menu

13th Floor Elevators - The Psychedelic Sounds of the 13th Floor Elevators (1966)

mijn stem
3,80 (220)
220 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: International Artists

  1. You're Gonna Miss Me (2:31)
  2. Roller Coaster (5:07)
  3. Splash 1 (Now I'm Home) (3:56)
  4. Reverberation (2:51)
  5. Don't Fall Down (3:04)
  6. Fire Engine (3:23)
  7. Thru the Rhythm (3:11)
  8. You Don't Know (2:59)
  9. Kingdom of Heaven (3:12)
  10. Monkey Island (2:41)
  11. Tried to Hide (2:47)
  12. Everybody Needs Somebody to Love * (5:15)
  13. Before You Accuse Me * (2:35)
  14. I'm Gonna Love You Too * (1:53)
  15. You Really Got Me * (6:18)
  16. Roll Over Beethoven * (2:47)
  17. The Word * (2:45)
  18. Gloria * (3:56)
  19. She Lives (In a Time of Her Own) * (3:01)
  20. We Sell Soul * (3:19)
  21. You're Gonna Miss Me [Live] * (3:24)
toon 10 bonustracks
totale tijdsduur: 35:42 (1:10:55)
zoeken in:
Zigstar
Vollédig mee akkoord. Waarom dit bandje plotseling zo gehyped wordt is me een raadsel.

avatar van LucM
4,0
Zigstar schreef:
Vollédig mee akkoord. Waarom dit bandje plotseling zo gehyped wordt is me een raadsel.

Dat moet je aan Toon1 vragen, maar zijn berichten zijn wel interessant en van hem heb ik het meeste opgestoken van alle gebruikers op MuMe. Voordien had ik nog nooit iets van 13th Floor Elevators gehoord (in Oor's Popencyclopedie staat er ook niets van in) maar de stukken die ik van hen op internet heb beluisterd vind ik best goed, hoewel wat primitief.

tondeman
Hype? Dit album staat toch algemeen bekend als een klassieker in zijn genre...Hmm, als Jefferson Airplane in 1966 (toen Hendrix en the Doors nog met hun eerste plaat moesten komen) een nummer als Reverberation of Rollercoaster had gemaakt dan werden zij misschien nu ''gehyped'
Dit album kan (net als zijn opvolger Easter Everywhere) wat mij betreft met gemak mee met de aantrekkelijkste platen uit dit jaar en de 60's als geheel. Oorspronkelijk psychedelisch zonder te veel tierelantijnen, rauw en een beetje gestoord. En rock 'n roll.
De geluidskwaliteit is een aandoenlijk extra'tje.

avatar van heicro
3,5
Klassieker? Ik heb de jaren zestig zeer bewust meegemaakt, maar van dit bandje had ik tot voor een paar maanden geleden nog nooit gehoord.

tondeman
Anno nu bedoel ik, destijds zal 't allicht ietwat obscuurder zijn geweest.

avatar van dj maus
Zigstar schreef:
Vollédig mee akkoord. Waarom dit bandje plotseling zo gehyped wordt is me een raadsel.


Dankzij 'Nuggets', misschien?

avatar van LucM
4,0
De CD-box "Nuggets" bestaat al zo'n 10 jaar (ik zal hem eens bestellen). Ik geloof niet dat 13th Floor Elevators in Europa singles of albums heeft uitgebracht. In Oor's Popencyclopedie stond er niets van beschreven over deze band, anders zou ik ze ook eerder gekend hebben. Maar MuMe is juist interessant om obscure bands en albums te ontdekken.

avatar van dj maus
Maar de eerste Nuggets 2LP (CD1 van de betreffende box) stamt al uit midden jaren 70.

avatar van Toon1
5,0
LucM schreef:
De CD-box "Nuggets" bestaat al zo'n 10 jaar (ik zal hem eens bestellen). Ik geloof niet dat 13th Floor Elevators in Europa singles of albums heeft uitgebracht. In Oor's Popencyclopedie stond er niets van beschreven over deze band, anders zou ik ze ook eerder gekend hebben. Maar MuMe is juist interessant om obscure bands en albums te ontdekken.


De eerste cd van de Nuggets-box werd in 1972 al uitgebracht op LP hoor. In 1998 werd hij op compact disc uitgebracht en werd de compilatie uitgebreid tot 4 cd's. Nuggets was in de jaren '70 al een bekende en geliefde plaat in de punkbeweging, en daarbuiten.

avatar van dj maus
Toon1 schreef:

De eerste cd van de Nuggets-box werd in 1972 al uitgebracht op LP hoor.


Dat zeg ik.

Allez, 1972 is niet echt 'midden jaren 70', maar zover zat ik er niet naast.
(Was te lui om het precies op te zoeken.)

avatar van Toon1
5,0
heicro schreef:
Klassieker? Ik heb de jaren zestig zeer bewust meegemaakt, maar van dit bandje had ik tot voor een paar maanden geleden nog nooit gehoord.


Dat is zo met alle Amerikaanse garagebandjes of psychedelische rockbands. Hun succes was in zowat alle gevallen beperkt tot Amerika. Hetzelfde met Britse modbandjes, die zijn destijds ook onbekend gebleven in Amerika. Het zijn gewoon bands uit de plaatselijke scenes, net zoals met Nederlandse bands (zoals Groep 1850), wiens bekendheid ook beperkt was tot binnen de landsgrenzen. Is normaal, elk land heeft zijn eigen underground. Dankzij het internet gaat die wereld die voordien moeilijk bereikbaar was helemaal open. Nu staan de Elevators steevast in elk toplijstje over sixties psychedelia. Ik heb in een van mijn vorige posts bij dit album al aangetoond hoe de Elevators steeds bekender worden, of hoe psychedelia geboren werd in de Amerikaanse underground (het moet ergens beginnen!).
Ik weet wel dat er in 1966 (of was het 1967?) een EP van de Elevators werd gereleased in Frankrijk, dus er zijn zeker wel releases geweest in Europa, en sowieso re-releases van hun albums in de jaren '70 in Europa. De hitparade hebben ze evenwel niet gehaald.

Maar zoals gezegd was het vooral vanaf de punkperiode dat de Elevators populairder werden, ook in Europa. Ik quote even frontman Bobby Gillespie van Primal Scream: 'I first heard of the 13th Floor Elevators through reading interviews with the Cramps, Echo & the Bunnymen and the Teardrop Explodes. As fans of these bands, me and my friends went out an dfound 'Psychedelic Sounds of...' and it totally blew our minds, from the cover art to the wild desert freak-out weirdo R&B music. 'Psychedelic Sounds' was the godhead, psychedelic-iconic trip album for us all. In 1990 was er trouwens een tribute-plaat verschenen ten voordele van Roky Erickson, met toch wel een paar bekende bands die nummers van de Elevators coveren. Peter Buck van REM is naar het schijnt een van de grootste Elevators fans. Om hem te citeren: 'About 1976 to the mid-1980s, it just seemed that every other week someone was doing a cover of You're Gonna Miss Me on one record or other.'

avatar van Toon1
5,0
heicro schreef:
Muzikaal niet onaardig, maar vaak onsamenhangend en amateuristisch. Ik begrijp de "hype" niet want generatiegenoten zoals Jimi Hendrix, The Doors, en Jefferson Airplane brachten in dezelfde periode veel beter werk uit.


Dat kan best, maar het is toch op z'n minst interessant om te horen hoe de allereerste psychedelische rock klonk, zonder allerlei studiotrucjes. Daarnaast is de stem van Roky Erickson uniek, is het gitaarwerk van Stacey Sutherland geen Hendrix natuurlijk maar nog steeds erg sterk, en vind ik de lyrics van Tommy Hall minstens evengoed als die van de andere artiesten die je noemt. Dit album gaat tenminste écht over de "psychedelic experience", het hele album bevat een filosofie, alle nummers gaan over het nemen van LSD en de ervaringen daaromtrent. Dat vind je bij geen enkele andere artiest. The Doors coverden op hun eerste album nog bluesnummers a la 'Back Door Man'

avatar van LucM
4,0
In de jaren '60 was je nog afhankelijk van wat uit de radio kwam en er in de platenzaken te krijgen was. Je kon de onderground in die tijd onmogelijk volgen.
Anno 2008 is het voor de onderground of beginnende bands veel gemakkelijker om het publiek te bereiken (internet, festivals).
Een album van 13th Floor Elevators moet ik dit jaar nog zien te vinden.

avatar van Toon1
5,0
LucM schreef:
In de jaren '60 was je nog afhankelijk van wat uit de radio kwam en er in de platenzaken te krijgen was. Je kon de onderground in die tijd onmogelijk volgen.
Anno 2008 is het voor de onderground of beginnende bands veel gemakkelijker om het publiek te bereiken (internet, festivals).


Precies. In de jaren '60 was je helemaal afhankelijk van de radio en de platenzaak, en de lokale bands natuurlijk. Een obscure band uit Texas, daar was het voor een Nederlander of Belg moeilijk of niet aan te komen natuurlijk.
Iemand die tegenwoordig de jaren '60 ontdekt, begint helemaal vanaf nul en kan in feite bij wijze van spreken op een eenvoudige manier naar ALLE platen die hij wil uit die tijd luisteren. Via het internet is het makkelijk om onbekendere platen op te sporen, en dankzij het pindakazen* is het niet meer moeilijk om ze ook te luisteren. Ik vind het zelfs verbazingwekkend hoe populair sommige platen worden. Ik kwam vandaag nog op Rateyourmusic.com op de pagina van een toch wel obscure psychedelische rockplaat uit 1969, en ik zag dat die plaat ondertussen al tien keer zoveel stemmen had als een paar jaar geleden toen ik het album in kwestie ontdekte. Dan besef ik plots weer wat een wonderbaarlijke uitvinding het internet is. Je hebt de hele wereld binnen handbereik! Maak er gebruik van

LucM schreef:
Een album van 13th Floor Elevators moet ik dit jaar nog zien te vinden.


Ja, dat zou niet zo moeilijk mogen zijn. Je kan hem zelfs in de Free Record Shop kopen zie ik op hun website


*downloaden

avatar van heicro
3,5
Allemaal aardige info, maar ik vind deze plaat nog steeds een overschat.
Hun muziek sloeg niet aan bij het publiek en de band raakte al snel in vergetelheid. Echte toppers daarentegen braken wel door.

"Psychedelisch" eind jaren zestig was: experimentele muziek, jammen en extatische improvisaties onder invloed van marihuana, lsd en hippie en flowerpower cultuur.
Dit alles roept natuurlijk geromantiseerde beelden op bij sommigen van de jongste generatie, dus is het tegenwoordig hip om van psychedelische muziek en vooral cultgroepen te houden.

De beste "psychedelische" bands uit die jaren zijn de Beatles, the Doors, Pink Floyd en nog een dozijn andere bekende bands.
13th Floor Elevators hoort niet in dit rijtje.

Neemt niet weg, dat ik blij ben, dat veel jongeren die hier op MuMe actief zijn, jaren zestig muziek leuk vinden.

avatar van Toon1
5,0
heicro schreef:
Allemaal aardige info, maar ik vind deze plaat nog steeds een overschat.
Hun muziek sloeg niet aan bij het publiek en de band raakte al snel in vergetelheid. Echte toppers daarentegen braken wel door.


Helaas, dat is een beetje te eenvoudig, niet? Stellen dat goede muziek wel doorbreekt en bekend wordt, en mindere of slechte muziek onbekend blijft. Dat is een beetje als zeggen dat alle goede muziek commercieel is en alle slechte muziek underground is
Maar waarom slaat deze band nu trouwens dan wél aan

heicro schreef:
"Psychedelisch" eind jaren zestig was: experimentele muziek, jammen en extatische improvisaties onder invloed van marihuana, lsd en hippie en flowerpower cultuur.


Opnieuw weer een heel eenvoudig beeld. Wil je nu vertellen dat dit album niét psychedelisch zou zijn?

heicro schreef:
Dit alles roept natuurlijk geromantiseerde beelden op bij sommigen van de jongste generatie, dus is het tegenwoordig hip om van psychedelische muziek en vooral cultgroepen te houden.


Ik luister echt niet naar psychedelische muziek omdat het hip is hoor. Ik lusiter naar muziek omdat het mij iets doet, niet om hip te zijn. Verder wil ik de jaren '60 absoluut niet romantiseren, maar wil ik gewoon te weten komen hoe het toen écht was. Het zijn precies de mensen die alleen de hitparadebands kennen die de sixties romantiseren. Er loopt nu trouwens een psychedelische rockalbums uit de jaren '60-KO op het forum. Misschien eens wat platen daaruit checken?

heicro schreef:
De beste "psychedelische" bands uit die jaren zijn de Beatles, the Doors, Pink Floyd en nog een dozijn andere bekende bands.
13th Floor Elevators hoort niet in dit rijtje.


En dat is een objectief gegeven?

heicro schreef:
Neemt niet weg, dat ik blij ben, dat veel jongeren die hier op MuMe actief zijn, jaren zestig muziek leuk vinden.


dat is mooi ja

avatar van LucM
4,0
Je kunt wel stellen dat er in die tijd enorme concurrentie was tussen de verschillende psychedelische bands en dat het toen veel moeilijker was door te breken bij een groot publiek. The Beatles, the Doors, Jimi Hendrix en Pink Floyd waren natuurlijk van uitzonderlijke klasse en bezaten ook de nodige charisma waardoor de lat zeer hoog werd gelegd.

Beweren dat 13th Floor Elevators weinig voorstellen omdat ze niet zijn doorgebroken is wel kort door de bocht. Succes en kwaliteit hebben niets met elkaar te maken. Misschien dat 13th Floor Elevators net onderliggen t.o.v. genoemde bands, in ieder geval verdienen ze om gehoord te worden en nu hebben ze gelukkig geen last van concurrentie.

avatar van herman
3,5
LucM schreef:
Dat moet je aan Toon1 vragen, maar zijn berichten zijn wel interessant en van hem heb ik het meeste opgestoken van alle gebruikers op MuMe. Voordien had ik nog nooit iets van 13th Floor Elevators gehoord (in Oor's Popencyclopedie staat er ook niets van in) maar de stukken die ik van hen op internet heb beluisterd vind ik best goed, hoewel wat primitief.


Oor heeft in '92 nog een mooi stuk geschreven over Roky Ericsson, zijnde één van de ware gekken uit de popgeschiedenis. Zal het eens inscannen, het is wel leuk om te lezen.

Ik vind een nummer als Slip Inside This House (want dan weer niet op dit album staat) zelf achterlijk geniaal eigenlijk... Maar aan deze plaat moet ik ook nog een beetje wennen.

Overigens loopt Oor ook wel vaak achter de feiten aan (ook al voordat het internet opkwam) en kan er ook maar een bepaalde hoeveelheid informatie in zo'n popencyclopedie. Bij elke uitgave sneuvelde wel weer wat artiesten ten behoeve van nieuwere artiesten.

avatar van Carolaah
3,0
Zag een tijdje geleden dit album in iemand's top tien staan,
was wel eens benieuwd naar wat dit was..

Moet zeggen dat ik dit best een interessant plaatje vind..
Vooral omdat het al een tijd geleden gemaakt is en ik niet eens wist dat er toen al zo geëxperimenteerd werd (of nou ja, had het ook wel kunnen bedenken, maar nooit bij stil gestaan).

Fijn stemgeluid, leuke gitaardeuntjes en dat aparte psychodelische(is dat een woord?) geluid er doorheen, verder word ik er niet echt warm van. Het luistert wel prettig weg. Om te beginnen geef ik een 3,0 maar denk dat deze nog wel stijgt naar een 3,5

avatar van Carolaah
3,0
Ah ik gooi er nog een halfje bij, een 4,0 nu dus.
Vind het toch wel een hele aardige plaat!
Veel puurder dan de troep van tegenwoordig.

Qua zang en instrumentaal en het 'rockt' ook nog wel lekker!

nicolaib
erg tof psychedelisch album. een van de leukere tripplaten uit die tijd. een nummer als splash 1 sleept je echt door zo een trip heen...echt zo een in jezelf moment.

en daarna wordt je weer meteen mee het diepe ingenomen

avatar van LucM
4,0
Dit album heb onlangs aangeschaft met 10 bonustracks daarbovenop: 8 live-tracks waaronder covers van the Kinks, The Beatles en Them en 2 oudere nummers onder The Spades.
Sterk psychedelisch getinte garagerock, het klinkt rauw en primitief en ook wat rommelig, maar de songs zijn zeker het beluisteren waard. Met name "Roller Coaster", "Splash 1 (Now I'm Home)" en "Kingdom of Heaven" verdienen de status van klassieker. Ik hoor hier duidelijk invloeden van the Yardbirds die onder leiding van Jeff Beck ook de psychedelische toer opgingen. De geluidskwaliteit is hier het minpunt maar het is een interessant (weliswaar tijdsgebonden) album vooral omdat dit zowat de start is van de psychedelica-rage die het jaar daarop in de VS zal losbreken.

avatar van willemdeux
Koop deze maand het tijdschrift MOJO daar staat deze band centraal en krijg je een leuke cd met psychedelische muziek erbij gebaseerd op deze cd van 13th floor elevators

Pas geleden een review over deze CD geschreven. Staat ook op mijn pas beginnende blog:
Nooit van gehoord: The Psychedelic Sounds of the 13th Floor Elevators « Muziekblog - hadesia.nl

"Behalve de geniale muziek die op deze CD van de 13th Floor Elevators staat, is ook het verhaal achter deze band interessant (en dat zal niet de eerste keer zijn!). Zo schijnt deze CD bijvoorbeeld de eerste psychadelische CD te zijn en natuurlijk gemaakt onder invloed van veel LSD.
Ook speelde Tommy Hall, feitelijk de stichter van de band, een door bijna niemand anders gespeeld instrument, de ‘electric jug’. Het zorgt voor een soort vreemd geluid maar heeft ook wel wat speciaals. Wat je je er nou bij moet voorstellen: een soort kruik waar vreemde geluiden uitkomen. Raar, maar dat hoort ook bij onbekende bands!
De filosofie die deze band en vooral Hall er op na hield is ook bijzonder te noemen: Hall vond dat mensen de dingen en gedachten teveel op een rechte lijn hadden. Ze hieldden dingen gescheiden, in plaats van juist over de verbanden van dingen na te denken. Via LSD dacht Hall deze andere manier van denken te kunnen bereiken.

Kortom, een interessant verhaal, maar wat natuurlijk nog veel interessanter is, is de muziek:
De CD begint met de bescheiden hit You’re Gonna Miss Me. Het nummer begint met paar gitaar akkoorden en een schreeuwende Rocky Erickson. “You’re gonna wake up one morning”, zingt Rocky, en ik zit al helemaal in het album. Het is begonnen, maak me maar wakker. Dit moet zo ongeveer het ultieme liedje van de psychadelische ’60s zijn.
Hierna volgt een wat langer en minder poppy liedje, Roller Coaster. Het begint en ik denk gelijk aan The End van The Doors. Het hypnotiserende gitaartje, en de zang die een beetje op de achtergrond zit en de zinnen half mompelt, half zingt en af en toe schreeuwt. Dan versnelt de muziek opeens, schreeuwt Erickson wat woorden en komt er een gitaarstukje. Ook de electric jug van Hall is gaat lekker tekeer. Dit gaat zo een tijdje door en de zang begint weer. Het steeds herhalen van de gitaar en de lichte drums werkt heel hypnotiserend. Het album is goed begonnen en gaat voorlopig nog wel even goed door. “Hey hey hey come on!”, schreeuwt Rocky. Is goed, laat me maar meevoeren naar deze muzikale trip waarvoor geen LSD nodig is.
Het beste deel van de CD is nu wel geweest, maar er komt nog steeds veel moois. Splash 1 is een rustig liedje, even op adem komen. “And now I’m home, to stay.”. Dit liedje straalt ook een gevoel van rust en veiligheid uit, in een bekende, rustgevende omgeving zijn. “It’s good to know, we won’t be strangers anymore,”, alles komt weer goed, straalt dit liedje uit.
Een mysterieus akkoord, weer die jug, het is duidelijk dat we weer een andere kant op gaan. Rocky zingt het al: “You want to leave,”, we blijven niet meer thuis maar gaan weer door met de reis door de psychadelica, Reverberation is begonne. En wederom goed gitaarwerk van Stacy Sutherland, geen spectaculaire solo’s of grote akkoorden maar gewoon goeie melodietjes die het liedje lekker vooruit werken.
Don’t Fall Down is het volgende liedje. “Don’t Fall Down,”, zingt Rocky de hele tijd. Het komt allemaal wel goed, wat er ook gebeurt. Het gaat over de liefde, en Tommy schrijft dat je er voor moet gaan. “Tell her what you feel,”, moedigt hij je aan. Erg mooi liedje.
Fire Engine begint met wel heel vreemde (gitaar)geluiden. Af en toe piept het een beetje, maar het klinkt zeker heel vreemd, en dan die gilletjes er doorheen! Er wordt lekker stevig gezongen terwijl op de achtergrond “aaaaaaah” klinkt. Rocky zingt/gilt een hoge noot en de vreemde gitaargeluiden komen er even in, al is het wat minder heftig als eerst.
Inmiddels is het album al op de helft en het heeft me nog geen moment verveeld. En dat doet ook het volgende nummer niet. Een lekkere beat erin, lekker juggen, en de toon van het liedje is alweer gezet. Thru The Rhythm heet het, en het is misschien weer iets rustiger dan de vorige paar liedjes, maar nog steeds bevat het de uithalen en de scherpe randjes, het misschien een beetje slordige geluid die de 13th Floor Elevators zo uniek maken. De gitaar houdt zich lekker op de achtergrond, doet wat loopjes af en toe, maar het zijn toch vooral de drums die dit nummer op gang houden.
Het volgende liedje begint juist weer met een gitaar op de voorgrond, maar het liedje is wel rustig. Het kabbelt voort, er is toch nog zoveel tijd. “You don’t know, how young you are,”, je hebt nog alle tijd, relax, doe rustig aan. Maar dan versnelt het liedje, wordt de titel You Don’t Know (How Young You Are) de hele tijd herhaalt.
Kingdom of Heaven begint met een rustige basgitaar, een dreigend gitaartje en fluisterende Rocky Erickson. Weer een mooi nummer, maar het wordt nu misschien een beetje saai. Ik wil weer eens een wat up-tempo nummer en een gillende Rocky horen, in plaats van de rustige zware drum en en de rustige zang. Alleen op het einde krijg ik nog een korte, zachte kreet te horen.
Het volgende nummer, Monkey Island, is dan inderdaad wat sneller. Misschien niet zo energiek als het openingsnummer maar toch wel even een welkome afwisseling. De 13th Floor Elevators hebben er nog steeds zin in en ik ook!
En dan zijn we alweer aangekomen bij het laatste nummer, Tried To Hide. De gitaar opent het nummer met weer een hypnotiserend patroontje, en zoals in bijna elk nummer van deze groep hoor je op de achtergrond de electric jug vreemde geluiden maken, lichte drumaanslagen en Rock Erickson die soms meer praat dan zingt. Als hij het refrein zingt valt de gitaar even stil en dat is een van de zeldzame momenten dat je ook goed de basgitaar kan horen, die zeker niet slecht is maar niet echt goed naar voren komt in de band.

Dit is zeker een zeer sterk album, voor iedereen die van psychadelische muziek en de ’60s houdt of gewoon benieuwd is een aanrader! Hoewel het begin overduidelijk beter is en het op het einde toch een beetje teveel van hetzelfde is uiteindelijk, is dit een goeie CD die heel rustgevend kan werken maar ook heel aanstekende deuntjes heeft, en met de speciale electric jug en die gilletjes van Erickson, het een beetje slordig klinkende geheel is het toch een heel speciaal album. Kan zich zeker meten met sommige albums die als klassiekers beschouwd worden!"

LocoHermano
Toon1 schreef:
De mastertapes van dit album zijn trouwens verloren gegaan, wat betekent dat alle reissues gemastered zijn van vinyl. Daarom is er eigenlijk geen enkele uitgave met optimale kwaliteit (buiten de originele LP dan.


Balen , ik heb sinds gisteren deze op vinyl, uitgebracht door Get Back (2001). De muziek vind ik geweldig, maar de productie doet afbreuk aan het geheel.

Stijn_Slayer
heicro schreef:
Muzikaal niet onaardig, maar vaak onsamenhangend en amateuristisch. Ik begrijp de "hype" niet want generatiegenoten zoals Jimi Hendrix, The Doors, en Jefferson Airplane brachten in dezelfde periode veel beter werk uit.


Ik ben het er wel een beetje mee eens, maar ik vind dit toch een heel erg leuk album. Het is soms wat rommelig, maar dat heeft z'n charme en zorgt voor een hele 'losse' sfeer. Wat dan weer perfect aansluit bij..............

De kwaliteit is inderdaad niet denderend zoals hier al eerder opgemerkt is, maar het is ook weer niet storend.

Ik ga dit album zeker nog eens aanschaffen. Ik zag alleen dat de 3CD box van ze ook niet zo duur is (18-20 euro), dat is misschien een betere keuze.

avatar van herman
3,5
Volgens mij is er net een box met alles van 13FE uit, misschien is dat wat voor je.

O.a. dit album zit daar ook bij, geremasterd en wel.

13th Floor Elevators - Sign Of The 3 Masked Men
Record Collector | 13th Floor Elevators - Sign Of The 3 Eyed Men | Album Review

Stijn_Slayer
Goed om te weten, dankjewel Herman. Ik zal eens rustig overwegen wat het gaat worden.

avatar van Justus18
4,5
Omdat gemeld werd dat die 10CD-box in een gelimiteerde editie werd uitgebracht heb ik hem toen (zomer 2009) direct besteld. Volgens mij is die nu uitverkocht, maar misschien komt er nog een re-release.
10CD's is eigenlijk een beetje te veel, maar het is een schappelijk geprijsde en bijzonder fraai vormgegeven uitgave met een heel mooi boek. En als je die 10CD's een beetje gedoseerd afdraait zijn al die verschillende versies van hetzelfde nummer ook wel weer leuk.

avatar van Arrie
13th Floor Elevators, een opvallende bandnaam met een mooie hoes. Genoeg reden om het te beluisteren. Over de band en hele achtergrondgeschiedenis hoef ik het niet meer te hebben, daarvoor kan iedereen de verhalen van Toon1 doorlezen. Wat rest is de muziek en wat ik ervan vind.

Wat meteen opvalt is natuurlijk de "electric jug". Het kan je irriteren maar zelf vind ik het een leuke toevoeging die niet stoort. Het voegt ook weer niet bijster veel toe. Wat verder te horen is, is de gepassioneerde zang van Roky Ericson. Erg overtuigend. De muziek is erg lekker. Eerste nummer bijvoorbeeld, leuk popliedje in een wat rommelig jasje.
Tweede nummer heeft dan juist weer een erg dreigende toon vanwege de gitaarriff en het nummer versnelt later, erg goed gedaan.
En zo gaat het voor mij het hele album door. Het is goed gedaan, het klinkt allemaal erg leuk. Maar geweldig vind ik het nooit. Dit is voor mij gewoon een aangename 60's plaat, leuk om zo af en toe te luisteren. De opvolger is mijns inziens beter, maar die is helaas veel onbekender.
Maargoed, prima album, 3,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 14:58 uur

geplaatst: vandaag om 14:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.