menu

Joe Jackson - I'm the Man (1979)

mijn stem
3,78 (201)
201 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: A&M

  1. On Your Radio (4:01)
  2. Geraldine and John (3:13)
  3. Kinda Kute (3:30)
  4. It's Different for Girls (3:42)
  5. I'm the Man (3:57)
  6. The Band Wore Blue Shirts (5:03)
  7. Don't Wanna Be Like That (3:41)
  8. Amateur Hour (4:04)
  9. Get That Girl (3:02)
  10. Friday (3:34)
totale tijdsduur: 37:47
zoeken in:
avatar van chansadres
3,5
It's different for girls is een geniaal nummer. Dat is het sterkte punt van Joe Jackson. Zijn nummers zijn in alle genres allemaal degelijk maar elk album heeft minimaal 1 gigantische supernummer. It's different for girls is dat op dit album.

avatar van Reint
5,0
Goede tweede, weet de eerste natuurlijk nie te overtreffen. Ik moet zeggen dat ik deze wat minder goed ken, It's Different For Girls is prachtig, en samen met On Your Radio en I'm the Man naar mijn mening de uitschieters.

4 sterren.

avatar van PUbu
4,5
Lekkere plaat met zeer sterke nummers zoals different for girls. Ik had die sticker van de elpee erafgehaald en op mijn schooltas geplakt Wat werd ik op school geplaagd met die sticker van "different for girls"
Maar een zeer geslaagde albums met zeer sterke gelijkwaardige nummers en 1 uitschieter.

avatar van Reint
5,0
Klopt, Geraldine and John is trouwens ook geniaal.

EVANSHEWSON
Haast zo sterk als zijn debuut, deze tweede plaat; Begint stevig met On Your Radio, Geraldine and John is ook al een topper.
It's Different For Girls is de gekende hit.
De titelsong is gewoon onweerstaanbaar leuk.
Don't Wanna be Like That swingt lekker.
Mooie afwisselde plaat in het verlengde van die prima debuutplaat.

****

avatar van Reint
5,0
The Band Wore Blue Shirts is ook goed trouwens. Met die goddeljke melodica (bespeelt hij die zelf). Ik moet dit album echt eens wat beter beluisteren, ik heb toch wat gemakzuchtig gestemd.

Kid A(cid)
Frustrerend dat de naald van mijn platenspeler kapot is net nu ik deze prachtplaat heb... Ik vind hem geweldig, maar ik heb er nog niet genoeg naar kunnen luisteren....
Kinda Kute is trouwens één van mijn favorieten op dit album, net als Geraldine and John.

avatar van jpkorbijn
4,5
Heb deze "LP" in een doosje met alle nummers op single. Leuk hebbedingetje, maar verrekte lastig om eens helemaal te beluisteren. Heb de CD gelukkig ook. Heerlijk, de energie, die uit de muziek komt. Favoriete nummers: On your radio en The band wore blue shirts.

beaster1256
iets minder dan het debuut maar die was moeilijk te overtreffen , toch een zeer goede plaat

avatar van Droombolus
4,0
Heel goeje plaat inderdaad, met weer een aantal geweldige songs erop. De mindere niemendalletjes zijn evengoed gewoon prima pop-songs maar vallen extra op omdat de hoogtepunten zo geweldig goed zijn. Met On Your Radio, Geraldine & John, Different For Girls & I'm The Man legt Jackson de lat weer erg hoog en met The Band Wore Blue Shirts maken we alvast kennis met de "andere" Joe want in dezelfde nachtclubs waar die song over gaat werd ongetwijfeld de basis gelegd voor Night & Day .......

Wat ik me afvraag: Is de Remastered CD net zo scherp in het hoog als de "gewone" CD en de LP ? Dat vind ik namelijk wel een beetje een storende faktor op deze "bijna wereld plaat" Iemand ?

2,5
net gekocht, eerste indruk, haalt het lang niet bij body and soul die ik zeer sterk vind!

avatar van Droombolus
4,0
Dat is een soort van appels / peren vergelijk want deze is uit een heel andere fase uit 's mans kleurrijke carrière .........

avatar van musician
4,5
Prima opvolger van één van de allerbeste debuten ooit (Look sharp). Geweldige puntige rock/wave weer. Joe Jackson op z'n scherpst en eigenlijk geen zwakke momenten.

Je blijft hopen, maar ik zie niet dat Joe Jackson ooit nog een dergelijke plaat zal maken, het is vooral ook erg........eh.....jeugdig, zal ik maar zeggen.

Favorieten: On the radio, Get that girl en I'm the man.

Wat een prachtige tijd hadden we in 1979-1980 eigenlijk. Eén cd per jaar van Joe Jackson, Japan, Police, Fischer Z, The Cure. En dan wat ik in de gauwigheid nog vergeet. Zucht..............

avatar van dazzler
4,0
musician schreef:
En dan wat ik in de gauwigheid nog vergeet. Zucht..............

Squeeze en Split Enz ... zeker eens proberen indien niet "vergeten".

avatar van musician
4,5
Joy division.............. Maar daar ben ik eerlijk gezegd pas later mee begonnen.

avatar van mafketel
4,5
EVANSHEWSON schreef:
Haast zo sterk als zijn debuut, deze tweede plaat; Begint stevig met On Your Radio, Geraldine and John is ook al een topper.
It's Different For Girls is de gekende hit.
De titelsong is gewoon onweerstaanbaar leuk.

Mooie afwisselde plaat in het verlengde van die prima debuutplaat.



Als de 2e kant van deze LP net zo goed zou zijn als de eerste kant, had Joe zijn beste plaat ooit gemaakt.
De 4 genoemde nummers + Kinda Kute zijn werkelijk buitencategorie. Kant 2 draai ik eigenlijk nooit, om de waardering niet naar beneden te halen bij wijze van spreken.

Bij de eerste 5 nummers spat de spontaniteit werkelijk de groeven uit !

avatar van Droombolus
4,0
Jammer want Amateur Hour en Friday zijn ook wereldklasse nummers .........

avatar van mafketel
4,5
OK, Droombolus, ga ik die nog maar eens draaien dan !

Misschien hapert mijn geheugen wel af en toe

En wat je op 20 okt 2008 schreef over dat hoog : is me nooit opgevallen; bij mij staat de treble ook nooit vol, eerder de bas !

avatar van Basel
5,0
Wat mij betreft een fijnere plaat dan Look Sharp (hoewel die ook erg goed is) en behoort ook tot mijn lievelingsalbums.

avatar van Oldfart
5,0
Droombolus vroeg zich af: Wat ik me afvraag: Is de Remastered CD net zo scherp in het hoog als de "gewone" CD en de LP ? Dat vind ik namelijk wel een beetje een storende faktor op deze "bijna wereld plaat" Iemand ?
heb alleen de geweldig klinkende ( net gereinigde) lp. Zou het niet weten.
Topalbum dit , zo goed als niet gedateerd. Miniscuul fractietje minder dan het debuut.

avatar van Germ
4,0
Germ (crew)
Toch wel een stuk minder dan het debuut. Kant 1 bevat 5 toppers maar vervolgens zakt het album op de B kant wat in. Geen van die nummers weet mij echt te pakken.

Zorin
Ben het Germ eens. Toch staan hier wat mij betreft 2 classics van Joe op, nml. nr.4 en 5.

avatar van mafketel
4,5
mafketel schreef:

Als de 2e kant van deze LP net zo goed zou zijn als de eerste kant, had Joe zijn beste plaat ooit gemaakt.
De 4 genoemde nummers + Kinda Kute zijn werkelijk buitencategorie. Kant 2 draai ik eigenlijk nooit, om de waardering niet naar beneden te halen bij wijze van spreken.

Bij de eerste 5 nummers spat de spontaniteit werkelijk de groeven uit !


Droombolus schreef:
Jammer want Amateur Hour en Friday zijn ook wereldklasse nummers .........


Kant 2 in de herkansing gedaan, en wat blijkt ? Bijna net zo goed als kant 1 !

Vind deze plaat zelfs beter dan Look Sharp; komt waarschijnlijk omdat deze eerder in de collectie opgenomen is....

avatar van kaztor
4,0
Gister de originele Amerikaanse cd-persing bij Concerto meegenomen.

Dit album klinkt erg eerlijk en voor-de-vuist-weg.
Alsof het zo op de band is geknald zonder verdere poespas.
De songselectie is daarop goed afgesteld.

Naast de bekende nummers is vooral The Band Wore Blue Shirts verrassend.
Leuke combinatie van new wave en (the horror!) accordeonmuziek.

Zephyr
De 2e plaat van een artiest, vaak een apart en moeilijk verhaal. Zeker als een debuutalbum door critici geprezen wordt. De lofuitingen waren in 1979 niet van de lucht, toen Joe Jackson zijn eersteling op de markt bracht. Puntige, pakkende popwerpopsongs met vaak een ironische ondertoon.

Vrij snel na Look Sharp! kwam Joe met de opvolger op de proppen : I'm The Man.
Door de vele enthousiaste reacties op LS waren de verwachtingen dus hooggespannen ...

Deze plaat maar weer eens gedraaid daarstraks, en ik moet zeggen dat deze eigenlijk maar heel weinig onderdoet voor Look Sharp! Nee, wat zeg ik, The Man vind ik minimaal net zo goed, en misschien zelfs nog wel beter.

Alhoewel ik niet alle nummers even sterk vind. De eerste 2 en de laatste 2 nummers vind ik persoonlijk namelijk toch wel een stukkie minder dan de overige 6. Het middelste gedeelte van dit album ( tracks 3 t/m 8 ) daarentegen bevat stuk voor stuk geweldige songs; met het titelnummer en The Band Wore Blue Shirts dan als aangevinkte favorieten, omdat het er maar 2 kunnen zijn. Maar ook Amateur Hour en It's Different ... behoren zonder meer tot de beste songs die JJ in zijn carriere gemaakt heeft.

Wat me ook opviel is het geweldige basgitaar-spel van Graham Maby, en hoe goed deze plaat klinkt. Het door Droombolus genoemde "scherp in het hoog klinken van de LP" is me eerlijk gezegd nooit opgevallen. Het is voor mij i.i.g geen storende faktor. Ik vind het geluid op vinyl gewoon erg goed; niets op aan te merken ! Een CD-release van I'm The Man heb ik dan ook nooit overwogen; sommige dingen moet je niet proberen nog mooier te maken.

Dus een moeilijk verhaal is deze opvolger van een sterk debuut helemaal niet, want het blijft gewoon een geweldig album met een groot aantal "wereldsongs".

jakkepoes
Veel naar de heer Jackson geluisterd in de 80 er jaren. Hoewel mijn voorkeur nu anders is qua muziek blijft dit toch altijd draaibaar. En Geraldine andere John is idd het allerbeste nummer.

avatar van gaucho
4,5
Ik heb dit album heel lang niet gedraaid, hoewel ik 'm bij verschijnen werkelijk grijs heb gedraaid. Omdat-ie nu langskomt in de updates, komt-ie weer onder mijn aandacht, en alleen al bij het lezen van de titels - én van de vele positieve bijdragen hier - krijg ik nu al zin om 'm vanavond weer eens op te leggen.

Tijdgenoten uit deze mooie muzikale periode werden hierboven al genoemd, maar voor mij is Joe Jackson in deze fase van zijn carriere vooral 1 van de 3 'angry young men' uit de Britse new wave. Samen met Elvis Costello en Graham Parker. Ze zijn me alle drie dierbaar, maar JJ heeft bij mij net een streepje voor, omdat ik 'm gedurende zijn verrassende verdere muzikale ontwikkeling altijd ben blijven volgen, ook in z'n jazz- en semi-klassieke avonturen.

Deze plaat bevat zonder uitzondering bovengemiddelde, puntige en observerende new wave-composities, veelal snel en strak gespeeld, zonder veel opsmuk. Ook ik vond kant 1 lange tijd beter dan kant 2, maar ik ken de hele plaat inmiddels wel zo door en door dat ook kant 2 in waardering is toegenomen. De ballad Amateur hour vind ik momenteel zelfs 1 van de sterkste nummers.

Ik ben het eens met bovenstaande schrijvers: doet eigenlijk niet onder voor zijn eveneens hoogstaande debuut, maar heeft de pech dat het album #2 is volgens hetzelfde stramien. Hierna zou JJ zich alle kanten uit ontwikkelen, en dat zou je op basis van die twee eerstelingen - hoe overtuigend op zichzelf ook - niet gedacht hebben.

Ik heb de originele Nederlandse A&M plaat en de oorspronkelijke (west-Duitse!) CD-versie. Vind ze geluidstechnische prima in orde voor dit soort muziek. Het baswerk van Graham Maby springt er wel lekker uit, merk ik nu (LP ligt inmiddels op de draaitafel )
Over dit album kan ik geen uitspraak doen, maar ik weet wel dat je van twee latere toppers in JJ's oeuvre (Night and day en Body and soul) beter de originele CD dan de remasters kunt bezitten. Als er JJ-albums zijn die (te) scherp zijn in de hoge tonen, dan zijn het wel de remasters van die twee albums. Daar is de treble echt te veel van het goede.

avatar van lennon
3,5
Het heeft lang geduurd voor ik de man zijn werk kon waarderen, En dan waren de eerdere platen nog een stuk moeilijker voor me. Inmiddels weet ik wel beter gelukkig.

Hierboven ook al genoemd,maar het bas werl is inderdaad heerlijk. Alles lijkt zo in een tale opgenomen,, zonder verdere mix. Dat is de charme van deze plaat denk ik. Hoewel de teksten van Joe lang niet altijd heel vrolijk zijn,heeft dit album een heel positieve vibe.
Ik word er vrolijk van!

avatar van Bruce Almighty
4,0
Ik herken me in wat Germ zegt. Deze opvolger haalt voor mij niet het niveau van het debuut en dat is met name te danken aan de tweede helft. Geen slechte nummers, maar het beklijft een stuk minder. Don't Wanna Be Like That vind ik dan nog wel in positieve zin opvallen overigens.

Voor mij is het titelnummer het hoogtepunt. Wat een energie! Heerlijk. Deze en het openingsnummer hadden zo op het debuut gekund, hoewel het in zijn geheel eigenlijk wel een logisch vervolg is. Het sluit mooi op elkaar aan. Boven me wordt het al herhaaldelijk aangehaald, maar het kan niet vaak genoeg bevestigd worden: de gehele band klinkt goed op dreef, maar een belangrijk deel van het succes is ook echt te wijten aan Graham Maby, de bassist.

avatar van RonaldjK
3,5
Wie als beginnend-artiest-met-platencontract twee albums in een jaar uitbracht, nam daarmee de complete livesetlist in de studio op. Zo ook Joe Jackson in 1979.
De man had in Nederland met zijn debuutplaat meteen een hitsingle te pakken gehad. Dat lukte niet met deze opvolger, getiteld I’m the Man. Vanaf de hoes kijkt hij ons brutaal aan, vermomd als type zakenman-van-de-straat met zo’n dun snorretje, zoals in diezelfde periode Kees van Kooten als lid van De Tegenpartij deed. De ironie van de Nederlandse persifleerders herken ik bij Jackson. Dan houden de vergelijkingen wel op, want de muziek op zijn tweede langspeelplaat is wel even van een ander niveau.

Net als voor het debuut geldt dat de piano een bescheiden rol speelt, anders dan je van deze zanger/pianist zou verwachten. Opnieuw gitaarsongs dus en wie denkt dat die onderdoen voor die van het debuut, vergist zich nauwelijks. De tweede is weliswaar iets, maar zeker níet veel minder pakkend. Het is weer volop genieten, geheel in de geest van new wave met vooral snelle liedjes. Uitschieters zijn On Your Radio en de langzamere tracks Geraldine and John en het melancholieke It’s Different for Girls, in Nederland een radiohitje.

Opvallend zijn de observerende teksten van Jackson, zoals in de reggae van Geraldine, over een stel dat ogenschijnlijk gelukkig is, maar van wie al spoedig wordt verteld hoe de schijn in elkaar zit. Bovendien horen we tegen het einde (spoiler!) dat de broer van Geraldine aan John zijn onvrede hierover hardhandig heeft laten weten. Als een minispeelfilm wordt de luisteraar het verhaal ingezogen.
Jackson zingt venijnig, wat wederom prima past bij de vlotte gitaarliedjes. Hieraan wordt soms ter variatie een mondharmonica, melodica (zo'n mini-blaaskeyboard) of piano toegevoegd.
Fijne opvolger van het debuut van De Man, zij het nét niet zo goed als de eersteling. Wat we toen nog niet konden weten was dat zijn brede muzieksmaak en dito muzikale capaciteiten in die post-punkdagen grotendeels verscholen bleven. Alhoewel, in het intro van The Band Wore Blue Shirts komen we al een vleugje jazz tegen. Kortom, wordt vervolgd!

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Energieke opvolger van zijn debuutplaat Look Sharp!
On Your Radio, It’s Different For Girls & I’m The Man zijn voor mij de prijsnummers.
De rest doet daar nauwelijks iets voor onder, fijne rockmuziek met een bescheiden punkinslag.
De piano is op deze plaat niet of nauwelijks aanwezig maar dat zou later flink veranderen.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:27 uur

geplaatst: vandaag om 15:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.