menu

Extreme - III Sides to Every Story (1992)

mijn stem
3,58 (97)
97 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: A&M

  1. Warheads (5:18)
  2. Rest in Peace (6:01)
  3. Politicalamity (5:04)
  4. Color Me Blind (5:00)
  5. Cupid's Dead (5:55)
  6. Peacemaker Die * (6:03)
  7. Seven Sundays (4:18)
  8. Tragic Comic (4:44)
  9. Our Father (4:02)
  10. Stop the World (5:57)
  11. God Isn't Dead? (2:02)
  12. Don't Leave Me Alone * (5:42)
  13. Rise N' Shine (6:22)
  14. Am I Ever Gonna Change (6:56)
  15. Who Cares? (8:19)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 1:09:58 (1:21:43)
zoeken in:
4,0
Voor een band die eeuwig zal achtervolgd zal worden door die ene klotehit, is het jammer dat dit meesterlijke album in de schaduw blijft staan.
Mooie zanglijnen. Muzikaal dik in orde en een paar juweeltjes op dit album: Rest in Peace, Warheads, Peacemaker die.... Toppertje!

avatar van c-moon
5,0
Inderdaad, een zeer goed album... als je het mij vraagt hun beste...

Knappe prestatie van de Cherone/ Bettencourt & Co... zowel zeemzoeterige poppy songs, funky rockers, droge hardrock, tot zelfs een neiging tot progrock.. Fraai staaltje..

De CD is echt een drieluik.. De titel luidt volledig dan ook:
"III sides To Every Story: Yours, Mine & The Truth". III slaat ook op het feit dat het de bands derde album was...

Met in het eerste luik (Yours), de meer hardrockgerichte nummers, dan een aantal poppy songs in luik 2 (mine) en het laatste deel (& the Truth): Rise'N Shine/ Am I ever Gonna Change/ Who Cars.. neigt zelfs naar de symfo!

Luik 1: YOURS bevat:
Warheads/ Rest In Peace/ Politicalamity/ Color Me Blind/ Cupid's Dead/ Peacemaker Die

Luik 2: MINE bevat:
Seven Sundays/ Tragic Comic/ Our Father/ Stop The World/ God Isn't Dead?

Luik 3: & THE TRUTH:
Rise 'N Shine/ Am I Ever Gonna Change/ Who Cares?


Favorieten: "Rest In Peace", "Politicalamity" (lekker funky en goed wegrockend!), het beatle'esque "Tragic Comic", "Our Father", "Stop the World" en het volledige "&The Truth"...

avatar van Eddie
3,5
Lang gelden dat ik deze gehoord heb zeg. Ik weet nog dat ik het eerste deel het beste vond, met nummers als Politacalamity en color me blind. 3.5*

avatar van Grafmat
4,5
Persoonlijk vind ik deze plaat de topper van Extreme. Maar inderdaad: de schaduw van More than Words zal overal overheen blijven hangen, helaas... want deze band verdient een betere plaats in de muziekgeschiedenis dan straks te worden afgedaan als een soort 'one hit wonder'...

avatar van Tom Savini
5,0
Eén van mijn favoriete Rock Albums!!!!

avatar van Tribal Gathering
4,0
Toch wel een erg goed album van Extreme. Waar Pornograffitti wat in mijn smaak is gedaald blijft dit toch wel een klein toppertje.

Vooral het eerste deel van de lange afsluiter Rise and Shine is erg mooi. Ook Warheads en Cupid's Dead met zijn zeer fraaie gitaarsolo zijn absolute topsongs. Als ik wat mindere nummers op zou noemen, dan Our Father en Peacemaker Die maar zelfs deze zijn niet eens matig.

Dit album was zo goed dat de band niet meteen ten onder ging in de Grunge invasie, maar zoals zoveel hardrockbands belande ook Extreme in het zwarte gat en kwam daar niet meer uit.

Ik ben toch benieuwd waar de band toe in staat was geweest als ze de kans hadden gehad op deze weg verder te gaan.

Joy
pornograffiti is imo vooral het visitekaartje van bettencourt,vet geluid en speelt sterren van hemel

ook een beetje waar alle nummers op leunen

more then words de hit, en vergeet niet :

get the funk out

ik ken deze plaat niet (meer)

ooit gehoord , vond het meteen zwak

ik ga het alsnog een kans geven

avatar van Rinus
4,0
Goede opvolger van Pornograffitti. Iets minder heftig misschien, maar wel goed doordachte nummers. Lekkere "doorzichtige" produktie ook, alle instrumenten zijn heel duidelijk plaatsbaar.

bikkel
Heel aardig album van een groep die het jammer genoeg nooit helemaal heeft gemaakt.
Potentie zat,maar na deze plaat was de koek zo goed als op.
Het is een soort van tweeluik deze plaat.
De 1e helft is tamelijk stevige rock met een behoorlijke drive.Met name Peacemaker Die is een geslaagd nummer.
De 2e helft is een stuk ingetoger en klinkt Extreme ineens bij vlagen symfonisch en neigt het naar Queen.
Seven Sundays is daar een prima voorbeeld van.Uitgekiende coirtjes en lekker over the top.
Het blijkt een plaat die mij niet over de hele linie boeit,maar het meeste is door de afwisseling prima te verteren.

Udang Saos
Matig album. Deel 1 bevat een aantal kinderachtige nummers, waarvan ik vooral Color Me Blind suf vind klinken. Enige goede nummer op deze plaat is Cupid's Dead. Dat hoort dan ook bij The Best of Extreme voor mij. Tenenkrommend slecht is echter de overgang van Peacemaker Die naar Seven Sundays. Dat kan echt niet. Deel 3 is op zich wel aardig, maar is wel heel erg EO. Vooral Gary Cherone was tijdens dit album wel heel erg "in de Heer" denk ik.

avatar van Blokkie
4,0
Ik vind het leuk jeugdsentiment. Ik moet zeggen dat ik het nog best vaak draai. Er staat geweldig gitaarwerk op en meer goede dan slechte nummers.

avatar van pardonreeds
4,0
hun beste. een paar hele mooie nummers en nuno in vorm. voor hun doen erg constant maar een paar zwakke plekken.

avatar van Saldek
Wat is het? Ben ik te chickenshit of wát? Heb eens 'Rise 'n shine' met haar volgers (in mijn beleving is het gewoon een symfonisch stukje kunstwerk) op tape gekregen van iemand en......ja, het is niet anders, ik moest een traantje wegpinken. Wat een pracht, wat een kracht en wat een intense trip zijn die drie werken (die ik als één beschouw), niet normaal.
Nu heeft mijn deck niet van den lange gelee mijn tape opgevreten en zit ik zonder.
Misschien is de rest van het album ook goed, misschien is het 'suck', maar alleen al voor de triomf van de laatste drie zou ik eigenlijk de cd aan moeten schaffen........maar iets, iets houdt me tegen..........Moet ik gewoon me hoofd op nul zetten, als een walsend paard over knip dit ding aanschaffen en de recordtoko verlaten voor het te laat is?Want echt......... alleen al voor slechts die drie......het is niet mogelijk dat ik daar ooit spijt van kan krijgen.

Joy
voor die paar eero in een afvalbak ergens bij de platenboertert zouk hem meenemen, alleen voor bettencourt

avatar van Lamontagne
3,5
Am I ever gonna change

avatar van FrodoK
4,0
Goeie plaat, Nuno in topvorm, en zeker de laatste 3 nummers zijn formidabel.
Enige minpunt is het saaie drumwerk, dat maakt de boel zo plat! Nuno werkt keihard om dynamiek in de nummers te krijgen, maar kan niet tegen het duffe trommelen op...

avatar van Madjack71
Na de zoetsappige evergreen More than Words was de doorbraak een feit. Alle festivals werden gedaan en er volgden nog een aantal hits....daarna was het eigenlijk Rest in Peace. Met III Sides to Every Story maakte Extreme zijn eigen Terence Trent D'arby's Neither Fish Nor Flesh.

avatar van Dream Theater
3,5
Verassende cd van Extreme met af en toe stevige funkrock/hardrock. Gitarist Nuno Bettencourt kan er wel wat van en laat dat af en toe horen ook. Heerlijke nummers zijn het stevig rockende Warheads, de melodieuze nummers Color Me Blind en Our Father en hey drieluik 3 Sides To Every Story.

avatar van rushanne
4,0
Lekkere cd, die ik ooit in een vlaag van verstandsverbijstering had verkocht. Gelukkig via Marktplaats weer in bezit gekregen, en ik ben er weer blij mee.

Voor mij is God Isn't Dead? toch ook een juweeltje, wat een stem kon die Cherone opzetten!

avatar van FrodoK
4,0
rushanne schreef:

Voor mij is God Isn't Dead? toch ook een juweeltje, wat een stem kon die Cherone opzetten!


Vind ik ook één van de absloute hoogtepunten van het album...

avatar van Blokkie
4,0
Laatst weer een paar keer gedraaid. Ik vind het na 20 jaar nog steeds een geweldig album. Klein minpuntje voor de drums. Die hadden volgens mij beter gekund. Ik was destijds bij the Freddie Mercury Tribute ook niet zo onder de indruk van de drummer van Extreme. Zeker als je het vergelijkt met Roger Taylor, die daarna kwam.

avatar van FrodoK
4,0
De drums zijn inderdaad oersaai op deze plaat...

avatar van Ronald5150
3,0
Ik heb een zwak voor Extreme. Dat komt niet door de mierzoete hit "More Than Words", maar door de vette mix van hardrock en funk. Op "III Sides to Every Story" wordt die lijn doorgezet, althans zo lijkt het. Zoals de titel van dit album doet vermoeden heeft "II Sides to Every Story" drie gezichten. Op de eerste helft van de plaat hoor ik die hele fijne combinatie tussen hardrock en funk. Gitarist Nuno Bettencourt laat zich weer heerlijk gaan, waar ik met name "Cupid's Dead" een ongekend hoogtepunt vind. Ook hoor ik weer onweerstaanbare refreinen en mooie zanglijnen. Dan volgen er een aantal nummers die wat meer toegankelijk zijn en naar pop neigen. Dit zijn niet mijn favoriete nummers, maar ze zijn redelijk verteerbaar. De laatste nummers neigen zelfs naar progrock of naar symfonische rock. Dat is even wennen, maar Extreme komt er na een aantal luisterbeurten mee weg. Al met al is "III Sides to Every Story" een gevarieerde plaat die een wat volwassener geluid laat horen dan de voorganger "II - Pornograffiti".

avatar van FrodoK
4,0
Dat laatste drieluik vind ik juist geweldig. Beste wat ze ooit gemaakt hebben.

avatar van pureshores
4,5
dit album ben ik nu aan het herontdekken, eigenlijk 1 van de weinige rockbands die ik tijdens hun hoogtijdagen geweldig vond. De hardrock klinkt erg gedateerd nu, maar het popgedeelte (Mine) en het epos achteraan (The Truth) vind ik anno 2014 nog steeds prima klinken, Rise 'N Shine heeft een hoog "traantje wegpink" gehalte en krijg er nu weer een brok in mijn keel van als ik het hoor.
Het album moest na het megasucces van Pornograffitti normaal gesproken de weg verder plaveien met doorslaand succes maar dit ietwat pretentieuzere conceptalbum was waarschijnlijk te moeilijk voor Jan Publiek, ook de single keuzes zijn misschien ietwat ongelukkig (Stop the world). Rest in peace was nog een klein hitje en de leuke track Tragic comic is helemaal overzien.
Heb de groep 3x live gezien (1x nav dit album) en het klonk live allemaal prima met zelfs een blazerssectie op het podium en de groep zelf kwam ook erg sympathiek over altijd in interviews etc.
Na dit album vertrok drummer Paul Geary helaas en kreeg de groep steeds wisselende samenstellingen plus het Van Halen uitstapje van Gary Cherone-ze bestaan anno 2014 nog steeds zag ik op youtube

avatar van jailhouserocker1
3,5
ze bestaan anno 2014 nog steeds zag ik op youtube


Sterker nog, ze staan volgende maand op Bospop

avatar van pureshores
4,5
heb het nu enkele dagen op repeat, vooral Cupid's dead is geweldig en funky, Peacemaker die is ook een zeer sterke track.
Iemand hierboven noemt Queen-dat hoor ik ook in Seven Sundays ja, wat ik overigens 1 van de mindere nummers vind, de minste zelfs.
wat er met het drummen niet goed zou zijn hoor ik niet, in de context van 1992 lijkt me hier niets mis mee en live kon hij echt wel tekeer gaan (in Rotterdam en Arnhem mogen zien)

avatar van FrodoK
4,0
Wat heeft de context van 1992 te maken met de duffe drums? Waren er in de jaren 90 geen goeie drummers?

avatar van Deranged
Ambitieus album van de heren. Wel een redelijke verbetering op de ook wel heel aardige voorganger. Hier lijkt sprake te zijn van een iets serieuzer geluid en dat blijkt erg goed te werken.

De gitarist heerst sowieso aan alle kanten qua skills en vakmanschap en Gary is toch wel een zeer behoorlijke zanger, ook weer geen Tony Martin maar komt wel heel redelijk uit de verf met zijn power geluid.

Sprankelende rock 'n' roll, een aantal erg lekkere nummertjes.

Mij hebben ze wel met deze plaat.

avatar van pureshores
4,5
Warheads is ook een heerlijke opener

en mbt het drummen,
Extreme Oslo 1992 - YouTube

zie 01.1.16 en verder

Gast
geplaatst: vandaag om 12:49 uur

geplaatst: vandaag om 12:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.