Gojira - From Mars to Sirius (2005)

mm, valt tegen, int rijtje hacride mastodon valt dit nogal tegen

zoutloos en eentonig

die berichten staan wel zeer interessant in verhouding tot elkaar

Met Mastodon vind ik trouwens dat je het niet moet vergelijken. Compleet wat anders

klopt, maar hacride een mastodon is toevallig wat ik de afgelopen weken het meest gedraaid heb en verder zon beetje niks

iig beide zwaargewichten en daar valt Gojira wat zoutloos bij uit

Aha...
als ik een album vijf keer in een week draai is dat al heel veel. komt zelden voor

Heaviest matter of the universe klinkt wel fucking vet

Die 'groene' teksten vind ik dan weer wat minder...

Voor mij voegen de teksten juist waarde toe aan het geheel. Kan me niet herinneren dat ik dit soort teksten eerder tegen ben gekomen. Of het uniek is zou ik niet durven zeggen... waarschijnlijk niet, maar het is zeker een keer wat anders.

Nou helpt het natuurlijk ook dat ik het gewoon met ze eens ben.

Geldt ook voor mij. Maar qua teksten is het ook wel eens weer wat anders tussen de meestal toch vrij clichematige metalteksten. Ik zeg niet dat alle bands hetzelfde schrijven, of dat alle bands fantasieloze teksten hebben, maar dit is toch wel wat anders dan veel andere bands. En omdat ik het met ze eens ben, spreekt het me ook wel aan.

Hoewel, als ze andere teksten hadden, had ik ongetwijfeld ook wel naar Gojira geluisterd.

Waar was ik toen deze uitkwam?? Waarom heeft niemand mij wakker geschud??

Zelf wakker worden is altijd leuker

Potverdikkie. Ik heb dit album een tijdje geleden voor het eerst beluisterd en was gezien mijn 4* score zeker niet ontevreden over hetgeen er door de speakers schalde. Ik luister zo nu en dan weer eens wat eerder beluisterde albums en kwam toen gelukkig ook bij deze uit. Man, man. Wat een topalbum is dit. Metal zoals ik het graag hoor. Beukend, bezwerend, opzwepend, zuigend. Verhoogd met 0,5* en voorzichtig mijn Top 10 in laten stromen.

Bezig met deze te degusteren en ondertussen de video voor "To Sirius" toegevoegd. Op de Japanse versie van dit album zou een Metallica cover moeten staan: Escape.

Ik ben wel een liefhebber van Gojira alleen hun albums duren me vaak te lang waardoor ik na driekwart de aandacht begin te verliezen. Zo ook weer op deze, het begint enorm strak met een paar waanzinnge nummers maar na een uur ben ik er flauw van. Als ze de de albums zouden inkorten tot ongeveer drie kwartier kwam mijn score hoger uit.

Wat een goeie metal zeg. Inderdaad er kwamen bij mij ook vergelijkingen met Meshuggah en mastodon bovendrijven. Alleen vind ik Meshuggah, wel een geweldige band maar weleens wat te machinaal. Gojira legt er op een of andere manier wat meer gevoel waardoor ik dit dan ook de betere band vind.

Geweldige plaat, ik had het een 5* gegeven ware het niet dat het wat te repetitief is, er zijn teveel herhalingen, maar de muziek die het bied is meesterlijk.

Mensen die van Gojira houden moeten de band Humanfly proberen en dan met name de platen II en Darker Later.

Toch 2 heeeeeeel verschillende bands hoor!! Humanfly is meer sludge en dat vond ik Gojira zeker niet!

Ik luisterde um vandaag nog eens.

From Mars, to Sirius. Die overgang. Te goed.

Goed album. Ben helemaal niet van het progressievere werk maar hier kan ik goed in meegaan. Wat betreft de lengte; ik zou het heel jammer vinden als dit album korter zou zijn. Ze kunnen hoogstens nog wat fade-out van de nummers afsnoepen maar de tracks zijn veel te episch om ze korter te maken.

Daar ook gelijk mijn eerste half puntje minder, die fade-outs. Jammer voor een band als deze. Dat mag van mij gewoon doorraggen. Ook het nummer World to Come vind ik drei kiër niks. Daarbij lijken sommige hooks wat op elkaar. Maar dat mag de pret niet drukken. Vier dik verdiende sterries.

Ik vind dit een van de beste metal platen van de laatste 10 jaar. De mix van stijlen die Gojira speelt zorgen voor een unieke sound met een hele vette groove.Muzikaal staat het als een fort,met een speciale vermelding voor drummer Mario,de ritmes die hij neerlegt zijn geniaal.Qua sound word er vaak gezegd dat het lijkt op een mix tussen Meshuggah en Morbid Angel,daar kan ik me wel redelijk in vinden,toch is het een totaal op zich zelfde staande sound.
De lyrics zijn imo van een klasse apart,ecologische thema's en de relatie mens-natuur staan centraal.
De nummers zijn steengoed,Backbone is wreed als die blastbeat er opeens in knalt,Heaviest Matter of the Universe is nekspiertraining,Flying Whales heeft die vette vette intro,en de overgang van From Mars/To Sirius is een van die dingen die een metalfan blij kunnen maken.
Voor diegenen die dit lp'tje nog niet kennen,luisteren!! NU!!!

Hmm, eigenlijk vind ik het wel meevallen, alleen bij World to Come heb ik dat nog.
Verder is dit de beste ram en beukplaat die ik ken, en tegelijkertijd ook nog eens het meest emotionele metal-album. Prachtige hoes trouwens. Ik zei trouwens bij Master of Puppets dat Leper Messiah het enige metal-nummer is waarbij ik me hoofd meeschud, reken daar maar Flying Wales bij

Hoewel The Way of All Flesh de eerste Gojira-cd was die ik kocht, was het From Mars to Sirius dat me kennis liet maken met de muziek van deze Franse band. Dat was zo’n zes, zeven jaar geleden. Destijds hoorde ik dit album erg vaak. Volgens mij heeft het ook een tijd in mijn top-10 hier op MuMe gestaan.
Daar is het sinds lang uit verdwenen, en ik luister eigenlijk ook nog maar weinig naar Gojira. Dat wil echter niet zeggen dat ik dit album niet meer kan waarderen: nu ik het weer eens luister, bevalt het me nog steeds erg goed. Over het algemeen vind ik het zware, doordachte en groovende geluid dat Gojira hier laat horen, erg de moeite waard. Gojira klinkt uniek. Ik ken alleen Hacride als het gaat om vergelijkbare bands (maar die band haalt niet het niveau van Gojira). De drums van Mario Duplantier zijn bepalend voor dat geluid en hij is net zo dominant aanwezig op dit album als de gitaristen.
Met name de eerste twee nummers, en From Mars/To Sirius en Global Warming springen er voor mij bovenuit. Where Dragons Dwell doet me dan weer niet zoveel, World to Come is het dieptepunt van het album. Er gebeurt mij te weinig in dat nummer. De teksten zorgen hier en daar voor een paar pluspuntjes, hoewel het niet iets is waar ik veel aandacht aan besteed.

Dat ik From Mars to Sirius niet zo vaak meer luister, heeft ermee te maken dat mijn smaak met de jaren verandert. Ook speelt mee dat ik dit album net wat te lang vind, en hier en daar heb ik moeite de nummers uit elkaar te houden.
Vandaar dat ik toch maar een half sterretje van mijn waardering afhaal. Dan kom ik uit op vier sterren.

4.0*

Wauw ik heb het net even gehoord...
En omdat mensen dit vergelijken met Mastodon en Meshuggah vind ik gelijk in deze band wat ik in Meshuggah mis.. en dat is een ziel, deze band vind ik menselijker...
En minder digitaal.