menu

UFO - High Stakes and Dangerous Men (1992)

mijn stem
3,32 (19)
19 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Essential

  1. Borderline (5:18)
  2. Primed for Time (3:22)
  3. She's the One (3:45)
  4. Ain't Life Sweet (3:42)
  5. Don't Want to Lose You (5:39)
  6. Burnin' Fire (4:02)
  7. Running Up the Highway (4:40)
  8. Back Door Man (5:08)
  9. One of Those Nights (4:11)
  10. Revolution (4:07)
  11. Love Deadly Love (4:52)
  12. Let the Good Time Roll (4:14)
  13. Long Gone * (4:59)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 53:00 (57:59)
zoeken in:
jailhouserockert
Een van de (vele) zwakke albums van UFO. Nadat Schenker weg was, is het niet meer goedgekomen totdat Vinnie Moore kwam. Maar eigenlijk horen Schenker, Mogg en Way gewoon bij elkaar.

avatar van The Wep
jailhouserockert schreef:
Een van de (vele) zwakke albums van UFO. Nadat Schenker weg was, is het niet meer goedgekomen totdat Vinnie Moore kwam. Maar eigenlijk horen Schenker, Mogg en Way gewoon bij elkaar.


Mee eens dat deze 3 bij elkaar het beste uit elkaar halen. Dit album (uit 1992 en niet 1996 !) is echt niet slecht, maar we zijn beter gewend. Schenker deed trouwens weer gewoon mee op Walk On Water (1995), Covenant (2000) en Sharks (2002) en daarna deed Vinnie Moore zijn intrede op You Are Here (2004) tot aan nu.

avatar van Brutus
4,5
Ik ben het absoluut niet met jullie eens over dit uitstekende album van UFO.

Dit album kan zich meten met de beste albums van UFO.

Er zijn maar 2 albums van UFO, waar de honden geen brood van lusten.
-Making Contact

en het absolute gedrocht :
Misdemeanor.

Dit album rockt de pan uit, ik mag hier graag naar luisteren.

avatar van B.Robertson
Deze reünie bevat naast Phil Mogg en Pete Way gitarist Laurence Archer en drummer Clive Edwards en was de aanzet tot een volledige reünie met Michael Schenker, Andy Parker en Paul Raymond.
High Stakes & Dangerous Men is niet onaardig maar ze hebben betere albums gemaakt. Met name de toevoeging van koortjes valt me tegen, dat kleurt het zoetsappig in, zoals op Don't Want to Lose You te horen valt. Echte uitschieters kan ik er niet uithalen, Borderline is wel een leuk nummer maar verder wordt het nergens echt bijzonder. De produktie is ook maar mager.
Maar goed, hierna werd alles beter met Walk On Water en Schenker weer aan boord.

avatar van MetalMike
3,5
Ik vind dit echt een zalig plaatje, niet tot de beste behorend, maar zeker ook niet tot de minste. Enige wat me niet zo bevalt is de productie. Had warmer gekund, waardoor de heerlijke vrouwelijke backing vocalen zo veel beter tot hun recht waren gekomen. Juist die soulvolle backing geeft het net een beetje extra wat me doet smullen. Zoals in "Don't Want To Lose You" (zalig) en het swingende afsluitende "Let The Good Times Roll", heerlijk gewoon.
Ja de solo's halen nimmer het niveau van Schenker of Chapman, maar het is ook weer geen onbenul. Mij iets te flashy soms, gunslinger. Op de opener echter bijvoorbeeld is de man toch wel heerlijk bezig.
Een ander nummer wat totaal niet verkeerd staat in het al rijke oeuvre van deze geweldige band is het lekkere bluesy "Backdoor Man". Net als het heerlijke "Love Deadly Love" (ja, ik weet het... wat een variatie in songtitels) en "Burnin' Fire" met wederom die backing. Lekker rauw deze keer.
Paar vullers wat mij betreft in de vorm van "One Of Those Nights", niet slecht voor de gemiddelde band, maar bij UFO verwacht je net wat meer. Zelfde geldt voor "Primed For Time". Net te gewoontjes.
Maar er valt genoeg te genieten, "Ain't Life Sweet" bluesrockt lekker voort, Mogg is weer fijn tekstueel bezig met zijn woman trouble Blues. Al met al een verdomd leuke plaat. Alleen dat geluid... jammer, was dat beter en warmer geweest, dan denk ik dat er veel meer fans van deze plaat waren geweest. Maar toch, fijn schijfje...

avatar van RonaldjK
4,0
Mijn streamingdienst berichtte dat er een nieuwe UFO beschikbaar is. Aangezien daar veel van dit fijne bandje ontbreekt, is elke toevoeging welkom. Het blijkt dat High Stakes & Dangerous Men in juli 2022 als 2cd is verschenen met als toevoeging opnamen van een Japanse tour.
Ik heb ‘m via streaming intensief beluisterd terwijl ik vorige week vanuit de Ardennen terugreed naar huis. Dit nadat ik dit lovende artikel tegenkwam op website van magazine Now Spinning, met daarin een vlog van journalist Phil Aston. Hij houdt een interessant betoog over de context van de plaat en is enthousiast over deze “missing piece”.

Van dit album kende ik alleen Revolution, een lekkere maar niet al te opvallende uptempo track. Met deze categorie blijkt de cd vol te staan. Vlotte liedjes, nergens onder de middelmaat, tegelijkertijd ook zelden ver daarboven. Het komt door de composities en melodieën, die zowel degelijk als voorspelbaar zijn met standaard couplet-refreinliedjes.
Tegelijkertijd spat de spelkwaliteit van dit album af. Vakmuzikanten die bepaald niet door het ijs van de routine zakken, maar weten hoe je een rocklied moet opbouwen en inspelen. Lekker geproduceerd door Kit Woolven, al heb ik moeite met die typische badkamerdrumsound die toen mode was, zelfs terwijl dat hier nog meevalt.

Binnen de (vergrijsde?) groep UFO-fans bestaan twee categorieën. De eerste vindt dat alles wat de band zonder gitarist Michael Schenker heeft uitgebracht van mindere kwaliteit is. De tweede denkt daar genuanceerder over. Ik hoor bij de tweede.
Daarom vind ik Laurence Archer op dit album helemaal okay met zijn flitsende shredding gitaarsolo’s, ondanks dat gitaristen in deze stijl nogal eens onderling inwisselbaar zijn. Hier werkt het goed. Interessant voor de trouwe fans is dat bassist Pete Way op het moederschip was teruggekeerd, Clive Edwards zit op de drumkruk. De spaarzame toetsenpartijen zijn door gastmuzikant Don Airey ingespeeld.

Er wordt vooral stevig gerockt, waarbij Archer soms de blues in slidegitaren laat klinken. In de opener Borderline levert dit een aangenaam contrast op met zijn flitsende solo’s.
Andere hoogtepunten: het AOR-achtige She’s the One, het snelle Ain’t Life Sweet met heerlijke gitaarsolo, het melodieuze One of Those Nights, Love Deadly Love met zijn shalalala-refrein dat hier wonderwel werkt: ah ja, de stem van Phil Mogg!
Hier en daar klinkt een dameskoortje zoals in Don’t Want to Lose You; het kan prima met Moggs hese geluid, maar is misschien voor sommigen te poppy. Ik moet dan meteen aan The Babys denken, voor mij een fijne associatie. Op het pittiger Burnin’ Fire werkt het nog beter.

De liveset is van de bijbehorende tournee in ’92 in Japan, waarbij toetsenist Jem Davis de vijfde man op het podium was. Van tevoren was ik afwachtend, maar zoals ik eerder bij bijvoorbeeld Thin Lizzy meemaakte, bleek die scepsis onterecht.
Archer voegt zich namelijk naar de Schenkerstijl, door zich in te houden en vooral de melodielijnen van zijn illustere voorganger te volgen. Het levert verrassend frisse interpretaties op van klassiekers als Too Hot too Handle, Love to Love en Lights Out.
Jawel, het was zwaar genieten op de A2, waar het vuur extra aanging door een bermbrand die ik bij Weert zag. Je hoort hoe goed UFO op de planken is. Ook hier weer, ook in deze bezetting.

Archer verliet de band na dit album en richt zich tegenwoordig weer op Grand Slam, de band die hij ooit met Phil Lynott startte.

Al met al een fijne dubbel-cd. Voor het oorspronkelijke album 3,5 ster, met de live-opnamen een halfje erbij. Dat is een 8 in schoolcijfer, een 8,5 is eigenlijk passender.

avatar van vielip
Heb dit album door je enthousiaste stukje gelijk bij de favorieten gezet in Spotify. Ben benieuwd! Ik behoor namelijk ook absoluut tot de tweede categorie UFO liefhebbers

avatar van MetalMike
3,5
RonaldjK schreef:
Mijn streamingdienst berichtte dat er een nieuwe UFO beschikbaar is. Aangezien daar veel van dit fijne bandje ontbreekt, is elke toevoeging welkom. Het blijkt dat High Stakes & Dangerous Men in juli 2022 als 2cd is verschenen met als toevoeging opnamen van een Japanse tour


Die live cd, is dat toevallig Lights Out in Tokyo? Die heb ik ook nog, was flink genieten herinner ik me. Net als deze lekkere cd trouwens.

avatar van RonaldjK
4,0
Ja, dat is 'm! Die was dus al uit?

avatar van LARRY 33
4,0
UFO albums vind ik bijna nooit in de (weinige) overgebleven platenzaken in mijn omgeving. Maar toch een mirakel, deze recente uitgave vond ik er wel. Voor mij draaide/draait UFO altijd al rond Phil Mogg. En Phil is mijne "moat" in UFO (niet Schenker) met zijn onverslijtbare stem. Phil, de overlever, die altijd UFO heeft op de radar gehouden. Niet altijd op het juiste moment, soms met vreemde beslissingen waardoor UFO misschien een beetje als (commercieel) "underachiever" kan beschouwd worden maar ze kwamen altijd terug.
Op dit album was Pete Way weer eens van de partij en als guitarist werd gekozen voor Laurance Archer die ik toch beter vind passen dan Atomik M. Wat deze heruitgave betreft, er staat geen niet eerder uitgegeven materiaal op maar dit is een goed verzorgde uitgave (incl. mooi CD boekje) en de extra CD bevat live opnamen van deze line-up opgenomen tijdens de tour voor dit album (beide CD's passen perfect bij elkaar).
Voor mij was deze schijf in 1992 het beste UFO album sinds The Wild,...van (toen) een decennium voordien. Schenker zou in 1995 wel weer terugkomen (wat een timing...) maar de tweede gouden periode lag in de toekomst, met de komst van Vinnie Moore. Met dank aan Phil, de eeuwige survivor!
High Stakes...past voor mij mooi in het midden tussen deze twee beste UFO periodes. 4 sterren.

avatar van MetalMike
3,5
RonaldjK schreef:
Ja, dat is 'm! Die was dus al uit?


Sorry, lees hem nu pas. ja die was al uit hoor. Ik heb de cd toen meteen gekocht, lekker plaatje was het kan ik me herinneren. Binnenkort maar weer eens aanzetten.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:44 uur

geplaatst: vandaag om 10:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.