Busta Rhymes - When Disaster Strikes (1997)

geniale intro van 'get high tonight'

"You cannot smoke in the car, my friend!"

FREEZE MOTHERBITCHESSSS!!!!!

Laag gemiddelde, toch een prima plaat hoor. Iets minder dan zijn debuut. 3.5*

Ik zal niet teveel in herhaling vallen bij de albums van Busta, over middelmaat enzo. Ik geef dit album gewoon 3 sterren.

turn it up (of fire it up?) blijft toch een van busta's beste singles. de clip is ook geniaal trouwens

Je bedoelt Turn It Up (Remix)/Fire It Up. Is inderdaad een mooie clip en een sterk nummer.

Vooral die knight rider sample haha briljant

Op dit redelijk album lijkt Busta al te twijfelen of hij zal zwichten voor het geld of gewoon een underground MC blijft. We weten allemaal waar hij voor gekozen heeft. De productie is uitermate sterk / orgineel. Er staan voldoende nummers op dit de underground fans kunnen bekoren en ook een paar jiggy jiggy nummers (zelfs Puffy on production!) voor de big willies. Jammer dat het geheel daardoor noch vlees noch vis is. Beter had Busta het beste van The Coming en dit album samengevoegd tot een supergoed hiphop-album.

Dit is wat mij betreft een geweldig album. Bizar ondergewaardeerde artiest en absoluut mijn favoriete rapper.

Kan vooral altijd zijn humoristische over de top sfeer altijd erg waarderen. Het neemt zichzelf tenminste eens niet zo serieus wat betreft 'strapped' komen en dergelijken.

Tekstueel eigenlijk veelal van ongekend niveau binnen het genre heb ik het idee.

Dus nogmaals, bizar ondergewaardeerd deze artiest.

Busta Rhymes komt met een heerlijk album! Na mijn eigen zegge, het beste van hem! (van wat ik tot nu heb gecheckt)

Het begon helaas wat matig, nummer 2-3-5 vind ik wat zwakjes en saai.

Busta Rhymes brengt verder over het algemeen een goeie sfeer, kwaliteit met humor gecombineerd. 'gekke' rappers als Busta Rhymes, zijn voor mij geheel onbekend. Busta heeft duidelijk een eigen persoonlijkheid en is duidelijk zich zelf!

Wat heeft Turn It Up toch een godsheerlijke beat! Busta brengt hier een heerlijke flow!
Put Your Hand Where My Eyes Could See is ook heerlijk, de overgangvan een rustige beat naar duistere vorming is heerlijk.

Net zoals principal2000 zegt is het een twijfel of dit nou allemaal underground is of niet.
Toch word het aan beide kanten geaccepteerd.
Het nummer Body Rock is wel echt een typische diddy beat.

it's all good was ook eer aardig lekker nummer, snap wel dat het toen die tijd verbannen was!

Ik heb net twee nummers opgenoemd, maar laat het duidelijk zijn dat de rest 'bijna' net zo sterk is. Jammer vande nummers is het begin, als deze werden geschrapt gaf ik 4.5.
- Ijzer sterke beats
- Goeie lyrics
- Enthousiaste Busta!

totaal een 4*

Wel een lekker album, maar te weinig een geheel om echt een topper te zijn voor mij. Aantal skits die ik irritant vind en het hinken op twee gedachten wat principal2000 beschrijft hoor ik hier ook terug, wat niet goed uitpakt. Wel een aantal pareltjes trouwens en Busta's stemgeluid vind ik sowieso altijd heerlijk.

Hoewel de stijl van Busta Rhymes me wel aanspreekt, en hij als rapper hier in zijn 'prime' is, mist het album voor mij vooral memorabele producties. Die zijn wel te vinden op The Whole World Lookin' At Me, When Disaster Strikes, We Could Take It Outside, Things We Be Doin' for Money, Pt. 1, One, Gett of My Block en de Outro, maar 7 goede producties op een plaat met 19 albums is natuurlijk weinig. Conclusie; het album had vooral veel korter gemogen.

Dikke classic in mijn beleving.

Afgelopen jaren grijs gedraaid en nog steeds niet op uitgekeken.

Een enkel nummertje sla ik over maar verder over de gehele linie bijna alleen maar toppertjes voor mij.

Toch maar eens vijf sterren van maken, duidelijk.

Nu al enige tijd in mijn top tien, en een jaar na mijn laatste bericht, die enkele jaren kwam na degene daarvoor, nog altijd erg relevant voor mij.

Dit zal vermoedelijk ook voorgoed zo blijven.

Heb een speciale band met dit album. Pure delight van begin tot eind.

Het begint al op de intro met de bijdrage van de zogeheten 'Dolemite', een cult held in de betreffende scene. Later heeft Snoop Dogg ook nog iets met 'm geprobeerd maar dat kwam lang niet zo treffend uit de verf.

De wijze waarop zijn markante stemgeluid Busta eventjes voorziet van een stukje vaderlijk advies in de vorm van een glasheldere aanduiding inzake de huidige stand van zaken is dan ook erg moeilijk te overtreffen. En vormt de perfecte inleiding voor het geheel dat zal volgen, gewoon dolle pret eigenlijk.

Hier en daar op het randje maar al met al een sublieme viering van het positieve.

Zo zou ik het willen omschrijven.

Ingekleurd met een vlijmscherpe pen bovendien, een zeer zeldzame creative spark heb ik er altijd onmiddellijk in kunnen ontdekken.

Na al die jaren nog steeds zeer veel bewondering voor deze immens ondergewaardeerde artiest.

Toendertijd, het was de nineties wie mist ze niet, wist Busta mijn aandacht al te trekken met de meesterlijke single Turn it Up, Fire it Up. Bekend van de meesterlijke Knight Rider sample. En het blijft een heerlijk nummertje om zo af en toe nog eens te draaien, zoals het merendeel hier.

Hoogtepunt naast de zwierige titeltrack en de meeste andere op dit voortreffelijke album van aanzienlijke omvang is waarschijnlijk het tweeluik Things We Be Doin' for Money, met enkele meesterlijke skit sequenties waar Busta naast de nodige rake humor ook laat horen over enig acteertalent te beschikken.

Laten we zeggen zijn eerste zes platen heb ik stuk voor stuk grijsgedraaid, en zijn me allemaal aardig dierbaar. Maar toch nog net daarboven een zeer speciaal plekje voor deze en de eveneens knalharde opvolger, E.L.E.

Pas de laatste jaren ben ik 'm een beetje kwijtgeraakt wat zijn releases betreft. Te veel mijns inziens oninteressante gastartiesten en een over het algemeen wat te gemakzuchtig geluid, blijf hopen dat hij 'het' nog eens kan hervinden.

Hier was dat hoe dan ook allemaal heel duidelijk gaande.

En met die wetenschap in gedachten is dit er dus zo een die ik binnen de meest dierbare gebieden van het hart en de ziel door alle beschikbare dagen van aanstaande jaren bij me zal blijven dragen.

Vijf jaar later hoor ik dat eigenlijk veel minder. Vintage Busta Rhymes en dus gewoon een heerlijk raw hiphopalbum. Een van de meest unieke karakters in de scene sowieso.

Alleen al die intro met Dolemite kan ik wel dromen inmiddels zoals ze dat zeggen.

Zat te denken van zal ik 'm nog eens opzetten voor de grap maar hoeft niet, er speelt zich een 1 op 1 reproductie af in mijn hoofd.