Nelly Furtado - Folklore (2003)

Onder een heldere hemel de sterren tellen.
Windvlagen verkoelen de omgeving.
Warmte zoeken bij elkaar.
Haar hartslag langzaamaan horen versnellen.
Maanlicht maakt donkerbruine ogen zichtbaar.
Moment van stilte.
Gevolgd door de daad.
Explode is seks in de buitenlucht.
Jongen denkt aan scoren.
Meisje hoopt op romantiek.
Droom maar gerust verder.

Negen maanden later.
Nelly Furtado sluit een periode af.
Dagboeken worden bij het oud vuil gezet.
Krampachtig vasthouden aan pubertijd.
Volwassenheid is de volgende fase in het leven.
Niet meer het vogeltje dat geniet van de vrijheid.
Zelfbewustheid overheerst.
Proberen je toekomst te plannen.
Moederschap verandert alles.

Try is grote angst.
Onmogelijke taakvervulling.
Handboek der ouderschap.
Nergens staat het beschreven.
Probeer de juiste keuzes te maken.
Opeens is de verantwoordelijkheid verdubbeld.
Niemand die weet hoe te handelen.
Als je in de nacht weer eens ontwaakt.
Machteloos vanwege het gehuil.
Berusting in je armen.
Handjes die grip zoeken.
Zacht gesnurk.

Ik ben aangenaam verrast door dit album moet ik zeggen. Loose stond hoog bij mij in aanzien, vooral door fantastische singles als Promiscuous en Say It Right. Bij dit album stond alleen Try me erg goed bij. Deze song is na het beluisteren van dit album tot mijn favoriete Nelly Furtado song uitgegroeid met Explode als opvolger. Nooit geweten dat Nelly zo muzikaal in mekaar zat. Dat is toch een pak anders als Loose waarin vooral de computer een hoofdrol speelde. De variatie van de songs is geweldig. Een kerkorgel in Childhood Dreams, het rustgevende gevoel van de gitaren in One Trick Pony en Picture Perfect, de beklemmende ritmes van Powerless en Fresh Off the Boat. Stuk voor stuk dragen ze bij aan een heerlijk geheel waarin je bij elke song weer verrast wordt door Nelly's muzikale mogelijkheden. Diepgang is het enige wat nog ontbreeekt in mijn opzicht, maar dit is er zeker ééntje die ik nog vaak ga opzetten.

Folklore krijgt van mij 4* met als uitschieters: Childhood Dreams, Explode en Try.

Zag deze vrijdag in de Bijenkorf in Den Haag voor 5 euro. Weet nu zoeven niet waarom ik 'm niet gekocht heb

Net als haar debuut is dit ook weer een ijzersterke plaat van Nelly Furtado. Een waardige opvolger, al vind ik haar debuut iets beter. Wederom ontzettend verfrissend en boordevol sterke composities (lees: vrijwel alleen maar sterke nummers). De vrolijkheid die haar vorige plaat bracht keert grotendeels terug. Daar zijn singles als ‘Powerless’, ‘Força’ en ‘Explode’ leuke voorbeelden van. Niet alles is even vrolijk. Ten opzichte van haar eerste album is de boventoon allemaal wat serieuzer. Zo was een nummer als ‘Try’ niet te vinden op ‘Whoa, Nelly!’. Ook de zelfbewuste jonge vrouw met verlangens die ze laat horen te zijn op ‘Childhood dreams’ hadden we nog niet eerder gehoord. Toch staat er ook één nummer op die ik wat minder vind, en dat is een ietwat platte productie namelijk ‘Fresh off the boat’. Een wat raar nummer als ‘Saturdays’ vind ik dan wel weer erg leuk, het lijkt haast een spontaan en impulsief opgenomen nummer te zijn. ‘Picture perfect’ vind ik de vreemde eend op dit album, dit is gewoon een onvervalst bluesnummer! Gelukkig wordt het album overheerst door allemaal leuke deuntjes, waardoor dat ene inhoudelijke minder sterke nummer redelijk goed gemasceerd wordt. Daarmee is ook dit tweede album van Nelly Furtado weer pure pop perfectie. Prachtige veelzijdige CD!

Grappig, ik vind Explode namelijk een behoorlijk zwaar nummer.
Ben het verder met je eens; wat een geweldige veelzijdige zangeres die zich op haar 2e album ontwikkeld tot volwassen vrouw.
Al vind ik de jeugdige uitstraling van het beduut ook prettig in het gehoor liggend.

Meen je dat nou? Vind dat echt een ontzettend leuke clip! Vind de clip ook heel erg bij Nelly passen.


Ongelofelijk! Na Explode vind ik dat het mooiste nummer, ontzettend emotioneel ook! Daar zingt Nelly het allermooist, vind ik, en dan die prachtige emotionele tekst. Let eens wat minder op het ritme, en wat meer op het liedje zelf. Ik vind het echt een pareltje!

Alleen Fresh Off the Boat en The Grass Is Green vind ik wat minder (maar alsnog uitstekende nummers), verder vind ik elk nummer geweldig. Daarom heb ik hem maar verhoogd naar 5* en hem mijn top 10 ingegooid. Dat verdient ze!

tsja meningen verschillen nu eenmaal : vind dit wel een erg leuk popalbum. Ook nog vrij gelaagd eigenlijk. Explode en força kennen een prima opbouw. Ik zal bij build you up eens naar de tekst luisteren. Clip van Powerless vind ik nog steeds niks.

Het is inderdaad vrij gelaagd, dat vind ik ook zo sterk. Ook in bijvoorbeeld Powerless is dat te horen. Er gebeurt genoeg op muzikaal gebied. En er zijn ook opvallende dingen op dit album te horen zoals dat op de helft van Forca er nog ineens een basgitaar inkomt. Misschien op zich niet heel bijzonder, maar zulke dingetjes geven wel aan dat het toch net wat meer dan een simpel popalbum is.

Verhoogd, toch eigenlijk wel een heel prachtig album. Build you up vind ik nu ook wel een heel mooi nummer(er kan veel veranderen in twee jaar). Mellotron . Na herbeluistering valt mij nog meer de geweldige opbouw van veel nummers op(try bijvoorbeeld) en zoals ik al eerder zei de gelaagdheid(de drumbeat van explode als hoogtepunt). Ik ga toch ook maar eens loose herbeluisteren, want dat vond ik toentertijd toch echt een van de slechste albums die ik ooit gehoord had(staat nu ook op 0.5 ster).

Mwah, Loose lijkt me gewoon een stuk minder jouw ding, dus ik verwacht niet dat je dat album echt gaat waarderen. Maar leuk dat je deze meer waardeert! Try was bij mij ook een groeier, en Build You Up ging ik pas echt mooi vinden toen ik er wat beter naar ging luisteren.

Loose is inderdaad een stuk minder, afgaande op de singles. Het is jammer dat ze de R&B kant op is gegaan. Dit album heeft een unieke sound, de folk invloeden vind ik echt prachtig.

Nelly Furtado vond ik één van de betere hitleveranciers van de jaren '00 maar ook dit album is beslist de moeite waard.
Luchtige en vrij makkelijk in het oor liggende popsongs die - zoals de titel zegt - folkgetint zijn maar doordacht en gevarieerd met smaakvolle arrangementen en instrumentaties die bij elk nummer dan weer anders zijn. Mijn 3 favoriete tracks staan achter elkaar: Powerless (Say What You Want), Explode en Try.

Nelly Furtado, ze begon d'r carrière met meteen een wereldhit, I'm Like a Bird, een luchtig popliedje. Haar hele debuutalbum stond vol met luchtige popliedjes, vrolijk, met aardige tot sterke arrangementen, met als hoogtepunten Turn Off the Light. Ze was al meteen een verfrissende verschijning in de popwereld. Echt bijzonder was het echter nog niet.

Op haar tweede album, Folklore, diept Nelly haar muziek wat meer uit, en laat ze ook zien dat ze meer kan dan wat vrolijke popliedjes. Ze laat zien dat ze niet zomaar een standaardzangeresje is, met wat leuke meezingliedjes. Dit laat ze al meteen horen op het eerste nummer, dat, heel verrassend, begint met een dramatisch strijkersstuk, gespeeld door het Kronos Quartet, alsof ze al wou beginnen met iets dat je niet van haar zou verwachten. De overgang op het liedje zelf werkt echter wonderwel. Tussendoor zegt Nelly nog: "You say you're identical to none, but you're identical to some. Who wants to be a some? Not me". De boodschap is duidelijk: Nelly is uniek, en gaat geheel haar eigen weg.

Ze zingt dan ook dat ze geen one-trick pony is, ze kan veel meer dan leuke popliedjes. Inderdaad, dat wordt wel duidelijk op dit album. Het begint echter wel met een heel vrolijk nummer. Echter wel een héél erg goed nummer, met zeer inventieve arrangementen (er komt een banjo langs, en ook het Kronos Quartet is een ontzettend goede toevoeging). Het liedje blijft daardoor spannend, en krijgt al meteen een stuk meer diepgang dan haar hele vorige album, terwijl het toch ook een vrolijke meezinger is. Erg fijne opener dus.

We gaan verder met een van de grote hits van het album: Powerless. Het is dan ook een fantastisch nummer, met een geweldige drive erin, en een heerlijk catchy beat. De tekst is ook erg goed, Nelly zingt over racisme. Op instrumentaal gebied gebeurt er van alles in het nummer, en we horen ook weer een banjo, altijd fijn! Je kan er dan ook naar blijven luisteren, op de oppervlakte klinkt het wellicht als een vrolijk popliedje, maar luister beter, en je hoort er veel beter in dat. Het liedje blijft echter ook overeind zonder die ijzersterke instrumentatie, dat bewijst deze gestripte versie. Een geweldig nummer met een sterke boodschap.

Het absolute hoogtepunt is Explode. Furtado zingt vrolijke deuntjes. Nou, niet op dit nummer. Het is een ontzettend duister nummer, wat versterkt wordt door de instrumentatie. Dreigende, dwingende drums stuwen het nummer voort. Het past goed bij de tekst, die verhaalt over de tienerproblemen, roken, verkrachting, dronken worden, wat dan ook. "Stuck in a teenage waste". In het nummer is echter wat hoop te horen. "As we explode", zingt ze. Ja, de tienerjaren zijn een zeer explosieve tijd, die ik zelf bijna heb afgesloten. Er zit ontzettend veel sfeer in het nummer, en het is ook een zeer krachtig nummer. Ik word er altijd weer door omvergeblazen. Explode is één van mijn favoriete nummers aller tijden, gaat dat horen!

Het wordt vervolgd door een wat rustiger nummer. Try, een ballad, die ik in eerste instantie niet zo bijzonder vond, maar die behoorlijk is gaan groeien. Vocaal gezien vind ik dit één van haar hoogtepunten, wat zingt ze het toch prachtig. Het nummer bouwt mooi op naar een climax, misschien wat cliché in zulke ballads, maar het werkt! De tekst is vrij simpel, maar toch ook erg effectief. Prachtig nummer dat even de tijd nodig heeft om tot je door te dringen.

Fresh Off the Boat is een leuk nummer, maar wat mij betreft niet zo sterk als de rest. Een ontzettend catchy nummer, waarbij je hoofd onmogelijk stil te houden is, door de sterke beat. Dat maakt het een prettige afwisseling, maar écht bijzonder vind ik het nummer niet. Had wat mij betreft goed op d'r eerste album gepast. Begrijp me niet verkeerd, het is zeker een sterk nummer, het probleem is meer dat de rest van zo'n onwaarschijnlijk hoog nummer is. Leuk, catchy tussendoortje dus.

Força, een nummer dat voor het EK is gebruikt, geloof ik. Het werd dan ook een grote hit, en terecht. Er zit een ontzettend fijne drive in het nummer, en vooral, het straalt uit waar ze ook over zingt: levenslust. Het straalt helemaal van dat nummer af. Daarbij is het een zeer interessant nummer op instrumentaal gebied. De banjo is zeer fijn, maar let ook op de basgitaar, die er pas na 1 minuut en 20 seconden inkomt, dat is al halverwege het nummer! Het nummer loopt over van de energie, passie, en levensvreugde, het is onmogelijk om er niet blij van te worden.

The Grass Is Green vind ik het tweede ietwat mindere nummer. Een fijn liedje, dat zeker, de lat is gewoon ontzettend hoog gelegd. Op deze en Fresh Off the Boat na vind ik elk nummer werkelijk fan-tas-tisch. Laten we het echter positief houden, het is gewoon een erg fijn vrolijk en luchtig liedje. Het valt niet zo op tussen de overige nummers, maar zou op haar vorige album zeker een hoogtepunt zijn. Wat mij betreft een nummer dat je weer wat moed inspreekt, en dat is óók erg belangrijk!

Picture Perfect is echter weer een pareltje. Wat minder vrolijk, het heeft een wat neergeslagen toon. Het is prachtig gezongen, en ook de tekst is erg sterk. Het liedje is erg meeslepend en is wat mij betreft Nelly Furtado op haar toppunt wat betreft songschrijven. Prachtig liedje.

Saturdays is een ontzettend aandoenlijk en spontaan liedje. Het klinkt alsof Nelly en Jarvis (de gastzanger) thuis op de bank zaten, en ineens zeiden: laten we een liedje gaan zingen. Zogezegd, zogedaan, akoestische gitaar erbij. Nelly zegt: ik heb nog wel iets liggen dat ik nog niet heb opgenomen, jij mag wel de achtergrondzang doen. Ze hebben er ontzettend veel zin in, en het plezier spat er dan ook vanaf. Ze hebben er zoveel lol in dat Jarvis wat melig begint te zingen, en Nelly er van in de lach schiet. Toch gewoon op het album gezet, en dat vind ik erg leuk!

Build You Up was mij nooit zo opgevallen, maar toen ik de tekst erbij las, raakte het nummer me ineens diep in m'n hart. Ik betrok de tekst namelijk ook op mezelf, en dat wist me zo ontzettend te raken. Ze zingt het ook zó ontzettend mooi, ik heb sindsdien het gevoel alsof ze het speciaal naar mij toe zingt. Onzin natuurlijk, maar zo klinkt het wel voor mij, ik heb echt een persoonlijke band met het liedje gekregen. Ik krijg er soms bijna tranen van in m'n ogen... Ik vind het verder ook ontzettend goed gedaan, buiten de tekst om, maar de manier waarop Nelly het zingt in combinatie met de tekst, zorgt bij mij voor heel veel emotie.

Island of Wonder heeft een heel exotische klank. Lekker up-tempo met fijne, erg effectieve handclaps. Mooie tekst ook, met meeslepende zang. De zanger die meezingt schijnt één van de populairste en invloedrijkste Braziliaanse zangers te zijn. De Braziliaanse Bob Dylan, zeg maar. (heb het ook maar van Wikipedia!). Hij is in ieder geval een fijne toevoeging aan het nummer. Het is een bijzonder nummer, een buitenbeentje op het album, maar wel een ontzettend sterke. Het heeft een heel bijzondere sfeer, en de percussie tilt het naar een hoger plan.

Childhood Dreams begint erg zwaar met orgelgeluid, en het is dan ook een bijzonder nummer. Het gaat namelijk over haar kindje. Alleen daardoor luister ik al heel anders naar het nummer. Ik hoor dan ook de emotie, en dat maakt het voor mij bijzonder. Het nummer is sowieso een ontzettend mooi nummer, met een prachtige opbouw, zonder echt een refrein te hebben. Later in het nummer komt het orgel ook weer terug, en het nummer en daarmee ook het album sluit af met het herhalende: "i'm sliding on the rainbows of my childhood dreams", waartussendoor Nelly nog zingt: "when you carry me, I'm so happy". Het is duidelijk, Nelly is dolgelukkig met haar kind, en het nummer straalt dat geluk ook helemaal uit. Dat maakt het nummer zo mooi, het euforische. Een prachtig einde van een prachtig album dat langzaamaan één van mijn persoonlijke favorieten is geworden. Vijf welverdiende sterren!

Volgens mij ben je gewoon een beetje verliefd op Nelly Furtado, Arrie! Maar ik vind het mooi hoor om te lezen dat je zo enthousiast wordt van een album en dat het je tranen in je ogen brengt. Dat is het mooie wat muziek met je kan doen, dat heb ik ook wel eens, maar dat zal me met dit album niet gebeuren.

Wat ik niet helemaal begrijp is hoe je zo lovend kunt zijn over een bangootje hier en een beetje percussie daar, terwijl het volgens mij allemaal gewoon door de computer is gemaakt. Zit niks geen gevoel in zoals echte muzikanten dat kunnen brengen.

Ik vind dit wel een leuk album, maar ook niet meer dan dat.

Powerless en Try zijn de uitschieters. De eerste is een goede popsong met een lekkere catchy beat en Try is een prachtige song die echt mooi gezongen wordt door miss Furtado. Daar voel ik de emotie wel in de stem van Nelly.

De rest van het album vind ik verder niet heel bijzonder. Saturdays, Build You Up en Childhood Dreams zijn ook wel leuk.

Oh, die discussie van echte muzikantenmuziek versus electronische muziek (los van of het hier zo is) ga ik niet eens meer aan. Daar word ik zo moe van. Natuurlijk kan daar gevoel in zitten.

Ik ben verder helemaal niet verliefd op Nelly, want ik heb niet al d'r eerste en laatste kunnen hier in de verste verte niet aan tippen. Anyway, emotie zit er zeker in, en toevallig speelt er op Powerless een bekende banjospeler mee. Hier is je "echte" muzikant.
Natuurlijk is het niet het hele album heel emotioneel maar zo hoeft ook niet alle muziek voor mij te zijn. Nummers als Try en Build You Up (hoe ze daar zingt!) zitten echter vol met emotie.

Waarschijnlijk te vaak verloren?

Dank je!

Kijk even in het boekje en je ziet dat er genoeg "echte" muzikanten meedoen, in de vorm van gitaar viool, percussie, etc. Als je het verschil niet eens hoort, moet je niet van dit soort interessant-doenerige uitspraken doen. En waarom zouden liedjes met samples en/of drumcomputers je niet kunnen raken? Ik denk bijv. aan Massive Attack met teardrop of unfinished sympathy.
Uitspraken die ik hoor, als ik zeg, dat ik hiphop leuk vind:
- Dus eigenlijk houd jij niet van muziek.
- Oh, die muziek, waarbij ze vergeten zijn te zingen, dus praten ze maar.
- Daar zit geen gevoel in, want ze gebruiken geen echte instrumenten.
Slechts een paar dooddoeners, die ik echt gehoord heb, maar eigenlijk vreselijk beledigend zijn. Dat jij er niks mee kunt, prima. Maar ga het niet hebben over gevoel en geen gevoel, want bijv. Bob Dylan kan mij totaal niet raken en luister ik liever naar KRS-One, die bezorgt me namelijk wel kippenvel. Maar dat vind je waarschijnlijk onbegrijpelijk.

Je hebt gelijk, nu ik de cd net in z'n geheel aan me voorbij heb laten komen kan dat ook niet missen eigenlijk. Ik was iets te snel met m'n oordeel. Maar in een aantal nummers blijft die computer toch zeker wel goed hoorbaar. In Explode en Build You Up overheerst de computer toch wel en dat waren de nummers die ik vlak daarvoor heb geluisterd, vandaar mijn uitspraken. De drumcomputer wordt bijvoorbeeld in Build You Up gebruikt en de muziek komt mij daardoor veel minder 'emotioneel' over dan Try en Picture Perfect, waar een echt drumstel wordt gebruikt. Deze nummers komen mij het 'natuurlijkst' over, net als Saturdays en Island of Wonder overigens, maar daar wordt niet in gedrumt.

Waarom je me nou zo'n sneer moet geven op deze verder vriendelijke site begrijp ik niet helemaal...

Hoooooo! Ik val je toch niet aan op je hiphop-liefde? Ik hou er zelf ook van en ben het ook niet eens met de stellingen die je daar plaatst, dus ga niet doen alsof ik dat allemaal heb gezegd!
KRS-One ken ik trouwens niet en ga ik eens checken!

Sorry voor die sneer, dan. Ik dacht, dat je het in zijn algemeenheid bedoelde en dat je drumcomputers en samples niet geweldig vond, vandaar mijn hiphop-voorbeeld. Ik vind het nl. vaak zonde dat mensen andere soorten muziek geen kans geven. Ik snap, dat die uitspraken niet van jou komen, maar dat stukje over gevoel vatte ik beledigend op, evenals de voorbeelden, die ik weleens te horen krijg, vandaar. Maar goed, als het niet zo bedoeld was, neem ik mijn woorden bij deze terug.

Jammer dat Nelly vaak een ander jasje aantrekt want dit muzikale jasje staat haar het best. Haar nassale stemgeluid klinkt hier totaal niet vervelend en de folky invloeden zorgen er juist voor dat deze plaat voor mij een stuk tijdlozer klinkt dan haar latere albums.
Als Nelly vaker dit soort albums zou afleveren dan was ik een zeer tevreden mens

Zeer volwassen album van een nog prille Nelly Furtado. En misschien is dit wel de kracht van dit fantastische album. Onbevangenheid, goede en afwisselende songs, eenheid, en goede en pure musici: het zijn allemaal ingredienten die Nelly Furtado op al haar volgende werk nooit meer zo sterk heeft weten te combineren. Ik heb haar laatste album nog niet beluisterd, maar deze staat na bijna 10 jaar nog als een huis. Try en Childhood Dreams (werkelijk prachtig!) zijn voor mij de absolute hoogtepunten op een album zonder tegenvallende nummers. Prachtig en zeker nog niet verjaard!

Ik heb niks met pop en vind het meer en deel echt slecht.
Kan dat niet zeggen van Nelly Furtado, ik ben zeker geen fan maar kwa muziek is het veelzijdiger dan een gemiddelde pop zangeres.
Powerless vind ik best te doen en Try is best mooi. Forca is echt een verschrikkelijk nummer, One Trick Pony ook. De rest ken ik niet.
Ze heeft zeker niet de beste zangstem van de pop scene, maar het klinkt in ieder geval wat origineler dan het gros aan britney kloons.

Paar dagen eerder geluisterd en gestemd zonder een bericht achter te laten. Op deze datum (6 jan.) het album opnieuw geluisterd.
Ik moet zeggen dat dit een heel goed album is, en zeker voor een vrouw met een mooi uiterlijk. Ze kan heel goed zingen, want anders kon zij geen 3 goede albums uitbrengen, albums die sowieso beter zijn dan die van bijv. een Madonna in de jaren 80, een Celine Dion of Mariah Carey in de jaren 90 of Kelly Clarkson in de jaren 00. Misschien komt dat door mijn aparte muzieksmaak.
'Folklore' vind ik persoonlijk het beste album van Nelly Furtado (wat beter dan 'Loose' in 2006). Het opent goed met 'One trick pony' en wordt gevolgd door de grote hit 'Powerless' en het mooie 'Explode'. 'Try' vind ik nog steeds het mooiste nummer dat Nelly F. heeft gemaakt, met een hele prachtige tekst over blijven proberen en nooit opgeven. 'Fress of the boat' vind ik ook wel goed, omdat zij hiermee waarschijnlijk de makers van Crazy Frog heeft geïnspireerd (Axel F). 'Forca', dat lied dat een hit werd dankzij het EK van 2004 dat door Griekenland werd gewonnen, en Childhood dreams' is een van mijn favorieten van het album.

Heb m toen ook wel eens geluisterd in n sentimentele bui..vond t best wel aardig..maar denk niet dat ik deze ooit nog zal draaien. Als ik t wel doe laat ik t weten

Dit is haar Magnum Opus en ik hoop dat ze weer een album zoals deze maakt in de toekomst. Ze is nu oud voor pop begrippen en iets als Loose zou vreemd zijn.
Dit album is vrij uniek. Het klinkt alsof je wereldmuziek mixt met pop en mijn emoties gaan alle kanten op bij dit album. Als je dit op je telefoon afspeelt op een mooie zomerdag, kun je intens gelukkig worden van Powerless, Fresh of the boat, Saturdays (waarbij ik elke keer meelach 1:43, on my way to the bakery)
Terwijl als je verdrietig bent dan klinken heel veel liedjes melancholisch zoals: Forca, Try, explode, Build you up, Island of wonder.
Goede muziek doet iets met je en daarom is dit een 5/5!

Al gedaan?

Neen

En nu?

Nope