menu

Judas Priest - Rocka Rolla (1974)

mijn stem
3,05 (102)
102 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Metal / Rock
Label: Gull

  1. One for the Road (4:40)
  2. Rocka Rolla (3:05)
  3. Winter (3:03)
  4. Deep Freeze (1:56)
  5. Winter Retreat (1:31)
  6. Cheater (2:57)
  7. Never Satisfied (4:50)
  8. Run of the Mill (8:33)
  9. Dying to Meet You (6:16)
  10. Caviar and Meths (2:00)
  11. Diamonds and Rust * (3:12)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 38:51 (42:03)
zoeken in:
avatar van i.Ron S.
5,0
Het is een heel persoonlijke opvatting dat de rest niks waard is.
Heel genietbaar zelfs, als je meer van oudere hard rock houdt.
Het heeft weinig te maken met de volgende Priestalbums maar los daarvan is het een goed rustig hardrock album.
Deze link vind ik wel interessant, dat staat ook in grote lijnen in het cd-boekje.
http://en.wikipedia.org/wiki/Rocka_Rolla

flebbie
Jammer dat deze altijd zo afgekraakt moet worden, nota bene door de band zelf. Je kunt horen dat ze nog duidelijk op zoek zijn naar een eigen stijl, neemt niet weg dat ik hier in het verleden heel wat uurtjes luisterplezier aan heb beleefd. En daar gaat het uiteindelijk toch om? 4*

avatar van Edwynn
3,0
Een zoekende band, dat is wat Rocka Rolla laat horen. Desalniettemin is het zeker een meer dan aardige jaren 70 hardrockplaat. Ook ik ben het oneens met het feit dat de band hier niet meer aan herinnerd wil worden.
Ik zou het aardig vinden als Never Satisfied eens op de setlist zou verschijnen.

The Oath
Edwynn schreef:
Een zoekende band, dat is wat Rocka Rolla laat horen. Desalniettemin is het zeker een meer dan aardige jaren 70 hardrockplaat. Ook ik ben het oneens met het feit dat de band hier niet meer aan herinnerd wil worden.
Ik zou het aardig vinden als Never Satisfied eens op de setlist zou verschijnen.


Halford deed het nummer af en toe eens live!

avatar van Lennonlover
4,0
Zwaar ondergewaardeerd!!!

Judas Priest rockt!

PriestMaiden
Dit is een rustig hardrock album. Dit is niet zo slecht als velen zeggen. Een topalbum is dit zeker ook niet. Het valt wel mee kan je hier over zeggen. Opvolger Sad Wings of Destiny is wel veel beter.

avatar van Mr. Rock
3,5
Ach ja, het is allemaal nog niet heel veel hier. Echt slecht is het niet, maar vergeleken met het werk wat hierna komt valt dit toch wel een beetje in het niet. Alleen de directe opvolger SWoD is al vele malen beter. 2.5* voor de paar redelijke nummers zoals One for the Road, Rocka Rolla en Never Satisfied.

The Oath
Totaal oninteresant en irrelevant.

Om eens gehoord te hebben en voor de rest van je leven de kast in te laten staan

avatar van notsub
2,0
Hier is nog niet zoveel aan. De band speelt nog te ongeinspireerd in de stijl van Led Zeppelin. Het valt vooral op dat het venijn in de nummers er nog niet is, waardoor het een beetje gezapig wordt allemaal.

avatar van i.Ron S.
5,0
1 negatief bericht geeft blijkbaar een kettingreactie...

Ik vind dat dit album toch een eigen stijl heeft, geen Led Zeppelin kloon. Er zijn natuurlijk overeenkomsten aangezien het alletwee hard rock is. En een nummer zoals winter vind ik veel "venijn" hebben.
De rest van de nummers is met veel passie gespeeld.
Mensen die van de vroege hardrock houden zullen dit in de meeste gevallen graag beluisteren.
Ik vind het heel compleet en veel hardrock/blues-groepen van toen kunnen zo'n plaat niet voorleggen.
Ik heb de indruk dat het negatieve hier soms ook voortvloeit uit de vergelijkingen die gemaakt worden met de latere Judas Priest albums die een heel andere stijl hebben.

avatar van Lennonlover
4,0
i.Ron S. schreef:
1 negatief bericht geeft blijkbaar een kettingreactie...

Ik vind dat dit album toch een eigen stijl heeft, geen Led Zeppelin kloon. Er zijn natuurlijk overeenkomsten aangezien het alletwee hard rock is. En een nummer zoals winter vind ik veel "venijn" hebben.
De rest van de nummers is met veel passie gespeeld.
Mensen die van de vroege hardrock houden zullen dit in de meeste gevallen graag beluisteren.
Ik vind het heel compleet en veel hardrock/blues-groepen van toen kunnen zo'n plaat niet voorleggen.
Ik heb de indruk dat het negatieve hier soms ook voortvloeit uit de vergelijkingen die gemaakt worden met de latere Judas Priest albums die een heel andere stijl hebben.


je slaat de spijker op de kop!

avatar van Jumpjet
2,5
Er staan echt wel een aantal goede tracks op het debuut van Priest, maar het klinkt nog voor geen ene meter. Je kan zeggen dat men in de vroege jaren '70 nog niet wist hoe hardrock moest klinken, maar het al genoemde Led Zeppelin had het tegendeel inmiddels lang en breed bewezen.
Gelukkig mochten ze na het debuut nog een aantal platen maken. Het zou alleen maar beter worden.

avatar van B.Robertson
3,5
One for the road klinkt redelijk, Rock a rolla is een klassieker, Het drieluik winter is ook goed. Cheater is favoriet. Prachtige tekst: Rob treft z'n vrouw met een andere kerel aan, Beiden diep in slaap. Hij voelt een woede in zich opkomen, die hij niet kan controleren en voor zich kan houden. Dus pakt hij maar een loaded .44 De b kant opent met een nieuwe mijlpaal: Never satisfied. Run of the mill opent met een gevoelig stukje gitaarspel. Halford kan volop uitblinken in dit rustige,sfeervolle nummer.De solo duurt wel te lang.Het lied had wel tot zeven minuten mogen duren i.p.v.8:30. Dying to meet you klinkt zwaar(moedig)en treurig.Ook weer een bijzonder stukje muziek. Halverwege het nummer slaat het om in een wat vlotter hardrock lied.Dit gedeelte vind ik jammer genoeg zo'n beetje het minste van de plaat. Toch kan je hier horen dat ze dingen uitproberen.(Het ontwikkelen van heaviër rock.) Het instrumentale Caviar and meths rond de plaat af en dit is één van de weinige keren, dat Ian Hill een nummer meegeschreven heeft. Downing/Halford/Hill/Hinch/Tipton verdienen vier sterren.

avatar van musicboy
Ontleend uit de bib, want hier begint mijn kennismaking met de band. Ik zie nog wel of ik bepaalde albums wel of niet zal kopen. Slecht is dit zeker niet.

avatar van goldendream
Ondanks het lage gemiddelde vind ik dit een mooi debuut: experimenteel, niet commercieel zoals later soms wel het geval was. Geen meesterwerk, gewoon een degelijk album.

avatar van Brutus
3,5
Dit is nou niet een album, waar je u tegen zegt.

Absoluut geen klassieker.

Beste nummers:
Cheater en Deep Freeze

_Lynn_
Ik vind het opvolgende album ook een stuk beter, maar dit geen klassieker noemen lijkt mij onterecht.

avatar van The_CrY
_Lynn_ schreef:
maar dit geen klassieker noemen lijkt mij onterecht.


Definieer klassieker eens, als je wilt.

Een plaat waaraan alles klopt

avatar van i.Ron S.
5,0
The_CrY schreef:
(quote)


Definieer klassieker eens, als je wilt.

Kan jij de definitie eens geven, als je wilt

avatar van Edwynn
3,0
' Klassieker' is een subjectieve term. Dus voor sommigen zal Rocka Rolla gemakkelijk een klassieker kunnen zijn.

Ik vind het best een aardige plaat, maar niet representatief voor wat Judas Priest groots maakt.

avatar van The_CrY
i.Ron S. schreef:
(quote)

Kan jij de definitie eens geven, als je wilt


Ik vraag haar om het te definiëren, juist omdat ze dit een klassieker vindt en drie met slechts drie sterren beloond. Dan vraag ik mij af waarop zij albums beoordeeld.

avatar van i.Ron S.
5,0
The_CrY schreef:
(quote)


Ik vraag haar om het te definiëren, juist omdat ze dit een klassieker vindt en drie met slechts drie sterren beloond. Dan vraag ik mij af waarop zij albums beoordeeld.

Zoals Edwynn zei, is het subjectief. Het is inderdaad wat raar om een 'klassieker' te beoordelen met een 3. Maar als je dit album nu een bepaalde sfeer vindt uitademen waardoor het een klassieker-gevoel geeft, de geest van de tijd, de aangedampte studio waar alles live-ingespeeld wordt zoals bij bvb. de vroege jethro tull platen(ik weet niet of het zo was maar dat gevoel geeft het toch).
De kadans van de nummers, alsof ze ademen met die bas, t geeft iets eerlijk en zuiver, een underground sfeertje, waar Judas Priest niet echt meer geraakt op hun volgende drukkere albums. En daardoor kan men dit een klassieker noemen zonder t een knaller te vinden.
Waarschijnlijk vindt ze de nummers geen knallers zoals Victims of Changes, Genocide of Sinner en is het daarom een 3. Ik heb er persoonlijk geen probleem mee, ik kan trouwens ook zeer goed leven met de rest van haar stemmen...
Heb je t album zelf al beluisterd, dan wil ik je mening ook wel eens weten natuurlijk

avatar van The_CrY
Nee, zelf heb ik deze van Priest nog niet beluisterd, en ben het eerlijk gezegd ook (nog) niet van plan. Ik heb er ook geen problemen mee dat zij een 'klassieker' met drie sterren beloont, ik was enkel benieuwd naar de motivatie erachter.

avatar van Spock2011
2,0
Een matig rockplaatje van Judas Priest. Het is niet echt slecht maar blinkt nergens uit. Ik heb er wel respect voor dat deze live in de studio is opgenomen.

4,0
aantal zeer vage commentaren op deze plaat.... Maar goed. Prima plaat van Priest, met een aantal sterke nummers w.o. Never Satisfied, Dying to Meet You en Rocka Rolla . 4,0

avatar van Barfly
3,0
Het meest bijzondere aan deze plaat is dat ik deze in picture-disc uitvoering heb. Ooit eens gewonnen bij een prijsvraag, samen met picture discs van Marillion.
Muziek Expres heette het blad dat de prijsvraag plaatste. Het was mijn eerste kennismaking met Priest (ook mijn eerste kennismaking met Marillion trouwens).

Er staan toch aardige nummers op, behalve het winter-drieluik dat ik naar niks vind smaken.
Hier en daar hoor je de opmaat naar de latere Priest.
Op kant b wordt meer ge-experimenteerd. Run of the Mill is een nummer dat ik graag mag horen. Het is een rustig nummer met lang middenstuk met gitaargefreak. Het lijkt geïmproviseerd te zijn.
Dying to meet you vind ik wat minder doordat Halford hier wat lager zingt.

avatar van DargorDT
4,0
Echt onbegrijpelijk dat de score zo laag is Een score tussen 3.15 en 3.30 is echt véél realistischer. Akkoord, als 'Painkiller' je maat der dingen is schrik je je bij de eerste beluistering het apezuur. Maar vergeet dat. Rocka Rolla is degelijk pionierswerk, de échte metal moest in 1974 nog net niet worden uitgevonden. Ikzelf vind dit heerlijke hardrock. Een tikje bluesy, met een knipoog naar Black Sabbath. Logisch, met Rodger Baine achter de knoppen. Het zal wel aan het bedeesde karakter liggen, dat veel fans hier hun neus voor ophalen. Dan ben ik maar een van de weinigen die RR wél van start tot finish met een glimlach kunnen aanhoren.

Run of The Mill is prachtig, Cheater is de eerste JP-klassieker en Never Satisfied laat al aardig horen waartoe Halford in staat was.

Leuk trouwens om hem te horen zingen dat zijn vrouw hem had bedrogen (Cheater). Later kon hij er niet meer zo mee zitten, naar het schijnt

avatar van _Rene
3,0
Geen metalfan zal Rocka Rolla noemen als zijn of haar favoriete harde plaat. Ik ben echter blij dat ik een exemplaar bezit, al was het maar als eerbetoon aan de band en omdat ik het wonderlijk vind hoe anders Judas Priest in de echte begindagen klonk.

Voor een uitgebreide recensie, zie onderdenaald

avatar van Kronos
3,0
Alleraardigst debuut. De NWoBHM is hier nog niet aan de orde maar toch bevat de muziek al wat typische Priest elementen. Tegenover Painkiller klinkt het natuurlijk uiterst mak, dus ik snap dat lage stemgemiddelde wel. Maar terecht vind ik het niet.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:13 uur

geplaatst: vandaag om 03:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.