menu

Cypress Hill - Black Sunday (1993)

mijn stem
3,73 (334)
334 stemmen

Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Ruffhouse

  1. I Wanna Get High (2:54)
  2. I Ain't Goin' Out Like That (4:27)
  3. Insane in the Brain (3:29)
  4. When the Shit Goes Down (3:08)
  5. Lick a Shot (3:23)
  6. Cock the Hammer (4:25)
  7. Interlude (1:17)
  8. 3 Lil' Putos (3:39)
  9. Legalize It (0:46)
  10. Hits from the Bong (2:40)
  11. What Go Around Come Around, Kid (3:42)
  12. A to the K (3:27)
  13. Hand on the Glock (3:32)
  14. Break 'Em Off Some (2:46)
totale tijdsduur: 43:35
zoeken in:
avatar van Ataloona
4,0
Chill album van Cypress Hill. Grappige lyrics, (voornamelijk over wiet ed.) fijne raps, (al moet je B-Real kunnen waarderen met zijn nasale stem om dit album ook te waarderen) en een heerlijke lome doomproductie. Erg lo-fi en de bass komt vaak lekker hard op de voorgrond. Het begin is fenomenaal met een aantal Cypress Hill klassiekers. Dan heb ik het natuurlijk over de eerste 6 nummers en dan vooral de eerste 4. Soms is de productie inderdaad té eentonig, maar gelukkig duurt het album ook niet zo lang. Toch nog genoeg afwisseling om het leuk te houden. 1 van de eerste hiphop acts die ik kon waarderen toen ik nog een stuk jonger was. O ja, ook nog een applausje voor Hits From the Bong en Hand of the Glock die zeker van hetzelfde niveau zijn als de eerste 4 nummers. 4*

avatar van deric raven
4,0
Wat dit album voor de Hip-Hop betekend heeft, daar kan ik geen mening over geven.
Dus geen verhaaltje over dat het debuut beter was, of de opvolger een stuk duisterder.
Wel weet ik dat dit album ook gekoesterd werd in de rock wereld.
Het was niet vreemd dat je dit album tussen Red Hot Chili Peppers en Nirvana had staan, en Insane In The Brain kon je goed na een avond stappen draaien om vervolgens Alive van Pearl Jam in te zetten.
De albumhoes sprak in eerste instantie al aan, je verwachtte dat het een cd van de een of andere donkere metal band was.
Het was de tijd dat House of Pain succes boekte met Jump Around, maar toch zette je als rock liefhebber eerder Black Sunday op dan Fine Malt Lyrics.
In Nederland trok Osdorp Posse vervolgens ook een breder publiek, en Sabotage van Beastie Boys was hetzelfde verhaal.
Deze haal ik nog regelmatig uit de kast, ook al waardeer ik hem niet zo hoog als Nevermind van Nirvana en Ten van Pearl Jam, blijft het voor mij een album welke mij doet herinneren aan de opkomst van de Grunge en het overige gitaargeweld.
Voor mij ook zeer begrijpelijk dat Cypress Hill dan ook 2x vertegenwoordigd is op de soundtrack bij deze film; Judgment Night (1993).

avatar van Boermetkiespijn
4,0
Rene1979 schreef:
Klassieke muziek is klassieke muziek daar zit weinig verandering in qua stroming.


Deze man

Goed. Ik vind het een heerlijke plaat, ondanks het feit dat ik pas 6 was toen hij uitkwam. Zoals hier vaker is gezegd, is het een klassieker, maar niet tijdloos. Hiphop is veranderd, en mensen die weglopen met de nieuwe garde, kunnen de legendes van weleer waarschijnlijk niet waarderen. Dat is niet een verschijnsel dat alleen toegedicht kan worden aan hiphop.
Tijden veranderen, muziekstromingen veranderen, mensen veranderen. Niet altijd ten goede, maar alles verandert. In de tijd dat ik nog dagelijks blowde, had ik dit album 4,5/5 sterren gegeven. Nu gaat er toch een puntje vanaf, want ook ik ben veranderd.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:07 uur

geplaatst: vandaag om 11:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.