Motorpsycho - Angels and Daemons at Play (1997)

Nee joh, volgens mij vermaakt lennert zich prima met deze marathon.

Ik heb nog geen onvoldoende gegeven sowieso

Leuk dat je het aandurft de kleur- en omvangrijke discografie van Motorpsycho te doorspitten, lennert! Ik denk dat zeker de laatste albums wat meer zullen bevallen, in de jaren '90 hebben ze naar mijn mening enkele briljante albums gemaakt met Trust Us als hoogtepunt, maar als indie niet helemaal je ding is, zal je die nooit de volle mep geven, vrees ik.

Mag ik het album The Death Defying Unicorn ook nog even aanbevelen trouwens? Dat is een album van de Noorse band met Ståle Storløkken, bekend van o.a. Supersilent. Een lange zit, maar die zou wel 'ns kunnen bevallen.

Nog veel plezier!

Beter dat ik dit niet gedaan heb, bekijk mijn waardering van Trust Us maar.

Een niet goed werkende geluidsinstallatie heeft voor enige vertraging gezorgd. Het bespreken van Angels And Daemons At Play heeft ook op zich laten wachten omdat ik dit album tot nu toe wel echt het beste album van Motorpsycho vind. Wellicht viel er nog wel wat meer in te ontdekken, maar helaas niets meer gevonden. Desondanks is dit wel een heel leuk album waarin de experimenten beduidend interessanter zijn en het geluid flink aangenamer. Heartattack Mac en Le Chien d'Espace zijn goede songs. Het soort psychedelische stoner waar ik wat mee kan. Op dat soort momenten wil ik het album best met vier of meer sterren belonen, maar dan zakt het later toch wel weer behoorlijk in. Als we bij de titeltrack zijn aangekomen, is de band weer terugvallen op het niveau van schreeuwstoner. Toch is dit wel de eerste plaat waar ik op momenten wel echt genoten heb.

Tussenstand:
1. Angels And Daemons At Play
2. Blissard
3. Lobotomizer
4. 8 Soothing Songs For Ruud
5. Demon Box
6. Timothy's Monster