Hier zal ik op mijn woorden moeten letten, want algemeen wordt dit in de metalgemeenschap beschouwd als een thrash klassieker, maar … voel je het al komen. Ik leg uit: doe ik mijn pet aan van 1987, dan word ik wild en beginnen de nekspieren spontaan samen te trekken. Met mijn hedendaagse pet vallen vele tekortkomingen op: het is te beschaafd op album geperst en oersterke nummers (Over the Wall, Alone in the Dark, First Strike is Deadly.) worden afgewisseld met gewone songs (de rest) omdat ze voor mijn gevoel te veel onderling inwisselbaar zijn. Het drumwerk vind ik ook verre van spectaculair, degelijk dat wel maar gewoon oerdegelijk. Zit ik ernaast, zeg het maar, ik kan er tegen, maar van mijn albums uit de jaren tachtig komt deze bij mijn verdacht weinig naar boven. Smaken …