The Beatles - Live! At the Star-Club in Hamburg, Germany; 1962 (1977)

Leuk Die Pietels, Die Pie Gies, op de Franstalige zenders kondigen ze Eurythmics aan als : Les Zeurietmieks, da's je pas bescheuren!

Niet juist, Ringo zit achter het drumstel en niet Pete Best.

Klopt, Ringo is hier de drummer en niet zoals abusievelijk beweert Pete Best.

http://en.wikipedia.org/wiki/Live!_at_the_Star-Club_in_Hamburg,_Germany%3B_1962

Is ook terug te lezen in Anthology (het boek).

Dit album was opgenomen op nieuwjaarsavond 31 december 1962 maar Pete Best werd al op 16 augustus 1962 kort na hun eerste audities voor EMI door hun manager Brian Epstein, ook op verzoek van de andere Beatles, uit de groep gezet . Brian Epstein en de Beatles vonden Pete Best te traag en zo kwam Ringo Starr in zijn plaats.

Arme Pete, de man die de miljoenen misliep, of gebeurde het juist dankzij de neus dat de groep snel na zijn aantreden de grootste band ooit zal worden?? We weten het niet, wel weten we dat Pete met terugwerkende kracht dankzij royalties van the Anthology alsnog schatrijk is geworden, iedereen weer blij.

Bah, met Pete erbij zouden ze het nooit gehaald hebben. Zelfs Macca kon beter drummen dan Pete - de enige reden waarom ze hem er zelfs zolang hebben bijgehouden was omwille van een tekort aan drummers aan de Merseyside en omwille van Pete's gigantische succes bij de meisjes, wat hen meteen al een degelijke fanbase opleverde. Met Ringo werden ze pas écht goed.

Berichten verplaatst naar The Beatles

Plaat met hoge historische waarde maar belabberd geluid. Ik kan er weinig mee.... al heeft ze reden tot bestaan.

Annie zeurt ook altijd zo ...

Dus ook niet Phil Collins?

Al wel wat aardige nummers, maar duidelijk nog niet The Beatles op hun hoogtepunt. Als het dan ook nog in zulke slechte geluidskwaliteit is kan ik er niets anders dan een 2* van maken.

Ik geef The Beatles groot gelijk dat ze deze plaat tegen wilde houden.

In een Beatlesboek heb ik een keer gelezen dat de Star-Club opgenomen zijn door een slagersjongen met een spoelen tapedeck en 1 microfoon. Midden jaren 70 doken deze banden weer op, maar ze moesten toen eerst goed schoongemaakt worden.
Live at the Hollywood Bowl werd in 1977 uitgebracht bij Capitol. De opnamen zijn van een paar jaar later en het geluid is beter dan deze Star-Club opnamen uit 1962. Het probleem bij de Hollywood Bowl opnamen is continu dat geschreeuw van de fans.
Het Beatles-repertoire was inmiddels uitgebreid met eigen songs.
Live! at the Star-Club is later o.a. heruitgebracht op het Showcase label van Castle (2 losse albums). Vanwege een auteursrechtenkwestie zijn daarop de Lennon/McCartney nummers vervangen door andere covers. Het geluid van de Castle versie is wat beter.
Bij The Decca Tapes cd zijn ook de Lennon/McCartney composities weggelaten. Dat zijn nummers van de auditie-tape voor Decca (1 januari 1962). The Beatles werden bij Decca toen afgewezen, omdat de baas van dat label dacht dat beatbands snel uit de tijd zouden zijn. Hij zag wel iets in Brian Poole and the Tremeloes.
De opnamen van The Beatles als begeleidingsband van Tony Sheridan (1961/62) zijn ook al vele malen heruitgebracht.
Toen The Beatles wereldwijd doorgebroken waren bracht Polydor die opnamen in 1964 uit.
Als je het beste van The Beatles wil hebben moet je gewoon bij het album Please Please Me beginnen. Voor degenen die nieuwsgierig zijn naar de beginjaren zijn The Beatles featuring Tony Sheridan, Live! at the Star-Club en The Decca Tapes interessante bijlagen.

Historisch gezien een hele bijzondere plaat. Nog in leren pakken speelde the Beatles soms drie sets op een avond die regelmatig tot 3.00 uur doorgingen, en dat 7 dagen per week. In deze periode leerde de groep wat doorzetten was en wat entertainment inhield. Eigenlijk waren ze in deze tijd op hun puurst. Jammer dat de opnames nog slechter zijn als van een gemiddelde bootleg. Kan daar met de techniek van 2010 niets aan worden verandert?
Ik denk dat deze plaat een hele swingende en pure rock and roll band laat horen, begin jaren 60, die op het punt staan de grootste act aller tijden te worden. Maar door de transistorradio kwaliteit is dit niet hoorbaar.

Een album met erbarmelijke geluidskwaliteit. Daarnaast spreekt de muziek mij ook niet aan. Was allemaal al eerder gedaan en beter.
Nope, deze laat ik gaarne aan mij voorbij gaan.

Ik kocht deze dubbel-LP afgelopen zondag bij de platenbeurs. Toen ik het eerste nummer hoorde moest ik gelijk denken aan toen we vroeger op het vormingcentrum muziek maakten met een groep en ik dat met een cassetterecorder en een bandje ging opnemen. Net als toen hoor ik ook op deze plaat dat de zang niet goed boven de instrumenten uitkomt. Volgens mij was in die tijd de apparatuur nog niet zo goed.
En verder; het geluid werd hier nog niet overstemd door gillende meisjes en de liedjes waren matig. Wél is met name John Lennon goed bij stem voor zover je dat kan horen, en de drums klinken zelfs mooier dan ik van hun studioplaten gewend ben.

Dubbieuze shit is dit, niet zo'n goede kwaliteit

Ik heb de lp Beatles/early years 2 van het dubieuze label Phoenix. Ooit in 1986 in de reguliere platenzaak aangeschaft. Al is de geluidskwaliteit niet top, alleen al voor het nummer Talkin' bout you al een reden deze lp (volgens mij met deel 1 dezelfde tapes als Live at the Starclub) aan te schaffen. Wat een energie zeg en lekker rauw. Zeg maar punk en dan wel van 1962. Even met vol volume gedraaid net. Jammer dat de repeatknop niet werkt op een platenspeler want Talkin' bout hou duurt nog geen 2 minuten.