Enigma - MCMXC a.D. (1990)

Supererotische muziek, de remixes ervan hebben nog een wat meer dromerige ondertoon dan de originelen (platinum album)
Iedere SM studio heeft deze muziek opstaan (geen grapje) en de opmerking dat je naar een zeer sexueel geladen soundtrack zit te luisteren is absoluut waar.
Luister je dan ook nog eens naar de teksten dan kom je tot de ontdekking dat deze muziek absoluut ook zo bedoeld is.

Geniaal gemaakt, schitterende bewerkingen en verveelt nooit.
Muzikale perfect op eenzaam hoog niveau.

Kocht destijds dit album met name om de hit Sadeness, dat ik toen echt een geweldig en vernieuwend nummer vond. Het album is eigenlijk een aaneenschakeling van lekkere wegdroom-nummers, maar wel op een aparte en voortreffelijke manier geproduceerd. Naast het genoemde Sadeness was ik toen ook helemaal weg van de track Mea Culpa. Dit werd een paar maanden later als opvolger van Sadeness op single uitgebracht, maar tot mijn grote verdriet bleek dit niet de albumversie te zijn, maar een soort remix waar ik helemaal niet zo van hield. Bijna iedereen dacht toen dat Enigma een eendagsvlieg zou zijn, maar een paar jaar later kwam het ijzersterk terug met de hit Return to innocence en het album The Cross of changes.

Dat truukje met die Gregoriaanse zang is leuk maar op een gegeven moment vond ik het album toch wel erg gelikt klinken.Op zich best knap in elkaar gezet maar ik denk niet dat ik dit nog vaak zal draaien.Ik meende trouwens vroeger in die achtergrondzang van sadeness altijd Wim de Bie terug te horen.

Ooit gekocht, in een redelijk lang verleden. Leek toen wel erg mooi, maar is me toch wat tegengevallen. Een beetje saai.

Hoe kun je dit nou saai vinden?
Enigma is een van de beste blenders van deze eeuw.
Gooi er wat samples in en er rolt een meesterwerk uit.
Op dit niveau is dit echt nooit meer nagedaan.

Wat een briljant concept was dit destijds. Er was niets dat zo klonk (tenminste ik kende niets..) en dit klonk fris en origineel en sprak mijn toen nog 17-jarige oren erg aan.

Ik pak dit album nog steeds regelmatig uit de kast. Gedeeltelijk sentiment, maar vooral gewoon omdat het prima muziek is om naar te luisteren is of om op de achtergrond te hebben.

Onlangs hoorde ik voor het eerst de surround versie (te vinden op MCMXC a.D. - The Complete Video Album) en die geeft letterlijk en figuurlijk een nieuwe dimensie aan de muziek (al werden de vage slow-motion filmpjes na een tijdje wel erg vermoeiend..). Erg aan te raden.

Heel strak geproduceerd, maar zwaar overschat album.
Heel veel knip en plakwerk, het echtpaar Cretu heeft duidelijk iets met kaarsvet en iets met 'een kap over je hoof'd, ieder z'n meug.
Ik respecteer ieders mening en overtuiging, maar ten tijde van dit album suggereerde Cretu dat hij en zijn vrouw Sandra (inderdaad meid, you 'lll never be Maria Magdalena) dat ze bekeerd waren tot het Boeddhisme, en vandaar uit dit album hebben gemaakt.
Met Boeddhisme heeft het weinig tot niets te maken, knip en plak wat Bijbelteksten die je goed uitkomen bij elkaar, doe iets met Gregoriaanse muziek en zet er een beat onder, een vleugje Freud, nóg meer beat, kaarsvet en spookgeluiden, en strak, maar dan ook heel strak produceren, en het resultaat is daar. Ik heb niks tegen commerciële muziek, kan ook heel mooi zijn, maar om nou te zegen dat dit wereldschokkend en verbeterend is, wel nee, gewoon een goede porno plaat die zijn geld ruimschoots heft opgebracht onder het kopje 'ambient triphop new age'. Te fout voor woorden. maar dat is natuurlijk heel persoonlijk. Kitsch met hoofdletters. Mea Culpa. inderdaad!

Tja...ieder z'n smaak. Ik vond dit toentertijd een verademing t.o.v. een groot deel van de oppervlakkige en vervelende pop-deuntjes die je, overigens tot op de dag van vandaag, voorbij hoort komen op de radio. In dit geval doelende naar de hit "Sadeness".

De titel van dit album geeft al aan in welk jaar het verschenen is, 1990, en wel op 10 december van dat jaar. Enigma is het project van de Roemeen Michael Cretu, geboren op 18 mei 1957 in Boekarest. In 1988 trouwt hij met de Duitse zangeres Sandra, die in 1985 een nummer 1 hit in Nederland had met “(i’ll never be) MARIA MAGDALENA”. Het album laat een cross-over van verschillende stijlen horen, allemaal begeleid door een aanstekelijke beat. Verder komen Gregoriaanse gezangen voorbij, een hijgende Sandra en mooie zangpartijen, door Cretu zelf. De eerste single, “SADENESS PART 1”, wordt nummer 1 in Nederland, ondanks de controverse die ontstaat, door kerkgezang en sensueel gehijg in 1 liedje. In Duitsland behaalt het album de dubbele platinastatus, eveneens in Australië en Zwitserland, in Engeland behaalt het 3 keer platinum, in Amerika zelfs 4 keer, wat neer komt op meer dan 4 miljoen verkochte exemplaren. In 1993 verschijnt de opvolger “THE CROSS OF CHANGES” en daarmee verlengt Cretu het succes dat met het debuut is ingezet. Vorig jaar november verscheen het voorlopig laatste album van Enigma, met nog steeds Michael Cretu als “leading person”, echter zonder Sandra, waarvan hij in 2007 scheidde. “MCMXCa.D.” is een klassieker in het door Enigma min of meer zelf gemaakte genre.

lekker relaxed aan het luisteren op het werk.
Het hele album voelt als een soort wandeling door een bos, dat gevoel heb ik altijd gehad, komt ook door alle bijgeluiden door de hele rit heen. Het album blijft door al die elementen ook 1 sterk maar ook repeterend geheel: de paarden, de panfluiten, het gehijg, de Gregoriaanse gezangen, de Soul II Soul beat.
Het nummer Callas went away laat het meeste los van al die elementen en staat een beetje op zichzelf.
Het Gregoriaanse koor op de intro van The rivers of belief; Way to eternity heeft wel een heerlijk rustgevend gevoel. Nog steeds een aparte luisterervaring

Die panfluit irriteert me mateloos, verder geen onaardig album. Die Gregoriaanse zang was een geweldige vondst.

Dit was indertijd een topper in de nog beperkte electronische muziekscène. Gregoriaans gezang en samples, dat was nog ongehoord. Daardoor is dit nog steeds een mijlpaal in het genre. Beste track vind ik Knocking on Forbidden Doors, ver vooruit op zijn tijd. Mea Culpa en Sadeness ben ik met de tijd helaas beu gehoord. Maar toch fijn om nog eens op te leggen want dertig jaar later is dit een bijna volledig vergeten album en wordt de invloed ervan zwaar onderschat. Denk bvb maar aan Delerium met Silence.

Zeker. En heel mooi gezegd hierboven door Marco, een klassieker in zijn door Enigma zelf gecreëerde genre. Want uniek was dit zeker. Feitelijk een kruisbestuiving van dance, new age, ritmes als in triphop en gregorian chant. En zeer, zeer succesvol. Knap werk van die Cretu. Bij mij liggen de Enigma CDs op de stapel "Electronic Music".

Ik denk dat dit album onbedoeld wel veel invloed gehad heeft op de ontwikkelingen in de dancescene, ondanks dat Cretu daar zelf nooit echt onderdeel van was. Dit kwam uit op het moment dat ambienthouse en triphop vol in ontwikkeling waren. Ineens lag daar uit het niets een album dat het sullige New Age genre cool maakt met invloeden uit house en hiphop en daarmee zowel jong als oud mee wist aan te spreken.

Dit heeft nadien denk ik wel de nodige invloed gehad op danceproducers die hun muziek wat sprookjesachtiger wilden laten klinken. Ik denk bijvoorbeeld dat de producers die Cafe Del Mar cd's gevuld hebben hier wel veel aan hebben gehad.

Waarschijnlijk was het mede door Enigma dat deze cd enkele jaren later ook een enorm succes werd.

Ja, en zo zijn er nog wel een paar. In de daaropvolgende jaren werden we overspoeld door allerlei projecten met Gregoriaanse zang. Soms authentiek, soms gecombineerd met dance-invloeden. We kregen ook dat Gregorian-project, dat bekende popsongs in een gregoriaans jasje hees, en die albums verkochten tot eind jaren negentig als een tierelier. En inderdaad, ik denk dat veel dance-producers in latere jaren hun muziek een wat mystieke sfeer probeerden mee te geven, die leek op wat deze eersteling van Enigma bood.

Maar hier begon dat dus allemaal, en alleen al daarom is dit voor mij een 'klassiek' pop-album. Prachtige, unieke sfeer, en geweldig opgenomen, al komt dat themaatje van Sadeness iets te vaak terug. Daar was ik op een gegeven moment wel op uitgeluisterd. Maar ik mag deze, en ook de paar albums die Cretu daarna maakte onder de Enigma-vlag, nog graag af en toe opzetten. Wat mij betreft allesbehalve een vergeten plaat.

Een mooi voorbeeld van hoe ver de invloed reikt. vind ik ook het nummer Subterranean uit de soundtrack van Earthworm Jim. Het mooiste is deze schitterende remake uit 1999. Tegen het eind van het nummer (vanaf 4:43) lijkt het of ook de invloed van Teardrop van Masssive Attack het nummer een beetje binnen komt geslopen.
https://www.youtube.com/watch?v=F2BLJZnqq4U

Andere mooie is deze tranceplaat
https://www.youtube.com/watch?v=bFUR57dc-tc

(Eerder verschenen op jorros-muziekkeuze.nl)

Een album dat destijds enorm populair was. Pop, Electronic en Gotiek gecombineerd tot makkelijk in het gehoor liggende composities. Easy listening met een nieuw sausje. Zelf vond ik het anno 1990 ook wel een prettige CD.

De bedenker van dit alles is Michael (Miha) Cretu. Een wonderkind geboren in de Roemeense hoofdstad Boekarest. Vestigde zich later in Duitsland. Behalve zelf musiceren gaat hij ook muziek produceren. Zo ook de single Maria Magdalena van Sandra Lauer met wie hij in 1988 trouwt. Zij is verantwoordelijk voor de zang op dit album.

Dit album en de opvolger gaan miljoenen keren over de toonbank en ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Het is vrij dansbare muziek, de melodieën zijn strak en een stukje gotiek werkt altijd wel. Nu ik er na jaren weer een keer naar luister klinkt het toch wel gedateerd. Dit genre is inmiddels links en rechts gepasseerd door de moderne Dance muziek.

In de nummers zit niet zo veel variatie en daarom is het toch wel een zit die 40 minuten. Desondanks leuk om vandaag weer eens terug te horen. Knocking On Forbidden Doors vond ik vandaag het prettigste nummer van het album. Wel een spannende songnaam.

Blijft een klassieker voor mij. Het is een album om even te onthaasten of in een rustige flow te komen. Favoriet blijft het drieluik Principles of Lust maar daarna neemt het album niet echt in sfeer/kwaliteit af. Sinds tijden weer eens gedraaid en nog steeds 4 sterren!