Chick Corea - Return to Forever (1972)

Wel leuk ceedeetje...

Prachtig zwoele jazzrock. Als of je op een tropisch eiland zit.
Crystal Silence doet me niet zo veel, maar de andere tracks brengen mij toch altijd wel in hogere sferen.

Voor mij het beste nummer van het album!

Hmm,.. lekker zeg! Ik vind het nummer What Game Shall We Play Today erg lekker. Doet me beetje denken aan Astrud Gilberto..

Flora Punim heet de zangeres, geloof ik.

Bijna goed, de zangeres is Flora Purim. Zij zingt ook mee op "Light as a feather".

Gave plaat maar met vlagen wel heel erg de meeuw die op de hoes staat (als het geen meeuw is bij deze mijn excuses). Ik bedoel ermee te zeggen dat het soms net wat te saai is, iets te veel aan het voortkabbelen is en het niet tot een bepaald punt komt. Wel blijft het constant fijne muziek om naar te luisteren en het slotnummer kent wel weer veel dynamiek. Een ander soort jazz dan waar ik echt gek op ben (vaak de bekendere jaren '50/'60 jazz) maar ik kan dit erg goed waarderen.

Nu ik ook wat meer van Return to Forever (de band dan) heb gehoord, bevalt dit album opeens een stuk beter. Kan ook door het tijdstip komen, zo laat op de zondagavond. Spannend, loepzuiver, meeslepend op momenten, melancholisch op andere, zangeresje doet wat beter haar best hier, al met al een top plaat dat je gemoed alle kanten opstuurt dus. Heel punt erbij voor mij, ga nog eens fan worden van onzen Chick zo.

Niet heel belangrijk, maar ik wil het toch gezegd hebben.... Het is een albatros .
Oh, en meteen weer even verhoogd, die score. Prachtig album (fantastische productie, geweldige muzikanten, spannende composities) dat momenteel blijft groeien bij mij, net als de overige Return to Forever platen, waar ik er op CD in Utrecht zaterdag twee van op de kop heb mogen tikken. Blij mee!

Kamasi Washington heeft goed naar 'Sometime Ago - La Fiesta' geluisterd.

Dit album in het verleden al meer dan eens geprobeerd, vooral geïntrigeerd door de hoes, maar vond er telkens niet zo veel aan. Inmiddels wat meer jazz geluisterd en nu kan ik hem wel goed hebben. What Game Shall We Play Today ben ik niet zo kapot van, maar de eerste twee nummers vind ik erg goed. Het lange Sometime Ago / La Fiesta dreigt op een gegeven moment wat melig te worden, het La Fiesta-deel komt precies op tijd.


En saxofonist Joe Farrell op zijn beurt naar Coltrane. Ik krijg tijdens dit nummer op bepaalde momenten namelijk behoorlijke Olé-vibes..

Best een aardige jazzplaat. Zwoel en mediterraans. Door de aangename zang van Flora Purim moest ik zelfs denken aan Melanie De Biasio. Het kabbelende karakter van de muziek zorgt er wel voor dat het album spanning ontbeert.

De grootheid is niet meer... vandaag weer dit album opgezet. Blijft mijns inziens het beste wat hij heeft uitgegeven.

Uiteraard ook opgezet van de week en zag dat ik een halfje verlaagd had. Na beluistering moest ik constateren dat dat blijft staan. Prachtplaat, maar weet me ergens niet echt genoeg te raken zoals My Spanish Hear dat bijvoorbeeld wel doet of Romantic Warrior.
Ook die albums di eik in de kast heb staan kwamen voorbij.