nclo schreef:
De slechte reacties op deze band vind ik enerzijds overdreven, want ik heb respect voor het feit dat Rammstein de durf heeft om het wat anders aan te pakken dan anders. Echter moet ik inderdaad toegeven dat Till en co wel een hele andere bocht in gaan dan wij hen kennen. Toch vind ik dit samen met Mutter hun sterkste album tot nu toe. Keiharde nummers worden keurig afgewisseld met gevoelige ballads. Vooral het nummer ''Stirb Nicht for Mir'' is niet een nummer dat ik van Rammstein ken, maar misschien wel het mooiste nummer dat het afgelopen decennium is gemaakt. Een gevoelige interessante Till Lindemann die op een haast Rimbaud achtige manier zijn onbereikbare liefde met de vrouw beschrijft. Normaal heb ik het niet zo met zulke ballades, maar verrassend genoeg is Lindemanns stem zo krachtig en gevuld met gevoel voor dramatiek dat dat het nummer wel afmaakt. Dat Sharleen Spiteri van Texas met Lindemann mee mag zingen vind ik het nummer alleen maar te goeden komen. Eens een tegengewicht tegenover het al overheersende stemgeluid van Lindemann.
Zerstören moet misschien wel het hardste nummer van Rammstein zijn. Zoveel dynamiek en woede maakt zo'n kaal nummer als Wo Bist Du (wat overigens niet eens zo'n heel slecht nummer is overigens, alleen wordt er te weinig gedaan om het nummer een veel epischere lading te geven) weer helemaal goed. ''Ein Lied'' vind ik dan een geweldige afsluiter, al had een goed heavy metal nummer van deze band ook niet als afsluiter misstaan. Die zangzaag die huilt bij het refrein van Till Lindemann en juist doordat het zo rustig blijft is het nummer zo krachtig.
Rammstein heeft hier naar mijn mening niets van haar power en daadkracht verloren. Een geslaagd album en misschien wel hun beste. Hij komt iig in aanmerking voor mijn top 10.
Ik heb na een lange tijd het album weer herluisterd ter voorbereiding van het nieuwe album dat volgende maand zal verschijnen. Het is grappig dat een mening zo kan verschuiven als er een lange tijd zit tussen twee luisterbeurten. De eerste keer toen ik het album hoorde was ik blij verrast door hun experimenten om te breken van hun bekende oeuvre. Daar sta ik nog steeds achter, maar ik kom er ook achter dat er ook best vaak dezelfde formule wordt gebruikt die daarvoor een garantie was voor een succesvol Rammstein nummer. Rosenrot, Benzine en Mann Gegen Mann zijn logische opvolgers van Reise Reise waar de decibelmeter steeds vaker op rood stond, maar buiten dat het sterke nummers zijn niet echt belangrijke toevoegingen aan het oeuvre van Rammstein.
Nummers als Te Quiero Puta!, Stirb Nicht for Mir, Feuer und Wasser en Ein Lied daarentegen bevatten een heel ander geluid dan zoals wij hiervoor Rammstein kennen. Sommige nummers hebben het geluid bepaald dat later het fundament heeft gelegd voor Liebe ist für Alle Da. En zoals het vaak gaat met experimenteren kan het ook best mis gaan. Zo zijn er wat uitstapjes in dit album naar andere talen zoals Spaans of Engels om uit de zo geprezen tradities te breken en dat valt niet altijd even lekker. Een voorbeeld hiervan is het nummer Stirb Nicht Vor Mir dat door best veel liefhebbers van het eerste uur voor mijn gevoel wordt uitgekotst. Ik heb het 4 en een half jaar geleden bestempeld als "het mooiste nummer dat in het afgelopen decennium is gemaakt, maar daar wil ik nu best op terugkomen. De crux zit hem erin dat dezelfde tekstuele methodes worden gegoten in een Engels jasje en als je let op de teksten van Rammstein in het Duits zijn ze vaak kort van stuk, maar desalniettemin wel heel veelzeggend. Dat komt aan de ene kant omdat de Duitse taal over veel zelfstandige naamwoorden beschikt die zich goed ontleent in het verwoorden van complexe gevoelens of omstandigheden, maar ook doordat Lindemann wat dat betreft een zeer sterke tekstschrijver is die tot in de umlaut dit beheerst. Als je zulke nummers vertaalt naar het Engels verliest het heel veel van haar kracht en kan het zelfs leiden tot hele simplistische zinnetjes. Een vers die Sharleen Spiteri mocht zingen was bijvoorbeeld:
I don't know who he is
In my dreams he does exist
His passion is a kiss
And I can not resist.
Tegenover een vers van Lindemann:
Die Nacht öffnet ihren Schoß
Das Kind heißt Einsamkeit
Es ist kalt und regungslos
Ich weine leise in die Zeit
Ik merk toch veel ongemak in de teksten die in het Engels worden gezongen tegenover heel sterke Duitse teksten die geen problemen lijken te hebben zich in de melodie te wringen.
Aan de andere kant probeerde Lindemann het versimpelen van de teksten tot in den extreme toe te passen in het nummer Wo Bist Du wat voor mijn gevoel weer te makkelijk is en zelfs neigt naar gemakzucht. Dit zijn niet per se slechte nummers, maar ik kan hierdoor wel begrijpen dat veel mensen dit album tot het slechtste album van Rammstein rekenen. Ik vind dat ergens ook wel mee, ware het niet dat slecht in de termen van Rammstein relatief is want de nummers luisterde vrij gemakkelijk weg.