menu

The Nice - Five Bridges (1970)

mijn stem
3,40 (25)
25 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Mercury

  1. Fantasia - 1st Bridge (6:08)
  2. Fantasia - 2nd Bridge (3:59)
  3. Chorale - 3rd Bridge (3:30)
  4. High Level Fugue - 4th Bridge (1:02)
  5. Finale - 5th Bridge (3:34)
  6. Intermezzo "Karelia Suite" (9:00)
  7. "Pathetique" Symphony No.6 3rd. Movement (9:27)
  8. Country Pie / Brandenburg Concerto No.6 (5:40)
  9. One of Those People (3:08)
totale tijdsduur: 45:28
zoeken in:
avatar van lennert
4,0
Laat dat neo-klassiek maar zitten moet men hebben gedacht: het hele bruggenstuk is bijna pure klassiek met wat groovende intermezzo's te noemen. Erg mooi, had bij een film als Fantasia gebruikt kunnen worden. En op het moment dat je denkt dat het muzikale geweld klaar is, gooit men op "Pathetique" Symphony No.6 3rd. Movement nog even wat extra deuren open. Puur genieten.

Kakt met de twee laatste nummers wel een beetje in, dan valt toch wel extra op dat de band echt vooral een live-act in plaats van een studioband was. Desalniettemin wederom een erg sterk stukje muziek (waar ik nog steeds graag wat gitaar extra bij had gehoord).

Tussenstand:
1. The Thoughts of Emerlist Davjack
2. Five Bridges
3. The Nice
4. Ars Longa Vita Brevis

avatar van RuudC
3,5
Ik zal wel niet de enige zijn geweest die nogal verbaasd opkeek toen de openingstrack afgespeeld werd. De stap van progrock naar klassieke muziek is dan ook wel een heel grote. Ik weet ook niet goed wat ik ervan moet vinden. Slecht is het zeker niet, maar speciaal zou ik het ook niet willen noemen (behalve de genresprong uiteraard). Het past totaal niet bij de band. Een aantal (waarschijnlijk allemaal) van die tracks zijn live opnames. Het applaus dat volgt, is er precies een die je van een zittend publiek kan verwachten.

Op sommige momenten keert The Nice terug naar het vertrouwde geluid en voelt het wat makkelijker en vertrouwder aan. De kwaliteit van hiervoor, hoor ik hier niet terug. Het is ook te fragmentarisch. Dat dit uitgebracht is na de split van de band is ook veelzeggend. Als Five Bridges was uitgebracht als bonus cd van een heruitgave, had ik er nog wel begrip voor kunnen opbrengen. Dan had ik er waarschijnlijk nooit naar geluisterd. Als lp anno 1970 is het puur om nog wat geld binnen te harken. Dit is niveau bonusmateriaal dus. Leuk om de die hard fans te pleasen, maar verder heeft het geen waarde.

Tussenstand:
1. The Thoughts of Emerlist Davjack
2. The Nice
3. Ars Longa Vita Brevis
4. Five Bridges

avatar van BoyOnHeavenHill
3,5
Moeilijk om hier wat over te zeggen, aangezien ik vrijwel geen affiniteit heb met klassieke orkestmuziek, maar het idee hierachter (een combinatie van band en orkest met een tekst over een welomschreven onderwerp) spreekt me wel aan, evenals de energie waarmee de hele suite wordt gebracht. Kant 2 is wat onevenwichtiger maar strijkt me ook niet tegen de haren in, met in de Pathétique een mooie afwisseling van orkest en band, en zou Dylan zich ooit hebben voorgesteld dat iemand zijn flauwe Country pie zó zou laten klinken?
        Hoe dan ook, met name de Suite is een interessant experiment, en ook serieus aangepakt door Emerson en dirigent Joseph Eger. Dat dit dan werd uitgebracht op het moment dat de band al uit elkaar was is spijtig, maar om nou te zeggen dat dat gebeurde "puur om nog wat geld binnen te harken" lijkt me onzin, alsof alle betrokkenen opeens niets meer gaven om hun composities, hun performances en hun inspanningen.
        Momenteel verkrijgbaar in twee CD-versies: een versie van Virgin uit 1991 met vijf bonustracks, allemaal titels van nummers van de eerste drie albums, maar aan de verschillende tracktijden te zien de alternatieve versies die op Autumn '67 – Spring '68 zijn verschenen; en een versie van Charisma uit 2009 met (naast een informatief boekje) drie bonustracks, te weten (1) Lieutenant Kijé / Rondo / She belongs to me, de toegift van het Fairfield Halls-concert, (2) een "overdubbed studio version" van Country pie, en (3) Excerpts from the Five Bridges suite opgenomen door alleen de band (dus zonder orkest) voor het BBC-radioprogramma Sounds of the seventies op 6 april 1970 (samen bijna 23 minuten).

Gast
geplaatst: vandaag om 02:12 uur

geplaatst: vandaag om 02:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.