Mastodon is volgens mij een van de bekendste van de metalbands die de laatste 10 jaar zijn komen bovendrijven. Blood Mountain heb ik een tijdje in huis gehad, maar heb dat album vrij snel weer weggeven. Vond er weinig aan. Een paar weken geleden ben ik desondanks begonnen aan Remission.
Ook met Remission kan ik niet zoveel. Voor mij kunnen albums (inclusief metalalbums) op verschillende manieren goed zijn: doordat ze vol staan met sterke nummers, liefst met kop en staart, die door hun melodie of riffs in mijn hoofd blijven hangen; doordat ze een gevoel uitademen waarin ik me goed kan verplaatsen; of doordat ze zo extreem zijn dat het een avontuur is om het album te beluisteren.
Remission is voor mij geen van dat alles: ik kan geen structuren ontwaren die me bevallen en er zijn geen riffs die blijven hangen. Het vooral door de zang opgewekte holbewonergevoel spreekt me niet aan. Niet in de minste plaats omdat ik die zang absoluut niet sterk vind. Na een tijdje gaat het me tegenstaan zelfs. Tot slot heb ik binnen de metal veel extremere dingen gehoord (die me wèl aanspraken).
Het drumwerk vind ik hier aanvankelijk nog wel de moeite waard. Ook dat wordt me op een gegeven moment bijna te veel: te druk, elk gaatje dichtgetimmerd.
Conclusie, na het horen van Remission en Blood Mountain: het soort metal dat Mastodon maakt, bevalt mij gewoon niet. Waar ik zo nu en dan best nog kan genieten van de albums van Baroness en Kylesa die ik heb, verpest de zang het hier.
Ik was van plan Leviathan nog te luisteren, maar ik geloof dat ik me daar maar niet meer aan ga wagen.
2.5*