Peter Knight en Bob Johnson hebben Steeleye Span na “Rocket Cottage” verlaten om te werken aan een eigen album. Johnson wordt vervangen door Martin Carthy, die daarmee weer even terugkeert op het oude nest. In zijn kielzog neemt Carthy daarnaast ook accordeonist John Kirkpatrick mee.
Storm Force Ten begint wat moeizaam met Awake, Awake, dat een beetje verzuipt in overdaad en het gebrek aan een duidelijke melodielijn. Het vervolg, het a-capella gezongen Sweep, Chimney Sweep kan daarentegen met gemak tot de hoogtepunten uit het oeuvre van Steeleye Span gerekend worden. Het is een opmaat voor een uitstekende plaat, misschien zelfs wel de beste van de band.
Steeleye Span stond al zo’n beetje op omvallen en het tijdsbeeld was ook niet gunstig voor de folkdino’s. Daarnaast had de enorme productie – tien albums in acht jaar tijd – en het vele toeren zijn wissel getrokken op de leden. Het mag al met al dus een klein wonder genoemd worden dat het verse bloed van Carthy en Kirkpatrick de band nog tot een voorlopig laatste hoogtepunt heeft weten te brengen.
De viool was een van de belangrijkste kenmerken van de band geworden, en toch wordt deze op “Storm Force Ten” eigenlijk niet gemist. Ook met een accordeon kan immers hele goede folk gemaakt worden. Daarnaast kent de plaat een gelukkige songkeuze – onder andere de twee Brecht-nummers – en een goede flow.