Ik begrijp het - soms laat een mensch zich leiden door het positieve gevoel dat je krijgt wanneer je iets dierbaars terugvindt, zoals een wave-album, en de indruk van dat moment kan lang naijlen.
Eerlijk gezegd - kijkend naar mijn draaibelevingen van de afgelopen tijd, heb ik steeds minder met gitaargedreven muziek. Om een of andere reden klinkt het me te tijdsgebonden en brengt het niet meer de spirituele verheffing van weleer; andere instrumenten, ritmes, reflectie + bezinning doen me momenteel meer - zie ook
Muziek >> Toplijsten en favorieten >> MOOWS - Mjuman's Onbekende en Onbeminde Wave Sounds
Zoiets kan uiteraard van tijdelijke aard zijn
Anderszins ben ik op dit moment niet helemaal 100% wavistisch betrouwbaar - bedenk dan:
mjuman lijkt klaar
met wave en gitaar
is echter niet 100% waar
want funk en gitaar
versterken elkaar!
da's raar maar waar
--toevoeging--
Ook shoegaze en slowcore bands - waar de gitaar een duidelijk invullende rol speelt - kunnen rekenen op mijn aandacht: van Lush via MBV naar Ride en Slowdive - én Pale Saints, vandaag
Pale Saints - The Comforts of Madness (1990) hun debuut op lp ontvangen, prima plaat.