanse antwoorden op de New wave of British heavy metal en wat voor één!

Ik noteer vierenhalve ster voor de EP. Leuk dat het inmiddels een compleet album is zoals hierboven staat vermeld, maar met die vier nummers begon het!