menu

Ryan Adams - Love Is Hell (2004)

mijn stem
4,27 (220)
220 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Lost Highway

  1. Political Scientist (4:34)
  2. Afraid Not Scared (4:13)
  3. This House Is Not for Sale (3:54)
  4. Anybody Wanna Take Me Home (5:32)
  5. Love Is Hell (3:19)
  6. Wonderwall (4:09)
  7. The Shadowlands (5:19)
  8. World War 24 (4:18)
  9. Avalanche (5:09)
  10. My Blue Manhattan (2:23)
  11. Please Do Not Let Me Go (3:38)
  12. City Rain, City Streets (3:49)
  13. I See Monsters (3:57)
  14. English Girls Approximately (5:42)
  15. Thank You Louise (2:53)
  16. Hotel Chelsea Nights (5:09)
totale tijdsduur: 1:07:58
zoeken in:
avatar van LucM
5,0
Oorspronkelijk was inderdaad de bedoeling om het als één album uit te brengen maar op vraag van de platenmaatschappij werd dit uitgesplitst in 2 EP's. Nadien werd Love is Hell toch uitgebracht op deze wijze, het is dus een volwaardig regulier album en geen compilatie.

avatar van Wickerman
4,5
Gisteren kwam ik de 3LP versie van Mobile Fidelity Sound Labs tegen. Ik wilde hem al jaren en dus ik heb hem maar 'gewoon' gekocht. Jarenlang geloofde ik niet in die audiofiele persingen. Maar ook op mijn huis-tuin-en-keuken platenspeler van Sony klinkt deze versie ongelooflijk goed. Het is alsof ik hem vanochtend weer voor het eerst hoorde. Heel helder. Het is alsof over de cd versie een bak was geplaatst, waardoor het geluid niet echt weg kon en dus heel compressed klonk.

Een paar observaties:

- Ik hoor een tweede stem op 'Political Scientist', waardoor de gekke uitspraak van 'scientist' die me altijd al dwars zat opeens wordt verklaard.
- Geen afgetopte gitaren, maar ze krijgen ruimte om 'door te klinken'.
- Ik hoor op verschillende nummers een zeer breekbare stem, waarin een kuchje verborgen zit. Dit klopt met de verhalen van Ryan dat hij tijdens de opnamen ontzettende verkouden was.
- Ik hoor meerdere gitaren naast elkaar op 'Fuck the Universe', een prachtige breekbare stem op 'Twice As Bad As Love' en - warempel - een luisterbare 'Caterwaul' (op de eerste EP was die zo zacht gemixt).

Pfoe en dan moet ik nog aan de tweede plaat beginnen. Eenieder die dit album een warm hart toedraagt én die het geld kan missen: kopen, nu!

avatar van luigifort
bikkel2
Dit is echt iets voor jou, wat mij betreft een 5* album!

avatar van milesdavisjr
3,5
De samenvoegingen van Ep 1 en Ep 2 zorgen voor een interessant geheel. Adams heeft inmiddels al een omvangrijk oeuvre opgebouwd en zijn muzikale interesses hebben geleid tot boeiende maar ook wisselvallige platen. Met een mix van folk, americana, country en rock mag Adams zich een warm pleitbezorger noemen van het singer songwriter genre. Wanneer de beste man gaat 'rocken' heeft hij minder mijn interesse, hij heeft immers niet de stem en de power die nodig is voor een dergelijk genre. Hoewel hij een uitstekende prestatie leverde op Prisoner, zijn plaat uit 2017 waar hij wat mij betreft met recht in de voetsporen kon/kan treden van Springsteen, klaarblijkelijk zijn grote inspiratiebron destijds. Dan dit plaatje; Adams verstaat de kunst om in relatief korte songs zijn verhaal te doen, dat bijna al zijn nummers gaan over verloren liefdes en de pijn die dit met zich meebrengt; het zij hem vergeven. Vanuit compositorisch oogpunt bevat dit album enkele juweeltjes, het mooie titelnummer, de klein gehouden versie van Wonderwall die zoveel mooier is dan het origineel, het fraai en wonderschone World War 24, of het dromerige gitaarwerk in City Rain, City Streets, het vormen pareltjes. Helaas bevat dit werkje ook een aantal tracks waarbij het emo gehalte er soms te dik bovenop ligt, het is bij Adams soms ook een kwestie van doseren maar dat is persoonlijk. Een boeiende verzameling nummers met een aantal bloedmooie songs.

avatar van VDB79
4,5
Hotel Chelsea Nights leent wel erg bij Purple Rain, niet?

avatar van Koos R.
5,0
Een album dat ik zeer hoog waardeer, mede doordat een beetje de eigengereidheid van de artiest erin doorklinkt. Destijds was de constante roep "Ryan moet een album zoals Heartbreaker maken." Ryan Adams had daar zelf geen boodschap aan, deed zijn eigen ding en ging zijn eigen weg. Dat mag ik graag zien, ook destijds in 2003 al: niet vastgeroest blijven in hetzelfde ding, maar proberen jezelf passend te vernieuwen.

Ik vind het een ontzettend krachtig album. De eerste helft is misschien soms wat donkerder van aard, maar dat komt weer door de thematiek: verbroken relatie, carière die moeizaam verliep, verloren liefde, etc. Allemaal vertaal in indringende nummers, krachtig vertolkt. Zo vind ik de zang op "this hous is not for sale" ontzettend sterk. Terwij het voorafgaande nummer al behoorlijk indringend was, met zijn stuwende slaggitaar.

Prachtige, zachtere nummers zijn er ook: "Shadowlands", met zijn pianointro en prachtige wisseling naar de gitaar. Of de zeer sterke versie van "Wonderwall". Een album dat bij mij zeer hoge ogen gooit, een album dat mij van begin tot eind boeit. Ook nu nog in 2021.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:03 uur

geplaatst: vandaag om 21:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.