Pharoahe Monch - Internal Affairs (1999)
mijn stem
127 stemmen
Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Rawkus
-
Intro (3:03)
-
Behind Closed Doors (3:11)
-
Queens (3:30)
-
Rape (2:34)
-
Simon Says (2:53)
-
Official (3:47)
-
Hell (3:09)
met Canibus
-
No Mercy (4:29)
met M.O.P.
-
Right Here (2:56)
-
The Next Shit (3:20)
met Busta Rhymes
-
The Ass (3:27)
met Apani
-
The Light (3:36)
-
God Send (3:16)
met Prince Po
-
The Truth (3:56)
met Common en Talib Kweli
-
Simon Says [Remix] (6:15)
met Lady Luck, Redman, Method Man, Shabaam Sahdeeq en Busta Rhymes
0
geplaatst: 8 juni 2009, 18:40 uur
Kill_illuminati schreef:
Dit album word bijna re-released. Dit album was out-of-print door sample clearence problemen.
Dit album word bijna re-released. Dit album was out-of-print door sample clearence problemen.
Jup voor de Godzilla-sample in "Simon Says". Zou er dan ook een andere versie van "Simon Says" op het heruitgebrachte "Internal Affairs" komen, naar analogie met "The Red" van Jaylibs "Champion Sound"?
Mij een zorg, ik heb de originele versie van dit album mét de originele versie van "Simon Says".
(Had bij "Champion Sound" wel niet zoveel geluk, want ik moet het doen met die toch wel minder klinkende remix van "The Red")
0
geplaatst: 7 oktober 2009, 23:57 uur
Dit album bevat vele sterke nummers. Alleen vind ik de samenhang ver te zoeken. Daardoor valt mijn score (te) laag uit. Ik vind het moeilijk om dit album zonder te skippen helemaal uit te zitten. Pharoahe Monch is wel een ondergewaardeerde MC.
0
geplaatst: 20 januari 2010, 00:31 uur
Altijd al gevonden dat dit album een paar vette nummers heeft. Ik bleef vooral hangen bij Simon Says, The Light en Queens.
Maar dit album heeft nog een stuk meer te bieden. Ik was net 'Rape' aan het luisteren. Heb ik altijd wel een lekkere grimy track gevonden alleen ik hoor nu pas het lyricale concept. Heerlijke goed uitgewerkte track.
Pharoahe zijn flow en rijm doet het 'm op dit album voor mij. Hoe hij 'The Light' begint is gewoon geniaal.
Ik zal dit album nog goed gaan onderzoeken. Ik houd het eerst bij een krappe 4 sterren.
Maar dit album heeft nog een stuk meer te bieden. Ik was net 'Rape' aan het luisteren. Heb ik altijd wel een lekkere grimy track gevonden alleen ik hoor nu pas het lyricale concept. Heerlijke goed uitgewerkte track.
Pharoahe zijn flow en rijm doet het 'm op dit album voor mij. Hoe hij 'The Light' begint is gewoon geniaal.
Ik zal dit album nog goed gaan onderzoeken. Ik houd het eerst bij een krappe 4 sterren.
0
geplaatst: 5 april 2010, 17:13 uur
Heerlijk album. Er staan rauwe maar ook grappige nummers op. Ik vind de beat van The Next Shit echt geweldig.
0
geplaatst: 6 juli 2010, 12:08 uur
De carriere van Pharoahe Monch is er één van rare wendingen. Eén van de meest veelbelovende MC's in jaren toen ie kwam met Organized Konfusion. Redelijk waargemaakt op Internal Affairs en daarna veel te lang geduurd totdat Desire uitkwam.
Fantastische rapper die zijn belofte toch nooit helemaal is nagekomen en sowieso nooit een groot publiek heeft kunnen bereiken (op zich niet erg maar wel jammer want hij heeft zóveel potentie). Pharoahe als MC is soms echt ongeëvenaard, mn mond viel open toen ik hem voor het eerst hoorde op Oh No! met Mos en Nate Dogg.
Internal Affairs is echter toch wel een heel sterk album geworden. Staan zowel qua productie, qua flow als qua tekstinhoud een aantal absolute hoogepunten op. De gastartiesten zijn ook om je vingers bij af te likken; Kweli, Common, Busta Rhymes, Canibus...
Favoriete nummers zijn (toch wel) de clubbanger Simon Says (dit creërde toentertijd zelfs wel wat hype voor dit album!), The Truth, Behind Closed Doors en Hell
4 sterren voor dit undergroundrawkusjuweeltje
Fantastische rapper die zijn belofte toch nooit helemaal is nagekomen en sowieso nooit een groot publiek heeft kunnen bereiken (op zich niet erg maar wel jammer want hij heeft zóveel potentie). Pharoahe als MC is soms echt ongeëvenaard, mn mond viel open toen ik hem voor het eerst hoorde op Oh No! met Mos en Nate Dogg.
Internal Affairs is echter toch wel een heel sterk album geworden. Staan zowel qua productie, qua flow als qua tekstinhoud een aantal absolute hoogepunten op. De gastartiesten zijn ook om je vingers bij af te likken; Kweli, Common, Busta Rhymes, Canibus...
Favoriete nummers zijn (toch wel) de clubbanger Simon Says (dit creërde toentertijd zelfs wel wat hype voor dit album!), The Truth, Behind Closed Doors en Hell
4 sterren voor dit undergroundrawkusjuweeltje
0
geplaatst: 6 oktober 2010, 20:41 uur
Misschien zit ik fout maar dat 'Simon Says' is toch van Demolition Man?
In die film zegt Wesley Snipes ook heel de tijd Simons says bleed/die en nog meer onzin.
Wel een heel chill album van Monch :d
In die film zegt Wesley Snipes ook heel de tijd Simons says bleed/die en nog meer onzin.
Wel een heel chill album van Monch :d
0
geplaatst: 6 oktober 2010, 22:50 uur
Dat deden we altijd in de kleuterklas 
Alleen heette het anders. Ik kom niet op de naam.
Alleen heette het anders. Ik kom niet op de naam.
0
geplaatst: 25 oktober 2010, 18:46 uur
jah, ik weet niet meer hoe het heet maar bij ons moest je altijd zeggen "commando ..." ipv simon says
heerlijk album is dit trouwens, rauwe beats met een vette pharoahe monch, ben deze gaan luisteren vanwege simon says
ik heb trouwens de "best of pharoahe" gratis CD bij ughh gekregen, staat een andere versie op van simon says, een fucking gruwelijke mix! is de tekst van simon says gemixt met de necro beat van het non phixion nummer "The CIA Is Trying To Kill Me", ik kon het nauwelijks geloven toen ik dat hoorde, klinkt (bijna) net zo gruwelijk als het origineel
ik hoop trouwens dat ze deze binnenkort gaan re-releasen samen met Stress: The Extinction Agenda van OK
heerlijk album is dit trouwens, rauwe beats met een vette pharoahe monch, ben deze gaan luisteren vanwege simon says
ik heb trouwens de "best of pharoahe" gratis CD bij ughh gekregen, staat een andere versie op van simon says, een fucking gruwelijke mix! is de tekst van simon says gemixt met de necro beat van het non phixion nummer "The CIA Is Trying To Kill Me", ik kon het nauwelijks geloven toen ik dat hoorde, klinkt (bijna) net zo gruwelijk als het origineel
ik hoop trouwens dat ze deze binnenkort gaan re-releasen samen met Stress: The Extinction Agenda van OK
0
geplaatst: 25 oktober 2010, 18:50 uur
Dit album zou vanwege het 10 jarig bestaan in 2009, samen met een docu, opnieuw worden uitgebracht (bron), maar dat is er niet van gekomen.
0
geplaatst: 11 november 2010, 14:22 uur
ja ik zie het, heel jammer, als ik dit album nu nog origineel wil zien te krijgen moet ik vast veel geld gaan betalen =.=
0
Improvision
geplaatst: 11 november 2010, 14:35 uur
Ik heb hem nog geen jaar geleden nog in een winkel gevonden, zelfs nog in plastic verpakt, voor 8 euro. 
Bedankt P Jay.
Bedankt P Jay.
0
geplaatst: 12 november 2010, 22:15 uur
Ai, da's kut. 21 november in jaarbeurs utrecht. Verzamelbeurs. Is ook een grote muziek hal. Heb daar 20 cd's weggehaald vorig jaar. Misschien heb je daar geluk. Ik ga kijken of ik daar W.A.R. van Pharoahe kan kopen. Succes!
0
geplaatst: 13 november 2010, 12:42 uur
wuuuts, thanks voor de heads up!
ik ga zeker even proberen daar te komen
btw, als je daar WAR van Pharoahe ziet liggen, niet kopen, die komt pas ergens in 2011 uit =]
ik ga zeker even proberen daar te komen
btw, als je daar WAR van Pharoahe ziet liggen, niet kopen, die komt pas ergens in 2011 uit =]
0
geplaatst: 24 maart 2012, 17:54 uur
Ik ken maar heel weinig van Pharoahe Monch, maar wat ik ooit van hem heb geluisterd klonk wel goed en zijn flow was ook goed. Dus weer wat 'nieuws' te ontdekken met dit album! 
0
geplaatst: 31 mei 2013, 14:39 uur
Dope album met een aantal regelrechte klassiekers, twijfel nog tussen 4 en 4,5 sterren. In ieder geval blij dat ik 'm sinds kort origineel heb.
0
geplaatst: 19 januari 2014, 21:25 uur
Simon Says is echt zo keihard, soms komt ie ineens langs in m'n iTunes en dan wil ik gelijk dat hele Internal Affairs album horen, zo tof 
0
geplaatst: 20 januari 2015, 14:14 uur
P Jay schreef:
Toch wel beetje een tegenvaller! Had redelijk hoge verwachtingen:
1) Pharoahe Monch had mij reeds bekoord op de eerste twee Organized Konfusion-albums
2) Diamond D, DJ Scratch, The Alchemist: goede gast-producers
3) Canibus, Busta Rhymes, Redman, Method Man, M.O.P., Talib Kweli, Common, Prince Po: niet de minste featurings
4) Rawkus Records bracht in die periode steengoede albums uit.
Nadat alles eens bezonken is, is het geen slécht album, maar hier had zo veel meer ingezeten. Grote probleem is hier de productie: sorry maar beats als op "The Next Shit", "Official", "The Ass", ... zijn gewoon RUKproducties.
Pharoahe Monch blijft - ook hier - een steengoede MC, maar dit is het grote bewijs dat een slechte beat met een goede MC iets minder draaglijk is dan een goede beat met een slechte MC.
Ander minpunt is de heterogeniteit. Dat is géén synoniem van afwisseling, vind ik, heterogeen is negatiever bedoeld. "Simon Says" is een clubbanger: met een beat die ik soms vet en soms erg irritant vind, hangt af van moment tot moment..., dan krijg je wat verde met "No Mercy" een soort grimmig QBC-sfeertje met wat geroep van M.O.P. om wat verder een relaxed loungy Diamond D-beatje te krijgen "The Truth" waar Common en Talib Kweli hun ding op doen .Ik vind dat zo'n tracklist een luisteraar van de wijs brengt. Dat is geen afwisseling, dit neigt naar inconsequentie...
Ik geef dit album 3,5* omdat - stel dat ik helemaal géén verwachtingen had gehad - ik dit gewoon een goed album had gevonden. Maar ik som enkel negatieve punten op, een beetje uit "frustratie". Zo'n top-MC, zoveel talent op Rawkus, zoveel goede producers en MC's.... en dan krijg je dergelijke misstapjes: onbegrijpelijk.
Gelukkig zijn er nog hoogtepunten: eerste 4 nummers vallen erg goed mee, "The Light" en "The Truth" zijn goed. "Hell" is niet slecht,...
Toch wel beetje een tegenvaller! Had redelijk hoge verwachtingen:
1) Pharoahe Monch had mij reeds bekoord op de eerste twee Organized Konfusion-albums
2) Diamond D, DJ Scratch, The Alchemist: goede gast-producers
3) Canibus, Busta Rhymes, Redman, Method Man, M.O.P., Talib Kweli, Common, Prince Po: niet de minste featurings
4) Rawkus Records bracht in die periode steengoede albums uit.
Nadat alles eens bezonken is, is het geen slécht album, maar hier had zo veel meer ingezeten. Grote probleem is hier de productie: sorry maar beats als op "The Next Shit", "Official", "The Ass", ... zijn gewoon RUKproducties.
Pharoahe Monch blijft - ook hier - een steengoede MC, maar dit is het grote bewijs dat een slechte beat met een goede MC iets minder draaglijk is dan een goede beat met een slechte MC.
Ander minpunt is de heterogeniteit. Dat is géén synoniem van afwisseling, vind ik, heterogeen is negatiever bedoeld. "Simon Says" is een clubbanger: met een beat die ik soms vet en soms erg irritant vind, hangt af van moment tot moment..., dan krijg je wat verde met "No Mercy" een soort grimmig QBC-sfeertje met wat geroep van M.O.P. om wat verder een relaxed loungy Diamond D-beatje te krijgen "The Truth" waar Common en Talib Kweli hun ding op doen .Ik vind dat zo'n tracklist een luisteraar van de wijs brengt. Dat is geen afwisseling, dit neigt naar inconsequentie...
Ik geef dit album 3,5* omdat - stel dat ik helemaal géén verwachtingen had gehad - ik dit gewoon een goed album had gevonden. Maar ik som enkel negatieve punten op, een beetje uit "frustratie". Zo'n top-MC, zoveel talent op Rawkus, zoveel goede producers en MC's.... en dan krijg je dergelijke misstapjes: onbegrijpelijk.
Gelukkig zijn er nog hoogtepunten: eerste 4 nummers vallen erg goed mee, "The Light" en "The Truth" zijn goed. "Hell" is niet slecht,...
Ik deel de mening van P Jay wel.
Ik had rond die tijd een poster in mijn kamer hangen, er stond op COMING OF THE KINGS met daaronder heel groot de namen MOS DEF en PHAROAHE MONCH onder elkaar, en dan de release dates 12 en 19 oktober 1999. Kreeg ik een keer ergens bij, in een inmiddels ter ziele gegaan platenwinkeltje, ergens in een zijstraatje van de Nieuwezijds Voorburgwal. Je had daar rondom de Nieuwendijk toen enorm veel specialistische platenzaken bij elkaar zitten.
Rawkus had een enorm momentum in die tijd met de releases van Black Star en Soundbombing 2. Zelfs The High & Mighty werden toen door veel mensen gecheckt omdat die toen op het hoogtepunt van Rawkus met een album kwamen (ook wel vanwege een rits van grote namen op de guest appearances trouwens).
Onnodig om nog te vermelden dat ook door mij reikhalzend naar Internal Affairs werd uitgekeken. En ook ik vond het teveel een allegaartje. Ik vind de tracks als losse nummers best goed. Maar alles bij elkaar op 1 album wil het niet echt mengen voor mij. En van een Pharoahe Monch album op Rawkus, met die producers, verwachtte ook ik meer.
Het is gek, maar juist omdat ik Pharoahe Monch zo'n meesterlijke MC vind (technisch gezien voor mij misschien wel de nummer 1 allertijden, ONGEEVENAARDE flow, breath control en lyricism) valt het eindoordeel voor mij lager uit dan dezelfde plaat met bijvoorbeeld een mindere MC. Elke keer als ik het luister overheerst vooral de teleurstelling, hoe goed het (vooral vocaal gezien) ook allemaal is.
0
geplaatst: 19 juni 2017, 08:38 uur
'Queens' en 'Official' zijn ijzersterk. Helaas zakt dit album op de helft een beetje in en vind ik
Monch' teksten af en toe wat irritant.
Monch' teksten af en toe wat irritant.
0
geplaatst: 27 maart 2021, 22:13 uur
Vandaag heerlijk in deze plaat gedoken. Nog wat beter dan ik van mijn luisterbeurten kon herinneren. Supervette beats, tekstueel altijd goed en gruwelijk genieten van de bangers met Busta, M.O.P. en Simon Says natuurlijk. Beetje onderschat dit door mij, halfje erbij gedaan.
* denotes required fields.
* denotes required fields.