Kent - Isola [English Version] (1997)

Tsja, het geluid van Isola pastte destijds natuurlijk keurig in het gangbare Britpop geluid. In zoverre ben ik het wel met de stelling eens. Maar ik vind Kent veel meer dan Britpop: vooral creatiever en constanter.

Bij de andere albums heb ik al benadrukt dat ik juist gecharmeerd ben van de zang in het zweeds en als je me om een minpuntje vraagt bij dit album dan is het toch echt dat engels. Buiten dat ik de charme van het zweeds wat mis vind ik het op de een of andere manier ook veel minder mooi klinken, of is het misschien de uitspraak, of is het gewoon het feit dat alle andere albums gewoon in de eigen taal gezongen worden (ik luister Hagnesta Hill ook liever in de zweedse versie) en dus gewenning.

Het eerste album van Kent die ik ooit als kopietje kreeg van iemand, dit moest ik eens horen. Was meteen verkocht. Toen direkt het origineel, Hagnasta Hill, Verkligen en Kent aangeschaft en sindsdien steeds weer uitgekeken naar de nieuwe albums.
Onvoorstelbaar dat zo'n band niet is doorgebroken, terwijl ze voor mij niet onderdoen bij "grote namen" als coldplay.....
Wil eigenlijk de Zweedse versies nog eens hebben.

Even leek Kent buiten Zweden voet aan de grond te krijgen. If you were here kreeg wat airplay en ze stonden in '98 zelfs op Lowlands. Na het zien van dat optreden was ik verkocht en heb ook meteen Isola aangeschaft. Dat ze in Zweden verstand hebben van catchy melodieën weten we al dankzij Abba, maar dan zonder de commerciële invalshoek. Kent is erg goed in het laag-op-laag stapelen van verschillende gitaarpartijen. Dit wisten ze zelfs live waar te maken. De tweede en laatste keer dat ik deze band zag was in Nighttown in R'dam (in de kelder!). Er stonden geloof ik wel zeven norse vikingen op het podium van wie er minstens vier gitaar speelden. Strak, intens en o zo mooi. Helaas heeft Kent niet de (internationale) erkenning gekregen die ze verdienen. Maar deze plaat blijf ik met veel plezier draaien. Opvolger Hagnesta Hill ook trouwens. Allebei viersterrenplaten!

hmmm, abba vind ik nou niet zo'n hele grote inspiratiebron hehehe.
luister liever naar wannadies en popsicle als je dit leuk vind.

Evengoed als de Zweedse versie. Muziek is nagenoeg hetzelfde en de zang versta ik bij geen van beide versie, dus...

Hoezo versta je hier de zang niet?

Om John Cleese te quoten, vanwege het "outrageous accent"

Filmquotes zeggen mij vrij weinig.
Maar ik had net een Engelstalig nummer van Kent beluisterd en vond het wel te verstaan. Nouja, kan het me op zich wel voorstellen dat je last hebt van het accent. Vind het ook jammer dat ze er een Engelstalig album van hebben gemaakt.

Niet dat ik erg veel moeite voor gedaan heb om het te verstaan, hoor. Vind het misschien ook maar beter zo, zo blijft de sfeer van de Zweedse versie gehandhaafd.

Isola was het tweede album van Kent dat ik leerde kennen, na Röd. De versie van Isola die ik downloadde was de Engelstalige, en de eerste die ik kocht was de Engelstalige. Kortom, ik ben niet gewend aan de Zweedse Isola, en in mijn oren klinkt Isola in het Engels ook beter. Bij Hagnesta Hill is dat overigens net omgekeerd. Maar goed.

Was Verkligen al beter dan Kent, op Isola overtreft de band zichzelf weer. Voor mijn gevoel bestaat dit album uit 2 helften, hoewel dat voor de objectieve luisteraar vast anders ligt.
De eerste helft duurt tot ongeveer Bianca, en is in mijn oren het gitaargeorienteerde deel van Isola. Op dit deel staan een paar van de beste nummers van het album, zoals Unprofessional en Celcius. Nadat Joachim Berg in Bianca vraagt om gereward te worden met een vlucht met de Concorde, lijkt het tweede deel van het album inderdaad op een vlucht door gewichtloosheid. Veel dromeriger en rustiger dan de voorgaande nummers. Ingetogener, melancholischer. En altijd dat gevoel dat je door de lucht zweeft (niet gek met titels als Glider en 747 en de albumhoes), niets om je heen hebt en perfect gelukkig bent. Voor mijn gevoel hebben de nummer in dit tweede deel veel minder een eigen gezicht, maar als geheel is het ijzersterk.
Of iemand anders het album op dezelfde manier hoort, weet ik niet, maar dat maakt me ook niets uit eigenlijk.

Een van mijn favoriete Kentalbums.

4.5*.

Net voor het eerst kennisgemaakt (Jennifer Connelly in Career Opportunities) met 747 van dit (blijkbaar) album. Nu toch wel erg benieuwd naar meer van de band. Geweldige track.

Een chronologische review van Kent albums, met nieuwe indrukken & favorieten...
En dan komen we dus aan album 3, Isola, en hebben we plots ook een Engelse versie.

Het begin van mijn Kent-kennis, de Kentnismaking dus (droge grappen moeten kunnen) was de videoclip van if you were here, waar ik mij van herinner dat het vol etalagepoppen stond als publiek. En wat een song. Dus maar muziekwinkels beginnen afzoeken tot ze ergens dit album hadden (we spreken over het pre-download-internet-tijdperk)... heerlijke tijden.

Ik heb dit album in 1998 aangeschaft, samen met Unbelievable Truth's 'almost here', zonder enige twijfel de beste CD-aanschafdag ooit.

Drie en een half jaar nadat ik hier mijn mening plaatste, haal ik toch een halve ster van deze versie van Isola af: ik ben gewend geraakt aan de zweedstalige versie. Met die zang klinkt het album toch een stukje beter, ook omdat de engelse teksten een beetje knullig klinken.
Los daarvan blijft Isola ook in het Engels een erg sterke plaat.

breek ik hier maar even lans voor het fantastische 'velvet', die broeierige gitaarintro... aaaaaaaahhh!

Wow! Prachtige plaat die toendertijd volledig aan mijn aandacht is ontglipt. Ik lees associaties met Radiohead en dat hoor ik dus helemaal niet . Ik denk eerder aan Suede en Manic Street Preachers. Vooral door die uitwaaierende melodieën. Wat is 747 een parel zeg. Het is lang geleden dat ik zo enthousiast ben geweest over een oudere plaat die ik nu pas ontdek. Ik schiet hem in op 4 en halve ster maar das een kwestie van tijd voordat deze de volle mep gaat krijgen.
Prachtig gewoon.

Alleen al door 747 is super. Jeugdsentiment!

Ik geloof dat dit soort rock muziek niet meer zo interessant is.
Het is niet vernieuwend het is gewoon heerlijke Melodieuze rock muziek Joakim Berg heeft een heerlijk rauw randje in zijn stem. If you were here kenmerkt zich met die lang uitgerekte woorden. OWC , Bianca en Elvis vind ik ook erg goed. En natuurlijk het laatste nummer 7.47. Sinds die tijd ben ik geobsedeerd geraakt door muziek of filmpjes die precies die lengte ook hebben.