Bring Me The Horizon. Het is voor mij een tijd een naam geweest die gelijk stond aan Voldemort van Harry Potter. De naam die niet genoemd mag worden. De band speelde niet originele deathcore en werd daar razend populair mee. In die tijd was deathcore nog iets nieuws, nu is het inmiddels het minst originele subgenre in de metal. Op het album There Is a Hell Believe Me I've Seen It, There Is a Heaven Let's Keep It a Secret besloot de band dan ook een lichte koerswijziging in te voeren. Ik hoorde de potentie al maar het greep me nog niet. Nu is Sempiternal er, het vierde album van deze Britten.
De eerste tonen van Can You Feel My Heart grepen me gelijk bij de lurven. Je hoort gelijk dat Jordan Fish er bij is gekomen die de keyboards verzorgt op het album. Daarna komt er een muur van geluid op je af die heel zwaar klinkt zonder dat er twee gitaren worden gebruikt. Oli Sykes zingt en ook nog verrassend goed! Zijn stijl ligt inmiddels tussen cleane zang en schreeuwen in, het wordt nergens glad. Op de achtergrond van het album zijn bijna post-rock achtige gitaren te horen.
Sempiternal is wel echt een koerswijziging voor de band. Je merkt ook dat ze een publiek aan het bereiken zijn die eerst helemaal niks van Bring Me The Horizon moesten hebben en daar hoor ik ook bij. Vanaf The House of Wolves zijn er lichte metalcoreinvloeden te horen, maar het is toch echt post-hardcore wat de klok slaat. Ook er is er achtergrondzang die perfect is voor het publiek om tijdens optredens mee te gaan brullen. Dit werd al gedaan tijdens het concert op 2 april dat als livestream was te zien. Onder de vette riffs zitten melancholische piano's verborgen.
Sleepwalking is de single, dat hoorde ik vanaf het begin. De synthmelodie is gelijk zeer pakkend en het refrein blijft enorm in je kop hangen. Hier moet ik een heel klein beetje denken aan Linkin Park en dan vooral de zang. Af en toe heeft de stem van Sykes wat weg van Chester Bennington en dat is zeker een compliment. Dit nummer is ook als tweede single uitgekomen maar het eerste voorproefje was Shadow Moses.
De sfeer wordt gelijk geweldig neergezet. Er wordt opgebouwd om eindelijk tot een heerlijke riff en groove te komen. Het refrein is groots en de kreet THIS IS SEMPITERNAL lijkt wel het midden van het album te zijn. Daarna gaat de band namelijk nog meer experimenteren. We zijn bij het hoogtepunt aangekomen.
And The Snakes Start To Sing is slepend en sfeervol en doet me zelfs aan Deftones denken. De hele sfeer van het album doet me daar aan denken, het is groots en heel ruimtelijk. De synths zweven echt door de muziek heen en voegen zeer veel toe. We horen zelfs een kleine gitaarsolo die perfect in het geheel past. Op Seen It All Before lijkt de band even echt post-rock te gaan. De gitaarpartijen zijn gelaagd en vallen als het ware over elkaar heen om een groots geluid neer te zetten.
Daarna hebben we heel even een terugkeer naar de oude sound van Anti-Vist. Het is een heel energiek nummer maar het is echt de vreemde eend in de bijt op dit album. Het past compleet niet bij de rest. De bonustrack Deathbeds had veel beter in het geheel gepast en dan had Anti-Vist een bonustrack kunnen zijn. Dit is dan ook het minste nummer van het album.
Bij het begin Hospital For Souls lijken we bijna even bij een soundtrack van een futuristische western binnen te wandelen. Daarna komen de geweldige riffs en de dramatische zang van Oli Sykes langs. In het midden zit een gave opbouw waarin Sykes heel de tijd dezelfde regels herhaalt en de spanning opvoert.
Sempiternal is een nieuw hoofdstuk voor Bring Me The Horizon. Het songschrijven zit op een hoog niveau en de band zet een sfeer neer waar je U tegen kan zeggen. Het is jammer dat die sfeer doorbroken wordt door Anti-Vist, daardoor is mijn beoordeling iets lager. Ook heeft de band echt een verzameling songs geschreven en niet echt een geheel. Als ze dat op een volgend album zouden doen gaan we echt een klapper krijgen. We kunnen nog genoeg van deze Britten gaan verwachten, want dit is nog maar het begin.