Dit album nog maar eens gedraaid, maar waardering is er niet veel hoger door worden, wel wat genuanceerder.
De zang van Lips staat mij niet aan. Tegen het vals aan en met uithalen die de plank flink mis slaan zoals in Bondage: ....Blooo...hoooo.hoood. Daarnaast zingt hij tegen het praten aan en dat stoort mij. Doet mij denken aan de zanger van Rush, die daar ook een handje van heeft.
Verders komen er wel een aantal goeie riffs in voor, maar die krijg je dan ook tot in den treure te horen, waardoor sommige nummers niet echt van de grond komen en oppervlakkig blijven.
Maar wat een drummer...snel, strak en hard. Ws. is de titel van het album vernoemd naar Robb Reiner, want hij is wat mij betreft de sterkste troef die ze in handen hebben...voor hem mag er al een halve* erbij.
De originaliteit van de gitaarsolo's hoor ik niet zo als dat Kronos doet. M.i heb ik dat door AC/DC, Kiss, Iron Maiden, Judas Priest o.a eerder en beter horen doen. Het is niet slecht, maar het snelle gepiel met tonen...klinkt goed, maar origineel zou ik het niet willen noemen. Wel hebben sommige nummers een verrassende break, waarin de gasten laten horen over kwaliteit te beschikken.
School love, waarmee het album begint heeft een lekkere riff en een prima break, maar verder vind ik er niets aan.
AC/DC, heeft ook de sound van de band in de titel, maar de zang is niet overtuigend en mat.
At the Apartment is het 1ste nummer wat mij wel aanstaat. Het nummer klopt op zich, heeft een prima intro en ademt sfeer uit. De opbouw is niet onaardig en doet in de verte denken aan Survivor's Eye of the Tiger. De overgang naar een break, komt niet altijd even soepel over.
I want you both with me, vind ik het slechtste nummer, zo'n beetje Frans Bauer gaat Rock sfeer. Het ligt zo voor de hand, ondanks dat er goed gespeeld word. Maar dit heb ik Kiss vaker en beter horen doen. De drums zijn dik in orde, maar dat is heel het album zo het geval.
Bedroom game, het 2de nummer dat ik wel oke vind. Dit heeft een hard 'n heavy geluid over zich en kan ik me bij voorstellen, dat dit een pre-speed metal nummer is. De solo vind ik voor het eerst goed gebracht.
Tot zover kant A, waar ik nou niet echt meer van onder de indruk ben geraakt. kant B, zou wat evenwichtiger uit de bus komen.
Ooh Baby, daar komt Lips weer met zijn ver over de top uithaal. Maar over zijn zang heb ik het al gehad. Drums zijn het beste in dit nummer en vooruit ook de riff mag er zijn.
Paint it Black, op zich een leuk idee en niet onaardig gedaan. Begint zowaar lijkt het met een Maiden riff, jammer van de zang.
Oh Jane, en daar is het 3de nummer wat mij wel aanspreekt. Misschien ook wel het beste m.i. Het heeft een prima begin en doet niet onder bij Kiss op zijn best. De zang lijkt dit keer wat op Siouxie and the Banshees...praatpunk.
Hot Chid, het laatste en 4de nummer wat ik goed vind. De roffle is verrassend en onderscheidend, pakkende riff en stuwend tempo. Voor het eerst heb ik het 'schud mijn hoofd' gevoel.
Bondage, is een halfbakken afsluiter, met dezelfde riff als bij Hot Child. Het begin loopt niet lekker en lijkt meer alsof er gejammed word. De break die volgt is wel aangenaam, maar kan het nummer niet redden. Chaotisch nummer.
Al bij al zit de nuance vooral in het drumwerk, in combinatie met een paar goeie riffs en solo. Dit klopt voor mij een aantal keer op dit album. Maar de zang verpest het voor mij. Conclusie: 1,5* staat niet in het geheel in zijn verhouding tot het gebodene. Danzij de drums en toch de voor mij 4 prima nummers, kom ik tot een 2,5* Zou de zang wat meer kracht en charisma hebben, had het een voldoende kunnen zijn.