Ik vind dit weer een vrij lastig album om in te komen. Blissard raakte me vrij snel, maar Angels And Daemons At Play voelt chaotischer, rauwer en ongestructureerder. De eerste helft doet me in dat opzicht verreweg nog het meeste. Leuk bijvoorbeeld die Mr. Tambourine verwijzing in Pills, Powders and Passionplays (Miss Mitchell in the Ladies Room), want de gitaarpartij is daar halverwege bijna een op een kopie. Un Chien d'Espace gaat er ook prima in. Op de tweede helft is het echter vooral weer de indie-rock kant die op komt steken en ik ben daar gewoon geen liefhebber van, helemaal als het zo vals gezongen is als op As Always het geval is. Starmelt / Lovelight heeft hele leuke gitaarpartijen, maar wederom verschrikkelijke zang. Timothy's Monster vind ik dan wel weer heel vet met het psychedelische character. Zolang de zang rauwer/schreeuweriger is, klinkt het daarnaast ook beduidend beter.
Echt geen verkeerd album verder, maar ook niet helemaal mijn ding.
Tussenstand:
1. Blissard
2. Angels And Daemons At Play
3. Timothy's Monster
4. Demon Box
5. 8 Soothing Songs For Rut
6. Lobotomizer