Limp Bizkit - Results May Vary (2003)

Ik zit in een beetje de reacties te lezen en zie dat de meeste hier Behind Blue Eyes een slechte cover vinden. Ik ben het daar niet mee eens. Ik hoorde eerst de cover van Limp Bizkit en daarna pas het orgineel en ik vind deze toch zeker niet slechter. Ik vind dit een goed album; ok mischien niet zo goed als de eerste 2 en tutp1 maar zeker niet slecht met als beste nummers: gimme the mic, eat you alive, lonely world, behind blue eyes, creamer en Build a bridge

Gimme the mic is een gejat nummer zoals vele nummers op dit album. Durst heeft er wat motherfuckers aan toegevoegd, en hup weer een nummer. Behind blue eyes vind ik redelijk goed gecovered.

Ik vind dit niet zo heel slecht hoor.. de vorige albums waren idd beter maar deze krijgt ook nog steeds 3 sterren!

Dat ik dat ooit gezegd heb Niks aan dit album, en het origineel van Behind Blue Eyes, van The Who, vind ik 100 keer beter. Draai dit nooit meer, snap niet dat ik dit ooit aan kon horen.

Toch nog voor straf 1000 X opdrukken!

Die speak-and-spell in de brug is toch werkelijk om jezelf bij dood te ergeren!
Ken het album zelf niet, maar afgaande van de single, de reacties en het album dat hieraan vooraf ging wil ik dat heel erg graag zo laten!

je bedoelt dat stukje van l-i-m-p.

tsja lekker zefingenomen is dat.
toch jammer wat er van deze band is gekomen.
het waren en zijn allemaal wel goede muzikanten, behalve fred durst en dj lethal dan.
in hun hoogtijdagen waren ze een beetje de kiss van mijn generatie.
ik kreeg ook weleens een rush van dat gladde hardrock-gebeuk van limp bizkit.
jammer dat dat hand in hand ging met schaamteloze teksten en dito gedrag van meneer durst.
nou ben ik mischien te kritisch over fred durst in het bijzonder want ik geloof niet dat hij het grootste probleem was voor die neerwaarste spiraal van limp bizkit.
het komt denk ik ook een beetje door het feit dat hij en wes borland geen goede combinatie zijn, ze waren gedoemd om uit elkaar te vallen.
maar ze waren goed begonnen, dat mag ook een keer gezegd worden.

dit album is wel het grootste dieptepunt van het hele bizkit-verhaal vind ik.
de cover spreekt eigenlijk voor zich.

Daar waar The Who op hun versie de diepte in gaan hoor je Fred Durst zich met zichzelf verheerlijken. Inderdaad diep triest.

De schuld ligt zeker bij Fred. Eenieder die hordes gitaristen laat opdraven voor auditie en vervolgens gehele gitaarpartijen van ze jat is geen knip voor de neus waard.

dat was inderdaad ook om te huilen ,
die hele affaire nadat wes was opgestapt.

Met dit album slaat LB de plank goed mis. Een paar goede nummers maar verder een hoop soft en sentimenteel gekabbel. Er zat trouwens een DVD bij mijn versie van dit album, met daarop een promo voor de POOP-DVD die destijds (winter 2003 geloof ik?) uit zou komen. Meer dan 4 uur beelden. Daar hebben we helaas niets meer van gehoord. Die had ik liever gezien dan die schraperige Greatest Videoz van ze. Is er bij iemand iets bekend hierover?

er is maar 1 album dat bizkit de moeite waard maakt:

3 dollar bill y'all

Een waarheid als een koe, maar Significant Other is ook nog leuk.

Fred heeft een paar maanden geleden gezegd over internet dat het hem een goed idee leek die DVD eindelijk uit te brengen. en na eigen zeggen was hij het helemaal vergeten omdat er zoveel stress was toen bij Bizkit.

De situatie nu is. Fred maakt films de drummer zit bij het nieuwe project van ex-Cold frontman Scooter Ward genaamd "The killer and the Star" en Lethal is een of andere Hip-Hop Project begonnen. maar een nieuw album/poop DVD komt er hoor! zegt Freddy.

Ik heb dit album ooit gekregen van mijn pa omdat we naar Noorwegen gingen. toen heb ik deze dus ook 2 weken achter elkaar gedraaid in Noorwegen. en ik moet zeggen dat het gevoel van Noorwegen steeds terug komt als ik heb nog een keer aan zet!

En er staan maar 10 goede nummer op van de 16

2.5* voor de herinneringen. en het luisteren nog steeds lekker weg na al die jaren moet ik eerlijk zeggen. de andere Limp albums niet meer.

Ik ben blij dat ik een hoop betere muziek ontdekt heb.

Als je wat beter luistert naar dat stukje zegt ie: "DISCOVER l i m p" dus beter gezegd: ontdek Limpbizkit, dus luister dieper naar de teksten, ontdek Limpbizkit, kijk verder dan je neus lang is, wat niemand van jullie schijnt te doen dus... Hij gaat dus wel degelijk de diepte in op een metaforische manier

Toch wel zielig dan voor 'm. Dat was toch wel HET nummer waarna iedereen schoon genoeg van deze band had!

klopt, maar ik vind het persoonlijk wel echt een lekker nummer

Ik kan hier niet objectief op reageren wegens een te grote limp bizkit fan. Als ik nu naar dit album luister vind ik het nog wel oké, maar er zitten een hoop herinneringen aan waardoor ik niet echt juist kan oordelen. Het is duidelijk het album dat de foute weg opgaat. De opvolger (de EP The Unquestionable Truth Part 1) is véél beter en lekker to the point. Maar dat had volgens mij enkel met Borland te maken..

Wat ik écht wel geweldig vind op dit album is het nummer "Creamer (all radio is dead)". Dat vind ik muzikaal héél sterk, tekstueel iets minder
Behind Blue Eyes vind ik niets. En Fred Dursts poging om te zingen, mja, dat had hij niet moeten doen. Soms valt het mee, maar soms zooooo vals.
Al bij al een gewoon middelmatig album voor mij, dat ik zo eens in de twee maanden wel eens opzet.

Je heb helemaal gelijk. Ik ben nog steeds een fan van limp bizkit. Het maakt me allemaal geen klote uit wat mensen van fred denken en al dat negatieve gelul over fred, ik vind het onzin. Want zonder fred was er geen bizkit. Zo bekijkt niemand het. En ik hoop nog altijd op the unquestionable truth part 2, al begin ik wel steeds meer het idee te krijgen wat ik niet wil krijgen. Dat limp bizkit misschien wel nooit meer terug komt:(

zonder fred was bizkit een stuk beter

Oh ja, dit album. Dit heb ik ook nog ergens..Wat zal ik er es over zeggen?

Niks, ik ga es zwijgen voor de verandering.

Ok, dan toch dit: Behind Blue Eyes moet haast wel bij de irritantste nummers ooit horen en het is werkelijk een schande t.o.v. het origineel.

En nu zwijg ik.

ongeinspireerd album. alleen de singel eat you alive vind ik wel leuk.

Dit album is wel goed. Spijtig van de single Behind Blue Eyes en Red Light-Green Light, die halen het niveau wat omlaag.

Zonder Fred waren ze misschien nog steeds een leuke en actieve band dat nog serieus werd genomen.

het misbaksel uit de bizkit collectie, al zijn eat you alive en gimme the mic wel nog leuk

Eat You Alive is nog wel een leuk nummertje.. En dat beetje muziek dat Re-Entry te bieden heeft na de intro is ook nog wel redelijk.
Verder kan dit album me helemaal niet (meer) boeien.

head for the barricade is ook wel een cool nummer, die was ik vergeten te vermelden

Het vierde album van Limp Bizkit, dit keer zonder gitarist Wes Borland.
De meeste songs zijn rustig, en jammergenoeg nogal inspiratieloos, er mocht zeker meer variatie inzitten.
Ik kan het album wel uitluisteren, maar de songs zijn bijna allemaal van hetzelfde middelmatige niveau.
De enige song die er echt uitspringt is Eat You Alive.

Korte review per nummer:
01. Re-Entry: Klinkt wel leuk voor een intro.
02. Eat You Alive: De eerste echte song, en meteen de beste, op het album. De gitaar klinkt goed, en de bass en drum op de achtergrond passen er goed bij. De zang klinkt ook niet slecht.
03. Gimme the Mic: Snel, hard nummer, klinkt wel goed.
04. Underneath the Gun: Instrumentaal klinkt het goed maar de zang is minder.
05. Down Another Day: Saai nummer, klinkt erg inspiratieloos.
06. Almost Over: Dit vind ik wel een goed nummer.
07. Built a Bridge: Dit vind ook een leuk nummer, al is de tekst niet super. Het is goed opgebouwd en het klinkt wel goed.
08. Red Light - Green Light: Vind hier niets aan. Snoop Dogg z'n stukken klinken duidelijk beter dan die van Fred.
09. The Only One: Klinkt leuk, maar niet speciaal.
10. Let Me Down: Best goed nummer, maar zang in het begin klinkt raar.
11. Lonely World: Ook best goed, maar nogal herhalend.
12. Phenomenon: Een wat harder nummer, klinkt wel goed.
13. Creamer (Radio is Dead): Tof nummer, maar DJ maakt het liedje wat slechter ipv beter.
14. Head for the Barricade: Nog een wat harder nummer, refrein klinkt wel leuk. Geen slecht nummer.
15. Behind Blue Eyes: Vergeleken met vele anderen vind ik dit wel een goede cover, al klinkt het nogal zagerig. En dat 'LIMP' stuk hoefde er écht niet bij, dat maakt het liedje alleen slechter.
16. Drown: 1 van de betere rustige nummers op het album, goed geschikt als laatste song.

Top 4:
Eat You Alive, Almost Over, Built a Bridge, Drown

2.75*, afgerond naar 3*

Kan aan mij liggen, maar vind dit een zeer goed album..

ligt inderdaad aan jou
is jouw goed recht natuurlijk

Thank god for personal opinion..