Zo vervelend als ik
Nobody Can Wait Forever vind, zo spannend vind ik de opvolger.
Het klinkt allemaal wat puntiger en funkier, en het boeit me van begin tot eind.
De songs vind ik een slag beter, al ben ik geen liefhebber van het stemgeluid van Michel van Dijk. Het zal wel gedeeltelijk aan de productie liggen...

Jammer dat
Amy op de cd-heruitgave van 1990 ontbreekt trouwens, dat nummer heb ik elders maar teruggeluisterd.