Nelly Furtado, ze begon d'r carrière met meteen een wereldhit, I'm Like a Bird, een luchtig popliedje. Haar hele debuutalbum stond vol met luchtige popliedjes, vrolijk, met aardige tot sterke arrangementen, met als hoogtepunten Turn Off the Light. Ze was al meteen een verfrissende verschijning in de popwereld. Echt bijzonder was het echter nog niet.
Op haar tweede album, Folklore, diept Nelly haar muziek wat meer uit, en laat ze ook zien dat ze meer kan dan wat vrolijke popliedjes. Ze laat zien dat ze niet zomaar een standaardzangeresje is, met wat leuke meezingliedjes. Dit laat ze al meteen horen op het eerste nummer, dat, heel verrassend, begint met een dramatisch strijkersstuk, gespeeld door het Kronos Quartet, alsof ze al wou beginnen met iets dat je niet van haar zou verwachten. De overgang op het liedje zelf werkt echter wonderwel. Tussendoor zegt Nelly nog: "You say you're identical to none, but you're identical to some. Who wants to be a some? Not me". De boodschap is duidelijk: Nelly is uniek, en gaat geheel haar eigen weg.
Ze zingt dan ook dat ze geen one-trick pony is, ze kan veel meer dan leuke popliedjes. Inderdaad, dat wordt wel duidelijk op dit album. Het begint echter wel met een heel vrolijk nummer. Echter wel een héél erg goed nummer, met zeer inventieve arrangementen (er komt een banjo langs, en ook het Kronos Quartet is een ontzettend goede toevoeging). Het liedje blijft daardoor spannend, en krijgt al meteen een stuk meer diepgang dan haar hele vorige album, terwijl het toch ook een vrolijke meezinger is. Erg fijne opener dus.
We gaan verder met een van de grote hits van het album: Powerless. Het is dan ook een fantastisch nummer, met een geweldige drive erin, en een heerlijk catchy beat. De tekst is ook erg goed, Nelly zingt over racisme. Op instrumentaal gebied gebeurt er van alles in het nummer, en we horen ook weer een banjo, altijd fijn! Je kan er dan ook naar blijven luisteren, op de oppervlakte klinkt het wellicht als een vrolijk popliedje, maar luister beter, en je hoort er veel beter in dat. Het liedje blijft echter ook overeind zonder die ijzersterke instrumentatie, dat bewijst
deze gestripte versie. Een geweldig nummer met een sterke boodschap.
Het absolute hoogtepunt is Explode. Furtado zingt vrolijke deuntjes. Nou, niet op dit nummer. Het is een ontzettend duister nummer, wat versterkt wordt door de instrumentatie. Dreigende, dwingende drums stuwen het nummer voort. Het past goed bij de tekst, die verhaalt over de tienerproblemen, roken, verkrachting, dronken worden, wat dan ook. "Stuck in a teenage waste". In het nummer is echter wat hoop te horen. "As we explode", zingt ze. Ja, de tienerjaren zijn een zeer explosieve tijd, die ik zelf bijna heb afgesloten. Er zit ontzettend veel sfeer in het nummer, en het is ook een zeer krachtig nummer. Ik word er altijd weer door omvergeblazen. Explode is één van mijn favoriete nummers aller tijden, gaat dat horen!
Het wordt vervolgd door een wat rustiger nummer. Try, een ballad, die ik in eerste instantie niet zo bijzonder vond, maar die behoorlijk is gaan groeien. Vocaal gezien vind ik dit één van haar hoogtepunten, wat zingt ze het toch prachtig. Het nummer bouwt mooi op naar een climax, misschien wat cliché in zulke ballads, maar het werkt! De tekst is vrij simpel, maar toch ook erg effectief. Prachtig nummer dat even de tijd nodig heeft om tot je door te dringen.
Fresh Off the Boat is een leuk nummer, maar wat mij betreft niet zo sterk als de rest. Een ontzettend catchy nummer, waarbij je hoofd onmogelijk stil te houden is, door de sterke beat. Dat maakt het een prettige afwisseling, maar écht bijzonder vind ik het nummer niet. Had wat mij betreft goed op d'r eerste album gepast. Begrijp me niet verkeerd, het is zeker een sterk nummer, het probleem is meer dat de rest van zo'n onwaarschijnlijk hoog nummer is.

Leuk, catchy tussendoortje dus.
Força, een nummer dat voor het EK is gebruikt, geloof ik. Het werd dan ook een grote hit, en terecht. Er zit een ontzettend fijne drive in het nummer, en vooral, het straalt uit waar ze ook over zingt: levenslust. Het straalt helemaal van dat nummer af. Daarbij is het een zeer interessant nummer op instrumentaal gebied. De banjo is zeer fijn, maar let ook op de basgitaar, die er pas na 1 minuut en 20 seconden inkomt, dat is al halverwege het nummer! Het nummer loopt over van de energie, passie, en levensvreugde, het is onmogelijk om er niet blij van te worden.
The Grass Is Green vind ik het tweede ietwat mindere nummer. Een fijn liedje, dat zeker, de lat is gewoon ontzettend hoog gelegd. Op deze en Fresh Off the Boat na vind ik elk nummer werkelijk fan-tas-tisch. Laten we het echter positief houden, het is gewoon een erg fijn vrolijk en luchtig liedje. Het valt niet zo op tussen de overige nummers, maar zou op haar vorige album zeker een hoogtepunt zijn. Wat mij betreft een nummer dat je weer wat moed inspreekt, en dat is óók erg belangrijk!
Picture Perfect is echter weer een pareltje. Wat minder vrolijk, het heeft een wat neergeslagen toon. Het is prachtig gezongen, en ook de tekst is erg sterk. Het liedje is erg meeslepend en is wat mij betreft Nelly Furtado op haar toppunt wat betreft songschrijven. Prachtig liedje.
Saturdays is een ontzettend aandoenlijk en spontaan liedje. Het klinkt alsof Nelly en Jarvis (de gastzanger) thuis op de bank zaten, en ineens zeiden: laten we een liedje gaan zingen. Zogezegd, zogedaan, akoestische gitaar erbij. Nelly zegt: ik heb nog wel iets liggen dat ik nog niet heb opgenomen, jij mag wel de achtergrondzang doen. Ze hebben er ontzettend veel zin in, en het plezier spat er dan ook vanaf. Ze hebben er zoveel lol in dat Jarvis wat melig begint te zingen, en Nelly er van in de lach schiet. Toch gewoon op het album gezet, en dat vind ik erg leuk!
Build You Up was mij nooit zo opgevallen, maar toen ik de tekst erbij las, raakte het nummer me ineens diep in m'n hart. Ik betrok de tekst namelijk ook op mezelf, en dat wist me zo ontzettend te raken. Ze zingt het ook zó ontzettend mooi, ik heb sindsdien het gevoel alsof ze het speciaal naar mij toe zingt. Onzin natuurlijk, maar zo klinkt het wel voor mij, ik heb echt een persoonlijke band met het liedje gekregen. Ik krijg er soms bijna tranen van in m'n ogen... Ik vind het verder ook ontzettend goed gedaan, buiten de tekst om, maar de manier waarop Nelly het zingt in combinatie met de tekst, zorgt bij mij voor heel veel emotie.
Island of Wonder heeft een heel exotische klank. Lekker up-tempo met fijne, erg effectieve handclaps. Mooie tekst ook, met meeslepende zang. De zanger die meezingt schijnt één van de populairste en invloedrijkste Braziliaanse zangers te zijn. De Braziliaanse Bob Dylan, zeg maar. (heb het ook maar van Wikipedia!). Hij is in ieder geval een fijne toevoeging aan het nummer. Het is een bijzonder nummer, een buitenbeentje op het album, maar wel een ontzettend sterke. Het heeft een heel bijzondere sfeer, en de percussie tilt het naar een hoger plan.
Childhood Dreams begint erg zwaar met orgelgeluid, en het is dan ook een bijzonder nummer. Het gaat namelijk over haar kindje. Alleen daardoor luister ik al heel anders naar het nummer. Ik hoor dan ook de emotie, en dat maakt het voor mij bijzonder. Het nummer is sowieso een ontzettend mooi nummer, met een prachtige opbouw, zonder echt een refrein te hebben. Later in het nummer komt het orgel ook weer terug, en het nummer en daarmee ook het album sluit af met het herhalende: "i'm sliding on the rainbows of my childhood dreams", waartussendoor Nelly nog zingt: "when you carry me, I'm so happy". Het is duidelijk, Nelly is dolgelukkig met haar kind, en het nummer straalt dat geluk ook helemaal uit. Dat maakt het nummer zo mooi, het euforische. Een prachtig einde van een prachtig album dat langzaamaan één van mijn persoonlijke favorieten is geworden. Vijf welverdiende sterren!