Motorpsycho - Angels and Daemons at Play (1997)

Het eerste album van Motorpsycho dat ik kocht. En wat voor éen!

Geldt voor mij ook. Blijft misschien wel mijn favoriete Motorpsycho-album.

Voor mij is het of deze of Trust Us.

Ik hoorde Motorpsycho in 97 of 98 op 3FM, toen hun concert op Lowlands live werd uitgezonden en was meteen aardig onder de indruk. De dag erna heb ik de meest recente CD van MP gekocht en dat bleek deze te zijn.

Pas in 1999 zag ik ze dan voor het eerst eindelijk live in Tivoli en dat was grandioos. Ik kende alleen nog maar dit album, maar ze begonnen met een waanzinnige versie van Chien d'Espace van een half uur en ik dacht dat het niet meer beter kon... Maar dat werd het wel en een jaar later was ik een flinke MP-collectie rijker.

Chien d'Espace vind ik nog steeds fantastisch, maar ook In The Family en PPP zijn geweldig. Gewoon een subliem album.

prachtige plaat. direct kopen.

Vandaag precies 8 jaar geleden, want ik kan me herinneren dat er ook nog een bevrijdingsfestifal gaande was.

Helaas was ik die dag met de trein en stond ik vanaf kwart over elf nerveus op mijn horloge te kijken en die lui speelden maar door. Ik weet nu nog steeds niet of ik die avond nou Vortex Surfer nog heb gemist.

Tot zover mijn dagboek.

ik denk dat Herman in de war is met het jaar 2000

setlist 5-5-1999


Fade to grey
Kill someday
High time
nieuwliedje (titel toen onbekend)
STG
Hey Jane
Feel
All iz loneliness
Superstooge
Hogwash
Black to comm


setlist 19- 4 - 2000

Un chien d'espace
- Upstairs, downstairs
- Pills, powders and passionplays
- Blueberry daydream
- Big surprise
- All is loneliness
- The other fool
- Never let you out
- Song for a bro
- S.T.G.
- Flick of the wrist
- Hey, jane
- The nerve tattoo
---
- Go to california
- Shakin' all over
- Summertime blues
- The one that went away

Het was in 2000 inderdaad. Gaaf man, beginnen met mijn favoriete nummer (in een versie van 35 minuten). En daarna werd het alleen nog maar beter.

Ik zit even ernstig te twijfelen of ik in 2000 ook ben geweest. Ik kan me ook nog vaag iets herinneren van een heel lang uitgesponnen Chien d'Espace.

Geen Vortex Surfer gemist dus in '99
Over Black to Comm deden ze toen ook een goed half uur.

Wat een vakmannen!!

Geef hier na 1 luisterbeurt al een 4.0 aan. Het zou me verbazen mocht dit per luisterbeurt niet nog een tikkeltje meer worden....

die moderators waren er wel een beetje laat bij ....

Ik al bij Demon Box, en zelfs dat is rijkelijk laat.

mee too, stond loeihard aan bij Plato in DH.
Ik kocht 'm, en maakte en passant ook nog wat klanten in de winkel blij.

deze heb ik in de 3cd ltd edition (2000 ex van gemaakt)

basically 3 eptjes in 1 box...

angels and demons at play was nl. oospronkelijk uitgebracht als 3 afzonderlijke eptjes die in een tijdsspanne van een paar weken werden gereleased...

"EP 1 = Motorpsycho - Babyscooter (Angels And Deamons At Play I)
1.Sideway Spiral - psykedeliaversion sung by Snah
2.Walking on the Water (you lied)
3.Heartattack Mack - Snah on vocals
4.Pills Powders + Passion Plays
5.In the Family

EP2 = Motorpsycho - Have Spacesuit Will Travel (AADATP II)
There is only one track on the CD of over 30 minutes.
1.Un Chien d'espace
2.Have Spacesuit, Will Travel - not featured on the single CD version of the album.
3.Ohm's Concerto for Alto and Soprano Saw

EP3 = Motorpsycho - Lovelight (AADATP III)
1.Sideway Spiral II
2.Like Always - song first recorded for Blissard. This version has got new verses.
3.Stalemate - song first tried out for Timothy in 94 and the oldest song from the album
4.Starmelt, Lovelight - first tune they wrote after blissard
5.Timothy's Monster - song written 2 days before they went into the studio.
There is a 6th track (countrytune) on this CD not listed on the inlay. (Once called Atlantic Swing, it seems. Morten guitar, Snah drums, Gebhardt banjo & piano and Bent bass.)"

Geniaal als geheel, hoewel ik vooral de "Have Spacesuit, Will Travel" heel veel speel...

Un chien D'espace gevolgd door een 18 minuten durende psychedelische jam.... heeerlijk

Beter laat dan nooit.

Gave plaat! 4*

En hoppa, naar de 4,5*. Het is een onwijs goed uitgebalanceerde cd met nummers die stuk voor stuk blijven hangen. De hele combinatie van noiserock en pop wérkt. Angels and Daemons At Play is een groeibriljantje. Het hoogtepunt is misschien wel 'In The Family". Schitterende rocksong.

Eerste luisterbeurt achter de rug.
En ben zeer te spreken hier over

sterretjes volgen nog

Extra tracks van de LP-uitgave toegevoegd. Back To Source is een rockend nummer in de lijn van Timothy's Monster (de song op deze plaat, niet het album; wat een fantastisch nummer is dat trouwens!), Have Spacesuit/Will Travel is een ietwat vervelende psychedelische jam en Ohm's Concerto for Alto and Soprano Saw is een geinig pauzemuziekje dat ook op de cd-versie schijnt te staan als je terugspeolt vanaf het begin van track 1.

zie enkele posts hierboven voor de tracklist van de 3cd box...

eigenlijk is aadap een soort van verzamelalbum met leftovers van de blissard, timothy's monster en demon box sessies.

deze waren oorspronkelijk uitgebracht op 3 aparte ep'tjes, babyscooter, un chien d'espace en lovelight. vervolgens gebundeld tot aadap, en later terug uitgebracht in de aadap 3cd box, die de 3 integrale ep'tjes bevat...

rare mannen die van motorpsycho

Ah, dat verklaart dan ook meteen de titel van de laatste track.

Verdomd goeie leftovers dan.

Motorpsycho begint zo stilaan een favoriet te worden ten huize popstranger. Weer een album dat ik nog niet kende van hen en weer een voltreffer.

Grappig als na 18 jaar iets op zijn plek valt.

Ik luister nu voor het eerst naar Joni Mitchell's Hejira. In het nummer Coyote zingt ze over "And their pills and powders to get them thru this passion play" .
Eindelijk door dat Mrs. Mitchell betrekking heeft op Joni. Hey Joni!

En jawel, ook hiervan komt er een mooie CD-box uit! Dit keer met 6 discs: de 3 originele EPs, weer een cd met b-sides en dergelijke en een 2CD uitgave van het (voor de motortraders hier welbekende) optreden van Rockefeller, 1997. Toch weer erg interessant dit.

Cursieve toevoegingen maken de setlists compleet.

Timothy's Monster en het harde stuk van Heartattack Mac zijn eigenlijk unieke songs binnen hun oeuvre. Knalhard, duister, noisy, maar op een andere manier dan op hun vroegste grunge/hardrock platen. Ten tijde van deze AADAP hoopte ik dat de band die richting meer zou verkennen, en was zelfs teleurgesteld door Trust Us (inmiddels niet meer). Maat toch...

Werd daar tijdens Heartattack Mac afgelopen woensdag in het instrumentale deel gewoon even een gehele uitvoering van Back To Source ingefietst. Even vergeten wat voor een klepper dat ook alweer is, tijd om de vinylversie maar weer eens een draai te geven!

Ik vind dit weer een vrij lastig album om in te komen. Blissard raakte me vrij snel, maar Angels And Daemons At Play voelt chaotischer, rauwer en ongestructureerder. De eerste helft doet me in dat opzicht verreweg nog het meeste. Leuk bijvoorbeeld die Mr. Tambourine verwijzing in Pills, Powders and Passionplays (Miss Mitchell in the Ladies Room), want de gitaarpartij is daar halverwege bijna een op een kopie. Un Chien d'Espace gaat er ook prima in. Op de tweede helft is het echter vooral weer de indie-rock kant die op komt steken en ik ben daar gewoon geen liefhebber van, helemaal als het zo vals gezongen is als op As Always het geval is. Starmelt / Lovelight heeft hele leuke gitaarpartijen, maar wederom verschrikkelijke zang. Timothy's Monster vind ik dan wel weer heel vet met het psychedelische character. Zolang de zang rauwer/schreeuweriger is, klinkt het daarnaast ook beduidend beter.

Echt geen verkeerd album verder, maar ook niet helemaal mijn ding.

Tussenstand:
1. Blissard
2. Angels And Daemons At Play
3. Timothy's Monster
4. Demon Box
5. 8 Soothing Songs For Rut
6. Lobotomizer

Je bent duidelijk geen liefhebber van de zangpartijen en stemgeluid van Snah, dat is iets waar je wel mee moet dealen met het beoordelen van de gehele MP discografie.
Ik zelf ben groot liefhebber van zijn zang, Snah is geen goede zanger maar hij zingt wel met gevoel.
Like Always en Starmelt/Lovelight vind ik heerlijke songs.

Ik had gedacht dat je AADAP beter zou vinden dan Blissard, meer psychedelica en uitgesponnen songs.

Ik zeg, op naar het Magnum Opus van Motorpsycho! Trust Us.

Volgens mij kan je beter stoppen... of doorskippen naar zo'n stom progalbum van de laatste jaren.