menu

The Fall - This Nation's Saving Grace (1985)

mijn stem
4,02 (204)
204 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Beggars Banquet

  1. Mansion (1:21)
  2. Bombast (3:07)
  3. Barmy (5:20)
  4. What You Need (4:49)
  5. Spoilt Victorian Child (4:12)
  6. L.A. (4:09)
  7. Vixen * (4:01)
  8. Couldn't Get Ahead * (2:35)
  9. Gut of the Quantifier (5:15)
  10. My New House (5:16)
  11. Paint Work (6:38)
  12. I Am Damo Suzuki (5:40)
  13. To NK Roachment: Yarbles (1:23)
  14. Petty Thief Lout * (5:20)
  15. Rollin' Danny * (2:23)
  16. Cruisers Creek * (4:16)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 47:10 (1:05:45)
zoeken in:
avatar van wibro
4,5
Hoewel ik altijd een groot liefhebber ben geweest van de 'eighties' heb ik The Fall altijd links laten liggen. Wat dit album betreft zeker niet terecht want dit album bevat toch best wel zeer sterke nummers. Toch is dit album moeilijk te beoordelen. Zou ik de bonustracks weglaten, dan zou dit album van mij 'slechts' vier sterren krijgen. Maar het is juist dat bonusnummer "Cruisers Creek" dat ik zo goed vind, voor mij met "L.A." het beste nummer op dit toch wel zeer genietbare album.
Volgens mij is dit album "The Nat-ion's.." ook het meeste toegankelijke album van The Fall. De vorige albums die ik van deze band beluisterd heb vond ik toch een stuk experimenteler en ook aanzienlijk minder goed. Misschien dat de albums die The Fall na dit album gemaakt hebben mij wat meer aanspreken. 'The French Experiment" klonk tenminste best wel mooi.

4,5*

avatar van Wannabecow
Ik dacht eerst de hele tijd dat Misterfool de hele tijd sarcastisch was en zich voor de grap voordeed als een vervelende muzieksnob. Nu weet ik wel beter.

avatar van frolunda
4,5
Vond het altijd al een geweldig album maar met de briljante bonustracks wordt het helemaal een feest,dus gisteren alsnog maar aangeschaft op cd.

Yann Samsa
Na lange tijd weer eens opgelegd. Nu weet ik terug waar Interpol die Narc riff vandaan had. Mansion/Yarbles.

avatar van dix
4,5
dix

Oeps, inderdaad zeg. Ik had Interpol al eerder gescreened als kleptomanisch, maar dit slaat alles.

avatar van Mastroianni
4,5
Weer is helaas een overlijdensbericht aanleiding om een lang niet gedraaide plaat weer eens af te stoffen. Dit is toch wel echt een heerlijke bak herrie. Mijn favorieten zijn L.A., I Am Damo Suzuki en Cruisers Creek.

avatar van Echo01
4,0
Diepe zucht. Geen enkele aandacht op de Nederlandse media voor het overlijden van Mark E. Smith,...

Ik draai vandaag maar alle box sets en cd's van deze muzikale genie, waaronder This Nation's Saving Grace; een geweldig album uit de Brix-periode. Hierop ook de geweldige I Am Damo Suzuki, een ode aan de Japanse zanger van de Duitse krautrockband Can, een band die vorig jaar maar liefst twee belangrijke leden verloor.

Rip, namens mij en mijn grannie op de bongo's

avatar van Alicia
4,0
Helaas las ik zonet dat de zanger is overleden... 60 jaar jong nog maar...

The Fall is volkomen langs mij heen gegaan in de jaren '80. De band zal ongetwijfeld wel eens voorbij zijn gekomen in Generation '80 of Gotterdammerung 2000, mijn favoriete muziekprogramma's uit die tijd en als dat zo was, was het waarschijnlijk geen liefde op het eerste gezicht geweest zoals bij tijdsgenoten The Sound, Wire, XTC, The Cure, CSA, etc. etc. wel het geval was.

Als ik dit album nu zo voor het eerst hoor begrijp ik 't aan de ene kant wel en aan de andere kant... vind ik dat ook wel weer jammer.

avatar van Snoeperd
4,5
I Am Damo Suzuki is een geweldige ode aan de zanger van Can en eigenlijk vind ik The Fall sowieso een soort Can op top-speed. Het heeft alle ingrediënten wat Can ook zo fantastisch maakt: geweldige drums, hippe baslijntjes die zich in je hoofd nestelen, op zijn tijd zeer catchy zanglijntjes, soms freaky en beiden dansbaar op een eigen, vreemde manier.

avatar van henkiev
5,0
Magistraal album!

avatar van itchy
5,0
Snoeperd schreef:
I Am Damo Suzuki is een geweldige ode aan de zanger van Can en eigenlijk vind ik The Fall sowieso een soort Can op top-speed. Het heeft alle ingrediënten wat Can ook zo fantastisch maakt: geweldige drums, hippe baslijntjes die zich in je hoofd nestelen, op zijn tijd zeer catchy zanglijntjes, soms freaky en beiden dansbaar op een eigen, vreemde manier.

Zowel het drumritme als de zangmelodie in het "snelle" stuk zijn dan ook identiek aan Can's Oh Yeah. Een halve cover dus... en een geweldige ode, inderdaad.

Gast
geplaatst: vandaag om 04:54 uur

geplaatst: vandaag om 04:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.