menu

Hawkwind - Hall of the Mountain Grill (1974)

mijn stem
3,85 (93)
93 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: United Artists

  1. The Psychedelic Warlords (Disappear in Smoke) (6:50)
  2. Wind of Change (5:08)
  3. D-Rider (6:15)
  4. Web Weaver (3:15)
  5. You'd Better Believe It (7:14)
  6. Hall of the Mountain Grill (2:25)
  7. Lost Johnny (3:30)
  8. Goat Willow (1:38)
  9. Paradox (5:36)
  10. You'd Better Believe It [Single Version] * (3:22)
  11. The Psychedelic Warlords [Single Version] * (3:58)
  12. Paradox [Remix Single Edit] * (4:04)
  13. It's So Easy * (5:20)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 41:51 (58:35)
zoeken in:
avatar van i.Ron S.
5,0
In zijn geheel het beste Hawkwind album vind ik, goed aan elkaar hangend maar los van elkaar ook de sterkste nummers met op kop The Psychedelic Warlords allemaal heel sterk ondersteund met de bas van Lemmy en het gedrum van Simon King.
Ook is hier een toevoeging van klassieke instrumenten, een hele verandering als je het vergelijkt met Doremi Fasol Latido.
Het trip-gevoel is wel minder maar dat wordt zeker goedgemaakt door de kwaliteit en het relaxerend effect.
Het bonusnummer It's so Easy is ook heel sterk.
Een must voor alle prog rock fans en ook liefhebber van de jaren 70 rock 5/5.

avatar van Gert P
3,0
Het merendeel is wel mooi, de extra nummers op paradox die wel bij mij aanwezig ken ik niet.
Er zijn een paar mindere nummers maar het titeltrack en d e eerste 2 zijn voor mij met you'd better believe it mijn favorieten.
heb er 3 en dat is eigenlijk ook wel genoeg want vind het wel veel op elkaar lijken.
Mooie starwars muziek

avatar van dirkje25
4,5
Prachtig album, dat mooi aan elkaar hangt, en daarom lekker wegluisterd. 4,5

Kingsnake
Heerlijk psychedelisch.

De ultieme space-rock plaat.

Kingsnake
Raar dat deze zo'n lage eindscore heeft.
Ik zou iedereen die deze plaat een cijfer lager dan 4 heeft gegeven, willen vragen deze plaat nog eens op te zetten.

Alleen al het eerste nummer met de killerriff/mellotron, beukende beats, pakkende zanglijn en geweldige solo's (luister eens naar die sax!) is ongeëvenaard, niet alleen binnen de spacerock maar binnen de rock als breed genre.

avatar van joxxah
4,5
Deze LP doet me altijd denken aan die desolate vlakte van de Loonse en Drunense Duinen...

Vreemd iets, associaties...

Kingsnake
joxxah schreef:
Deze LP doet me altijd denken aan die desolate vlakte van de Loonse en Drunense Duinen...

Vreemd iets, associaties...


ik hoop niet dat die plassen eruit zien zoals op de hoes. (spaceship en al)

_Lynn_
Ik kan deze Hawkwind ook smaken, het klinkt inderdaad al iets gestructureerder dan bijvoorbeeld Doremi Fasol Latido. "The Psychedelic Warlords" hoort terecht bij de favorieten.

Kingsnake schreef:
Ik zou iedereen die deze plaat een cijfer lager dan 4 heeft gegeven, willen vragen deze plaat nog eens op te zetten.

Daar heb ik niets meer aan toe te voegen.

_Lynn_
Na nog een paar keer naar dit pracht album geluisterd te hebben, is mijn stem toch wel naar 5 verhoogd!

avatar van i.Ron S.
5,0
_Lynn_ schreef:
Na nog een paar keer naar dit pracht album geluisterd te hebben, is mijn stem toch wel naar 5 verhoogd!


Een 5 is dan ook het enige wat ermee samen gaat.
Spijtig dat er hier enkele vreemde lage stemmen tussenstaan van mensen die waarschijnlijk maar minimaal naar dit album geluisterd hebben.
Want het is iets waar je enkele keren moet naar luisteren om de genialiteit te ontdekken, zoals de meest Hawkwind albums eigenlijk.
Spijtig dat Kingsnake zich uitgeschreven heeft want zo zijn natuurlijk al zijn mooie hoge stemmen weg en komt het gemiddelde hier nog niet hoog genoeg.
Hij had toch gewoon zijn profiel kunnen behouden en hier gewoon niet meer komen als hij het beu was?
Een klassieker van het fantastische muziekjaar 1974.

_Lynn_
i.Ron S. schreef:
Spijtig dat Kingsnake zich uitgeschreven heeft want zo zijn natuurlijk al zijn mooie hoge stemmen weg en komt het gemiddelde hier nog niet hoog genoeg.
Hij had toch gewoon zijn profiel kunnen behouden en hier gewoon niet meer komen als hij het beu was?

Aha, ik vroeg me al af waar die kerel zat! Dat is inderdaad jammer, maar ja, wat doe je eraan hé?

Hawkhead
Ja, het is jammer dat er weinig stemmen uitgebracht zijn. Hawkwind bestond vorig jaar 40 jaar en ze hebben toch echt wel hun sporen verdiend in de muziek en de nodige invloed gehad (John Lydon is bijvoorbeeld een groot fan). Vorig jaar wonnen ze 'zelfs' een Mojo-award.
En dit is een behoorlijk toegankelijk album; door de komst van de klassiek geschoolde Simon House verdween de space rock meer naar de achtergrond. Zijn elektrische viool en toetsenspel waren een prettige verrijking van het geluid. Van opener The Psychedelic Warlords (met aan een kant normale bas en aan de andere kant vervormde bas, aanrader voor de koptelefoon) tot het laatste nummer Paradox staan er geen zwakke momenten op (vind ik tenminste).
Wind of Change is een van mijn absolute favorieten aller tijden. Begint met het geluid van de wind, dan zet een aanzwellend orgel in en dan komt het magische moment dat Simon House op viool inzet, een moment dat mij altijd weer weet te (ont)roeren.
Een prima instapper voor wie eens kennis wil maken met Hawkwind.

avatar van i.Ron S.
5,0
Ja, Wind of Change is prachtig, heel mooi opgebouwd.
Simon House gebruikt ook een Mellotron op dit album.
Ik vind het ook heel aangenaam klinken qua productie, de cd versie met de bonusnrs toch al. D-rider is perfect met die stem die afgewisseld van 2 kanten komt. Hoewel er veel aan de hand is op dit album is het nergens te druk.
Vroeger(enkele jaren geleden toch al )zette ik het altijd op na een stressvolle dag en ik was erna altijd volledig ontspannen. Ik zou er terug een gewoonte van moeten maken, dat was een mooie tijd.
Mijn nummer 1.

avatar van B.Robertson
4,0
Deze ook maar eens opgescharreld omdat Lost Johnny erop staat, die met The Wacher heb ik alweer een tijdje maar die beviel me wel beter. Best wel aparte muziek, al zal 'k er nooit een grote collectie van aanleggen. Lost Johnny hoor ik, ontdaan van de spacegeluiden en met een fatsoendelijk einde, een stuk liever in de Motörhead-versie, uiteraard bij voorkeur die van On Parole. U begrijpt: ik koop Hawkwind om Lemmy. Maar al met al best wel een mooi album, deze Hall of the Mountain Grill. Veel instrumentaal en op de cd nog wat knappe bonus tracks.

_Lynn_
B.Robertson schreef:
Deze ook maar eens opgescharreld omdat Lost Johnny erop staat.

Lost Johnny is inderdaad een fantastisch nummer! Op dit moment zowat mijn favoriete nummer op de plaat,. De Motörhead versie ken ik nog niet, moet ik ook maar eens beluisteren dan.

avatar van B.Robertson
4,0
De eerste versie van Motörhead's Lost Johnny werd in de tweede helft van 1975 opgenomen en pas uitgebracht in '79/ '80 onder de titel On Parole. (de platenmaatschappij rook geld.)
In 1977 nam Motörhead het nog een keer op voor het (low budget) debuut Motörhead. Één van m'n meer zeldzamere lp's. In beide gevallen op cd verkrijgbaar. Maar als je juist die versies al heel lang kent is de Hawkwind versie wel even wennen.

avatar van joko16
5,0
Wat is dit grote klasse zeg!

avatar van spaceman
3,5
Mijn eerste Hawkwindalbum. Het duurde even voordat ik tot aanschaf van een langspeler van de heren overging na de kennismaking in '70 met het onvolprezen Silver Machine, maar dit was dan ook meteen hun sterkste, al mogen Warrior on the Edge of Time en de dubbele live er ook zijn. Lekker weirde spacerock, al had en heb ik nog steeds moeite met de productie; waarom mag ik de gitaarsolo's niet horen? Dave Brock staat met een zekere regelmaat te raggen maar hij verdwijnt telkens in de (space)mix. Doodzonde. Uitschieters blijven Wind of Change en Paradox (al had hier juist de leadgitaar eruit moeten springen). Leuk om de oerversie van Lost Johnny te kennen en dit enkele jaren later terug te vinden (pure melancholie) op het debuut van - toen nog - Lemmy's hobbybandje Motörhead. Bijzonder ook de anekdote dat ze hem (Lemmy) ergens in de States hebben laten staan en met de tourbus zijn weggereden. Qua succes kan ie overigens een verschrikkelijk lange neus naar de spacerockers trekken.

avatar van paulmccuytney
4,0
Halverwege de jaren 70 heb ik dit album ooit op advies van een voormalige klasgenoot gekocht. Ik kon deze Britse spacerock-groep (met o.a. Lemmy Kilmister in de gelederen) eigenlijk enkel en alleen van de hit "Silver machine" uit 1972, wat ik trouwens nog steeds een keigaaf nummer vind.
Maar het leek me ook een uitdaging om een reguliere LP van deze heren te beluisteren. Wat ik me vooral herinner is dat ik dit album vanwege de luidruchtigheid altijd met de koptelefoon op luisterde en daarbij het volume zo hard zette dat zelfs mijn trommelvliezen er onder gingen lijden. Maar goed: mijn favoriete tracks waren "You better believe it" en "Psychedelic Warlords" en ondanks mijn gehoorproblemen heb ik hem best vaak gedraaid want ook de andere tracks zijn vrij goed te pruimen.

buizen
Hawkind is echt een hele aparte band. Ben er mee in aanraking gekomen via Lemmy, van Motörhead. Wat moet dat een duizelingwekkende tijd zijn geweest, die beginjaren '70 met Hawkwind en Lemmy. Hun live-optredens waren spraakmakend en konden uren duren. Men improviseerde vaak maar wat aan.
Dit album luistert het best des nachts. En dan wil je meteen meer albums van Hawkind luisteren en dat doe je dan ook. Mixtechnisch ging er nog wel eens wat fout, maar de Rickenbacker komt uitstekend tot z'n recht op dit juweel van een album.

avatar van Reint
4,0
Positief verrast! Ik kende Silver Machine wel, maar was altijd een beetje huiverig voor meer van deze spacerockers. Enerzijds omdat Lemmy niet de vaste zanger van de groep was, en anderzijds omdat veel Britse rock uit de jaren 70 toch wel erg snel theatraal en pretentieus kan worden.

Mijn waardering van deze periode is gevormd door mijn kennis en enthousiasme over de punkmuziek die in Engeland in 1976 uitbarstte. Het verhaal doet dat de zogenaamd verafschuwde progrock een paar bands voortbracht die de goedkeuring van de jonge punks kon wegdragen; het ging hier om de meer agressievere, meer groovende en minder pingelende groepen als Hawkwind, Van der Graaf Generator, King Crimson, Gong, Duitse bands als Can en Faust of 'zwarte' prog-groepen als de Weather Report.
Sidenote: dit onderscheid bleek later ook al overdreven en meer een pose; Lydon was ondanks zijn 'I Hate Pink Floyd' groot fan van Dark Side of the Moon etc.)

Lang verhaal kort: ik kan helemaal meegaan met de analyse dat dit een van de hardere, meer directe progressieve bands van hun tijd was. Er ligt weinig nadruk op technische virtuositeit, en er is ook weinig blueszang te bekennen zoals bij een Led Zeppelin. In plaats daarvan zijn de vocalen vervreemdend en bijna anoniem en wordt er binnen niet al te lange tijd een snoeiende jam ingezet. Veel van deze jams doen denken aan het krautrock-werk van groepen als Can, Neu! en Faust; hangend op één akkoord, maar wel met een gigantische drive.

Wat de band extra naar een eigen universum torpedeert zijn de aanvullingen op het traditionele hard rock-instrumentarium: orgel, harmonica, de oboe, fluit, verschillende synths en vooral de MELLOTRON. Daarmee komt Hawkwind op geluiden uit die soms doen denken aan nummers van Roxy Music van dezelfde periode (Out of the Blue, Strictly Confidential). De nummers zijn met zorg opgebouwd, en zijn qua stijl best gevarieerd.

Door naar Doremi Fasol Latido!

avatar van liefkleinhertje
5,0
Dit is gewoon prachtige muziek net zoals die andere platen waar Lemmy aan meedoet zoals Doremi ,Space Ritual en Warrior On The Edge Of Time .
Dat nummer Wind Of Change is wel een van de mooiste muziekjes die ik ooit gehoord heb.
Toen ik begin jaren 80 mijn roze kinderlongetjes liep zwart te teren in een theehuis heeft deze plaat toch wel een zeer diepe indruk op mij achter gelaten ,dit is gewoon meer dan schitterend en ben er nog steeds diep van onder de indruk.

avatar van Arjan Hut
4,0
Kingsnake schreef:
Raar dat deze zo'n lage eindscore heeft.
Ik zou iedereen die deze plaat een cijfer lager dan 4 heeft gegeven, willen vragen deze plaat nog eens op te zetten.

Alleen al het eerste nummer met de killerriff/mellotron, beukende beats, pakkende zanglijn en geweldige solo's (luister eens naar die sax!) is ongeëvenaard, niet alleen binnen de spacerock maar binnen de rock als breed genre.


Bij deze gedaan en opgewaardeerd, je hebt helemaal gelijk.

avatar van Mssr Renard
4,0
Arjan Hut schreef:
(quote)


Bij deze gedaan en opgewaardeerd, je hebt helemaal gelijk.


Je quote mijn oude account van 15 jaar geleden. Maar voel me toch aangesproken. Ben niet veel met spacerock bezig, maar wie weet gaat het weer kriebelen.

3,5
Warrior on the Edge of Time is mijn favoriete Hawkwind, gevolgd door deze.
Wind of change is geweldig, Paradox vind ik het mooist.
Over het geheel genomen een redelijke plaat, maar verder ben ik nooit een heel groot fan geweest van Hawkwind. Ik word in de regel compleet gestoord van die constante dreun opgeleukt met synthesizer geblieb. Zo'n album als In search of space kan ik echt niet uitzitten zonder paracetamol tegen de steevast oprukkende hoofdpijn die dat gedender veroorzaakt.
Daar waar ze echt muziek maken zijn ze echter zeer luisterwaardig. Helaas gebeurt dat te weinig, maar op deze plaat lukt het redelijk.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:51 uur

geplaatst: vandaag om 11:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.